Volgens mijn gyn, schrikt het baby-tje pas als ie aangeraakt wordt. En gaat dan inderdaad naar adem happen. Ik heb die ervaringen die jij hebt gehoord, persoonlijk nog niet gehoord. Ik ben er van uit gegaan dat mijn gyn iemand met ervaring is, dus uitgegaan van zijn woorden. Ikzelf was ook als de dood voor een stuitbevalling, maar omdat mijn ervaring zo positief is geweest, vind ik dat ie wel de moeite waard is om te delen. Persoonlijk denk ik ook, dat als artsen weten dat er zoveel risico zit aan iets, dat ze dat risico niet zullen nemen. Er is uitgebreid onderzoek gedaan van de voordelen en nadelen van een natuurlijke bevalling bij een stuit. Die onderzoeken heb ik ook gelezen, althans de uitkomsten ervan. Ik heb verschillende mensen in mijn omgeving, die een keizersnee gehad hebben, en deze als zeer zwaar hebben ervaren. Natuurlijk zijn er ook de positieve verhalen, maar het is toch een flinke operatie, die ook risico's met zich mee brengt voor een eventuele volgende zwangerschap. Dat is iets wat veel mensen niet weten. En wat moet dat moet, maar wat kan is ook een optie...toch?
ik ben hier nieuw en wil ook even mijn verhaal kwijt over stuitliggingen, ik ben 4 jaar geleden van onze eerste dochter bevallen met 28 weken,ze lag in een stuit, haar hoofdje zat voor 10 minuten vast en het wilde niet vorderen toen hebben ze de baarmoeder 2 keer geknipt en werd ze geboren, de gyneacoloog liet haar toen vallen, ze ademde niet voor 17 minuten en toen kwam haar hartje op gang, maar na een paar uur is ze toen overleden door een scheur in haar lever door haar val. dus ik denk dat het super is van vrouwen die het aandurven ik wil alleen mijn verhaal kwijt om te laten weten dat het ook fout kan gaan, maar heel veel geluk toegewenst aam iedereen die zit te twijfelen, volg je hart! veel liefs flutterby
Jee Flutterby, wat een verhaal..... Ben d'r ff stil van. En ingeknipt in de baarmoeder? Is dat nog wel ooit goed gekomen? Ik wist niet eens dat het kon Tja en dan een gyn, die het kindje laat vallen...Die heb je toch zeker wel aangeklaagd? Vooral ook omdat je zegt dat dat de doodsoorzaak was... Mijn moeder heeft ook een ramp-bevalling gehad van haar eerste, mijn broer, in stuit. Er was onenigheid over of dat wel of geen stuit was, het ziekenhuis zei van niet, de vroedvrouw van wel. Uiteindelijk ging mijn moeder thuis aan de gang, en werden de billen al geboren, toen moest ze met spoed richting ziekenhuis en zodoende heeft mijn broer ook behoorlijk klem gezeten, en waarschijnlijk ook zuurstoftekort gehad. Hij heeft daar overigens niks aan over gehouden, maar kwam wel blauw ter wereld en werd meteen weg gereden. Mijn moeder is daar zo van geschrokken, en toen ze hem veel later terug kwamen brengen, dacht ze dat het een ander kindje was, ze kende hem gewoon niet terug toen hij opgekleurd was. Ondanks dit verhaal, wat ik al 30 jaar met regelmaat voorbij heb horen komen, ben ik zelf dus wel in stuit bevallen. Wat ikzelf ook erg spannend vond was de geboorte van het hoofdje. De gyn zei: "en daar komt het hoofd...onee, nog niet' en ik dacht: jawel, en heb geperst zonder wee, zodat het hoofd er in elk geval was. Helaas gaat het idd ook wel eens mis. Maar dat is niet alleen bij stuitbevallingen zo. Ook bij 'gewone' bevallingen kan er het nodige misgaan. Alleen is het zo, dat wanneer het slecht loopt bij een stuit, je in elk geval iets hebt om er de schuld van te geven. Bij een gewone bevalling, waarbij ongeveer hetzelfde mis zou gaan, wijs je een andere oorzaak aan.... Ik denk dat dat mens-eigen is, dat je iets of iemand de schuld wilt geven. Het valt ook gewoon niet te accepteren als iets verschrikkelijks gebeurd, zonder aanwijsbare reden (ik het het hier overigens niet over jouw verhaal Flutterby, maar meer in het algemeen). Ik lees wel eens op de site van Lieve Engeltjes, en het is zo oneerlijk wat al die ouders daar mee hebben gemaakt.... Dat wens je niemand toe!
beste kiz, vanaf het eerste moment gingen dingen fout, ze wisten dat onze dochter stuit lag, geen volledige ontsluiting toch moeten persen etc. het gaat er niet om om iemand de schuld te geven ,want iedereen maakt fouten , maar je moet ze ook kunnen toegeven. ik ben 2 jaar later van onze 2de dochter bevallen zonder problemen hoor moet ik zeggen, dus met de baarmoedermond geen probleem! en nu ik weer zwanger ben blijven we positief en wat er op ons pad komt proberen we op dat moment het beste van te maken. ik weet dat het met normale bevallingen ook fout kan gaan hoor, dus ik wil mensen geen slechte hoop geven ik wou alleen mijn verhaal kwijt zodat vrouwen kunnen horen dat een stuitbevalling niet altijd goed gaat!en dat ze een juiste keuze maken voor hunzelf, maar zoals ik eerder al zei, volg je hart! veel liefs
k heb ook een keizersnede gehad volkomen stuitligging mijn dochtertje zag er ook zo mooi rose eruit en lekker schoon k wou liever thuis bevallen maar het was niet anders ze lag in stuit en kreeg de keuze keizersnede/stuitbevalling stuitbevalling zag k al helemaal niet zitten omdat er 50/50 kans is dat je alsnog een keizersnede nodig hebt dan maar liever de operatie zonder pijn aan me doos en aan me buik k zag er niet tegen op k stond de volgende dag al weer blij naast me bed en liep gewoon me kindje verschonen enz en het leuke is dat je weet welke dag je kindje komt maar je bent ook wel weer blij dat je al in het ziekenhuis bent mocht er iets zijn k wens je heel veel succes