Och, na 2-3 keer uitleggen waarom regels er zijn, is dat hier toch echt het standaard-antwoord hoor Regels zijn er niet om de regels, maar als de oortjes niet willen werken, kun je stomme antwoorden krijgen hier
Ik zou nooit maar dan ook nooit een moeder worden die soms wel even niet doucht omdat ze geen tijd heeft . Die ineens minder make up draagt , en die om 22:00 Savonds tegen haar man/vriend zegt , "sorry schat ik ben zo moe , of ik heb "hoofdpijn" Haha . En ik zou vooral nooit alles alleen om kinderen laten draaien . De huiskamer zou er nog netjes uit zien , er zou geen speelgoed rondslingeren , en de slaapkamer zou er romantische uit blijven zien . Nu ligt de woonkamer vol met speelgoed , een box een jumperoo en ook nog een stokke bounce en sleep . Op de slaapkamer staat de Co. Sleeper en nog meer baby dingen . En weetje , ik vind het geweldig !!
Mijn dochter is nog te klein voor leuke opvoed-oneliners. Maar ik werk met kids en ik hoor dan af en toe gewoon mijn ouders praten. Bijvoorbeeld: juf ik heb dorst. Waarop ik zeg: ,,als je dorst hebt, mag je water pakken" . Maar juf ik lust geen water! En dan komt het, want dan zeg ik net als mijn vader: dan heb je ook geen dorst!!!! Waaaaah, toen ik mezelf dat voor de eerste keer hoorde zeggen, had ik het gelijk door. Of de volgende zin: juf ik heb geen zin.... En daar komt tie hoor: Dan maak je maar zin!!! (Nooooooooo, weer mijn vader hahaha) Echt grappig om te zien hoeveel je stiekem toch meekrijgt van je opvoeding. En wat had ik vroeger een hekel aan die standaardzinnen van mijn ouders
ik heb van te voren gezegd geen gezichten te gaan trekken als ik de kleine eten geef helaas ik trek toch gekke bekken hihihi Verder nog niks tegengekomen eigenlijk
Ik zei dat ik echt niet ons kind bij ons in bed zou nemen. Gewoon er aan werken dat je hem in zijn bedje kunt troosten vond ik. Maar na de zoveelste slapeloze nacht zwicht je toch... Ik probeer het wel te beperken, als hij slaapt leg ik hem weer in de wieg.
Weinig suikers en weinig snoep en koek.... Vond ik allemaal niet nodig, totdat onze kleine weinig aankwam en we haar op een energie rijk dieet moesten gaan zetten ...! Verder doe ik t zoals ik t van tevoren bedacht had... Alleen... Ook ik zou geen kinderen willen... !
-Dat mijn kind nooit verwend zou worden en dat mijn huis nooit een speelplaats zou worden (inmiddels is de hele woonkamer van mevrouw) -Dat ik een heel coole moeder zou zijn die altijd ultrahip en strak door het leven zou gaan met een hoop feestjes (yeah right, zelfs in mijn studententijd was ik geen feestbeest) -Dat ik altijd alles goed voor elkaar zou hebben, huis op rolletjes (regelmatig sta ik huilend de afwas te doen van vermoeidheid en mezelf zielig te vinden haha) En uiteraard geloofde ik ook in het fabeltje: huilende babys zijn verwende baby's die dingen moeten leren, nou, daar ben ik heeel hard van teruggekomen En het is sowieso anders als je kleintje er is.
wij zeiden altijd tegen elkaar toen ik zwanger was : straks als de baby er is gaan we gewoon hardop praten 's avonds boven, en niet stilletjes de trap op, gewoon dingen blijven doen die we altijd doen '' & wat doen we nu als we naar bed gaan. deuren zachtjes open, fluisteren, op sokken de trap op. in de hoop dat hij niet wakker wordt van ons we zeiden altijd. hij komt bij ons, hij moet zich aanpassen aan ons. uuuuhm, ja, niet dus
Ik hoop zo dat dit gaat gelden voor een vriendin van mij! Ik ben soms een beetje bang voor als zij een kindje krijgt... Niet iedereen komt hier namelijk van terug. Ook genoeg ouders die hun baby wél laten huilen. Bijv andere vrienden van die vriendin van mij. En ze heeft hun als voorbeeld dat het toch prima is goedgekomen?
Ik vond het altijd een rare gewoonte als mensen een speen die was gevallen in hun mond deden en daarna aan hun kleintje gaven. Ik vind dit nog steeds raar maar na de 5e keer 's nachts het speentje van de grond te rapen en in de badkamer af te spoelen betrap ik mezelf hier ook op. *Blush*
Ja een snoetje poetsen met je eigen spuug - tot nu toe weet ik me in te houden Mijn meisje zou super gezond gaan eten... We gingen drie weken op reis en meisje wilde niks behalve mama, ze viel af, en zelf koken was niet altijd mogelijk. Ik was allang blij toen ze eindelijk ging eten, ook al was het dan een volwassen zoutarm soepje of een patatje of stuk pizzabodem! En als wij wat lekkers nemen (ijsje, koekje) dan hoeft zij niet toe te kijken, en mag ze ook proeven. Verder ben ik echt haar stofzuiger: wat zij half afkwijlt en laat liggen, eet ik verder op. En ik gebruik mijn tanden om ergens een velletje af te halen voor haar. Geen wonder dat als zij ziek is, ik het twee dagen later standaard ook ben En ja, ook hier dezelfde koosnaampjes als mijn moeder gebruikte, dezelfde liedjes die ik van huis mee kreeg, en straks ook vast dezelfde uitspraken!
Zooo herkenbaar. Vooraf tegen collega's gezegd dat ik echt nog wel kom op alle gezellige etentjes en uitsapjes. Pfff heb ik dus echt niet altijd meer zin in. Ben blij als ik een rustig avondje op de bank heb met manlief
Ik vond het altijd bizar dat mensen aan hun kindje gingen snuffen om te ruiken of er gepoept was, haha, ik doe dat nu zelf regelmatig Verder zie ik bij kinderloze vrienden wel vaak dat ze denken;'Pff, gewoon laten huilen!' ofzo, ben ook benieuwd of die daar op terug gaan komen als ze zelf kindjes krijgen. Mijn schoonzus is bv echt iemand die het beter weet, ik hoop stiekem dat haar kindje straks net zo druk en ondernemend is als mijn dochter, dan gaat ze wat meemaken
Ik had gezegd dat ik nooit zou schreeuwen tegen mijn kinderen, maar betrapte mezelf erop dat ik laatst toch best wel mijn stem aan het verheffen was (en dat vlak naast het oor van mijn peuter!) omdat ze enorm aan het tegenstribbelen was bij het aantrekken van haar schoenen en niet wilde luisteren.
Oh, heerlijk topic Aan billen ruiken of er gepoept is: check! Wangetjes afpoetsen met spuug: check! Tv te vaak aan: check! Alleen maar over kind praten: check! Snot uit neusje plukken: check! Het echte "opvoedwerk" is hier nog niet begonnen, maar ik vermoed dat ik ook regelmatig "omdat mama dat zegt!!" ga zeggen, ondanks dat ik dat vroeger he-le-maaaaal niet leuk vond als mijn moeder dat zei... Wat ik ook vaak merk de laatste tijd: regelmatig iets voor je kind kopen (kleertjes, speelgoed, whatever), en jezelf vergeten. bedacht laatst dat ik al een jaar niks nieuws voor mezelf heb gekocht. En laat mijn zoontje nu een jaar oud zijn Mijn moeder deed dat ook, die vergat zichzelf echt. Ik zei elke keer "mam! koop nou 's iets voor jezelf!!!" en voila. Ik doe het nu zelf ook.
Geweldig om te lezen allemaal! Wat een "zondes" allemaal... O ik heb zoveel dingen op te biechten.. Ik zou altijd pedagogisch verantwoord houten speelgoed in huis nemen, wat ook nog een beetje leuk bij het interieur zou passen... nou, gezegend met schoonouders die te pas en te onpas lelijke gekleurde plastic lawaai speelgoed mee nemen als cadeautje...en de kinderen vinden het geweldig In het zelfde straatje: ik zou nooit zo'n afgrijselijk ikea meubel met van die gekleurde bakken in huis nemen: wel dus... "omdat het zo lekker praktisch is voor al dat lelijke speelgoed" Ik zou er zelf pico bello uit blijven zien: ik snapte die moeders niet die zichzelf helemaal lieten verslonzen na de bevalling. Nu vertik ik dat nog steeds, maar ik betrap mezelf soms wel op een spuugvlek op rechterschouder die ik dan maar even met een -jawel- snoetenpoetser (standaard uitrusting in mn handtas) weghaal. En wat echt wel een zonde is: ik zou een ideale speelmoeder zijn, maar in de praktijk heb ik het geduld niet om de hele dag te spelen met ze. En maak ik me wel eens schuldig aan (te lang) achter de ipad zetten of een dvd'tje op. Ook vind ik het bijzonder lastig om consequent te blijven, zeker als ik moe ben en geen zin heb in gedram aan mn hoofd. Ik geef dan uiteindelijk toch weleens toe... zo slecht... had van te voren niet gedacht dat ik daarin zou trappen, maar kon me dan ook niet voorstellen hoe veel energie kinderen kunnen kosten
Ik zei als kind altijd dat als ik een kleintje zou hebben hij of zij nooit groenten hoeft te eten Nu weet ik wel beter
Ook een heel fijne vind ik dat ik nooit meer denk bij het zien van huilende dreumesen en peuters: ga toch opvoeden! Je denkt toch heel makkelijk als je zelf geen kinderen hebt en ergert je ook sneller. Als ik nu een peuter krijsend op de supermarktvloer zie liggen kan ik alleen maar de ouders succes wensen.
Ik zou nooit zo'n moeder worden die 'babytaal' zou uitkramen... Begon alweer goed vanmorgen: 'Goeiemórgen, mijn zonnestraaltje, heb je lekker geslapen?' 'Pffffffererrrrrrrrrt' deed Harley, met haar tongetje en een big smile. vervolgens hebben we een kwartier aan een stuk staan te 'Prrrrrrrrrrrttretettttrrrrrrrrr-en' tegen elkaar. En een lol die ze had.