Je gaat nu wel erg de vermoorde onschuld zitten spelen en mijn opmerkingen jegens jou zijn mi niet uit de lucht komen vallen en ik neem ze ook absoluut niet terug. Als je nu nog niet snapt waarom, lijkt het mij zinloos dat wij hier nog met elkaar in discussie gaan. LadyXochi, jammer dat je de moeite niet neemt om verder te reageren op mijn stukken en alleen dit eruit haalt. Wat mij betreft zijn zaken als honger en pijn wel degelijk issues die hier aan de orde zijn gekomen.
vlinder, je opmerking over zindelijkheid valt mij op, ik ken je natuurlijk niet en weet ook niet wat jullie eraan doen. Maar ik zou persoonlijk wel proberen te zorgen dat hij 'gewoon' met de andere kindjes op school kan beginnen. Dat ze zindelijk moeten zijn is hier op school wel, de kleuterleerkrachten hebben gewoonweg geen tijd om alle kindjes te verschonen. triskele, 3 is absoluut niet laat, de meeste kindjes zijn zindelijk tussen hun derde en 4e. En veel pas richting de 4 jaar. Hier toevallig een snelle met 2,5.
Zorgwekkend? Dat ben ik niet met je eens. Wij kiezen er opnieuw voor om in deze niet actief bezig te gaan met iets aanleren. Dus zolang mijn zoontje niet op de wc wil, ga ik hem niet pushen. Zeker niet gezien het feit dat hij op zijn tweede uit zichzelf zindelijk aan het worden was. Helaas kreeg hij op het potje een ongeluk (er viel iets op zijn hoofd) en sindsdien vindt hij de luier fijner. Nou prima, ik ga hem geen stickers beloven of anderszins trainen zodat hij iets doet wat hij eigenlijk nog niet wil. Hij gaat regelmatig naar de wc en weet prima hoe het werkt, maar wil daarna liever zijn luier weer aan. Ik ga geen problemen zoeken waar ze niet zijn. We hebben wel leukere dingen te doen
Hij is 3,5, er is geen probleem Hij toont interesse, weet hoe het moet, maar vindt zijn luiertjes nog net iets fijner. Ik verwacht dat hij steeds meer richting de wc zal gaan en minder richting luiers. Zo ging dat ook met kruipen naar lopen, van borstvoeding naar bijvoeding en van samen slapen naar alleen slapen. Alles op z'n tijd.
ja, dat is mijn ervaring ook, heb genoeg ouders op de groep gehad van kindjes van 3 jaar en een maand of 9 helemaal in paniek omdat hun kindje nog niet zindelijk was. Uiteindelijk allemaal zindelijk (net) voor dr 4e verjaardag Pushen is sowieso geen goed idee.
Hoe zijn we van een superschattig filmpje op zindelijkheid gekomen? En ... Can;t we al just get along?????
omdat iedereen wilt bewijzen dat hun opvoeding de juiste is ? geen idee mams136 ik ga in ieder geval 3 ontspoorde kinderen hebben later .. 1tje lag bij me op bed, 1tje liet ik af en toe huilen en de jongste tja .. da's dan weer een mengeling vind het net lief om te zien dat die vader zo bij z'n dochter kruipt ik zou vertederd zijn mocht ik m'n mannetje zo bij ons dochter zien liggen sterker nog , ik zou foto's nemen en filmpjes maken
Auraly, ik dus ook!! Vind het echt superschattig. Geloof dat ik zelfs een traantje zou wegpinken van ontroering als mijn grote stoere kerel bij ons kleintje in bed zou kruipen!
Van slapen naar poepen hihi Een kind geeft zelf aan wanneer het zindelijk wordt, er aan toe is. zolang ze de drang niet voelen kun je ze niet zindelijk maken. Komt wanneer het komt. Meeste tussen 3 en 4 jaar!
Wat een schattig filmpje! Ik kon hem nog niet. Man en ik zijn ook erg creatief geweest wbt het slapen, maar bij haar in haar ledikant gaan liggen hebben we nooit geprobeerd, haha. Onze dochter heeft de eerste 10 maanden bij ons in bed geslapen (of in de co-sleeper), dat is ons heel goed bevallen. Op een gegeven moment merkten wij dat ze opeens vaker wakker werd, en ik had het idee dat het door ons kwam. Ik dacht dat ze er toen echt klaar voor was om in haar eigen bed te gaan slapen. Toen zijn we haar steeds vaker in haar eigen bedje/kamertje gaan leggen. Dat is eigenlijk een proces geweest wat voor mijn gevoel heel natuurlijk is gegaan. In het begin viel ze in mijn of mijn mans armen in slaap en konden we haar daarna slapend in bed leggen. Dat ging een tijd goed, maar op een gegeven moment werd ze wakker van het overleggen. Toen zijn we haar wakker in haar bedje gaan leggen, maar zijn we erbij gebleven tot ze sliep, dat varieerde van 10 minuten tot 3 uur. Als we dat niet deden ging ze namelijk hard huilen en dat vinden we niet nodig. We hebben haar nooit in haar eentje laten huilen. Op een gegeven moment ging ze niet meer slapen zolang wij er nog waren, wij waren veel interessanter dan het slapen. Dus toen had ik het gevoel dat ze er klaar voor was om zonder morren en huilen zelfstandig in te slapen. En zo gaat het nu. Ik voed haar, geef haar een kus en leg haar wakker in bed. Ze huilt niet, geeft geen kick, maar ze gaat gewoon lekker slapen. Bij een evt volgend kind doen we het net zo. En misschien merk daar wel eerder dat hij/zij er aan toe is, maar misschien is het ook wel later. We zien wel, komt vast goed.
Als het je hier gaat om de opmerking over volmaaktheid, die ik noemde omdat jij zelf je zoon daarvoor als zodanig beschreef? Dan begrijp ik werkelijk waar niet hoe je het in je hoofd haalt om opmerkingen als walgelijk, niet beter weten, medelijden en schande naar mijn hoofd te gooien. Ik zou het wel zo netjes vinden als je verder even quote waar ik in jouw ogen vooroordelen, aanvallen, beschuldigingen of beledigingen naar jou of andere samenslapers heb gemaakt. Want ik kan ze niet vinden en heb ze naar mijn weten ook niet opgeschreven. Ik heb een andere mening en ervaring dan jij, maar dát is geen reden om zo tegen mij tekeer te gaan.
Al dágen vroeg ik me af waarom dit topic zo goed loopt. Maar net pas zoiets van "ik zal maar eens gaan kijken" Nou... we hebben hier krom gelegen! Geweldig filmpje! Dat gezicht van die vader "hoe kan ik ongemerkt uit dat bedje komen" NOT! hahahahaha!!! En dat muziekje op de achtergrond!
Waarom wordt dit filmpje nou door sommigen niet bekeken waar het voor bedoeld is!! Ik zie een klein moppie, een liefdevolle vader en een hele lieve situatie. Dat het misschien niet helemaal pedagogisch verantwoord is en niet handig is 1 ding.. Maar het is vooral ontzettend lief. Altijd dat gezemel over kinderen verwennen blablabla. Je verwend je kind niet met teveel liefde, en ze leert uiteindelijk echt wel te gaan slapen. Liever zo'n vent dan een botte lul die vind dat laten huilen goed is voor de longen. Er worden kinderen mishandeld, misbruikt en wat voor ellende nog meer. Waarom worden dit soort dingen niet vreselijk gewaardeerd. Het meisje krijgt liefde waar ze om vraagt en die ze verdiend. Dit is gewoon vreselijk lief, schattig en grappig!
Pfoe, ik ben toch blij dat er nog wel een paar mensen zijn die het ook zo zien. Ik zit me al de hele tijd te verbazen over het verloop van dit topic, haha! Had al spijt dat ik het geopend had
whahahaha ow geweldig. Hoe kan zo'n leuk filmpje nou een discussie opleveren? Het bedje is wel van goede kwaliteit zeg hihi. Ik vind het wel uber schattig hoor hoe de vader zo zn dochter in slaap probeerd te krijgen en dan tja.......erachter komt dat het misschien niet zo'n goede zet was. Hij heeft ervan geleerd
Ik denk altijd maar zo, als ze 18 zijn en een vriendje hebben willen ze echt niet meer bij papa en mama in bed slapen Als ik het filmpje bekijk zie ik ook een lieve en zorgzame vader. Als ze meiden hier overstuur wakker zijn haal ik ze uit bed en troost ik ze, stel dat ze een nare droom hebben gehad en echt oprecht bang zijn dan laat je ze toch niet alleen in het donker in hun bedje zitten. Ik haal ze eruit troost ze tot ze rustig zijn en dan gaan ze terug naar hun eigen bedje, zijn ze daarna nog overstuur dan slapen ze bij mij in bed. Hun tevreden en mama tevreden omdat ze kan slapen. Maar vaak is het dan goed en slapen ze weer rustig door in hun eigen bedje. Ik zie daar echt geen probleem in hoor met onze oudste dochter van drie ook altijd zo gedaan en die slaapt toch echt 9 van de 10 nachten gewoon in haar eigen bed. En hoezo heeft dat meisje het gewonnen ik hoor dat vaker en dat vind ik zo raar "dan heeft het kind gewonnen" Zoals ik het zie valt er met het opvoeden niks te winnen of te verliezen. Als ze 's nachts wel in haar eigen bed slaapt na een nachtelijke huilpartij heb ik niet het gevoel dat ik gewonnen heb en als ze bij mij slaapt voelt het niet als falen of verliezen. Maar de ene nacht heeft ze mij nodig om zich geborgen en veilig te voelen en de anderen nacht voelt ze zich prima op haar eigen kamer. Beide is prima en op deze manier voel ik me er goed bij en mijn dochters ook. Mijn kinderen liefde en troost bieden staat hier boven of het wel of niet pedagogisch verantwoord is...
Idd! En gelukkig is liefde geven en troosten méér dan pedagogisch verantwoord, dus yay! voor de kindjes die het zo getroffen hebben met hun ouders Arevinol, toen ik mijn opmerkingen maakte, had ik je al gequote. Netjes, nietwaar? Kun je het gemakkelijk even terug zoeken. Weet je meteen waar het over gaat.