Dat denk ik ook ja. Het is uiteraard niet alleen van deze keer, als dit een losstaand incident was dan zou ik ook gewoon mijn schouders ophalen. Maar het is dus geen losstaand incident: - toen mijn man zijn opa overleed zouden we nog een keer bij de kist te gaan kijken. Mijn man wilde graag dat ik meeging om hem te steunen, maar sz vond dit niet fijn en heeft toen met een smoes dat haar vader dat niet wilde en het niet durfde te zeggen mij erbij weggehouden. Later gaf ze toe dat ze het alleen maar haar broer wilde doen . En hierdoor kon ik er dus niet bij zijn om mijn man te steunen. - Toen ik net zwanger was en bloedverlies had (helaas op haar verjaardag waar we toen op visite waren) en me dus druk maakte over een miskraam kreeg ik een of andere kattige opmerking dat ik haar verjaardag niet mocht verpesten met mijn verdrietige gezicht en dat ik me aanstelde volgens haar - Opstokerig gedrag als mijn man iets aan haar vertelt over onze relatie dat eventueel niet helemaal goed loopt dan gaat zij het zo brengen dat het lijkt alsof mijn man dood-ongelukkig is - Als ze opbelt op de verjaardag van mijn man zegt ze alleen 'mag ik mijn broer even?' en feliciteert mij niet. Nogmaals: al deze dingen op zichzelf zijn niet extreem erg, maar het stapelt zich wel op.
Het lucht trouwens wel op om het zo even allemaal op een rijtje te zetten - Ik ben best wel onzeker over mijn lengte. Omdat zijn zus zo'n flap-uit is had mijn man gevraagd of ze niks over mijn lengte wilde zeggen toen we kennis gingen maken met haar en met mijn schoonmoeder . Eerste wat ze doet is aan mij vertellen dat ze van haar broer niets over mijn lengte mocht zeggen .
Het gebeurt altijd op momenten dat ik er niet echt op voorbereid ben. Maar als ze dit jaar bijvoorbeeld weer belt voor de verjaardag van mijn man en mij niet feliciteert, dan ga ik daar inderdaad wel wat van zeggen . Bovendien ben ik altijd wel iemand van 'de lieve vrede bewaren'. Al is dat sinds de bevalling wel minder geworden En de laatste keer was ook mooi (al valt dat hier een beetje buiten). Ze had meegedaan aan een gezamenlijk cadeau voor mijn man, maar nooit betaalt, ondanks dat ik dat echt heel vaak had gevraagd en er achteraan heb gebeld. Dus toen ze belde of wij mee wilden doen aan een gezamenlijk cadeau voor mijn schoonmoeder heb ik gezegd dat ik wel mee wilde doen voor 20, maar dat ik die nog van haar tegoed had, dus dat ze die 20 euro dan kon gebruiken Voelde wel lekker moet ik zeggen
Haha goed gezegd bolkje. Wat was haar reactie? Snap je irritatie heel goed hoor. Is ook niet leuk als ze zegt dat je man het goed heeft gedaan als er al flinke irritaties zijn. Klinkt als een gevalletje 'erg direct' en geen idee hebben wat dat voor een ander kan betekenen...
de dingen die je nu verteld vind ik al een stuk vervelender overkomen.. trek je mond open! train jezelf een beetje dat je op zo'n moment niet met je mond vol tanden staat, je weet ondertussen wel dat die momenten komen als je haar ziet/spreekt toch? komop beetje van je af bijten! en je man mag ook wel is zn mond open trekken..
Ze reageerde nogal beteuterd Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet weet of we nou wel of niet aan dat cadeau hebben meegedaan uiteindelijk; we waren er niet bij toen het werd gegeven, dus voor hetzelfde geld heeft ze onze namen er gewoon niet opgezet. Staat ook zo raar om aan mijn schoonmoeder te vragen of ze weet dat ze haar cadeau ook van ons heeft gekregen
Ik ga mijn best doen. Manlief is daar wat makkelijker in. Vorige keer belde ze hem alleen om iets te vragen over haar computer en toen zei hij voor het ophangen wel direct 'en met Tobias en Bolkje gaat het ook goed, bedankt voor het vragen .' Ik ben nooit zo direct helaas, ik bedenk vaak pas achteraf wat ik moet zeggen
Ik weet het niet . Misschien wel, maar het zou ook kunnen zijn dat ze denkt dat ik haar broer heb 'afgepakt' (hoewel dat ook wel jaloers overkomt dan inderdaad). Wat ik wel weet is dat ze haar broer liever met een 'ander type vrouw' had zien trouwen. Heeft ze ooit eens tegen hem gezegd toen hij vroeg of ze wat tegen mij had ofzo
Ik ook. Het is dat mijn man er vrij nuchter op reageerde; hij had het fijner gevonden als ik mee was geweest, maar hij vond het gelukkig geen ramp dat ik er niet bij was.
Die opmerkingen zou ik lekker laten voor wat ze zijn en gewoon denken hoe belangrijk is het nou.... Dat mens is gek! Maar zoals met de begrafenis, dat had ik ook echt niet gepikt. Met dat soort dingen zou ik dus wel voor mezelf en gezin opkomen. Schoonzus en ik zijn gewoon anders en ze heeft er blijkbaar lol in om mij de grond in te trappen met opmerkingen. Vooral op verjaardagen ben ik altijd de pineut. Mooi niet dat ik me er iets van aantrek, ik lach gewoon lekker mee schoonmoeder en man vinden het schandalig en schamen zich soms kapot, maar ik laat echt mijn dag niet verpesten en ga haar zeker niet nog meer lol geven door er tegen in te gaan. Daar sta ik echt boven.
Er zijn ook mensen binnen mijn familie die haar nogal uit de hoogte vinden, dus dat zou wel kunnen Maar ik denk gewoon dat ze mij behoorlijk onderschat. Zij heeft het idee dat ik teveel aan haar broer 'hang' en te afhankelijk van hem zou zijn, omdat ik soms erg gevoelig ben (vergeleken met haar, dan ). Maar ze heeft gewoon niet door dat mijn man net zo goed 'afhankelijk' van mij is en dat we elkaar gewoon gigantisch goed aanvullen en het heel goed hebben samen . Of misschien heeft ze dat ook wél door, maar had ze liever gehad dat hij met een type zoals zij was getrouwd, en voelt ze zich nu soort van afgewezen omdat hij een zorgzaam, gevoelig type zoals ik verkiest boven iemand zoals zij. Jeetje wat een psychoanalyse he?
haha.... Veel mensen hebben de voorkeur voor mensen zoals ze zelf zijn. Geeft herkenning en tevens veiligheid.
Ik vind dit wel een hele kwalijke rotstreek van je schoonzus! Nu heb ik een hele lieve zwager waar we hardstikke goed mee overweg kunnen, maar als we in jouw situatie hadden gezeten, had mijn zwager echt niet met zo'n piepsmoes hoeven aankomen bij mijn man dat zijn "overleden" vader mij er niet bij zou willen hebben. Ik snap niet dat jouw man het maar zo makkelijk toelaat van zijn zusje. En daarbij heb jij als schoondochter net zoveel recht om (zoveel mogelijk) afscheid te nemen, al zou je hem niet eens zo lang gekend hebben.
Nee, niet de overleden vader wilde het niet . Ze gingen met zijn drieën naar de kist van mijn man zijn opa: dus mijn schoonvader, schoonzus en mijn man . Alleen zei mijn schoonzus dus tegen mij dat mijn schoonvader liever afscheid wilde nemen met zijn drietjes, terwijl later bleek dat zij degene was die er geen 'buitenstaanders' bij wilde hebben (Overigens is de partner van mijn schoonvader ook niet meegegaan naar dat afscheid nemen, dus opzicht is het wel 'eerlijk' dat ik ook niet mee was, maar de manier waarop het ging was wel heel lullig)
Aha op die fiets Dan nog gaat het alle grenzen over, tijdens zoiets, als je dan nog zo gehaaid bent om de boel te manipuleren zodat jij er niet bij bent zodat ze broerlief voor zichzelf heeft.