Beren op de weg

Ik zou kiezen voor een methode waarin je het heel geleidelijk doet en waarin je het ook zelf goed aan kan. Die methode kan je natuurlijk zelf bedenken en ontwikkelen.
Ons zoontje was ook erg onrustig, wilde bijna niet in bed slapen, sliep korte slaapjes en was best prikkelbaar. Had dus z'n slaap wel nodig, zodra ik 'm weer gezellig mee naar beneden nam was meneer klaar wakker en ging hij dus echt niet meer slapen.
Maar goed, met 2 maanden zijn wij het op deze manier gaan doen.
Bij vermoeidheidssignalen naar bed, wij zagen die toen nog niet zo goed en ons zoontje bleek dus vrij lang wakker te kunnen blijven. Bij eerder in bed leggen ging hij ook wel slapen, maar sliep veel korter.
Maar goed, dan in jullie geval zou ik je zoontje inbakeren (net als in de nacht, dat is herkenbaar voor 'm) en dan in bed leggen (doe evt. precies hetzelfde als dat je 's avonds doet).
Nou hier deed ik dan een speentje en knuffeltje geven, gordijntjes dicht, muziekje aan, deur op een kier en ik ging weg.
Als hij ging huilen ging ik naar 'm toe, dan probeerde ik 'm te troosten in bed, door over 'm heen te wrijven en zachtjes te sussen/ praten en soms zingen.
Als dit niet werkte haalde ik hem uit bed en wiegde hem in m'n armen tot hij stil was. Als hij stil was legde ik hem weer terug in bed, soms nog wel een muziekje aan en soms niet, verschilde een beetje.
Werkte dat ook niet en ging hij weer huilen, dan nam ik hem bij me, ging op de schommelstoel op z'n kamer zitten en liet hem bij mij in slaap vallen. Zat dan vaak te schommelen en zachtjes te zingen. Als hij zeker 10-15 minuten sliep legde ik hem over in z'n bedje en sloop zachtjes de kamer uit.
Werkte dat ook niet en was het weer brullen, dan nam ik hem bij me en sliep hij bij mij, soms in de schommelstoel of soms even een dutje in ons bed. Hij was dan altijd weer na 45 minuten wakker, maar had in elk geval even geslapen en was weer gezellig.
Het volgende slaapje probeerde we het dan weer opnieuw.
Het begin was even rommelig, heb hier zelf ook echt een week voor uit getrokken om hier actief mee bezig te zijn.
Toen hij zelf in z'n bedje in slaap kon vallen, werden de slaapjes ook langer. Als hij mij ervoor nodig had duurde de slaapjes altijd maar 45min. Je kan dan je kindje ook nog weer leren doorslapen na dat slaapje, maar dat lukte hier meestal niet. Dat kwam echt vanzelf toen hij zelf in zijn bedje in slaap veel.
Succes ermee, hopelijk heb je er wat aan.

 

Vermoeiend is dat he! Je wilt het goed doen voor je kleintje, maar moet ook op jezelf letten. Ik heb die periode ook als heel zwaar ervaren. Als ik eerlijk ben het zwaarste tot nu toe.

Mijn zoontje sliep de nachten al snel goed door, maar wilde overdag niet slapen. En al zeker niet in zijn eigen bedje. Dat heeft mijn hele zwangerschapsverlof geduurd. Net de week voordat ik weer moest werken, sliep hij beter.

Ik ga even proberen te graven in mijn geheugen wat we ook alweer gedaan hebben. We hebben hem ingebakerd laten slapen. Wakker in bed leggen werkte in het begin echt niet. Hij gaf niet duidelijk aan wanneer hij moe was (of wij zagen het gewoon niet). Dus bij ons is het echt een kwestie geweest van wiegen tot je er bijna bij neervalt. Muziekje aan. Wiegn wiegen wiegen. Als hij een tijdje sliep, proberen in bed te leggen. Was het weer brullen, dan weer oppakken, muziekje aan, wiegen, in bed leggen.. herhalen tot het werkte dat kon wel tot een uur duren.

Op een gegeven moment zijn we cold turkey gestopt met inbakeren. Na het babyzwemmen was hij altijd doodmoe. Toen heb ik hem op een gegeven moment in een slaapzak gestopt en sliep hij daar prima in.

En na een tijdje werd hij ook gewoon te groot om te wiegen. Ik kreeg hem niet meer slapend weggelegd. Iets langer laten huilen om in slaap te vallen en dat lukte hem steeds beter. Maar we merkten op dit punt ook echt een verschil in huilen. Eerst was het altijd krijsen, compleet overstuur, code rood zegmaar. En nu was het gewoon huilen, klagen. Dus konden we hem ook wat langer laten liggen, dat hoefden we voorheen niet te proberen (kon ik ook echt niet).

Moraal van het verhaal: zowel jij als je kindje groeien in dit proces, zoda hij het uiteindelijk zelf kan. Hou in gedachte dat het een (heel vermoeiende) fase is. Over een tijdje kijk je hierop terug met een voldaan gevoel van dat hebben we samen toen wel mooi even gered!