Mijn man en ik hebben altijd gezegd: worden we zwanger, dan willen we (zowiezo de eerste keer) niet weten wat het geslacht wordt. Nu komt de twintig weken echo dichterbij en word ik nieuwsgierig, ik ga niet zozeer twijfelen aan mijn keuze, maar bevestiging zou wel erg leuk zijn. Veel mensen hebben de behoefte om mij te vertellen waarom het zo leuk is om het geslacht wel te weten, die redenen ken ik dus inmiddels. Ik zou nu wel eens de enthousiaste verhalen van de andere kant willen horen... Wat vond jij leuk aan het niet weten van het geslacht tijdens de zwangerschap, maar ook (net) na de bevalling?
Ik vond het heel speciaal om er net na de geboorte achter te komen. Hoewel het niet mijn keuze was, ik was veel te nieuwsgierig. Maar mijn man hield vol het niet te willen weten. We hadden afgesproken om bij een evt 2de zwangerschap het geslacht dan wel te weten, wat mijn voorkeur was. Maar terug denkend aan het moment heb ik nu juist de keuze gemaakt om het deze keer ook weer als verassing te laten. Wat mijn man dus helemaal super vond!
Wij weten het ook niet Vind het heel speciaal. Maar ik denk dat we bij een tweede het wel zouden willen weten (en het dan wel voor onszelf houden).
Er is vandaag een soortgelijk topic geopend: http://www.zwangerschapspagina.nl/de-bevalling/591578-een-blije-verrassing.html
Wij wisten het bij de eerste niet. Bij de tweede wisten we het wel, ook al wilden we dat niet, maar door complicaties in de zwangerschap was het onvermijdelijk. Ik vond het niet weten zó leuk! De praktische kant van het wél weten woog daar echt niet tegenop. De verrassing achteraf is zo mooi, zo leuk! 9 maanden lang je afvragen wat het zal gaan worden en daar samen en met anderen over speculeren is ook echt leuke voorpret. Na de bevalling, merk ik, kreeg ik ook heel andere cadeautjes bij de eerste. Meer geslachtsbepalende kleertjes. Mensen waren na de bevalling ook op een andere manier geïnteresseerd, of ik beeld het me in hoor. Maar iedereen is natuurlijk heel benieuwd wat het nu geworden is. (Wij hadden zelfs met onze vriendengroep een poule gemaakt. Wie raad het geslacht en de datum) Naja, zo kan ik nog wel even doorgaan.. Ik vond niet weten echt veel leuker.
Haaj! Ik ben 24 weken zwanger en wij weten t ook niet!! Ik word ook steeds nieuwschieriger, hihi. K vind t wel heel leuk eigeblijk. Ook de uitdaging om leuke kleertjes en een mooi kamertje te maken vind k heel leuk Om mij heen zijn een paar meiden zwanger, allemaal meisjes!! Ik ben de enige die t niet weet. Mij lijkt de verassing bij de geboorte zo bijzonder.
Ik ben voor de vierde keer zwanger en wist twee keer wel wat het zou worden en nu voor de tweede keer niet. Bij het wel weten ga je je al meer een duidelijk beeld van je kindje vormen en je kan idd gericht shoppen. Bij het niet weten is idd het speculeren erg leuk. Je stelt je het kindje meer voor kwa karakter (Hoe schopt ie: Hoe reageert ie op aanraking/geluid etc). Ook de spanning van mensen om je heen vind ik erg leuk. En dan natuurlijk de geboorte... echt een extra kadotje! Alletwee heeft iets!
Wij wisten t ook niet... We waren wel nieuwsgierig tijdens de zwangerschap maar nooit getwijfeld. Leuk om over te speculeren, je verschillende voorstellingen te maken... Ook gewoon leuk dat helemaal niemand het weet, zo'n groot verrassingselement! Ik vond het bij de bevalling geweldig. Ineens zie je je kind.. En het is een..? Jongetje! Maar bovenal het is je kindje. Toen hij er bijna was zei mijn man... ben ik benieuwd wie gelijk heeft! Hij dacht een meisje, ik jongetje. Vk zei toen, ik denk een jongetje, omdat die vaak stil liggen tijdens t persen en meisjes beweeglijk zijn dan. Ze had gelijk! Maar meid je bent al op de helft ik zou er bij blijven, vond het echt heel leuk met de bevalling en erna ook nog... iedereen die benieuwd is wat het is. Een volgende zwangerschap laat ik me weer verrassen. Succes!
Wij hebben het 2x niet geweten en ook deze keer blijft het een verrassing tot de geboorte. Ik kan het niet vergelijken maar vond het beide keren super leuk om er over te speculeren, 2 kaartjes te maken en dan de verrassing op het moment zelf. Momenteel word ik gestoord van de vraag of ik nu zeker hoop dat het een meisje is, dus alleen al daarom willen we het niet weten.
Ik ben nog niet zwanger. Maar ik zou het straks niet willen weten. Dat ik een gezond kindje is voor mij al een groot wonder en geluk! Mijn moeder en mijn beste vriendin willen het wel weten. Maar ik heb gezegd jullie wachten maar tot hij/zij geboren is
van dl wisten we dat we een meisje zouden krijgen en nu weten we het niet. ik heb het wel bij elke echo lastig gevonden om het niet te vragen. maar ik krijg nu geen echo's meer dus kan ook niet meer in de verleiding komen. toch vind ik het wel nog erg lastig omdat we nog steeds geen naam voor een jongen hebben vast staan en ik toch binnenkort ingeleid word.. maar aan de andere kant de verassing lijkt me ook wel weer leuk
As dinsdag uitgerekend.. Wij weten het ook niet. Zo spannend. Ook omdat je gevoel toch een loopje met je neemt, wij denken beide een meisje maar we kunnen dat ook nergens op baseren ( al die theorieën geloof ik niet zo in haha)het is ons eerste beebje. . Maar al zou ik ooit op nieuw zwanger mogen worden denk ik dat ik het weer niet wilt weten.. het is straks zo'n verassing na het harde werken van je bevalling!
Ons kind is een "cadeautje" en cadeautjes pak je ook niet uit voordat je jarig bent ( of er moet echt iets zijn waarom het wel zou moeten bijv terminale familie. Ik vind het leuk als het straks geboren is dat je dan pas hoort of het een jongen of meisje is. De verrassing is dan des te groter. Het speculeren is het een jongen of meisje. Hoe gaat het eruit zin. Wie zijn voorgevoel heeft gelijk
Thja wij hebben het half half Ik weet het niet vl weet het wel, hij kan t heel goed geheim houden, hij wilde het perse weten Bij dl wisten we het wel, en mijn voorgevoel zat er totaal naast, toen bleek bij de 20 wkn het een meisje te zijn... Daarna praktisch ja, maar daar hield het ook mee op.. Nu weet ik t dus niet ik heb ook geen voorgevoel, maar ook geen fantasie straks als het geboren is, ik kan niet dromen van een baby, het heeft nog geen echt beeld, de zwangerschap is veel meer van dag tot dag genieten. Soms ben ik reuzenieuwschierig maar houd mij voor als ik t weet is er geen weg terug. En ik wil gewoon beleven hoe het is om te horen gefeliciteerd het is een... Terwijl t op de buik ligt Praktisch gezien unisex kleding is lastig, ik heb het minimum aantal kleertjes en zodra het geboren is, is internet gewillig
Wij weten het ook niet. Vriend wilde het perse niet weten, ik liever wel, maar ik kan dat dan niet geheim houden dus besloten om het maar een verassing te houden. Eigenlijk is het wel heel leuk! Idd het speculeren over wat het wordt. Moeilijk met kleuren voor babykamer, kleertjes ed, maar ach, straks als de kleine er is gewoon lekker shoppen! En eigenlijk maakt het ook niet uit wat het wordt, als het kindje maar gezond is.
Dat is mooi gezegd Die ga ik onthouden Unisex is lastig inderdaad. Je komt al snel op grijs / wit / beige uit. Ik heb nog wat dingetjes met kleur kunnen vinden. Of bijvoorbeeld een rood broekje of shirtje. Ik vind sommige jongenskleding ook wel voor een meisje kunnen. Babykamer vind ik dan weer niet lastig. Die heb ik al helemaal in mijn hoofd. Dit wordt grijs/wit/rood met sterren en nijntje Misschien verander ik nog wat ik vind een retro babykamertje ook geweldig! De wieg wordt waarschijnlijk aangekleed met spulletjes van Tis Lifestyle. Die heeft veel unisex dingen qua kamertje en kleding.
Het kopen van spullen vind ik erg leuk en totaal geen (praktisch) probleem. Het kamertje is inderdaad grijs wit en de nodige neutrale kleertjes heb ik ook in huis. De namen vind ik erg lastig, vooral jongensnamen zeg... werkelijk geen idee! Ik wil heel graag wachten en geduldig zijn, maar ik merk dat ik mezelf ook voor gek verklaar: tegenwoordig kan je met de technologie van nu gewoon vooraf al zien of het een jongen of meisje wordt, dus ik zou het gewoon kunnen vragen tijdens mijn 20w echo, en dan zeg ik 'nee'? Al jullie berichten doen me goed en laten me zien waarom ik vol wil blijven houden met deze verrassing, al zal het dubbele gevoel nog wel even blijven. Thanks in ieder geval!
Wij wisten het beide keren niet en mocht ik nog een keer zwanger zijn zou ik het ook weer niet willen weten. Voor mij is het gewoon onbelangrijk, wat maakt het uit of het een jongen of meisje is! Daarbij vind ik het heerlijk om als ik zwanger ben samen met mijn baby te zijn, zonder dat daar een beeld tussen hangt van een jongen/meisje, wat toch altijd beeldvorming geeft. Ik heb nu twee zonen, stel dat er een derde zou komen en het is een jongen, dan denk ik vast op een bepaald moment wel 'dan krijg ik dus nooit een dochter' of als het een meisje is 'dan heb ik nooit drie zonen', dat soort dingen wil ik helemaal niet denken! Ik weet dat ik totaal verliefd ben op dat wezentje dat uit mij geboren wordt en dan het me op dat moment ook niet eens interesseert wat het is. Ik vond het super super bijzonder om het niet te weten! Lijkt me ook een vette anti climax als de echoscopiste zegt: het is een jongen/meisje. Dan denk je toch. eehhhhh.... nou oké, leuk. Aangezien het toch allebei leuk is.
Bij onze 2e wisten we niet wat het zou worden. Enkel de kaartjesdrukker en de dame van de doopsuiker wist het (via gesloten enveloppe van de gyn, omdat kaartje/suiker verschillend was voor jongen of meisje). Toen de baby geboren was, hadden we zelfs niet gevraagd wat het geworden was (ging nogal snel). De VP zei "kijk mama, hier is uw prinsesje". En wij "ha, het is dus een meisje ". De VP schrok een beetje en zei sorry, ik wist niet dat jullie het niet wisten. Nu ja, het werd toch stilaan tijd om te weten of het een meisje of een jongen was
Leuk dit!!! Lijkt wel in mijn omgeving dat iedereen het wil weten.. mensen reageren soms ook raar als ik zeg dat we het niet willen weten. "Huh!! Echt niet?!?... hoe doe je dat dan met je kamertje?".. toen zei ik "nou jouw babykamer is toch ook niet roze?".. Ik zie het probleem niet en heb geen moeite met dingetjes vinden. Ik heb ook een okergeel vestje gevonden wat voor beide kan vind ik.. ach beetje creatief zijn. En wat er al wordt gezegt.. het speculeren is zo leuk..