Ik ben toch wel redelijk in shock dat onze nationale tv podium geeft aan oorlogsmisdadigers om hun verhaal te doen en het voor elkaar krijgen als slachtoffer uit de bus te komen... Mensen met M, eerste kerstdag, https://www.ad.nl/show/trending-met-kalifaatmeisje-en-baudet-maar-kijker-loopt-weg-bij-mensen-met-m~a83e0c93/ Wellicht komt het doordat ik net het boek van Nadia Murad heb gelezen, Jezidi overlevende uit Irak, werkelijk slachtoffer van IS ( aanrader, haar boek “Ik zal de laatste zijn”, onvoorstelbaar!) Soms denk ik dat onze overheid en ook de pers werkelijk niet weet wat er gebeurt, wie de werkelijke slachtoffers zijn en altijd de hand boven het hoofd van de daders blijft houden,...en maak ik me werkelijk zorgen . Ben ik de enige zie dit zo ervaart?
Waarom zou het zwart-wit zijn? Met 1 kwade partij en 1 goede? Kan het niet zo zijn dat er aan beide kanten slachtoffers vallen? Dat er naast de Yezidis en alle andere slachtoffers van IS en de vluchtelingen, ook mensen naar het kalifaat afreizen die het slachtoffer zijn van een slechte jeugd (en alle problemen die daar uit voortkomen mbt je ontwikkeling) en een gewelddadige echtgenoot? En al zou iemand daar heen reizen, zou je dan ook niet tot inkeer kunnen komen en spijt kunnen hebben? Haar verhaal is natuurlijk hier nieuws omdat het een Nederlandse is en omdat het redelijk uniek is dat iemand zo terugkeert. Dat heeft niets te maken met eenzijdige belichting van het verhaal.
De kritiek op het interview is juist dat het niet de twee kanten belicht die aan het verhaal zit. Er lag vooral veel nadruk op de 'ik ben slachtoffer' in dit gebeuren. Terwijl de zwarte kant niet benoemd is en de interviewster ook geen kritische vragen stelt. En ik hoor vooral spijt in haar verhaal omdat zij daar een ruk leven heeft gehad. Nergens hoor ik haar afstand nemen van de verschikkelijke dingen die daar gebeurde, het gedachtengoed, spijt dat ze daar indirect een bijdrage aan leverde. Er zit zeker twee kanten aan haar verhaal en die donkere kant is dus niet benoemd. Misschien niet benoemd omdat ze dat zelf niet vind of omdat er niet naar is gevraagd.
Uit het vonnis en getuigenverklaringen van oa haarzelf wist ze heel goed wat IS inhield en dat haar man strijder ging worden. Dat zij een nare jeugd heeft gehad is heel erg naar maar uiteindelijk ben je zelf verantwoordelijk voor je eigen keuzes en daden. Als we een slechte jeugd ineens reden vinden om daden van misdadigers of criminelen of terroristen goed te praten dan kunnen we heel wat andere personen op tv platform geven. Daar kan ik niet achter staan. Ik vond het Holleeder interview destijds ook niet kunnen. Ik vind het onbegrijpelijk dat er mensen zijn die bedenken om op onze tv geen podium geven aan slachtoffers maar aan daders. Voor de werkelijke slachtoffers vind ik dat echt schofferend.
Precies, omdat er niet naar gevraagd is. Had dat gemoeten? Wellicht wel. Kun je Laura H vervolgens verwijten dat het niet aangesneden is? Imo niet. Heb je het boek van Thomas Rueb gelezen? Daaruit komt een beeld van iemand die daar, hoe naief ook, helemaal niet mee bezig is. Geen diehard ISer, maar iemand die op zoek is naar geluk en om een of andere reden denkt dat je dat blijkbaar kunt vinden in een oorlogsgebied waar je man strijder wil worden. Jannana, Je hebt het over daden goedpraten, maar zij heeft geen daden gepleegd. Door met haar man mee te reizen heeft zij hem ondersteund en is ze medeplichtig. Overigens is er een dezer dagen een interview met een Yezidi vrouw op de NPO en zijn er de afgelopen jaren veel boeken en documentaires verschenen
Misschien heeft Laura H wel aangegeven dat ze het daar niet over wilde hebben als voorwaarde voor het interview. Dat weten we niet dus daarom laat ik dat bewust in het midden. Jij gaat dat als buitenstaander toch invullen terwijl je dat niet kan weten. Verder hebben we toch vooral haar kant van het verhaal die we dan maar moeten geloven, en wat was er gebeurd als ze niet in huis was opgesloten maar mee moest doen met IS? Ik neig er wel naar haar te geloven en vind het interessant haar verhaal te horen. maar desondanks vond ik het een fout interview in een foute setting.