Ik wil graag via dit mijn verhaal delen.. Onze zoon Daniel en dochter Emma kwamen met zwangerschap van 25 weken en 1 dag ter wereld. Veel te vroeg... Maandag op dinsdag 27 maart kreeg ik in nacht krampjes in onderbuik. De volgende dag belden we naar het ziekenhuis. De baby's beide zagen goed uit volgens de echo. Alleen was mijn baarmoederhals kort. Het zag niet goed uit volgens een dienstdoende gynaecoloog. Ik werd naar UMCG gestuurd en werd meteen opgenomen om de weeën stoppen. De volgende dag, woensdag 28 maart werden mijn krampjes heviger in eind van de middag. Het weeën remmers waren niet sterk genoeg om dat tegen te houden. Emma kwam eerst ter wereld. Gelukkig kon zij zelfstandig ademen en werd in couveuse gezet. Het was bedoeling dat de navelstreng gestrikt zou worden en terug in mijn baarmoeder om Daniel binnen te blijven. Wanneer ze dat deden, brak de vruchtwater en Daniel moest eruit. Daniel kon ook zelfstandig ademen en werd ook in couveuse gezet. De volgende dag werden ze aan de beademing want ze kregen een medicijn voor hun longen. Alleen tijdens beademing kreeg Daniel beide klaplongetjes. Drain was niet gelukt. Met overleg van kinderarts besloten we om hem laten gaan met pijn in onze harten... Daniel stierf langzaam en vredig in onze armen. Emma vocht haar leven. Ze was zo klein. Volgens de verplegers was ze dappere en flinke meid. Ze bleef precies 2 weken leven. Tijdens die weken mocht zij op mij en haar vader buidelen. Op woensdagavond 11 april ging mis met haar darmen.. dat ging zo snel waardoor het niet meer behandeld of operatief kon. De volgende dag, 12 april gingen we snel naar ziekenhuis en hoorden dat Emma niet meer zou leven. Ze stierf langzaam en ook vredig in onze armen.. Daniel hebben we al geaccepteerd. Alleen met Emma heb ik nog moeilijk mee, want het ging zo goed met haar. We hadden ook nog gesprek met kinderarts op woensdagmiddag 11 april.. Zij was tevreden over Emma. Het ging zo snel.. We gingen met lege handen naar onze huis. Het mocht niet zo gaan. Het is zo zwaar en pijnlijk, die verdriet en leegte.. Enige wat ik wil is hen terug in mijn buik en genieten van zwangerschap en hen zien opgroeien.. Mijn vriend en ik hebben veel aan elkaar in die moeilijke periode. We zijn dichter bij elkaar gekomen. Ik heb nu wel zwangerschapsverlof, alleen ben ik niet zwanger en kan echter niet van genieten.. Het is zo raar en moeilijk om te bevatten...
Wat een vreselijk verhaal. Kippenvel over mijn hele lichaam. Gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter Emma en zoon Daniel. Maar gecondoleerd dat jullie hun zo snel al weer hebben moeten laten gaan. Onmenselijk! Ik hoop dat ze snel weer een brusje mogen krijgen en dat dan wel alles goed zal gaan. Heel veel sterkte.
Wowww jeetje wat heftig en idd onmenselijk..waarom moeten dit soort dingen gebeuren zit met tranen in me ogen..hoop jullie dit ooit een plekje kunnen geven hartverscheurend vind ik dit...heel veeeeeeel sterkte
Heel veel sterkte met dit verlies, heb er geen woorden voor, heb je verhaal met kippevel zitten lezen...
Wat verschrikkelijk dat jullie dit mee hebben moeten maken. Gefeliciteerd, maar helaas ook gecondoleerd met Daniel en Emma, jullie 2 kleine vechtertjes. Zo oneerlijk dat ze de strijd niet hebben kunnen winnen. Ik wens jullie heel veel sterkte, voor nu en voor de toekomst.
Soms zijn dingen zo oneerlijk. Gecondoleerd met het verlies van je mooie kindjes. Wat een dappere kindjes zeg! Heel veel sterkte.
Wat een ontzettend verdrietig verhaal meid. Natuurlijk heb je het er hartstikke moeilijk mee, je kindjes, zo vroeg gekomen. Neem je tijd, rouw, praat veel met elkaar en anderen, ik wens je heel veel sterkte om dit te boven te komen. En vergeten zul je ze nooit!
Heel veel sterkte.... Niemand zou dit mee moeten hoeven maken en alle mooie woorden van de wereld kunnen jullie verdriet niet wegnemen. Ik hoop dat jullie het na verloop van tijd een plekje kunnen geven. Nogmaals heel veel sterkte en die twee mooie kindjes draag je voor altijd bij je in je hart
Gefeliciteerd met de geboorte van jullie 2 kindjes. Daniel en Emma hebben jullie papa en mama gemaakt. Wat verdrietig dat jullie zo snel al afscheid moesten nemen. Ik wil jullie condoleren en heel veel sterkte wensen met het verwerken van het verlies van jullie kindjes.
Poeh... Wat ontzettend zwaar moet dit zijn... k Wens jullie heel veel kracht, sterkte en liefde! k Kreeg kippenvel van je verhaal...
Bedankt voor jullie reacties en steun. Het doet me goed om te lezen. Het is wel moeilijk, al die verdriet. Ik ben wel een moeder, alleen voel ik dat helemaal niet. Niemand om voor te zorgen, kusjes te geven, aaien, troosten, knuffelen, enz.. Gisteren hebben we gesprek gehad met mijn gynaecoloog. Het was een goede gesprek. Alleen was er geen duidelijk oorzaak voor vroeggeboorte. Bij tweeling was de risico groter dan bij eenling. Andere kant weet ik nu ook dat er niks mis met mijn lichaam..