Mijn berichten zijn niet echt positief de laatste dagen, maar ik heb het echt wel effe gehad Het zal er ook wel aan liggen dat mijn man al op vakantie is van 12/3, en dat ik er alleen voor sta momenteel. (Gelukkig komt hij vannacht thuis) Maar goed, net weer een gigantische driftbui meegemaakt. Mijnheer wou niet naar huis van bij mijn ouders. Weigerde Pake een kus te geven, nou dan niet, hup naar de auto (ben ik keihard in) brullen, roepen, tieren natuurlijk. Weer vechten om hem in de stoel te krijgen... Eens thuis was het over maar het was toch slaaptijd, dus mijnheer zonder al te veel woorden klaar gemaakt voor de nacht. Ik heb moeite om dit slecht gedrag van mij af te zetten. Voor hem is het over maar voor mij nog niet Mijn zenuwen zijn tot op het randje gespannen, waarschijnlijk ook door de vermoeidheid. Maar nu voel ik me schuldig dat ik niet met een blij gezicht zijn avondritueel heb kunnen afwerken. Zoiets voelen ze toch ook, niet? Hoe gaat dat bij jullie. Zijn jullie onmiddelijk weer happy-de-peppie? Of sluimert het toch ook nog na? Pff ik word hier zo verdrietig van
van tijd tot tijd kan dit gedrag mij ook meer raken, maar dan zit ik wel net even wat minder lekker in mijn vel.
Het zal vast moeilijker zijn omdat je heel moe bent... Dan herstel je gewoon minder snel. Ook geestelijk. Ken het maar al te goed ... Heb ook weleens zitten janken om iets wat Anne deed maar wat eigenlijk niet eens zo'n drama was maar wel het 16e minidrama van die dag
Je moet idd proberen zelf ook een uitlaatklep te vinden, zodat je op kan laden tussendoor. Dat wil wel eens helpen. Bij mij blijft het overigens ook langer hangen als ik niet lekker in mn vel zit oid. Je moet je die buien ook niet persoonlijk aantrekken en beseffen dat er gewoon dingen in zijn hoofd gebeuren waardoor hij zo reageert, zeg maar. Hij kan er ook niet altijd wat aan doen.
Ik herken je verhaal hoor, ik heb ook moeite om alles zomaar te vergeten en weer happy te zijn. Mijn zoon kan ook enorm driftig en dwars zijn, en als hij uitgetierd is dan is hij meteen weer happy maar mama niet... Ik blijf soms ook nog best lang boos en geiriteerd. En ik moet ook zeggen dat ik ook wel eens het avondritueel niet met een vrolijk gezicht heb gedaan en dat ik me best schuldig voelde daarna. Ik probeer nu wel na een driftbui o.i.d. mij tegen mijn kwaadheid te verzetten en weer gewoon tegen mijn zoon te doen, het kost wel moeite maar het gaat redelijk
Een uitlaatklep vinden is soms niet gemakkelijk. Dan wil ik bijvoorbeeld met de hond gaan razen, maar die doet dan niet wat ik wil, en dan ben ik nog verder van huis Iets lekkers om te eten kan mij ook altijd troosten, maar met mijn dieet is dat ook al geen optie meer (misschien maar goed, anders was ik zeker 5 kg bij afgelopen week alleen al) En met een baby in de wieg kan je het niet gewoon aftrappen natuurlijk. Ik doe ook mijn best om niet langer kwaad te doen, maar ik hoor aan mijn eigen stem dat het nog niet goed zit. Nu ik er weer een nachtje over geslapen heb is alles weer over, en kan ik weer écht vrolijk doen, maar gisteren hing het echt nog over mij. Het is gewoon echt moeilijk soms!
Heb het ook wel eens hoor dat het nog lang blijft nahangen. En dan is het eigenlijk vaak als er de hele dag dingen tegenzitten of Erik de hele dag al vervelend is. Ach, wij zijn ook maar mensen. En de kleine zal er geen trauma van overhouden als mama of papa 'n keer sjagerijnig is en niet happy-de-peppy Het is juist goed dat ze de verschillende emoties van je ook meemaken. HIJ mag boos worden en sjagerijnig zijn. Dus waarom jij niet? Is normaal toch? Gelukkig komt je man snel thuis. Dan mag hij het weer wat vaker van je overnemen Misschien kan JIJ nu lekker op vakantie gaan?
Goh, als ik dàt eens over mijn hart zou krijgen... Maar ik kan mijn kindjes niet achterlaten En zeker mijn baby niet, die is nog zo jong. Mijn man denkt daar dus duidelijk anders over!
@dottie: mja het probleem van wat lekkers snoepen als ik sip ben vond ik niet zo heeeeel handig maar wel heel fijn. De oplossing in mijn geval is gewoon allemaal lekkere smaakjes thee in huis halen. Die dan even in mn eentje klaar maken (en hoe geïrriteerder ik me voel.. des te uitgebreider de thee ) en dan op mn gemakje opdrinken. Dat kan in praktisch alle dieten, niet slecht voor de lijn.. en het hele ritueel van thee zetten, wachten etc... is rustgevend op zich. (dat deden ze volgens mij in China eeuwen geleden ook al!) En als ik heel sip ben heb ik "yogi choco chai" Scherp theetje.. maar erg lekker als je er suiker en gewone melk doorheen doet Even tot rust komen en op je gemakje genieten van iets dat enkel en alleen voor jezelf is.. ook al is het maar heel eventjes En omdat het maar heel kort is.. kan het eigenlijk altijd wel even tussendoor... rustpuntje! en inderdaad.. ik zou ook niet op vakantie kunnen zonder dochterlief.. maar daar denken mannen blijkbaar toch anders over
Oh en jouw man heeft het makkelijk wat betreft het achterlaten van de baby he... want jij bent tenslotte degene die hij het meest zal vertrouwen met zijn kind
Van de week ook hier een aanvaring tussen dochterlief en mama. Zij wilde haar riem zelf omdoen, lukte niet, mama mocht niet helpen, zij zwaar pissig etc.. Ik probeerde haar af te leiden door haartjes te gaan fohnen...zonder succes..niks was goed. En daar hadden we ineens zo'n verdrietig moment samen!! Ik werd écht ook boos! Ik heb haar even laten gaan, moest zelf ook even huilen en na ongeveer 5 minuten heb ik haar gepakt, met haar gesproken en gekroelt en hebben we het samen heel rustig uitgesproken.(Voor zover dat gaat met een peuter van 2,5) Afgesloten met vergeten en vergeven, kusje, een dikke kroel en zeggen dat we van elkaar houden en hup daar gingen we weer! Moet wel zeggen dat het hier niet zo heel veel voorkomt.(tot nu toe de tweede keer), als je dit soort dingen vaker hebt, lijkt het me ook heel moeilijk. Sterkte..
Hier ook een flinke driftkop. en ik vind het ook moeilijk om los te laten. ik heb ook geen tip hier voor, maar wat ik wel altijd doe is als hij voor t bedtijd zo vreselijk vervelend is en hij boos naar bed moet is het op bed uitpraten en knuffelen en zeggen dat ik van hem hou ook al ben ik boos. want ze mogen best weten dat je soms boos bent, maar wat belangrijk is dat ze ook weten dat je desondanks van ze houdt. en daarna ga ik naar beneden en dan ff op de pc of wiien.
pas op, ik laat hem ook nooit boos gaan slapen. Toen ook kusje knuffel "love you" maar mijn hart lag er niet in, snap je. Voor hem was er niks meer aan de de hand denk ik.
Ik ben ook niet iemand die gelijk weer 'heppie de peppie' is als oudste dochterlief heeft lopen etteren.. Dat lúkt me gewoon niet. Ik kan 't dan wel weer 'goed maken', maar ik moet wel even m'n gevoel laten zakken...
Ik kan het absoluut niet snel loslaten. De ene dag al wat beter dan de andere, maar als het echt een dag was dat hij constant driftig was en ik me aheel de tijd moet boosmaken, dan lukt het niet meer. Ik voel me dan heel rot enz., kan het echt niet meteen loslaten. En dan loop ik te huilen.. Geen tips dus, maar wel herkenning!
het ligt een beetje aan de situatie. zaterdag had ik nog een flinke aanvaring met alyssa. we hadden een hele drukke dag en ze had daardoor niet zoveel aandacht gehad als normaal in het weekend. het was laat en ze had honger en smiddags niet geslapen en ze ging rottigheid uithalen. ik was het zelf ook helemaal zat (ook te druk geweest) en toen hadden alyssa en ik dus een flinke aanvaring. bij alyssa was het redelijk snel weer over, maar ik voelde me na die tijd nog een beetje verdrietig. en vandaag wilde mevrouw niet mee naar binnen en dan kan ik dr ook zonder pardon optillen en binnen zetten zonder dat ik er veel last van houd. tuurlijk is het niet leuk om een aanvaring te hebben met je kindje maar ik denk dat je eigen humeur/ vermoeidheid ed ook voor een groot deel meespeelt in hoe je reageert en hoe je je daarna voelt. probeer er niet te lang bij stil te staan en voel je je toch schuldig, geef je kindje maar een extra knuffel. liefs doris