Wat een heerlijke, herkenbare en soms angstaanjagende verhalen! De hobby van mijn zoon is ook klimmen.. laatst was hij aan de design radiator naar boven geklommen om aan de knop te kunnen draaien. Ik moest me beheersen om idd niet gelijk al te gaan gillen.. daarna goed duidelijk gemaakt dat dat niet de bedoeling was. Dat ding had los kunnen komen van de muur, zijn hoofd op badrand....
Heel erg eng! Zoontje was met man in de tuin bezig met terras aanleggen. Er stak een kabel uit het zand, die afgeknipt was(electrisch). Zoontje staat er al de hele tijd bij, en rondom te spelen. Man weet niet waar die kabel vandaan komt en meet deze door. Op dat moment springt een van de groepen uit de meterkast! Ik ren naar buiten en roep dat ze daar bij weg moeten, en wil niet weten hoe het af was gelopen als zoon die kabel op de verkeerde plek had beetgepakt.... Voel me nu nog schuldig dat hij in zo'n gevaarlijke situatie aan het spelen was....
Wow Dit zie je echt nog dagen voor je. Wat zal je gehuild hebben toen je je zoontje weer in je armen had... Hier wel een keer een verstikking gehad met een aardbei. Gelukkig had ik mijn kinder EHBO net een paar weken terug gehaald. Ik moest 4 of 5 keer flink slaan tot het eruit kwam! Het spatte uiteen op de vloer. Dochter heeft wekenlang geen enkel rood etenswaar meer willen eten.
Klinkt bekend: Op ons straatfeest had onze dochter van toen net 2 (het zal de leeftijd wel zijn) de step van een buurkindje gepakt en was vrolijk op en neer in de straat aan het steppen. De straat was aan twee kanten geblokkeerd maar de stoep niet. Op een gegeven moment komt een buurman aan met dochter en de step. Was ze net teruggebracht door een fietser die haar op het fietspad op de doorgaande weg een stukje verder had gevonden. Ze was gevallen en moest huilen. Gelukkig dat ze gevallen was, stukje verder zit een behoorlijk druk kruispunt met een tram. Pffff daar heb ik ook wel even last van gehad zeg.
Pffff, wat zullen jullie blij geweest zijn toen jullie hem weer terugvonden! Meennnn, krijg al hartkloppingen van het idee! Doet me denken aan mn dochter van de week, Ik was op zolder aan het strijken en na ene poosje vond ik het nét ietsje te stil beneden. Instinctief voelde ik dat er iets niet pluis was. Ik dus naar beneden, was mn dochter weg en de deur stond open Geen idee hoe lang ze al weg was: 5 minuten??? Ik ben meteen naar buiten gerend en geroepen. Goddank was ze net iets uit het zicht op zo'n 10 meter afstand in de tuin van de buren aan het spelen. Pffff, in gedachten was ik al aan het zoeken langs onbekende drukke wegen.... Sindsdien doe ik altijd maar weer de klippen op de deur... Mn zoon is ene behoorlijke waaghals, dus daarmee ben ik wel wat valpartijen en klimpartijen gewend. Een keer was echt heel eng. We hadden ene vakantie huisje aan het water met een steiger. Hij was 3,5 en vond het geweldig om de hele dag bij die steiger met stokjes in het water "vissen te vangen". De hele vakantie was ik op mn hoede, vond het maar niks en zag hem er al 10 keer in liggen. Ik zat er dus letterlijk continue naast. Op een middag was ik een tijdschriftje aan het lezen en in een seconde hoorde ik een PLONS en zag ik alleen nog maar zn haar boven water Pfff, krijg het nog warm als ik er aan denk. Een ongeluk zit echt in ene klein hoekje. Gekke is dat hij totaal niet spartelde of niks, hij zonk zo naar de bodem. Gelukkig kon ik kalm blijven en heb hem in 1 ruk aan zn kraag naar boven kunnen trekken. Ik denk dat hij er 5 seconden, hooguit 10 in gelegen heeft. Ik heb het luchtig gebracht: wat deed jij nou? Vissen vangen?! Waarop hij stoer zei: ja, maar ik was even vergeten dat ik mn zwemdiploma nog niet had! (meteen bij thuiskomst hem opgegeven voor zwemles ) Dagen later had hij het nog over zn heldendaad Ik heb er maar geen drama van gemaakt, maar inwendig had ik nog dagen last van het beeld op mn netvlies!
Pfff dat is schrikken.... laatst was ik op de bruiloft van een vriendin. Ze hield een ceremonie in een soort bos. Het was er goed toeven. Onder de bomen langs het water.. Na de ceremoniewerden er hapjes en drankjes geserveerd. Alle aanwezige kinderen speelde in het speelbos, 10 meter verder. Zo ook de mijne. Totdat ik naar huis wilde en de kinderen niet zag.... Ik zag wel het water en de steiger. Ik schrok me wild! Ineens hoorde ik mijn dochter hard lachen en zag haar wegrennen bij het water vandaan. Broertje kwam er ook aan. Hadden ze gezellig op de steiger die tot ver op de rivier liep, gespeeld.. Gauw verteld dat dat toch niet de bedoeling was én ook gelijk gezegd wat ze moeten doen als er 1 inkukelt..
Ik heb wel een keer gehad dat dochterlief in de achtertuin aan het spelen was. De poort zit altijd op slot en ik vond het te koud dus zat lekker binnen. Ineens zag ik dochterlief niet meer en stond de poort open. Zat dus niet op slot! Ik snel naar buiten, gelijk het achterpad ingerend en haar naam roepen. Hoor ik achter me: ja mama? Zat ze onder het raam te spelen, kind was zich van geen kwaad bewust natuurlijk
Laatst was ik boven met de jongste om de was te doen en doe dan beide traphekjes dicht (naar beneden en naar zolder) zodat hij lekker rond kan lopen. Komen manlief en oudste naar boven om te douchen, de jongste was nog bij mij op de kamer. Terwijl zij staan te douchen hoor ik opeens het traphekje (die van naar beneden) rammelen, ga ik kijken heeft de jongste hem helemaal open en met 1 handje vast! als hij 1 stap naar voren had gezet, had ie beneden gelegen!.. M'n hart zat in m'n strot, ben zelden zo erg geschrokken.. stond helemaal te shaken (en natuurlijk even manlief aangesproken!) Moet er toch niet aan denken wat er was gebeurd als hij die ene stap had gezet...
Mijn dochter is ook heel erg ondernemend...verschrikkelijk. Ze zat overal op of in. Ze heeft ook wel flinke smakkers gemaakt, waarbij ik elke keer dacht ooooh dit komt niet goed! Maar gelukkig viel dat steeds mee. Wat echt net goed ging was dat mijn dochter bijna stikte in een stukje turks fruit. We hadden haar een klein stukje gegeven en ze zat erop te sabbelen, ineens keek ze ons alleen maar verschrikt aan. Ze maakte geen geluid, maar keek alleen maar met grote ogen. Man en ik keken elkaar van huh wat doet ze nou? Ineens drong het door dat ze gewoon geen lucht kreeg, ik gaf haar meteen een klap op haar rug en het kwam eruit. Pffff dat was echt wel heel erg schrikken. Ik was ook daarna gewoon elke keer bang dat ze zou stikken en wij het niet eens zouden merken. Wat helaas een keer net wel fout ging was een kop hete thee die ze over zich heen heeft getrokken...maar gelukkig was het ergste niet op haar gezicht gekomen en is ze redelijk mooi genezen.
Niet leuk hè? Hier doen ze dat voor de grap... Dan zetten ze het tuinhekje open en gaan ze verstoppen... Ik half in paniek want ik woon dan wel niet aan een hele drukke weg, maar ze rijden hier wel veel te hard, hoor ik achter me ineens gegiechel... Stelletje rotkinderen Hun moeder de stuipen op het lijf jagen... Ik moest er wel om lachen uiteindelijk, maar ik heb ze meteen goed duidelijk gemaakt dat dat geen leuke grapjes zijn.
Haha kan ik wel om lachen eigenlijk. Ze hebben eigenlijk prima door dus dat weglopen niet de bedoeling is... Maareh... Als ze het hekje zelf open doen, dan heeft zo'n hekje toch ook niet echt veel zin meer?
Zoon (toen 22 maanden) vond zijn peuterbed niet zo geslaagd en kwam in slaapzak met twee knuffels in de hand in het donker de trap af... Echt mijn hart sloeg wel 5 keer over toen ik hem ineens aan de woonkamerdeur hoorde rammelen. Dat de bevalling toen niet spontaan begonnen is, vind ik nog steeds een wonder... Maar goed, nu dus altijd en slaapkamerdeur dicht met klink omhoog (was toen ook, maar blijkbaar niet goed) en traphekje dicht!
Wij zaten op een kermisborrel. Er was weinig tot geen speelgoed en omdat wij er zo'n 400 meter vandaan wonen besloot ik met de oudste wat te gaan halen thuis. Ik loop met m'n oudste en speelgoed weer terug, hoor ik D van ff ruim 2 jaar huilen.. Ik schrik.. Die zat toch bij papa op de kermisborrel? Komt ie huilend aan lopen. Ik was woedend op m'n man, die had nog niks in de gaten dat D weg was.. maar heb mij vrij rustig kunnen houden toen we daar terug waren. Sindsdien heb ik besloten om of zonder kids te gaan of niet. Man zit altijd in een hoekje zodat ik op de kids 'moet' letten en daar heb ik voor bedankt!
Mijn middelste is bijna 2,5 jaar en bedenkt altijd van die enge dingen. Op de eettafel staan, over de leuning van de bank lopen, zo'n hoge ikea vakjes kast als trap gebruiken etc.
Ik moet zeggen dat ze over het algemeen heel goed begrijpen dat ze het hekje niet open mogen doen en dat ze niet de straat op mogen tenzij wij erbij zijn. Het hekje kan ook op slot, dat doe ik wel als er andere kinderen spelen hier, maar buiten dit grapje om, blijven ze goed in de tuin, gelukkig.