Lieve Jolien, Wat een zware stuatie! Heel veel sterkte! Ik hoop dat jullie er samen uit zullen komen! Dikke knuffel
Jolien toch, volg nu al even mee en wil je toch sterkte wensen! Kan me niet inbeelden wat je nu allemaal meemaakt! Hoe is het vandaag afgelopen? was je kindje erbij? Vraagt hij naar de kleine baby? veel succes meisje!
He bha, ik moet wel aan je denken hoor sinds ik je topic gelezen heb. Omdat ik ook een dochter van dezelfde leeftijd heb en pas bevallen. Kan me goed voorstellen hoe klote dit moet voelen. Ik hoop ook voor je meisje dat je snel meer zekerheid over de toekomst zult hebben en dat alles goed komt!
Op dit moment lijkt de nachtmerrie alleen maar groter te worden, elkaar gisteren gesproken. In eerste instantie een goed gesprek waarin die met dingen kwam waar ik me niet altijd bewust van ben /was maar waar we naar mijn inziens nog heel veel mee kunnen... En ook is wel duidelijk geworden dat we de laatste tijd op verkeerde momenten de gesprekken hebben gevoerd... op het moment dat emoties al hoog opliepen waardoor we eigenlijk niet meer naar elkaar luisterde... Maar aan het einde van het gesprek kwam er niet datgene waar ik op hoopte voor ons gezin... hij wil het niet meer proberen, voor hem is het definitief voorbij... Gisteren kon ik alleen maar boos zijn, hoe kan hij zo egoistisch zijn door alleen maar in zijn eigen belang te denken en alle deuren dicht te gooien! Vandaag is er weer het verdriet... de angst... hoe moet dit verder... ik wil sterk zijn maar op dit moment zie ik het allemaal niet zo meer! Donderdag komt hij haar halen tot vrijdag, hij wilde eerst van woensdag tot zaterdag maar dat vond ik teveel en te lang voor in 1 keer.... Ik houdt op dit moment niks meer binnen, alles wat ik eet en drink komt eruit... vanmiddag naar de verloskundige... hopen dat met "ons" kleine ukkie wel alles goed is! Ik moet nu gaan proberen dingen op een rij zien te krijgen... nog geen idee hoe... Liefs van een zeer verdrietige mama!
heel veel sterkte jolien, toch hoop ik dat hij op een of andere manier gaat beseffen wat hij mist en jullie toch nog de kans gaat bieden om het te proberen..... dikke knuffel
wil je ook heel veel stertke wensen meid, zeer moeilijke situatie wel goed dat je bij jouw fam. en vrienden kunt komen als is het maar voor de kleine dingen, sterkte
Jeetje... Ik ben stil van je verhaal. Enorm geschrokken. Dit is voor je gevoel toch echt uit de lucht komen vallen, niet te bevatten. Het zal je vast onzeker maken, wat naar! Ik twijfelde of ik dit wilde gaan vragen aan je, maar trek toch de stoute schoenen aan. Zou er geen ander in het spel kunnen zijn bij je vriend? Het feit dat hij zo stellig weet dat hij het niet meer wil proberen, komt op mij over alsof hij wel eens blind zou kunnen zijn van de liefde voor een ander. Ik hoop zo dat het niet zo is, maar in mijn omgeving heb ik een verhaal als deze vaker meegemaakt, met helaas deze afloop... Ik wil je heel veel sterkte wensen, samen met je dochter en het kindje in je buik. Wat moeilijk!
Jeetje Jolien heb je hele verhaal gelezen en ben er echt een beetje stil van... Kijk dat iemand zijn gezin verlaat, zeker als er nog kleine kinderen in het spel zijn, vind ik al moeilijk te begrijpen. Maar als je dan ook nog zwanger bent...waar hij nb aan meegewerkt heeft....dan vraag ik me wel af hoelang zijn gevoelens spelen en of hij dan niet eerder open kaart had kunnen spelen alvorens jou in deze positie achter te laten.... Ik snap dat je je héél ellendig voelt en dat alles je heel zwaar valt momenteel maar ik zou zelf voorlopig alle kontakt met hem verbreken, zorg dat het kontakt tussen hem en je dochertje gewoon doorgaat, maar mijdt zelf alle kontakt, het zal je meer rust geven, escalaties voorkomen en alleen zo kan je hem laten voelen wat hij mist...loop hem vooral niet achterna. Héél veel liefs en sterkte.
Jeetje meid, ik had samen met jou op een andere uitkomst gehoopt...... wat akelig! Ik heb eigenlijk dezelfde vraag als Sietsie. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat een man "zomaar" zijn net zwangere vrouw en dochter achterlaat. Sterkte
Hai jolien, Wat verschrikkelijk nu je ook nog zwanger bent. Ik kan heel goed begrijpen wat je doormaakt en het is nu echt zo belangrijk dat je je goed houdt voor de kleine in je buik. Mijn man verliet me ook tijdens me zwangerschap en kwam terug, na mijn bevalling ging het met mij niet goed bevallingklachten. Me zoon was amper 2 maanden en me man zei dat het niet meer ging. Hij bleef een paar maanden weg. Ondertussen heb ik 6 operaties in 2 jaar na de bevalling gehad en in die tijd is me man terug gekomen en 10 keren weer weggegaan. De laatste keer dat hij wegwas heb ik hem mooi duidelijk gemaakt dat hij verantwoorden heeft als vader en man. Jou man heeft geen idee wat hij je aandoet. En moet zich schamen. Als een vrouw zwanger is mag de man haar niet verlaten. probeer bij je familie te zijn. Logeer bij je ouders. Zorg dat je niet alleen bent.d En onthoud dat jij een hele sterke moeder bent voor je.kindjes. Je man vertoont vluchtgedrag zoals het lijkt. Ik denk dat hij er wel achter komt wat hij achterlaat. Wees niet bang want jij kan het wel, de enige die er zwak is, is je man. Geef het even rust. En probeer echt steun bij familie te vinden zodat je wel goed kan eten voor de kleine en je dochter. ik geloof dat hij terug komt. Ik ken het. Heel veel sterkte en hou je rustig. gr, r
Zo he dit had ik eigenlijk niet verwacht. Word er zelf gewoon verdrietig van zoiets kan een ieder van ons gebeuren. Em dan ben je nog zwanger van zijn tweede kindje als je al vader van een kindje bent hoe komt het in je op om er dan mee te kappen. Heel veel sterkte en kracht de komende tijd. Zowel voor je kleine meisje als het kindje dat in je groeit.
Daar dacht ik idd ook aan. Het lijkt idd alsof er een ander in het spel is die aan hem 'trekt'. Maar hoe ziet hij het nu verder? Ja, ok, uit elkaar, een regeling treffen voor jullie dochtertje...en jij? Hoe ziet hij het voor zich om jou bij te staan tijdens de zwangerschap? Heeft hij daar al een idee van? Ik vind het wel heel erg van hem dat hij zomaar zo een beslissing neemt terwijl jij zwanger bent. Ik begrijp uit je verhaal dat jullie niet constant 'slaande' ruzie hebben, dus (als er ook geen ander is) waarom zou hij niet kunnen wachten totdat de baby er is om te zien wat zijn gevoelens 'doen' en er samen aan werken. Het is ook belangrijk voor je dochter, als wel voor jullie ongeboren kindje dat hij ook deel uitmaakt van het geheel. Och meis wat heb ik met je te doen. Ik zeg altijd dat wanneer een stel uit elkaar gaat het altijd van 2 kanten komt, en dat is volgens mij ook zo (waar er twee vechten zijn er twee schuldig) maar om jullie nu op dit moment in de steek te laten vind ik wel heel raar/idioot. Als hij het niet voor jou doet zou hij het toch in ieder geval voor de kinderen kunnen proberen. Veel sterkte ermee
Daar zijn we weer na een heftige dag! Eerst even antwoorden op bepaalde vragen... Ik heb echt meerdere malen gevraagd of hij een ander heeft of gevoelens voor een ander... hij zegt dat dit echt niet zo is! Hoe nu verder is op geen manier duidelijk vanuit zijn kant... wel heb ik vandaag het CB i.v.m. dochtertje en die geven aan dat het het beste zou zijn voor de kleine meis dat wij totdat we andere woonruimte hebben gevonden terug naar huis gaan... en hij vertrekt. En dat dan de weekenden dat hij haar heeft ik wegga... om voor haar een zo stabiel mogelijke situatie te creeren en om al haar vertrouwde dingen niet ineens weg te rukken (kinderopvang, peuterzwemmen, vriendjes etc.) Morgen heb ik nog gesprek bij maatschappelijk werk om te kijken wat mijn rechten hier in zijn, en wat het nog meer voor consequenties heeft... Vanmiddag naar de verloskundige geweest voor het kleine hummeltje... die heeft het godzijdank nog prima naar zijn/haar zin in mama`s buik... alleen gaat het met mij niet goed! Ik hou op dit moment zelfs geen drinken meer binnen en een snelle urinetest gaf de zorgwekkende uitslag dat ik opgenomen zou moeten worden. Dus kleine meisje opgehaald en samen met m`n ouders naar het ziekenhuis. Daar weer bloedonderzoek en urineonderzoek gehad... de waardes zijn niet goed, te weinig "vocht"in bloed en ook urine gaf dit duidelijk aan, maar gezien de situatie voor mijn dochtertje hebben ze toch besloten me naar huis te laten gaan en nog niet aan het infuus. Wel heb ik zetpillen gehad tegen het spugen, deze moeten wel aan gaan slaan natuurlijk! Vrijdag terug op controle, of het spugen moet echt niet minder worden dan eerder contact...Hopen dat het beter gaat worden nu! Natuurlijk s. hier ook van op de hoogte gesteld... erg geschrokken en wilde meteen komen... dit niet toegezegd omdat dochtertje er ook bij was en het voor haar alleen maar ingewikkeld gaat worden. Als opname door was gegaan was hij wel na half 8 gekomen als dochtertje weg zou zijn... maakt het allemaal zo dubbel... Kortom de rollercoaster van emoties houdt maar niet op... Op dit moment ben ik compleet op en hoop ik dat ik me snel weer sterker ga voelen... voor mij maar ook zeker voor m`n meisje en de kleine uk...
Lieve jolien, We kunnen allemaal et goedbedoelde adviezen ed komen nu...maar och och wat heb ik met je te doen! Dat jullie voorlopig in het huis blijven lijkt ook mij ( en wie ben ik) een goede oplossing...veel stabieler voor je kleine meissie. Die snapt er waarschijnlijk al zo weinig van. Dan is d'r eigen kamertje en bedje wellicht fijn. Ik kan zeggen dat je goed voor jezelf moet zorgen maar dat weet je zelf ook en als je lijf nu helemaal overstuur is dan lukt dat niet, dat begrijp ik. Misschien kun je proberen om te ontspannen, een wandeling of naar de masseur iets waardoor je je kan ontspannen misschien dat het helpt om je lijf wat tot rust te brengen. Ik wil je echt alle sterkte van de hele wereld wensen, en ook al zie je het nu niet, alles komt uiteindelijk goed! Hele hele hele dikke knuffel! Je bentbsterker dan je denkt wijfie echt waar! X
Lieve Jolien, Heb alle verhalen gelezen van je en zit gewoon te huilen achter mijn pc! Wat ontzettend rot voor je, maar ook ik wens je alle sterkte toe en hopelijk meer geluk voor de toekomst met je 2 kids!! Hou je taai meis, want je kids hebben je nodig!! Liefs Jennifer
Hoi jolien vind het echt erg om te lezen dat het nu zo gelopen is. Om eerlijk te zijn vind ik het ook een behoorlijke *** streek van hem... zorg goed voor jezelf en de kleine hummel in je buik. ik wil je heel veel sterkte wensen en ben benieuwd hoe het nu met je gaat?