Hallo allemaal. Graag leg ik mijn situatie uit om daarin twijfels te bespreken waarbij ik op zoek ben naar advies in mijn situatie. Ik werk inmiddels sinds maart 2020 bij de werkgever waar ik nu werk (wel ben ik tussen oktober 2020-mei 2021 weggeweest vanwege de situatie rondom corona). Ik werk in een lunchcafe. Er zijn meerdere redenen waarom ik in de horeca werk. Ik vind het leuk: contact met mensen, hard werken (voldaan gevoel bij thuiskomst) én omdat ik hierbij mijn verstand op 0 heb en de deur achter mij dicht kan trekken zonder het werk mee naar huis te nemen. Ik kon er namelijk niet erachter komen wat voor werk in de zorg bij mij past. Ik heb Social work (HBO) gestudeerd. Ik weet diep van binnen dat ik gemaakt ben voor het werk in het sociaal veld, maar weet gewoon niet waar ik het moet zoeken, wat mijn doelgroep is en bij welke baan ik werk en prive gescheiden kan houden (in die zin dat ik dus het werk niet mee naar huis neem). Dit is dan ook de reden dat ik na een aantal werkplekken te hebben gewerkt in het sociaal veld, ervoor koos om te gaan werken in de horeca (vanuit bijbaantjes weet ik dat ik dit leuk vond). Inmiddels heb ik hierin meer verantwoordelijkheid (leidinggevende positie, rooster maken, leermeester). Het werk zelf vind ik leuk, maar nu komt de maar..... De horeca betaald natuurlijk erg slecht. In eerste instantie, een paar jaar terug, was een minder salaris van mijn zijde binnen onze relatie geen probleem, we konden alles betalen en ook leuke dingen doen. Zolang ik plezier had in mijn werk, was dat het belangrijkste. Maar inmiddels is alles, zoals bij iedereen, duurder geworden, ook voor ons. Naast dat het dus feitelijk zo is dat we per maand minder over houden, is het ook zo dat op de werkvloer geklaagd wordt over het loon. Al mijn collega's komen met het loon dat ze/we krijgen in de knel in de persoonlijke situatie. Resultaat: werk ontevredenheid, personeel gaat op zoek naar andere baan, waardoor werkdruk hoger ligt en werkplezier minder wordt. Steeds meer merk ik ook bij mezelf op, dat het begint te frustreren wat ik eigenlijk allemaal doe voor mijn werkgever en wat voor loon ik daar aan over houd. Dit is inmiddels aangekaart bij mijn werkgever/baas, maar zoals het nu lijkt kan hij niks voor ons als werknemers betekenen (argument: ook voor hem was het een barre tijd, dus financieel lijkt er niks mogelijk te zijn). Ik doe nu de taken van de chef bediening tijdens haar zwangerschapsverlof, maar word hier niet naar betaald. Hij wil(de?) dit per 1 januari in laten gaan, maar kwam deze week er eigenlijk weer op terug, aangezien hij eerst wil uitzoeken of het haalbaar is om mij dit te betalen, zeker met het feit dat ik nu ook zwanger ben en dus heel mijn verlof dit dan ook doorbetaald moet krijgen (ik heb hem verteld dat hij hiervoor geld krijgt van het uwv, maar leek hier geen boodschap aan te hebben). Conclusie: de situatie maakt, dat ik net als andere collega's, de neiging krijg om verder te kijken en in mijn geval: weer terug het sociaal veld/de zorg in, aangezien dat ook steeds wel meer kriebelt. Maar, ik ben op dit moment dus ook zwanger. Bijna 20 weken. Niet de meest ideale positie om te solliciteren. Daarnaast ben ik ook bang dat teveel verandering tegelijk (kind krijgen en een nieuwe baan) ook niet perse voordelig werkt. Mijn vraag is eigenlijk: wat zouden jullie doen in zo'n situatie? Hebben er mensen van jullie ervaring met zwanger solliciteren? Is een nieuwe baan en je eerste kindje krijgen teveel verandering tegelijk? Zelf ben ik geneigd om dus wel te gaan solliciteren en te kijken waar het schip strand. Mijn voorkeur zou dan hebben om te beginnen na mijn verlof (wat natuurlijk nog een tijdje duurt). Lukt het niet om een andere baan te vinden, dan heb ik natuurlijk gewoon mijn huidige inkomen (niet veel uiteraard, maar beter iets dan niets). Sorry voor het lange verhaal, dankjewel voor het lezen, haha. Alvast bedankt!
Ik zou zeker om je heen kijken. Je hebt ook wel een sterke positie nu, met personeelstekort. Zou een cafe met verstandelijk gehandicapten oid niet wat voor je zijn? Of voedingsassistent in het ziekenhuis? Mijn zwager werkt in de horeca (noord holland). En na de coronatijd had hij wel 4 werkgevers die hem wilde. Gekozen voor een plek met wat normalere werktijden. En max 1 dag in het weekend werken.
Ik vond het zelf niet teveel verandering, een eerste kindje en een nieuwe baan. Ik vond het juist wel lekker qua timing. Ik heb halverwege mijn zwangerschap gesolliciteerd. Aangenomen. Overgestapt op de eerste dag van mijn verlof. En dus 4 maanden later feitelijk gestart daar. Dat is me goed bevallen. Maar…dat kwam ook doordat ik qua reistijd van 1,5 uur naar 20 minuten ging en ik het vakgebied en de sector wel goed kende. En mijn collega’s allemaal kinderen hadden en dus begrip dat t allemaal veel energie kostte. Voor wat betreft jouw specifieke situatie weet ik niet wat voor jou een goede loopbaanstap zou kunnen zijn, maar ik weet wel dat er nu gewoon veel mogelijk is door krapte op de markt. En dat maakt het eigenlijk wel een mooi moment om gewoon om je heen te kijken. Na je verlof met onrust weer terug beginnen is m.i. zwaarder dan in een nieuwe omgeving. Andere soort vermoeidheid, waarbij de eerste makkelijk doorslaat naar moe door negatieve energie en de tweede vaker moe door veel, maar ook juist positieve indrukken is.
Ik zou zeker solliciteren. Nee heb je, ja kun je krijgen. Ik heb zelf eens gesolliciteerd terwijl ik net zwanger was en open kaart gespeeld. Ben toen aangenomen. Qua functies zit ik ook te denken aan iets met horeca en begeleiding in een. Binnen mijn GGZ instelling werken in de kantine mensen met een afstand tot de maatschappij; die worden begeleid door Social Work begeleiders. Die runnen dan de keuken en begeleiden psychiatrische patiënten in het werk doen. Zo heb je ook horeca zaakjes. Verder zou je kunnen denken aan woonbegeleider, geen persoonlijk begeleider. Een woonbegeleider wordt vaak praktisch ingezet. Ik heb eens als bijbaan gewerkt als woonbegeleider en was heel erg praktisch bezig met cliënten: boodschappen, koken, schoonmaken ed.
Is zzp-er in de zorg niet een optie voor jou? Je kiest dan welke opdrachten je aanneemt (al dan niet door een bemiddelingsbureau aangeboden). Je kunt dan ook steeds voor kortere opdrachten kiezen waarbij je je minder gaat hechten aan personen. Of als het wel prettig werkt een langere opdracht doen. In de tussentijd ergens in loondienst zodat je tijd hebt om alles uit te zoeken etc. Bv begeleider zoals eerder genoemd, wellicht te combineren met horeca?