hoi , ik heb jou verhaal hier van begin tot einde eens gelezen en man wat is dit erg !! ik moet ook eerlijk zeggen toen ik je eerste bericht las dacht ik ook direct van , oei die man heeft een ander . waarom ik dat denk is omdat ik net net hetzelfde meemaakte , ik was toen enkel niet zwanger. aangezien jullie al een kindje hebben en je dan ook nog eens zwanger zijn vind ik jou verhaal nog 100 keer erger ! mijn 'ex' heeft mij ook op net dezelfde manier opgegeven als dat jou vriend dat nu bij u heeft gedaan , doen alsof het 'over' is en niet babbelen en zeggen dat ie het niet meer ziet zitten en ... ik ken er alles van is echt super super erg ik heb toen ook maanden in een nachtmerrie geleefd ook niet meer kunnen eten super veel afgevallen ... en hij heeft me dan ook nog lange tijd voor de gek gehouden want tja ... hij was de man van mijn leven 'dacht ik toen' en ik wou hem niet kwijt dus minste dat hij me belde en lief was tegen me hapte ik weer toe en als ik terug te dichtbij kwam liet hij me weer vallen , tot ik uiteindelijk ook ontdekte dat hij iemand anders had en er ondertussen zelfs al bij woonde ... ( ik was namelijk ook vertrokken bij hem en bij men ouders gaan wonen) hij heeft me echt heeel diep de grond in geboord en ik ben er tot 3maal toe telkens nog eens ingetrapt maar op een moment is de maat dan echt vol en geef je hem wel op , hij is het echt niet waard om voor te vechten ,hij doet het voor jou ook niet !! hij stond ook huilend voor mijn neus dikwijls ... hij had gewoon 2 gezichten en ik had me daar nooit aan mogen laten vangen . ik hoop dat jij dat ook niet doet want dan gaat hij je nog veel leed aandoen en dat verdien je echt niet !! niemand verdient dat !! en nu 3 jaar later ben ik super gelukkige met mijn nieuwe vriend , het is een schat van een jongen nooit gedacht dat ik nog ooit terug verliefd ging worden !! maar nu achteraf bekeken was ik bij mijn ex niet gelukkig , ik merkte het toen gewoon niet dacht dat het zo moest we waren dan ook al 7 jaar samen ik wist niet beter . ik hoop zo dat je hier uit komt samen met je dochtertje en dat kleine wondertje in je buik !! laat je vooral niet doen door hem , hij is degene die voor een scharrel heel zen leven en gezin opgeeft jij niet !! jij hebt niets verkeerd gedaan jij kan iedereen nog recht in de ogen kijken ! dat kan je van hem niet zeggen , en dat zal hij wel goed genoeg weten! laat je niet manipuleren door hem en wees sterk !! ik wens je alle moed en kracht toe om hierdoor te komen en geloof me , je komt hier door en sterker dan ooit !!! super super veel sterkte en succes !! misschien heb je aan mijn verhaal helemaal niets maar ik vond het zo gelijkwaardig aan het mijne dat ik je toch even een steuntje in de rug wou geven dat je hier echt wel sterker doorkomt!! heel veel liefs en dikke knuffel !! xxx
Ben ook erg benieuwd hoe het met je gaat Jolien en hoe het met je dochtertje en je zwangerschap gaat. Ik hoop inmiddels weer wat beter.
Ja Jolien, hoe is het met je? Hoop dat je goed voor jezelf en je twee kleintjes zorgt. Hopelijk neem je gewoon even rust en is er "niks" aan de hand. Sterkte in deze zware tijd en ik hoop echt dat je niet overweegt terug te gaan naar die eikel. T
beste jolien, ik heb al je reacties gelezen. vreselijk allemaal. vreselijk dat hij dit jullie aan doet. ik hoop dat het beter met je gaat. dikke knuffel.
Lieve Jolien, Ook ik heb je verhaal gelezen en heb er geen woorden voor, wat een nachtmerrie! Ik hoop dat het goed gaat met je zwangerschap en dat je snel terug kan naar je vertrouwde plekje, zeker voor je dochter!
Hier dan eindelijk een berichtje van mij... Sorry dat ik zolang niks heb laten horen maar er gebeurde op bepaald moment zoveel dat ik het niet eens meer helder kreeg... Vervolgen crashte m`n pc en kon ik niet meer online... Met m`n dochtertje en de kleine uk gaat het naar omstandigheden goed, met mij wisselend maar val nog wel af maar niet teveel en gevaar voor uitdroging is verdwenen.... geestelijk is het natuurlijk nog steeds een puinhoop. De week na het ontdekken dat hij bij die vriendin in bed lag escaleerde er enorm veel. Met name met zijn ouders en mijn ouders... en ik stond er middenin. Ik ben dan ook uiteindelijk naar hem toe gegaan om te praten en hem duidelijk te maken dat het tijd werd dat hij verantwoordelijkheden ging nemen en niet zijn papie alles op liet lossen... Dat ging natuurlijk weer moeizaam... maar uiteindelijk heb ik het wel voor elkaar gekregen dat mijn dochtertje en ik terug naar "huis" konden. Weliswaar onder bepaalde voorwaarden maar zo zou de rust voor m`n kleine meisje in ieder geval terugkeren... Tenminste dat is wat ik hoopte! We zijn nu 1,5 week thuis en het valt me ontzettend zwaar om in het huis te zijn waar we ooit zo gelukkig waren. Daar komt bij dat hij nog niet weg is geweest zoals we wel hadden afgesproken. Dit omdat ik slaapmedicatie had en het niet verantwoord was om `s nachts alleen met m`n dochtertje te zijn. In het begin van de week ging het nog redelijk... en leek het af en toe alsof ik tot hem doordrong. Todat vorige week maandag m`n computer crashte. Ik had gevraag of ik zijn laptop mocht lenen omdat ik nog wat dingen moest regelen, `s avonds zat hij zelf nog allemaal dingen te wissen. Waarop ik vroeg wat hij aan het doen was... Toen kreeg ik het verwijt dat hij me kende... waarop hij te horen kreeg... als je niks te verbergen hebt hoef je ook niet bang te zijn... De dag erna dus idd zijn geschiedenis uitgespit... en daar zag ik dat hij naar hotels gezocht had en ook op de naam van die *** waar die mee in bed lag... Daar heb ik hem mee geconfronteerd... Toen kreeg ik te horen dat ik mezelf kapot maakte.... Waarop hij te horen kreeg dat ik daar hem voor had... Hij blijft ontkennen... maar ik ben er klaar mee! Al zijn daarmee m`n gevoelens voor hem niet ineens weg... maar de boosheid overheerst op dit moment. Woensdag hadden we pretecho... ons kleine mini mensje maakt het goed... een mooi jochie... dat wat we zo graag wilde! En nu duurde het gewoon zeker 10 minuten voordat ik uberhaupt besefte dat het mijn baby was die op het scherm te zien was.... Mijn kleine lieve mannetje! En hij probeerde m`n hand maar vast te houden... Ik ben hier niet op ingegaan... als ik vraag waarom die dit doet krijg ik als antwoord dit is toch ons kindje... Wat nou ons....!! JIJ wil niet meer verder en geeft dit allemaal op... Van het weekend ff ertussenuit geweest met m`n kleine meisje en een vriendin... even tot rust komen en dit ging best redelijk... vooral m`n kleine meisje kwam tot rust... Op dit moment weet ik niet waar ik goed aan doe... ben klaar met dat geruzie... soms mis ik hem enorm maar als ik hem zie kan ik me alleen maar aan hem irriteren! Aanstaande vrijdag is ons meisje jarig... en dan gaan we een dagje wat leuks doen, dat wat we altijd deden... ik zie er zo tegenop maar ik wil dit zo graag voor haar, zij verdient dit! Vanavond heb ik hem duidelijk gemaakt dat als hij zich zo egoistisch op blijft stellen ik klaar met hem ben, dat ik me ga richten op m`n kleine meisje en de zwangerschap en dat laatste zonder hem, ik heb geen zin in dat scheinheilige ons gedrag als we echo`s hebben! En ik zie dat ik hem daar pijn mee doe... maar hij wil dit... Sorry voor m`n warverhaal...
Geen sorry zeggen - het is zoals je het opschrijft. Heb ik ook last van. Wat andere meiden hebben gezegt zeg ik ook. Wat een drama situatie voor jou en je dochter en ongeboren zoon! Herken veel van wat je verteld. Het blijft lastig en hoe dan ook voel je veel pijn. Blijf sterk! Blijf jezelf! Je kinderen hebben JOU nodig. Herpak je zelf. Eet goed, drink goed en probeer te focussen op positieve dingen (heeeel makelijk gezegd maar ze zijn er wel). Laat je niet gek maken. Liefs oktober 13
Jeetje Jolien wat een verhaal weer.... Zo kom je ook niet echt tot je rust als je samen met hem in een huis moet leven met alle confrontaties van dien. Aan de andere kant misschien wel een eye opener. Fijn dan het met je zwangerschap allemaal goed gaat en wat leuk dat je een jongetje krijgt! Zou je het zonder hem financieel allemaal redden? Kan je in je huis blijven wonen, werk je?
Het is zeker een eye-opener! "helaas" ken ik ook de goede kanten van hem wat het gemis naar die tijd niet minder maakt... En tja financieel zal ik het wel redden, we zullen het niet breed krijgen maar redden zal ik het wel. Alleen is het nu kwestie van een huis vinden, het liefst zo snel mogelijk waar ik, dochtertje en de kleine uk opnieuw kunnen beginnen want dit huis is van hem. Nu wil ik hier ook niet blijven wil terug naar m`n oude woonplaats, ook omdat ik straks de steun van m`n ouders en andere vriendinnen hard nodig zal hebben. Ook oppas technisch gezien, want ik werk in de zorg en zal dus ook de avonden werken.... Onzekere tijden voorlopig dus!
Wat erg dit.....wat een eikel van een vent!! Ik hoop dat je het nu beter krijgt..maar dat kan bijna niet anders Met steun van familie en vrienden kom je er wel..en natuurlijk je kindjes. Sterkte!
Lieve jolien, Ik heb even meegelezen en wil je veel sterkte en moed toewensen. Ik kan me enigszins voorstellen hoe verschrikkelijk emotioneel zwaar dit voor je moet zijn, bij deze een hart onder de riem voor mij.. Ik heb heel veel bewondering en respect voor hoe je met deze situatie omgaat en hoe je je dochter en je uk op nr 1 zet!! Bijzonder knap en dat getuigd van een super mama!! Pas goed op jezelf! Erg knap dat je ondanks de "puinhoop" en de emotionele chaos zo nuchter kan nadenken over de beslissingen die je neemt, ga voor je eigen geluk, en probeer te genieten van het moois wat je nog wel hebt!! Heel veel succes & geluk voor de toekomst! Het gaat je lukken, makkelijk word het niet maar goed komen zal het!! Liefs ,
Wat heftig! Het is ook lastig on mee te maken, vooral nu je ook zwanger bent en je in de emotionele achtbaan zit. Een vriendin van me heeft dit vorig jaar meegemaakt. Haar (ex) beste vriendin woont nu samen met haar man, en is nu zelfs zwanger. Alleen zijn ze nog gek op elkaar en eet hij nu van 2 walletjes.. Heel veel sterkte, je bent een sterke vrouw.
Pff heftig verhaal, jij komt er wel dat weet ik zeker, met je lieve meid en je kleine ventje! Als jij straks een eigen huisje hebt zal je veel rust geven en goed doen! Veel sterkte verder Liefs love7
Hallo allemaal! Er is de laatste weken veel verandert! Enkele weken geleden is het compleet geescaleerd... en is hij compleet door het lint gegaan... maar vanaf dat moment zag hij wel in hoe stom hij bezig is geweest de laatste tijd... en twijfelde hij over allles.... Ik heb toen een relatiecoach ingeschakeld, en sinds 2 weken is hij in gaan zien dat hij echt verder wil... dus op dit moment druk bezig met therapie. Ik besef me wel dat we een lange weg te gaan hebben, er is veel gebeurt! Maar ik zie nu weer de man waar ik zoveel van heb gehouden... en eigenlijk nog steeds doe. Hij doet enorm z`n best... en de tijd zal leren of we onze relatie echt weer helemaal kunnen herstellen. Op dit moment is er echter rust en dat was hard nodig, voor de baby, voor mij en voor ons kleine meisje! We hebben inmiddels 20 weken echo gehad, en de kleine zit helemaal op schema, een hele opluchting na alles wat er gebeurt is. Ze zullen de kleine man wel extra in de gaten houden omdat er veel stress is geweest, en ik in die periode ook echt veel te veel heb gerookt (fout!!!) Ik ben nu ook echt aan het genieten van dat kleine hummeltje in m`n buik, het is een behoorlijk beweeglijk mannetje. Nogmaals thx voor alle lieve berichtjes en steun die ik hier heb mogen ontvangen!! Het is zo ontzettend fijn om soms even "anoniem" van je af te schrijven! Liefs van mij
Hoi Jolien, Wat fijn te horen dat hij toch heeft ingezien dat hij helemaal verkeerd bezig is en dat hij toch voor jullie wil kiezen. Ik hoop dat jullie er samen met jullie kindjes sterker uitkomen dan ooit, werk eraan! Fijn dat alles ook goed gaat met je zwangerschap en kleine mannetje. Heel veel geluk en een fijne zwangerschap verder.