Een speciale gebeurtenis die we nooit meer zullen vergeten. Een warme dag met veel zonneschijn. Zo begon bij ons eerste pinksterdag 2012. Ik en mijn man zaten te twijfelen wat we zouden doen. Gezellig met zijn drieën naar een pinkstermarkt of niet. Aangezien ik door de zwangerschap veel vocht vast hield, waardoor ik dus geen enkele schoen meer paste. En ik veel bloeddruk schommelingen had, die gepaard gingen met flauwvallen besloten we om thuis te blijven. Een rustige middag in de tuin. Eerste pinksterdag hebben we doorgebracht in de achtertuin. Alex zat lekker in het badje en heeft zich goed vermaakt. Later op de middag kregen we onverwachts bezoek van mijn ouders en hebben we tot laat in de avond in de tuin gezeten. Mijn ouders vertrokken rond een uur of 20.00 en om 20.30 voelde ik mezelf erg moe worden. Ik ging op bed liggen samen met mijn man. En we hebben nog wat liggen praten. Ik zei nog tegen mijn man. Ik verwacht dat we niet lang meer hoeven te wachten totdat we ouders worden van ons tweede wondertje. Vraag me niet waarom, maar ik had zo'n voorgevoel. Ik sloot mijn ogen en probeerde wat te slapen, maar een zeurend gevoel in mijn onderbuik kwam en ging. Ik dacht in eerste instantie dat het menstruatie krampen waren en alleen maar voorwerk. Wat ik toen nog niet wist was dat de bevalling begonnen was. Het gevoel werd al snel sterker. De pijn werd heviger en kwam constant terug. Na regelmatig een bezoek gebracht te hebben aan de toilet heb ik mijn man wakker gemaakt en hem vermeld dat de bevalling begonnen is. De bevalling is begonnen. Mijn man heeft de verloskundige gebeld om 0.00 en om 0.30 was de verloskundige bij ons op de slaapkamer. De pijn was nog steeds continu aanwezig en werd met de minuut heftiger. Ik was tijdens de weeën niet aanspreekbaar en kon alleen maar denken aan ons tweede kind dat nu niet lang meer op zich zou laten wachten. De verloskundige heeft mij toen getoucheerd en als een klap met een hamer werd mij vermeld. Je hebt geen weeën en geen ontsluiting of verweking. Ook voel je van binnen niet warm waardoor er geen bevalling aan de gang is. Zo die woorden kwamen hard aan. Ik werd behoorlijk boos, omdat dit de tweede keer is dat ik niet geloofd wordt door een verloskundige. Bij ons eerste zoontje werd ik ook niet geloofd terwijl de bevalling in volle gang was. En nu gebeurde dit weer. Ik probeerde de verloskundige uit te leggen dat wat ik voel echte weeën zijn. En dat de bevalling dus wel aan de gang was. Het antwoord waar ik het mee mocht doen. Ik heb al 40 jaar ervaring en ik weet zeker dat de bevalling niet begonnen is en dat dit voorwerk is. Je krijgt van mij een slaaptablet en twee paracetamollen en dan kan je rustig gaan slapen. Na een heftige discussie heb ik uiteindelijk na een half uur de slaaptablet ingenomen. De tranen vloeide rijkelijk over mijn wangen. Hoe kan het dat ze mij niet geloofde. Ik voelde het toch echt als weeën. De verloskundige vertrok en ik hoorde haar tegen mijn man zeggen. Sorry, maar uw vrouw is echt niet aan het bevallen. Probeer allebei nog wat te slapen voordat de echte bevalling begint.Ik ben op mijn zij gaan liggen en kon alleen maar huilen en de weeën opvangen. Ik voelde me verschrikkelijk. Hoe kan het dat ik de weeën voel, maar dat ze me niet wilt geloven. Mijn man heeft nog geprobeerd om de verloskundige over te halen om te blijven, want hij wist zeker dat de bevalling begonnen was. Omdat dit bij Alex ook zo was. Ik ben blij dat mijn man mij wel steunde. Mijn man kroop naast me in bed en probeerde mij te troosten, maar ik was ontroostbaar. Ik voelde in de steek gelaten door de verloskundige hoe kon ze dit mij aandoen. Ik weet toch zelf het beste wat ik voel. En ook al heeft ze 40 jaar ervaring je kan een vrouw toch geloven op haar woord. Nadat de verloskundige vertrokken was ging het heel snel. Ik kon niet meer in bed blijven liggen en de pijn werd alsmaar erger en erger. Ik begon heen en weer te lopen naast het bed. Mijn man herkende dit nog van de eerste en wilde nog snel naar de toilet en zou daarna de verloskundige bellen. Hij verliet de kamer en vrijsnel daarna kreeg ik persdrang. Ik riep mijn man, maar ik kon de persdrang niet tegen houden. Ik voelde een warme gloed langs mijn benen lopen. Mijn vliezen waren gebroken. Ik voelde hoe het hoofdje door mijn bekken naar buiten gleed. Gehurkt naast het bed probeerde ik de persweeën op te vangen. Met mijn hand voelde ik het hoofdje van onze zoon tussen mijn benen. Dit herkende ik nog van mijn eerste bevalling. Ik hield mijn handen onder mijn hurken en toen de volgende perswee zich aandiende perste ik met al mijn kracht ons zoontje eruit. Ik voelde zijn blote lichaam op mijn handen zakken. Een zacht gehuil liet hij. Het was zo bijzonder en speciaal om je eigen kind op de wereld te zetten. Mijn man hielp mij met het uittrekken van mijn nachtpon, omdat deze helemaal onder het bloed zat, en ik heb gehoord dat huid op huid contact het beste is voor een pasgeborene, Ik hield het blote lichaam van ons zoontje tegen mijn borst en mijn man gaf mij een handdoek voor over de baby en een badjas om over mijn schouders te hangen. Het was zo lief, en zo speciaal. Nog geen minuut na de geboorte van ons zoontje kwam de placenta vanzelf. Daar zat ik met ons zoontje in mijn armen. De placenta tussen mijn knieën in een plas van bloed en vruchtwater. Mijn man was naast mij komen zitten en heeft toen de verloskundige gebeld met de vraag of ze de navelstreng wilt komen doorknippen. De bevalling is zeer vlot verlopen en zonder hechtingen. Ik zou het zo weer doen, ook al zou ik het dan weer alleen moeten doen. Het is al een wonder om moeder te worden. En nu helemaal, omdat ik in mijn eentje ons zoontje op de wereld heb gezet. Een excuses van de verloskundige. Ze heeft na de bevalling haar excuses aangeboden, want ze voelde zich toch wel erg schuldig over het feit dat ze weggegaan was en mij niet geloofde. Na de bevalling heb ik haar niets kwalijk genomen, omdat we allemaal mensen zijn die fouten maken, maar op het moment tijdens de bevalling dat er gezegd werd dat ik geen weeën had terwijl ik die wel had voelde ik me behoorlijk in de steek gelaten. De naam van onze kleine man. De kleine heeft als naam Joey en was 3410 gram bij de geboorte en 50 cm. Hij is geboren om 04.04 op 28 mei 2012. Zowel moeder als kind maken het vanaf begin af aan goed. En nu na een week is het nog steeds elke dag genieten van onze twee zoons. Alex is heel blij met zijn kleine broertje en is ook erg lief voor hem. Liefs, Sabrina
Wow.. ik zit met "open mond" je verhaal te lezen. Wat een prachtig en bijzonder verhaal (ondanks de reactie van de verloskundige dan) En wat een moeder (oer) gevoel heb je dan, als je dat weet en dit KAN! Van harte gefeliciteerd nog met de geboorte van jullie zoon!
zo zeg!!! wat bijzonder dat je zelf je kindje op de wereld hebt gezet!! Wel belachelijk dat de vk je niet geloofde had ze het in dr 40 jaar toch maar mooi fout
wauw wat een bijzonder en mooi verhaal en wat erg de vk jou niet geloofde op je woord onwijs gefeliciteerd met jullie prachtige zoon je hebt dit toch even voor elkaar gekregen helemaal zelf wauw echt wauw geniet ervan
Van harte gefeliciteerd met de geboorte van Joey! Hier een vergelijkbaar "gevoel" ik ben bij de tweede naar het ZH gegaan. Ook hier heftige pijnen, leeglopen van boven en van onder etc... alles alsof de bevalling gaande was. Kom je in het ZH... "wat doet u hier? u heeft geen ontsluiting en geen weëen " Bij mij bleek het deels te komen door een gigantisch vochtgebrek, maar de gyn zei ook tegen me. Je ziet eruit alsof je elk moment kunt gaan bevallen.... maar je lijf doet "niets" Uiteindelijk ben ik dan wel pas met 40+5 bevallen... maar ik herken de onmacht en frustratie die je voelt wanneer je hoort dat er niets aan de hand is.
wow wat een verhaal! en gefeliciteerd met jullie prachtig kindje maar bij het lezen denk ik, wat knap dat je zo rustig gebleven bent!, ik dacht meteen : wat een trut! die had ik echt wel aangeklaagd!
Wat een mooi verhaal, en wat bijzonder om zelf je kindje op de wereld te zetten. (Terwijl dit niet de bedoeling is natuurlijk!) Wat een prachtig kindje! Geniet lekker van de aankomende tijd met je mannen!
wow wat een verhaal zeg wel bijzonder om je eigen kindje op de wereld te zetten. van harte gefeliciteerd met jullie zoon.
Bedankt voor alle felicitaties. Ik had een paar dagen voor de bevalling gedroomd dat ik zelf moest bevallen. Het lijkt wel of ik het aanvoelde. Het was een hele spannende, maar ook bijzondere/speciale gebeurtenis. Joey maakt het erg goed. Het is echt genieten met zijn vieren. Liefs, Sabrina
wat een ontroerend mooi verhaal! fijn dat de bevalling goed is verlopen ..gefeliciteerd met jullie zoon! ps lijkt me verschrikkelijk datje vk je niet geloofde!
Van harte gefeliciteerd met jullie zoon en broertje! En wat een prachtige manier om je kind op de wereld te zetten, al is dit natuurlijk niet waar je zelf voor kiest.... Ben onder de indruk van je verhaal, je komt krachtig over. En wat een heerlijke droogkloot is je man, dat hij de vk belt met de vraag of ze de navelstreng wil komen doorknippen. Man uit duizenden!
Wauw! Van harte gefeliciteerd. Wat een prachtig verhaal, maar ook ontzettend heftig voor jullie. Geniet van het mooie wonder!
Heb je verhaal met open mond van verbazing en boosheid richting je vk gelezen en aan de andere kant met tranen in mijn ogen omdat het zo ontzetten mooi is. WAUW!!! Gefeliciteerd!!!! Goed gedaan meid!
Waarom is dat niet de bedoeling? Ik vind dit een enorm mooi en krachtig verhaal! Ik ken vrouwen die er van te voren al voor kiezen de vk op een afstand te houden, als je het niet plant is het denk ik wel enorm schrikken (en ik zou echt boos zijn op de vk). Maar dit verhaal vind ik vooral een heel mooi voorbeeld van de kracht die je als vrouw hebt! En wat is het een prachtig mannetje! Wat zullen jullie trots zijn!