Hallo, Ik heb zwangerschasdiabetes en sinds een paar dagen moet ik 2x per dag insuline prikken. Ik heb een enorme prikangst, maar desondanks lukte me t om de eerste 2x te prikken. Je voelt er in principe minder van dan een prikje van je glucocemeter. Bij de derde keer, na een uur erover gedaan te hebben, voelde ik het wel en het bloedde ook. Sindsdien krijg ik het gewoon niet meer voor mekaar die naald in mijn lichaam te steken, echt een drama!!! Tuurlijk wil ik m'n suikerwaardes omlaag krijgen, ik voel me een enorm watje, maar ik psychisch krijg ik die knop niet om!! Nu lees ik ook over naaldpennen met verborgen naalden en zelfs pennen. Zijn er hier zwangeren met zwangerschapssuiker die ook zo'n prikangst hebben en die of goede tips hebben of ervaring hebben met verborgen pennaalden of naadloze pennen (InsuJet)?
Is er niet iemand in je omgeving die je evt zou kunnen prikken? Misschien gaat t dan beter omdat je het zelf niet hoeft te doen. Heb er zelf gelukkig geen ervaring mee, maar mijn oma moest zichzelf een tijdje prikken ivm trombose en dit durfte ze ook niet, dus heb ik t voor haar gedaan. Heel veel sterkte en succes ermee, hoop dat je snel een oplossing vind, want t lijkt me geen pretje!
wat super vervelend voor je zeg, ik begrijp je helemaal! Heb zelf ook ontzettende prikangst. Sterkte!
Scheelt het niet als je op een ander plek prikt. Ik spuit de langwerkende in mijn bovenbeen en kortwerkende in mijn buik. Die in mijn buik voel ik niet en bloed ook niet. Kun je anders niet de diabetesverpleegkundige bellen of zij je kunnen helpen? Heel veel succes!
hallo je kunt iemand anders ff vragen of die het wil doen maar het is natuurlijk makkelijker als je het zelf doet...ik moet 4x bloedsuiker prikken en 2 x insuline 1ste x ff geoefend bij de verpleegkundige en het gaat prima....het vingerprikje voel je meer dan het hele insuline spuiten...ik spuit rouwens in het bil de insuline...s6 ermee en oefening baart kunst...
Hallo, Bedankt voor de reacties! Het gaat mij er inderdaad om dat ik het zelf kan. Bij mij is 'het naaldje in m'n lijf steken' waar het om draait, psychisch gezien krijg ik dat niet voor mekaar! Ik blijf maar naar dat naaldje staren en denken:"nu moet ik die naald in m'n vel steken!" Voor mij makkelijker gezegd dan gedaan. De drempel is voor mij te groot!! De diabetesverpleegkundige wilde zelfs thuiszorg voor me gaan regelen om het te laten doen, maar dat vind ik ook weer zo overdreven!! Dat naaldloos injecteren schijnt ook vrij pijnlijk te zijn, zegt zij. Dus vandaag weer bij haar langs geweest om met naaldjes te oefenen met een hulsje eromheen, zodat je die naaldjes niet ziet! Dat werkt dan wel weer beter. Wat ik al zei, glucose prikken heb ik minder moeite mee, da's een kwestie van een druk op de knop! Zouden ze bij insuline ook moeten hebben. Maar goed, vandaag al drie keer gelukt met die autoshield naaldjes! Hopelijk ga ik het hiermee volhouden tot aan het einde. Nu nog de doses opkrikken, m'n waardes blijven nog steeds aan de hoge kant na het eten. Wat een gedoe!
thuiszorg regelen is helemaal niet overdreven hoor. het komt redelijk vaak voor dat mensen geholpen moeten worden met prikken, omdat ze het eng vinden. je kan misschien proberen om diep in te ademen en rustig uitademen. terwijl je uitademt prikken. evt met je ogen dicht zodat je het niet ziet. en daarna nog een paar keer rustig diep in en uit ademen.