Dat getrek aan me! Ik word er zo boos over.

Negeren. Schoonouders hier zijn net zo.

En die krat bier :O. Ze konden mij wat. Krijg dat ding niet eens meer getild....

 

Stoppen dus met ja zeggen op allerlei dingen: je creeert daarmee een verwachtingspatroon waar je helemaal niet aan wilt voldoen.
De stelregel die ik hanteer bij het trainen in assertiviteit bij jongeren is: duidelijk aangeven wat je wel en niet doet of wilt doen, vriendelijk blijven, maar zeer beslist. Niet teveel uitleg geven: hoe meer uitleg je geeft, hoe meer ruimte mensen doorgaans ervaren om dara argumenten tegenin te gaan brengen. Je straalt dan blijkbaar toch uit dat je over te halen bent, want je hebt bepaalde argumenten om het niet te doen, en als ze jou kunnen laten zien dat die argumenten niet geldig zijn, dan doe je het waarschijnlijk wel.
Een krat bier halen? Nee dus. Geen uitleg. Haal zelf maar, als ik een keer in de buurt ben en langsrijd, neem ik met alle liefde een krat mee. Zoiets.

Wat betreft de vakanties: jammer dat ze hun kleindochter/nichtje niet gaan zien, maar zij kiezen voor een vakantie, en ze hebben de vrijheid om te kiezen wat het belangrijkste is. Zij kiezen voor het boeken van een vakantie, en dat is best logisch als je denkt dat je schoondochter ingeleid gaat worden, maar als het dan anders loopt, is dat zoals het is en dan zie je elkaar na die vakantie wel weer toch? "We sms-en zo snel mogelijk een fotootje van d'r, OK? Dan ben je er toch een beetje bij " Zoiets.

En verder vooral ene oor in, andere uit. Doen ze moeilijk? Niet reageren: hun probleem, niet het jouwe.
Gaan ze steeds bellen om te herhalen wat hun punt is? Niet opnemen, je bent even niet bereikbaar.
Enz enz enz.
De kunst is vaak om de bal die je gekaatst krijgt, gewoon niet terug te kaatsen. Reactie van jou lokt weer reactie van hun uit, en als jij stopt met reageren en munitie aanleveren, stoppen zij vanzelf ook.

 

kan je niet de telefoon uitzetten (eventueel een voicemailtje dat je niet aanwezig bent voor gezeur) en je mail niet meer lezen?
Ik zou zeggen, laat ze lekker zeuren,. trek je er lekker van terug en geniet (voor zover mogelijk) van het laatste stukje zwanger zijn en het eerste stukje met je kindje. Lekker rustig als ze op vakantie zijn, en anders plan je ze als de kraamzorg er is, die kan ze er mooi uitgooien als ze gaan zeuren.
Makkelijk gezegd he, maar sommige mensen hebben echt alleen oog voor zichzelf, daar werk je je maar heel langzaam uit als je een beetje sociaal bent ingesteld.

En ik denk dat ik sterk de neiging zou hebben om de zandbak weer voor hun deur te dumpen, zijn ze nu helemaal:x

 

die smsjes gewoon negeren en niet op reageren, als ze later vragen waarom je niks hebt laten horen, dan zeg je: o ik dacht dat het niet serieus was, aangezien ik hoogzwanger ben en iedereen weet dat ik verga van de pijn, en dan met een grote glimlach. Gewoon lollig over doen en je er verder niks van aantrekken.

 

na de laatste ruzie hebben we beide ook gezegd dat het moet stoppen met de verwijten over en weer want daar schiten wijzelf niets mee op.

vanavond ook gewoon weer een goed gesprek gehad en we zijn het er wel over eens dat we op onze strepen moeten gaan staan.
vriend snapt gelukkig waar de fustratie over gaat en is het zelf ook zat hij had het zelfs al over verhuizen zodat we overal een uur minimaal vanaf onen zodat we niet continu hoeven op te draven.

we werden vanavond gebeld over de kerst!! )ja je leest het goed)
welke dag wij kwamen nou vriend heeft gelijk verteld dat hij beide dagen moet werken en dat we dus gewoon als gezin thuis zijn de paar uurtjes die we hebben. ik kan vertellen dat schoonloeder not amused was

 

Hoi Amfy,

wat je schrijft herken ik goed. Mijn ouders en schoonouders trekken ook erg aan ons en ook vooral aan mijn man. Omdat mijn man erg handig is en mijn ouders op een paardenboerderij wonen is er altijd wel iets te doen waarbij hij kan helpen. Hooi van het land, wei afzetten noem maar op. Zelf weet je hoe beperkt jij bent als je zwanger bent en je hebt het liefst je man veel om je heen. Dat maakt het lastig om toch nog voor anderen klaar te staan. Ik vind het heel moeilijk om hier grenzen in te stellen omdat ik het liefst altijd voor iedereen klaar sta. Mij wordt ook niet rechtstreeks gezegd dat ze teleurgesteld in ons zijn of boos, dat gaat vaak op een andere manier.

Zegt jou moeder wel rechtstreeks tegen je dat ze boos is omdat je niet komt helpen? Want daar zou ik dan direct op reageren zoals je het hier ook neerzet. Dat zal in ieder geval opluchten. Wat ik ook doe is mijn moeder vertellen hoe het met mijn man gaat. Hij werkt zich een ongeluk en we hebben zelf een opknaphuis gekocht. Straks met twee kindjes hebben we het erg druk. Ze zegt dan dat ze het wel begrijpt, maar vervolgens wordt er toch weer een beroep op hem gedaan. Het wordt ons op een dusdanige manier gevraagd dat, als je het niet doet, je er een schuldgevoel aan overhoudt want je kunt die oude pa van je toch niet met balen hooi laten sjouwen? Gelukkig geeft mijn man zijn grenzen zelf wel heel goed aan. Voor mij blijft het moeilijk om nee tegen ze te zeggen. Ik ben daar nog echt een weg in aan het zoeken. Het is net wat jij zegt, zoveel familie hebben wij niet, ik heb ook geen contact met mijn echte vader dus ik wil de band wel goed houden.

Verder hebben wij hier ook precies hetzelfde euvel met mijn schoonouders. Daar zijn we ook niet zo vaak, maar ze blijven aandringen en heel vaak hier komen. Terwijl we erg aan onze rust toe zijn.

Het blijft ontzettend moeilijk.

Ik heb besloten om mijn frustratie van me af te zetten. Heel af en toe borrelt er nog een soort woede op of grijpt de benauwdheid mij even naar de keel. Maar nu ben ik ook wel iemand die extreem op rust gesteld is en heel weinig behoefte heeft aan familiebezoekjes e.d. Dus af en toe zet ik me hier voor de goede vrede wel even overheen.

 

Mijn schoonmoeder -verder een lief mens trouwens- had die verwachting ook toen ik manlief net kende: dat we elke kerst daar zouden zitten.
Tja, zij wonen aan de ene kant van Nederland, mijn ouders aan de andere kant en wij woonden er toen nog precies tussenin.
Na 2 keer kerst zonder ons, was ze omgeschakeld dat de verwachting dat je kids elke kerst bij je komen en je je gezin elk jaar compleet kunt hebben op die momenten, wel omgedraaid naar: Oja, ze zijn allemaal getrouwd en hebben dus ook schoonfamilie die ze ook eens willen zien...
Er wordt nu uiteraard wel elk jaar gevraagd welke plannen we hebben, maar zonder de teleurstelling als we aangeven dat zij niet in onze planning zitten.
En als we wel met schoonouders kerst willen vieren, spreken we ook af en toe uit dat zij welkom zijn bij ons. Maken ze soms gebruik van en soms niet. Beiden prima

Het gaat er uiteindelijk dus om dat je gewoon uit een verwachtingspatroon moet stappen. En als je dat doet zonder er moeilijk over te doen, maar gewoon duidelijk bent en ondertusse vriendelijk en neutraal, dan voegen mensen zich wel weer.
Ze zullen ook wel moeten dan....