Heb al wel eens een topic geplaatst over de 'eetproblemen' van onze jongste. Het gaat best goed met z'n eten overdag (brood, fruit, etc.) alleen het avondeten is al sinds we zijn begonnen met vast voedsel een drama. Heel af en toe wil hij nog wel proeven maar meestal gaat bij het zien van de lepel de mond al stijfdicht en weigert hij ook maar een hapje te nemen. We waren zelf al best wel een poosje van mening dat het bij hem een kwestie van niet willen ipv niet lusten is maar gisteravond zagen we toch echt duidelijk dat het voor hem een soort van machtspelletje is. Hij wilde weer eens niet eten en na van alles te hebben geprobeerd toverde mijn man z'n mobiel tevoorschijn. Daarop staan wat filmpjes enzo en zoonlief wordt al wild als hij de telefoon ziet. Mijn man hield de telefoon voor z'n neus tegelijk met een hapje eten. Hij wilde de telefoon pakken maar m'n man zei 'eerst een hapje, dan mag je 'em.'. Dus hij nam een hapje en pakte de telefoon aan. Bij het volgende hapje hetzelfde verhaal en toen had hij door dat hij de telefoon mocht houden als hij een hapje nam. Om vervolgens op die manier z'n hele bordje leeg te eten Ik wist eigenlijk wel hoe het in elkaar stak bij hem maar was toch wel lichtelijk geschokt om te zien dat het bij hem idd een machtspelletje lijkt te zijn die hij graag van ons wil winnen. En de laatste maanden ook vaak van ons heeft gewonnen want we willen geen strijd van het eten maken omdat we bang zijn dat we er dan nooit een hap meer in krijgen. Maar goed, nu ik gisteravond heb gezien hoe het ging ben ik wel gemotiveerd om dit gedrag om te draaien en ervoor te zorgen dat hij gewoon gaat eten. Iemand tips? Ik hoor ze heeeeel graag!!
Een dreumes van deze leeftijd is nog niet in staat om er een machtsspelletje van te maken. Dat het eten met afleiding (in dit geval een telefoon) werkt is heel normaal. Zo hebben wij ook een tijd gegeten met het een of ander poppetje erbij (Little People of zo), anders was er ook geen hap in te krijgen. Dit is gewoon heel normaal gedrag waar de meeste kindjes door moeten. Ik zou dan ook aanraden om gewoon met afleiding te werken totdat deze fase achter de rug is. En denk niet teveel dat je kindje met je voeten probeert te spelen, dat kan hij helemaal nog niet. Verder gaan dan grenzen aftasten zal hij echt nog niet doen.
Onze dochter weigerde een maand geleden ook te eten maar hier is niet eten dikke vette pech en krijgt ze niks anders. Een toetje krijgt ze wel gewoon, na een week niet eten, heeft ze eieren voor geld gekozen en is gewoon gaan eten. Nu heeft ze af en toe nog wel van die buien, we gaan er niet op in en halen gewoon het bord weg als ze zit te spelen met het eten (als ze hem zelf nog niet weg heeft gezet) Afleiding hebben wij nooit gedaan omdat wij van mening zijn dat als je er eenmaal mee begint, je er ook moeilijk vanaf komt..
Ik moet helaas bekennen dat ik niet echt tips heb (sorry), maar hopelijk vind je het niet erg als ik even mee lees, want we hebben d'r hier precies zo eentje (ook 14 maanden)! Dankzij al het eetgedoe (al vanaf jongs af aan; lang verhaal) is hij inmiddels van de -1 naar onder de -2 groeicurve gezakt, dus wij zijn gezwicht, en laten hem nu filmpjes kijken onder het avondeten, omdat er nu eenmaal echt eten in moet...maar dat vind ik eigenlijk helemaal niet prettig! Ik ken het dilemma dus maar al te goed...!
Hier hebben wij heel lang met afleiding eten gegeven rond die leeftijd. Vaak ging er speelgoed mee op tafel om mee te spelen en tussendoor eten. Dit ging over toen hij zelf ging eten met de lepel. Af en toe konden wij dan een lepel erin stoppen. Nu eet hij helemaal zelfstandig en is afleiden geen optie meer, ( wl 2,5 nu hoor) Dus als hij niet wilt eten dan niet.
Een machtspelletje vind ik nogal vreemd klinken, of jouw kindje moet kwa ontwikkeling echt 100x verder zijn dan mijn dreumes van 14 maanden. Hier nooit problemen met eten. Mijn zoontje eet gewoon zelf, met vork/lepel/handen. Als hij niet wil eten eet hij niet en anders wel.. Hij krijgt yoghurt na (als hij duidelijk echt niets meer wil eten) en ook dat eet hij zelf met een lepel. Genoeg dagen dat hij niets eet, en ook dat hij juist heel veel eet. Ik laat het hem zelf bepalen en dat werkt prima. Hij speelt lekker met zijn eten en dan is er geen andere afleiding nodig
Wij hebben inmiddels alles al geprobeerd. Hij heeft sinds hij een maand of 6 oud was misschien in totaal voor een periode van 2 weken iets gegeten 's avonds. Afleiden met spelletjes, tv, handpoppetjes, gekke bekken, etc. werkt helemaal niet. We hebben echt alle trucs al uit de kast gehaald. Het is een heel pittig mannetje dat veel heeft gehuild en altijd al meer heeft gewild dan hij kon. Ik zou ook niet zomaar zeggen dat ik denk dat het een machtspelletje is (misschien wat zwaar uitgedrukt, maar denk wel dat het een controleding is bij hem zeg maar) maar bij hem acht ik dat dus echt wel mogelijk. Het gevoel van niet willen hing al heel lang bij ons. Heb eerst maanden gedacht dat hem misschien wat mankeerde, ook vanwege het vele huilen, maar nu hij wat ouder wordt lijken steeds meer stukjes op z'n plaats te vallen. We snappen nu soms beter wat hij wil en kunnen door daar op in te spelen een meer tevreden kind van hem maken. Nu alleen het eten nog. Ik weet het gewoon echt niet meer. Hij groeit volgens mij nog wel aardig (laatste keer laten wegen+meten in december) maar we geven hem dan ook nog 3x per dag peutermelk om het gebrek aan groente enzo nog enigszins te compenseren...
oh, en niets te eten geven 's avonds boeit hem niet zoveel. Hij slaapt prima tot de volgende ochtend op alleen een toetje en een fles voor het slapengaan.
Heb je wel eens geprobeerd om hem zelf te laten eten? Ik lees alleen in je openingspost dat jullie hem voeren, maar vaak eten kindjes veel beter als ze het zelluf mogen doen .
Ook hier al maanden hetzelfde gedrag. Wij laten hem vooral zelf modderen met zijn eten en lepel en ondertussen voeren we hem bij. Als hij echt niet wil, hoeft het niet. Het lijkt inderdaad op een machtsspel, het is meer uittesten waar grenzen liggen: de zijne en die van jullie. Dat hoort er gewoon bij. De laatste tijd gaat het hier stukken beter, geen idee waarom. Daarnaast zijn ook hier spelletjes/telefoons soms nodig om het bordje leeg te krijgen, ach wat maakt het uit. Ik probeer er relaxed mee om te gaan. Als hij 16 is wil hij vast niet meer eten terwijl hij met een treintje speelt
Idd, C wil ook niet meer eten van ons, maar het zelf doen. Dus we laten haar aanprieken en doen er zelf af en toe een hap bij.
Wij hebben ook niet van die geweldige avondeters, maar hier doen we ook vaak een soort machtspelletje, als ze een hapje nemen gaan wij gek doen, of mogen ze een slokje van papa's limonade, zoiets, werkt prima hier om ze aan het eten te krijgen en ik zie er niets fouts in. Vanavond waren de komkommerstukjes krokodillen en moest er natuurlijk nog een vriendje en een zusje bij. Op deze manier eten ze een stuk beter.
Oh en willen ze echt niet eten, dan niet hoor. Ze slapen hier prima op alleen een toetje. Op een leuke manier wil ik ze wel omkopen, maar anders maar niet. Komt niet zo vaak voor.
Hier was het niet meer willen eten rond 11 maanden ook een kwestie van "zelluf" doen Tijdens het zelf doen stoppen wij af en toe een lepel naar binnen Daarna een fase van "ikke ook vlees" want meneer zag vlees op ons bord liggen. Hij kreeg altijd wel vlees maar dan gewoon een stukje van ons zeg maar... een hele lap vlees voor hem alleen vond ik ook weer niet nodig. Meneer at pas weer als hij ook vlees (op) had.
moeilijk hoor. onze jongste wil alleen maar vlees eten, de rest hoeft hij niet. nu zijn we zover dat hij geen toetje krijgt als hij helemaal niks van groente eet, hopelijk gat dit goed uitpakken.hij is wel altijd heel boos omdat hij geen toetje krijgt, dus hopelijk snapt hij het na een weekje. volgende week een paar daagjes weg, dus hopelijk dan niet met een krijsend kind in het restaurant. succes ermee
Zelf eten hoeft 'ie ook niet. Hij wil wel met een lepeltje spelen en in z'n bordje smeren maar echt zelf eten doet hij niet. We dachten even dat dat het 'probleem' was, dat hij zelf wilde maar na een dag of 2 was dat ook alweer over bij hem. Zn toetjes wil hij wel graag zelf eten, dat laten we hem ook vaak doen en dat gaat best aardig. Hij lust best veel, hij snoept van onze geraspte parmezaanse kaas mee bijv en kan best dingen met een 'sterke' smaak hebben. We hebben zijn eten al op ons eigen bord gelegd en hem daaruit proberen te laten eten, zelf hapjes nemen en dan aanbieden, zelf laten eten, ga zo maar door. Ik weet ook wel dat hij uiteindelijk een keer zelf gaat eten, maar ik wil nu gewoon dat hij snapt dat eten gewoon 'leuk' en 'nodig' is zeg maar en dat er geen reden is om het te weigeren....
Hier heeft ze vanaf 6 maanden zelf gegeten. Dus het is aan haar of ze eet of niet. Ze krijgt hier s avonds altijd nog wel een bakje fruit op de bank heb daar ook wel eens worteltjes of boontjes bij gedaan als ze slecht had gegeten. Maar over het algemeen regelt ze het prima zelf. Gemiddeld eet ze om de dag goed haha.
Wij hebben een simpele regel rond het eten: wij bepalen wat je eet, jij bepaalt hoeveel je eet. Soms gaat het bordje in één keer leeg, en soms eet een van beide helemaal niks. Prima. Ze komen niks te kort. Dit is mijn tip: ga géén machtsspelletjes aan met je kind.