Het is ook altijd hetzelfde in mijn familie. Wanneer je iets accepteert en aanneemt, ben je die ander eeuwig iets verschuldigd en zal het in ieder (onvermijdelijk) conflict je worden verweten; wanneer je het niet accepteert en vriendelijk probeert af te ketsen is de ander als nog stikbeledigd. Gatverdarrie! Mijn zus, die ik vrijwel nooit spreek maar waar ik enkele maanden geleden oppervlakkig contact mee probeerde te houden met het oog op misschien-kan-het-ooit-in-de-toekomst-nog-goedkomen probeerde net een cadeautje voor de baby op te dringen en wilde perse mijn adres hebben of een ander adres van vrienden/familie om het cadeau hier te krijgen. Ik wil expres doelbewust niet mijn adres afgeven, omdat ik aangifte gedaan heb tegenover mijn biologische moeder wegens stalking; daar ervaar ik nog dagelijks overlast van. Zij hebben dagelijks contact met elkaar; en ik voel mij niet prettig dat zij weet waar ik woon, want ze geeft het zo door en anders regelt mijn moeder wel dat ze een avondje op mag passen en doorzoekt haar spullen (nee, ik ben niet paranoïde, zo is ze echt - dat ontkent niemand die haar kent). Ze valt ook alle vrienden/familie lastig dus hun adres opgeven is voor mij ook totaal ondenkbaar. Verder heb ik alles wat ik nodig heb (en meer) en zijn we gewoon best wel verwend hier en overcompleet. Nu is mijn zus hartstikke beledigd dat ik VRIENDELIJK bedank voor het cadeau, het erg lief vind, maar dat ik het niet nodig vind en het allang fijn vind dat we af en toe eens wat kletsen. En nu komt er nog gedoe - waar ik dus geen zin in had en ik in eerste instantie daarvoor al de boot al afhield. Ze lijkt in sommige opzichten precies op mijn moeder, met het manipuleren. Doe wat ik zeg, anders hebben we ruzie. Nou ja, ik laat me natuurlijk niet dwingen dus dan maar ruzie. Pfffff
Kunnen jullie niet ergens afspreken denk ik meteen. Jammer als je denkt eindelijk iets op te bouwen. Je zus zal dat ook zo voelen. Maar anders. Ik begrijp je zus. Maar jou ook. Even thee drinken. Afkoelen en haar bellen om toch te proberen elkaar ergens te zien. Ze wil haar neefje vast graag zien.
Hmm snap wel dat je het adres inderdaad niet aan je zus wilt geven. Maar vind het wel een super lief gebaar van haar. Kunnen jullie misschien dan niet eens gezellig samen ergens koffie drinken zodat ze dan het cadeautje kan overhandigen? Snap dat het contact weer erg 'vers' is, maar ik kan ook begrijpen dat ze zich ook rot voelt en het lijkt alsof je haar cadeautje afwijst.
Ja ik begrijp ook dat ze beledigd/gekwetst kan zijn hierdoor, maar ik wordt al dik 15 jaar lang opgejaagd door onze biologische moeder. Ik had dus op iets meer begrip gehoopt. Afspreken; ja... misschien wel. Al moet ik eerlijk bekennen dat ik daar gevoelsmatig eigenlijk totaal niet aan toe ben en vooral niet in verband met mijn zoontje. Hij is nog zo klein; ik wil hem niet blootstellen aan een spanningsveld. Bovendien weet ik dan ook niet of ze meer mensen meeneemt; als je begrijpt wat ik bedoel.
Kun je het haar dan niet naar een ander adres laten sturen? Dus naar het werk of naar vrienden van je of zo? Of is dat ook al te close? Anders misschien een postbus laten aanmaken of zo (geen idee of dat (makkelijk) voor een keertje kan)?
als het je zoveel stress bezorgd en als ze zoveel op jullie moeder lijkt zou ik het contact verbreken. als je je altijd zoveel zorgen moet maken over de informatie die ze weet en als jullie niet af kunnen spreken zonder dat je zeker weet dat ze haar meeneemt heeft het toch geen zin om tijd en energie te steken in een relatie met je zus? hoe zonde het ook is, het zou mij de stress en zorgen niet waard zijn.
Mijn biologische moeder heeft in het verleden schulden gemaakt op mijn naam en werkgevers gebeld en verteld dat ik ernstig aan de drugs ben, ik hulp nodig heb, niet goed in mijn hoofd ben en dat ze graag wil weten waar ik ben zodat zij kan helpen etc. en dan doet ze net alsof ze altijd de dupe van mij is geworden; terwijl het tegendeel waar is. Ze gaat elke exvriend/vriendin inclusief familie af, halfzussen, mensen waar ik 'wel eens' goed contact mee had, om er maar achter te komen waar ik woon en mijn leven binnen te dringen. Vooral nu ik een kindje heb. Ze nam het mij gewoon kwalijk dat ze niet bij de bevalling aanwezig mocht zijn en hoopte dat ik dan maar een miskraam zou krijgen of dood zou gaan gedurende die tijd. Ik vond het al riskant om enkel 'hallo' te zeggen tegen mijn zus. Daar zit wat in !
Zo, wat?? Jeetje. Gezellige moeder inderdaad. Nu begrijp ik een stuk beter waarom je het adres zo geheim mogelijk wilt houden. Je zus heeft dus nog wel contact met jullie biologische moeder? Wat een lastige situatie zeg... Dan zou ik, als ik jouw zus was, je keuze respecteren, wetende wat er allemaal in het verleden is gebeurd.
Heel begrijpelijk dat jij jezelf en je gezin in deze situatie wilt beschermen. Je hoeft je hier niet schuldig onder te voelen hoor. Dat moet jou oudere zus maar kunnen begrijpen. Misschien als je er over een tijd wel aan toe bent, een keer met haar alleen, in het openbaar afspreken.
Dagelijks, mijn broer en zus wonen in de buurt en komen er niet van af; ze geeft hen dezelfde behandeling. Als ze doen wat zij zegt, kan ze soms best aardig zijn; maar o wee als ze tegen haar principes in gaan! Ze komen nooit ongeschonden van haar af; en daarom houden ze contact. Ik ben de enige die weigert om mee te werken aan die gekte. Tot op zekere hoogte gedoogd iedereen haar omdat ze er anders flink last van krijgen. Mja, ik had dus gehoopt dat mijn zus iets wijzer was...
Je zus is nog niet zo ver als jij dat bent, breken met je moeder. Ik had ook zeker mijn adres niet gegeven gezien je verhaal, hoef je je ook zeker niet schuldig over te voelen hoor. Ergens afspreken zou ik wellicht voor open staan, wel zou ik zoontje dan thuis laten. Ik zou dan gewoon eerlijk zeggen hoe je je voeld over de situatie, en ook uitleggen waarom je je adres geheim houd voor de gehele familie plus aanhang, en dan maar hopen dat ze het begrijpt. Doet ze dat niet dan is dat haar probleem, en ik zou dan ook geen moeite doen om dat probleem op te lossen, dat kan nl niet. sterkte ermee, lijkt me heel vervelend dat het zo gelopen is.
Dan zou ik er niets mee doen, het cadeau niet aannemen en alle contacten toch maar verbreken. Een andere mogelijkheid lijkt er niet te zijn, want hoe wil je op deze basis contact houden met je zus, als je continu bang moet zijn dat je moeder er achter komt en er iets mee doet? Lijkt me op den duur niet mogelijk. Maar ik heb waarschijnlijk makkelijk praten, ik heb nooit in zo een situatie gezeten. Sterkte!
heb je je zus gezegd dat je daarom geen cadeautje wou. Ik zou ook beledigd zijn mocht iemand mijn cadeautje weigeren. Maar als iemand dan met die uitleg zou komen zou ik het wel accepteren en begrijpen. Mss naar het postkantoor laten sturen of zo'n kiala-afhaalpunt oid.
Hij zegt/vind niet zoveel. Ik vertel het hem en hij fluistert mij af en toe een zinnetje in, wanneer ik met mijn mond vol tanden sta, en voor de rest niks. Hij is er niet rouwig om als het stuk loopt, hij is er ook niet rouwig om als het goed gaat natuurlijk. Hij is gewoon... Tja, gewoon neutraal, 100% van de tijd altijd, wanneer het hier op aan komt. Hij heeft echter wel ook zijn zegje gedaan bij de aangifte tegen mijn moeder, maar daarbij aangegeven dat hij ziet wat het met mij doet, en verder ook niet. Hij houdt zich er afzijdig van.
jeetje heftig hoor meid! als je eventueel nog contact wil met je zus, zou ik ergens afspreken. weet niet of jullie in dezelfde stad wonen, maar mss afspreken in een andere stad?
Jeetje wat een vervelende situatie. Ergens afspreken zou ik ook niet zomaar doen, voor hetzelfde geldt volgt ze je helemaal mee zodat ze kan zien waar je woont. Ik zou, als ik het zo lees, alle contact verbreken. Sterkte.
Ik zou haar inderdaad uitleggen waarom je zo reageert op haar cadeautje en aanbieden om in een andere stad redelijk bij je uit de buurt (zn 20km?) af te spreken, zodat ze denken dat je daar uit de buurt komt. Dit op een dag doen dat je partner op kan passen en je dus je zoontje niet mee hoeft te nemen. Of partner meenemen en zoontje bij schoonouders zodat je partner op veilige afstand de boel in de gaten kan houden. Afspreken op een drukke locatie dat je je veilig voelt.