Ik denk dat het beter is dat jullie beiden eens een goed gesprek gaan hebben,en beiden jullie gevoelens op "tafel" leggen..(wat betreft heden en verleden) Wat betreft het kinderen krijgen; zeg nooit geen nooit... Praat met elkaar,geef het even de tijd,en hopelijk is er òòk voor jullie in de toekomst een kindje 'weggelegd'... Succes ! Groetjes,Alida
Dat is vervelend zeg! Misschien dat het volgende je een beetje een positieve inslag geeft: Mijn vriend was er ook altijd 100% van overtuigd geen kinderen te willen. Maar tot hij tegen de 30 begon te lopen, en zie, wij zijn nu alweer voor de 2e bezig! Ik hoop dat het voor jou ook zo zal gaan lopen. Succes en sterkte!
Jeetje meis, dat is niet niks wat je mee hebt gemaakt. Hoever ben je met de verwerking van dit alles, vind je zelf? Als ik het zo hoor is het pas recent wat positiever geworden in je leven. Dan kan je je afvragen of je al voldoende aan jezelf toe bent gekomen, voor je een kindje kan verzorgen (emotioneel gezien). Ik bedoel dit niet als een oordeel, meer als een vraag die je jezelf kan stellen. Verder ben ik persoonlijk van mening dat een kinderwens een sterk gevoel is, een oerdrift, dat je niet zomaar aan of uit kunt zetten. Ik vond het dermate belangrijk dat dit voor mij een 'criterium' was waarop ik o.a. baseerde of ik met iemand een relatie wilde of niet. Van een afstandje kan ik makkelijk zeggen: mannen zijn er genoeg, maar je eigen kindje is uniek. Maar goed, jij zit nu middenin die relatie en zoals ik het hoor haal je ook wel veel steun en plezier uit je relatie. Dus is het een beetje kort door de bocht om te zeggen: ga op zoek naar iemand die wel kinderen wil Ik wil je veel sterkte wensen met de moeiljike keuzes die je moet maken en de gevoelens die je moet verwerken. Mummy
O ja, en ik hoop dat dit niet serieus is, want dit soort keuzes hoor je niet op je 22e te maken. Over een jaar, of 5 of 10 ziet je leven er zo anders uit dat je daarover nu nog niet zou moeten beslissen. Kijk naar je eigen leven, hoe het 5 jaar geleden was en nu. Een wereld van verschil toch?
Wat een verhaal scootermuis. Ik hoop dat je nu gelukkig bent (ondanks je kinderwens) en ondanks dat je er niet met vriendinnen over kunt hebben hoop ik dat je hier op het forum een beetje je emoties kwijt kunt. Geef het wat tijd, ik weet het dat is heel moeilijk (en vreselijk irritant) maar laat je vriend even rustig wennen aan het idee. Vertel hem eens rustig dat jij wel heel sterk een kinderwens hebt en dat je graag wilt dat hij er eens serieus over nadenkt. Als hij daar voor open staat kun je ook aan hem vragen hoeveel tijd hij nodig heeft. Succes meis ! Liefs, Kweenie
Heb ik weer. Ik heb al een paar maanden last van af en toe misselijk en af en toe pijnlijke borsten (ze zijn een cupmaat gegroeit). Nu kwam ik er gisteravond achter dat ik melkafschijding heb uit beide tepels .ikke weer schrikken natuurlijk, maar ik heb nu ook sind 2 weken last van een opgeblazenbuik. Ik heb op 10 augustus een zwangerschapstest gedaan = negatief. Sinds een week wel medicatie gekregen dus die melk vloed kan daar ook door komen. Maar ik MAAK ME ZORGEN, dat ik zwanger zou kunnen zijn door de pil heen. Wat moet ik nu doen de huisarts zegt je kunt niet zwanger zijn. en die cupmaat groter kan door de pil komen. Help ik weet het niet. Weten jullie wat het is of wat ik moet doen laat het eff weten. Alvast bedankt. Gr scootermuis
nog een test ertegen aan gooien meid.... je kan in ieder geval zeker wel zwanger worden door de pil heen, maar en daar heeft je ha ook gelijk in de pil kan ook je omvang beïnvloeden... dus als je het zeker wilt weten, je bent nu weer weken verder dan die 10e augustus dat je getest had gewoon nog een test ertegenaan dan weet je het zeker
Dit kwam eigenlijk ook in me op toen ik je verleden las. Wat heb jij veel meegemaakt! Afschuwelijk.... Toen ik 22 was zei ik dat ik nooit kinderen wilde en nu sinds en jaar is dat wel heel anders! Zeg dus nooit NOOIT! Voor wat betreft je symptomen nu, die kunnen inderdaad door je medicatie komen en door de il kunnen je brosten groeien ed. MAar nog een keer testen kan geen kwaad....
Ik ben het met anakin eens. gewoon met z'n tweetjes bespreken en de tijd zijn werk laten doen. Sommige mannen en zelfs vrouwen moeten heel lang nadenken over het euvel kindjes krijgen. DIe hbeben ook lang nodig om te wennen aan het idee en hebben tijd nodig om de onzekerheden weg te halen. Ik weet wel als je teveel gaat pushen houdt hij zich teveel vast aan zijn argumenten waardoor het helemaal lang duurt. Geef hem duidelijk aan dat jij van hem wilt horen als hij er klaar voor is. En wat iemand hier al eerder schreef bedenk je wat je het liefste wilt. Ik ben met mijn huidige vriend direct in het begin begonnen over kindjes, niet van zullen we ze nu maken maar meer hoe staat hij er tegenover. Ik was ook heel duidelijk, een man die geen kinderen wilde maakte bij mij geen kans heel simpel. Meid veel sterkte, en hou je vast aan de gedachte dat mensen kunnen veranderen van mening!! liefs Ang
zelf ook een en ander mee gemaakt dat ik klein was. daarna therapieen en opnames. vage rare relaties, en toen besloten tot geen vent. voelde me niet veilig, en dan sloeg ik gewoon een beetje door. (is het nog een beetje te volgen? ) uiteindelijk kon ik geen therapeut meer zien, en ik stond weer wat steviger in mijn schoenen. vrij vlot ontmoette ik mijn man. was voor mij duidelijk dat ik kinderen wilde, en dat kwam in ons eerste afspraakje al naar voren (was zelf 26) ik had twee eisen: wordt het een lieve betrouwbare vader, en wil hij kinderen. dat bleek allebei goed te voelen, dus, van t een.... als hij geen kinderen had gewild, was het voor mij duidelijk. dan niet, dan een ander die dat wel wil... ik heb zelf nooit getwijfeld aan mijn kinderwens, ondanks alles. ben alleen een beetje zo'n overbeschermende moeder.... vaak is het zo dat je na een moeilijke jeugd twee kanten op kan schieten, of je wordt net zo als je ouders, of je bent er zo bang voor om zo te worden dat je het niet wordt, maar juist het tegenovergestelde... ik weet niet hoe oud je vriend is, maar het is verstandig, om eerst je verleden een beetje op een rijtje te hebben. als hij zo bang is om net te worden als zijn vader, is het waarschijnlijk dat hij dat niet wordt... mischien handig om allebei alleen of juist samen toch in therapie te gaan. geef hem en jezelf nog tijd, maar stel eventueel voor jezelf een datum. (als hij dan nog niet wilt, dan zoek ik een ander die dat wel wil...) mijn oma zei altijd: 'er zijn meer mannen als pisbakken...' dus: blijf niet bij iemand omdat je bang bent dat hij de enige is... nou, lang verhaal, en ik geloof ook ietwat rommelig, maar ik hoop dat je er wat mee kan... kijk of je een of andere hobby / cursussen / vrijwilligerswerk kan vinden, dan ontmoet je meer mensen, en wie weet wat voor vriendschappen daar uit volgen. het zou fijn zijn als je van jezelf ook gewoon iemand had om mee te kletsen/praten, en niet alleen de vrienden van je vriend. (vrienden zoeken is ook niet mijn sterkste punt ) en anders kan het ook hier natuurlijk... sterkte, en groetjes, lidwina
Jeetje meis, jij hebt al heel wat meegemaakt zeg! Wij kunnen je allemaal advies geven maar je moet er toch samen met je vriend uit zien te komen! De wens om kinderen te krijgen zet je inderdaad niet zomaar even opzij. Mijn vorige vriend zei ook nooit meer te willen trouwen en wilde ook absoluut geen kinderen. Ik dacht dat dat nog wel bij zou draaien maar na 4 jaar praten en huilen waren we nog geen stap verder. Uiteindelijk heb ik besloten bij hem weg te gaan. Hij kwam een paar maanden later iemand anders tegen en was na 2 maanden met haar getrouwd. Ik ben ook iemand anders tegengekomen. Heb tijdens mijn eerste date mijn kinderwens op tafel gegooid en gelukkig stond hij er positief tegenover. Ik ben gelukkiger dan ik ooit ben geweest, volgende maand gaan we trouwen en ik zit hier op het zwangerschapsforum, dus dat zegt ook genoeg! Met dit verhaal zeg ik niet dat je je relatie moet beeindigen, zeker niet! Probeer met elkaar te blijven praten, op een rustig moment, of zet je gevoelens voor hem op papier. Ik weet niet welke leeftijd je vriend heeft? Mijn vriend heeft tot z'n 32e geroepen NOOIT kinderen te willen. Probeer alles voor jezelf op een rijtje te zetten en maak ALSJEBLIEFT geen ondoordachte beslissingen (sterilisatie)! Een sterilisatie maak je niet zo gemakkelijk ongedaan als veel mensen denken/zeggen! Je bent nog jong. Misschien blijven jullie altijd bij elkaar! Maar soms gaat een relatie voorbij en helaas gebeurt het soms ook dat mensen overlijden! Vaak beginnen mensen daarna weer een nieuwe relatie, een nieuw leven met iemand anders. Dan staat die sterilisatie je voor eeuwig in de weg! Ik hoop dat jullie hier samen uit kunnen komen. Veel sterkte. XXXAnnalise