Ik zou er echt niet tegenkunnen als ik geen vriendinnen meer zou zijn omdat ik iemand al een tijdje niet gesproken heb. Ik krijg het bij voorbaat al benauwd als ik iemand regelmatig moet zien/bellen om vriendinnen te kunnen blijven. Voor mij zijn mijn beste vriendinnen diegene die weten dat het goed zit, waar ik altijd terecht zou kunnen en die het geen probleem vinden als ik af en toe wat minder van me laat horen. en dat is gelukkig ook wederzijds
En je zult eenzaam en verbitterd sterven...... Goede mensen en dus vrienden zijn er zeker wel, alleen het is een kwestie van goed zoeken en vertrouwen (blijven) hebben hierin. Wat ontzettend triest als je zo jong al niet meer gelooft in vriendschap.....ik zou letterlijk gek worden zonder mijn vrienden. Ze zijn mijn "zelfgekozen" familie, kan niet zonder ze!
Ah ik ken het, mijn "beste" vriendin, of wat ze zou moeten zijn heeft mn jongste nog nooit gezien. Ik heb voor dat ik moest bevallen veel energie erin gestoken maar blijkbaar voor niks.
Even hard: is het wel eens bij je opgekomen dat ze misschien geen vriendinnen met je wil zijn? Dat jij meer verwacht dan zij? Misschien beschouwt zij jou wel als 'kennis'. Als jij denkt dat iemand smoesjes verzint om je niet te hoeven zien dat ga je er toch geen tijd meer insteken?? Vind je dat zelf niet ook verspilling van je energie en bovendien een beetje dom? Vriendinnen moeten een aanvulling op je leven zijn, niet het onderwerp. Overigens vind ik eenmaal in de maand met je vriendinnen afspreken nog best vaak. Bij mij gaat het ook echt om kwaliteit, niet kwantiteit. Als het maar goed is met je vriendinnen op de momenten dát je ze ziet dan maakt het toch helemaal niet uit hoe váák je ze ziet? Tip: één keer tegen je vriendinnen zeggen hoe jammer je het vindt dat je ze zo weinig ziet. Ook aangeven dat ze voor jou een goede vriendin zijn en vragen of zij hetzelfde voelen. Wees open en eerlijk! Volgens mij moet dat in een goede vriendschap kunnen. Als je in dat gesprek nog geen afspraak met ze hebt kunnen maken (ook al is het een afspraak voor over twee maanden) dan zou ik afwachten tot je wat van hen hoort. Hoor je niks, dan weet je hoe zij er over denken en zou ik lekker verder gaan met je eigen leven.... Succes!
Weet je wat het ook is... Veel vriendinnen ken je misschien nog uit je school- of studententijd. Toen zat je allemaal in dezelfde levensfase en omgeving, heb je veel met elkaar gemeen en gaat het allemaal vanzelf. Maar daarna komen de verschillen. De een krijgt eerder een relatie dan de ander, dan komen er ergens kinderen en bij de ander (nog) niet, er verhuist iemand, je krijgt een baan. Dat betekent dat je vriendschappen veranderen. En als ze niet veranderen, gaan ze meestal 'uit'. Als je vriendschap niet met je mee kan groeien, is het blijkbaar mooi geweest en tijd om aan iets anders te beginnen.
Ik heb helaas ook amper vriendinnen. Veel kwijt geraakt na de verhuizing. En zelf depressief, waar ik nu uit probeer te komen. Ik zou graag meer vriendinnen hebben maar weet ook niet goed hoe.
Als ik visite heb nodig ik ook geen andere mensen uit. En verder heb ik geen verwachtingen en andersom ook niet. Erg prettig en nooit gedoe. Daarnaast als ik vrije tijd heb, breng ik die graag door met mn zoontje en vriend. Als gezin hebben we nu eenmaal niet zoveel tijd met elkaar omdat ik elke zaterdag werk en mijn vriend doordeweeks pas thuis is als mn zoon al op bed ligt.
Tien jaar terug had ik gereageerd op een oproepje om een sportmaatje te zoeken. Dus echt bewust op zoek naar een vriendin om mee te sporten. Vriendinnen zijn we wel geworden, maar sporten doen we amper
Er is wel eens onderzoek naar geweest, dat veel vriendschappen maar zo'n 7 jaar houdbaar zijn. Doet verder niets af aan de vriendschap... Mensen groeien door verschillende dingen uit elkaar. Bij mij klopt het wel. Ik had lagere school vriendinnen en we groeiden uit elkaar toen we naar de middelbare school gingen. Op de middelbare school kreeg ik weer andere vriendinnen en zo ook weer toen ik ging studeren. Af en toe wel een beetje contact maar dat hechte is er af. Nu heb ik weer een aantal vriendinnen rond mij heen verzameld die aansluiten bij mijn belevingswereld van nu. Waarvan één vriendschap nu ook aan het verwateren is omdat zij heel erg druk is met een studie oppikken en ook weer nieuwe vrienden maakt.
Ik heb 4 goede vriendinnen, 2 met een kind, 2 zonder. Met kind spreek ik vaak overdag af, lekker theetje doen of naar de kinderboerderij. Zonder kind ga ik mee stappen en mee uit eten, perfect verdeeld. Wat ik wel merk, is dat je er energie in moet steken. Regelmatig even wat van elkaar horen is gewoon belangrijk. En ik ben echt geen type die uren aan de telefoon hangt, maar wederzijdse interesse moet er echt wel zijn. Zodra ik merk dat het van 1 kant komt, hoeft het van mij niet. Toevallig ben ik laatst nog een leuke meid tegengekomen bij de peutergym, nu spreken we ook daarbuiten af. Of het een vriendin of kennis wordt, weet ik nog niet, maar je kan overal leuke mensen tegenkomen. Als je er maar voor open staat denk ik.
Iedereen komt in verschillende fases door het leven..zo ook jij en je vriendinnen. Je vriendin die de kids alweer groot heeft, ziet nu eindelijk weer eens tijd voor zichzelf te plannen, zij heeft ws nieuwe vrienden gemaakt, dat gebeurd als je kids naar school gaan. Je komt in contact met andere moeders met kinderen in dezelfde leeftijd..heel logisch lijkt mij. De friends zonder kids hebben helemaal een andere leefstijl en zitten absoluut niet in de fase waar jij in zit wat je ze ook niet kwalijk mag nemen. Je kunt net als Blurp doen...alle sociale contacten aan de kant gooien en zo jezelf beschermen tegen alles wat vriend zou kunnen zijn of worden. Moet je tegen kunnen een leven zonder vrienden. Of je doet net als ik gedaan heb..je accepteert zoals het nu even is..jij zit in een andere levensfase dat nu gewoon niet aansluit bij jou vrienden..en zodra jij behoefte voelt aan contact pak je dat moment...maar verwacht niets terug van hen! Zeggen dat je het jammer vind en dat je hun mist is nooit verkeerd..maar neem hen niet kwalijk dat jij in een ander verwachtingspatroon zit... Mijn vriendschappen lopen zo uiteen..ik ben de oudste met het jongste kind, de anderen hebben de kids al groot of leven er nog lekker op los als vrijgezel...leven en laten leven maar wel van ze blijven houden..dat is wat ik doe..
Hmmm, t kan ook zijn dat ze het gewoon echt TE druk hebben..! Ik herken het namelijk wel een beetje, ik studeer, heb een bijbaantje, een dochter van bijna 1,5 een vriend, een huishouden en ik ben zwanger.. dus tja soms schieten de vriendschappen er dan bij in! Dat betekend dus niet dat ik ze niet mis of ze niet meer als vriendinnen beschouw!! Misschien is dit wel net zo bij jou vriendinnen, dus probeer ze niet te snel af te schepen als slechte vriendin!
Jullie reacties heeft me wel doen denken en heb net gezellig gekeuveld met een vriendin aan de foon Maar ben wel tot de conclusie gekomen dat het met 1 vriendin wel gedaan is denk ik, ik bedoel we zullen misschien wel af en toe contact houden maar verder laat ik het erbij! Haar prioriteiten zijn gewoon veranderd en tja het zij zo
ach ze bestaan wel hoor echt goede vriendinnen maar merk nu ookal dat er maar barre weinig zijn! dus kan er over mee praten hoor! ik had mn echo waar ik best nerveus voor was (dit wisten ze!) en een week later belde ze pas en dan nog niet eens ernaar gevraagd! 1 heeft ook een nieuwe liefde en gaat daar helemaal in op, begrijp het wel hoor maar even een telefoontje is al teveel. Maar trek je niet aan, ze komen er vanzelf achter wat ze missen. en anders zijn ze je niet waard.
Een goede vriend of vriendin hoef je niet iedere week te zien. Ik zie mijn vriendinnen ook maar een paar keer per jaar. Als we elkaar dan weer zien is het weer gezellig als vanouds. We hebben allemaal een druk leven, met of zonder kinderen. Ik begrijp dat jij er wel last van hebt dat je ze niet zo vaak meer ziet, misschiein moet je dat bespreekbaar maken. Echte vriendinnen staan daar open voor.
Komt me bekend voor. Wij verhuisden een paar jaar geleden van omgeving Utrecht naar Duitsland (net over de grens). We horen minder van onze vrienden en vaak is de rit naar ons toe al veel gevraagd (heb ik het idee). Heb ook bijna niemand voor kraamvisite gezien Nu wonen we over 2 weken weer in de omgeving van Utrecht, dichterbij familie en vrienden Wel jammer dat niet iedereen hetzelfde denkt over de vriendschap dan zoals jij erover dacht.
Misschien wat activiteiten/sporten oppakken? Hoewel ik niet weet hoe je daar tegenover staat i.v.m. jouw depressiviteit. Verder zou ik het ook niet weten hoor, blijft lastig (al zeg ik het zelf )