Hallo allemaal. Mijn dochter Emma is nu een jaar en begint enorm grenzen te zoeken. Dingen waarvan ze dondersgoed weet dat ze er niet aan mag komen, zijn niet meer veilig. De trap wordt beklommen (we hebben een trap in de woonkamer), en noem maar op. Toen de box nog in huis stond, zetten we haar daarin als ze na 2 waarschuwingen weer deed wat niet mocht, zodat ze leerde dat het echt niet mocht. Ze vond de box namelijk al snel niet meer leuk, dus dit werkte goed. Nu is de box uit het huis en heb ik een klein stoeltje voor haar gekregen. Deze gebruik ik dus nu als naughty chair. Na 2 waarschuwingen zet ik haar hierop en houd haar vast, totdat ze zelf blijft zitten. Ik wacht dan even (niet eens een minuut hoor) en zeg dan dat ze het niet weer mag doen en dat ik van haar houd en dan knuffel ik haar. Wat vinden jullie hiervan? Ik doe dit pas 2 dagen, dus weet nog niet zo goed of het werkt, maar ze snapt wel dat ze moet wachten tot ik haar er weer af haal. Ben ik te streng? Is ze te jong? Ze moet nu al wel leren dat er grenzen zijn toch? Graag reactie!
Mijn dochtertje is 13 maanden maar ik zie dat hier niet zo snel gebeuren. Ik vind het ook wel erg streng voor een kindje van 1 hoor. Hier volstaat een streng 'nee' en ergens anders neerzetten. Door het 'nee' begrijpt ze heel goed dat het niet mag en daarna zet ik haar gewoon bij haar speelgoed neer om af te leiden, zodat ze niet meteen weer gaat doen waar ze mee bezig was Ik vind jouw techniek een hele goede voor als ze wat ouder zijn en het echt begrijpen. Maar voor een 1-jarige vind ik het nog niet zon goed idee
Hier zeg ik ook gewoon nee, en moet zeggen dat ze vaak dan wel luisterd. Vind haar zelf nog een beetje jong voor zo´n naughty chair.
Voor een 1-jarige vind ik dat ook veel te streng. Ze is gewoon aan het ontdekken. Het leven is spannend. Ik laat mijn zoontje zoveel mogelijk ontdekken en doet hij wat wat ik echt niet leuk vind, dan volstaat een streng 'nee' en dan haal ik hem daar weg. Zo'n stoel vind ik nu echt nog te vroeg.
Ik vind het eigenlijk wel goed. Zeker als ze het goed oppakt. Ik geloof dat ik het bij de nanny bij kindjes vanaf 2 jaar zag(maar ik heb gewoon geen jongere kindjes gezien). En qua leeftijd was het altijd, ieder jaar, 1 minuut. Dus 1 minuutje in het stoeltje (of wat jij zegt; amper dus) vind ik helemaal niet zo'n slecht idee en dan leert ze het wel alvast. Misschien is het juist wel goed om nu te beginnen, omdat het nu gemakkelijker is, dan wanneer ze 2 of 3 zijn en écht dwars. Ik ben er dus eigenlijk wel een voorstander van. Wij zetten onze dochter ook op de grond neer, maar ik ben er eigenlijk niet consequent genoeg in en dat is dus eigenlijk nog slechter...
Volgens mij zien kinderen van 1 jaar dit eerder als een leuk spelletje. Mijn zoontje zou het in ieder geval als een spelletje zien denk ik. Hij gaat er dan waarschijnlijk zelf op klimmen en dan is het effect al weg zeg maar.
een naughty chair vind ik echt te vroeg voor een 1 jarige, omdat jij hun geweten nog bent, met andere woorden ze zijn kwijt wat wel en niet mag als jij uit beeld bent,(al lijkt dit soms anders.8))Als ze iedere keer de trap op gaat, zou ik toch kiezen voor een traphekje zodat die 'moeilijke'situatie in ieder geval voorkomen kan worden. en verder als zoonlief hier iets doet wat niet mag, blijf ik hem het zeggen dat het niet mag, ik loop dan naar hem toe, laat hem me aan kijken en zeg dan duidelelijk, nee, mag niet, is van mamma.afleiden werkt ook nog vaak,maar straf vind ik ze echt nog te jong voor. (mijn zoontje is 14 maanden) en als ze blijven klieren is het meestal tijd voor bed. pas als ze wat ouder zijn kunnen zehet plaatsen en heeft het zin.
Ik vind het wel goed om mee te beginnen. Ook al begrijpt ze het misschien nu nog niet. Je bent er dan voor jezelf al mee bezig en gaande het jaar gaan ze het echt wel begrijpen. Kinderen snappen meer dan je denkt hoor. Ik zou haar dan een klein minuutje laten zitten. En inderdaad ieder levensjaar een minuut erbij.
Bedankt voor de eerlijke reactie! Toch wel wat verschillende reacties. Emma weet heel goed dat ze niet aan de dingen op tafel mag komen en ze doet het ook niet weer als ze uit de stoel komt zeg maar. Maar goed, of ze het dan niet meer doet omdat ze weet dat het niet mag of omdat ze is afgeleid weet ik niet. Ik denk wel dat je niet vroeg genoeg kunt zijn met het stellen van grenzen. Dat weet ze vanaf het begin al wat de consequentie is van stout doen. Toch? Bovendien hebben kids ook gauw genoeg in de gaten (als ze zelfs nog kleiner zijn) dat huilen ervoor zorgt dat mama komt. Dus waarom zouden ze dit niet snappen? Ik zal binnenkort nog eens op youtube zoeken naar Supernanny stukjes met jongere kinderen. Kijken wat ze ervan zegt!
Hier ben ik het dus niet mee eens. Een kindje van 1 jaar weet nl. helemaal nog niet dat ze dat niet mag doen. En dat als ze eruit komt ze het niet meer doet is omdat, wat je zelf ook al zegt, ze afgeleid is en het zich niet meer kan herinneren. Onze dochter mag niet aan de kattenbrokjes komen en als ze dat wel doet weet ze dat er iets gaat komen, ik haal haar nl. weg en zet haar bij het raam waarna ze meteen veel interessantere dingen ziet. Het is dus meer dat ze de opeenvolging snapt, kattenbrokjes - weg naar raam, dan dat ze begrijpt dat ze weggezet wordt omdat het niet mag. Ze zijn op deze leeftijd alles aan het ontdekken, maar hebben nog geen geweten. Jij bent hun geweten nog en zult haar dus nog 1000x dingen moeten 'verbieden'. En daarbij vind ik 1 wel erg jong voor een naughty plekje. En zou het stoeltje gewoon gebruiken om lekker op te zitten en niet als strafplek. Ter ondersteuning een stukje tekst wat weg komt bij ontwikkelingspsycholoog Thomas Lickona, hij heeft de morele ontwikkeling van kinderen in kaart gebracht. 0 - 4 jaar: ik ben de belangrijkste In deze periode overheerst egocentrisch denken, dat wil zeggen dat kinderen alleen vanuit hun eigen perspectief kunnen denken. Zij realiseren zich niet dat iemand anders de zaak of een bepaalde situatie heel anders ziet, voelt en beleeft. Doordat kinderen alleen nog maar kunnen denken vanuit een eigen gezichtspunt is het belangrijkste wat ze nastreven: ik moet mijn zin krijgen. Kinderen roepen daarom soms heel verontwaardigd: Dat is niet eerlijk, waarmee het kind bedoelt dat het niet eerlijk is dat hij zijn zin niet krijgt. Hij hangt de oprechte overtuiging aan dat zijn verlangens gerechtvaardigd zijn, gewoon omdat hij het wil. Hij denkt dat dat juist is. Het kind ontwikkelt in deze periode van nog geen eigen geweten naar een geweten dat nog bijna geheel afhankelijk is van de omgeving. In de meeste gevallen bestaat die omgeving uit de ouders en de peuterspeelzaalleidster. Een peuter is voor het nemen van morele beslissingen geheel afhankelijk van zijn omgeving. Dit zijn meestal vooral de ouders. Zij zijn het wandelend geweten. Zolang zijn ouders in de buurt zijn, weet de peuter (soms met moeite) dat hij niet aan de tv mag komen. Maar dit wordt al heel moeilijk wanneer de ouder de kamer uitloopt. Een peuter doet dan dingen die niet mogen omdat hun moeder het toch niet ziet. Dit lijkt achterbaks, maar als de ouders er niet bij zijn, weet het kind het echt niet. Peuters zijn een stapje verder in de ontwikkeling, wanneer ze beseffen dat ze iets fout gedaan hebben, maar proberen onder een schuldgevoel uit te komen door iemand anders, bijvoorbeeld hun knuffel, de schuld te geven. Het kind krijgt enig besef dat het niet mocht, maar het heeft nog steeds niet de innerlijke rem om het daadwerkelijk niet te doen.
Misschien heb je wel gelijk, maar ik zie hier boven het stukje staan 0-4 jaar. Sorry hoor, maar als ze 3 jaar zijn begrijpen ze het sowieso echt wel. Ik vind deze leeftijdsgrens voor het begrijpen dat iets niet mag, wel erg hoog. Natuurlijk vinden ze het gemeen als ze hun zin niet krijgen, maar ze snappen het woord 'nee' en ook gestrafd worden echt wel. Maar goed, vanaf wanneer is dat dan echt? Wij doen ook babygebaren met Emma en daarbij merk je snel dat kinderen niet dom zijn. Ze gebaart als ze in bad gaat, als ze gaat eten, drinken. Ze snapt het. Ze gebaart 'hond' naar haar grote knuffelhond, maar ook naar een levende hond. Zelfs dat snapt ze. Dus ja, ik vraag me sterk af of ze het straffen toch niet ook al begrijpt. De wetenschap zegt ook dat met 2 jaar je pas kunt beginnen met zindelijkheidstraining omdat dan pas de sluitspieren goed werken. Emma zit elke dag een aantal keer op het potje en gaat dan heel bewust plassen. Ik geloof niet meer alles klakkeloos wat iedereen beweert.
Mijn zoontje is net 1 geworden, maar ik zie mezelf voorlopig nog geen 'strafstoeltje' gebruiken. Volgens mij snapt 'ie dat nog helemaal niet. Nu doet hij eigenlijk ook helemaal nog geen stoute dingen. Ja, af en toe aan de kattenbrokjes zitten, maar als ik dan 'nee' zeg, gaat hij nee schudden met zijn hoofdje en vervolgens heel hard lachen. Hij vindt dat 'nee' op zich dus erg grappig, maar volgens mij kunnen ze nog niet de koppeling maken tussen 'nee' en iets niet mogen.
Onderin het stukje staat ook dat het bij peuters weer anders werkt dus er is wel degelijk een nuance in het verhaal. Anders moet je ff googlen over de leeftijd en geweten dan komen er vast per leeftijd wat duidelijkere stukken naar voren. Ook in oei ik groei staan stukken over het geweten en hoever het kindje per zoveel maanden kan. Uiteraard zijn ook dit gemiddelde en kan er nog wel een verschil in zitten tussen kindjes onderling. Maar je vraagt naar meningen, dus die geef ik. Ben je het er niet mee eens, prima dan houd je het stoeltje gewoon als naughty plek, als het bij jou werkt vooral doen Er zijn op internet ook stukken te vinden over kinderen die 'zindelijk' zijn voordat ze 2 worden en de redenen daarvoor en waarom het dan niet echt 'zinderlijk' is. Maar als jij vind dat jou kindje met 1 jaar al zinderlijk aan het worden is, moet je dat vooral blijven proberen. Mijn mening is dat je dan de lat wel erg hoog legt, als je wilt dat je kindje met 1 jaar al van alles begijpt en zinderlijk aan het worden is. Uit ervaring (kennissen) kan ik zeggen dat te vroeg zinderlijkheid training ook averechts kan werken. Zij zijn met 1,5 jaar begonnen en uiteindelijk was het kindje ruim 3,5 voordat zij het zinderlijk vonden. Dat ze toen nog regelmatig 4 ongelukjes per dag had, telde ze niet mee Ik zie trouwens dat onze dochters maar 1 dag schelen. Net zoals de ontwikkeling van lopen op deze leeftijd gaat alle ontwikkeling op eigen tempo. Maar soms lijkt het alsof ze heel veel begrijpen, maar is het in feite toch anders.
Dat vind ik ook. Ik vind 1 jaar ook te jong om dit te doen. Bij ons is een streng NEE en daarna weer bij haar speelgoed zetten, goed genoeg. Bovendien kan Charlotte nog echt niet alleen in een stoeltje zitten, maar wanneer ik dat 1x heb gedaan zou ze er zelf op klauteren en dát vind ik dus gevaarlijk want dan zal ze lelijk vallen. Ik doe het dus voorlopig zeker niet, misschien wel nooit want ik ben er niet zo'n voorstander van. Bv als je met je kind op visite gaat dan heb je naughty chair ook niet bij je en dan? Luistert je kind dan wel of niet? Hier is het gewoon léren luisteren, herhalen en consequent blijven. Nou ja, proberen dan, ik ben ook maar een mens
Die supernanny doet een hoop schade. :x Een kind van een jaar op de naughty chair, sorry hoor, maar waar ben je dan mee bezig? Ze weet het dondersgoed volgens jou? Dat is dan knap, dan heeft je kind namelijk een ontwikkelingsvoorsprong van zo'n 4 jaar. Die gedragstraining van die rotnanny is ooit bedacht om gedragsgestoorde kinderen in bedwang te houden. conditioneren noemen ze dat. Op die manier kun je elke aap dresseren. De vraag is; wil je een gedresseerde aap? Of een gelukkig, zelfstandig kind? Misschien kun je voor jezelf bedenken waarom je het gedrag van je kind als zo negatief bestempeld, in plaats van het te zien als heel normaal, dreumesgedrag. En van tv zou ik me niets meer aantrekken, tenzij je ook Jackass-achtige dingen doet zoals krokodillen in je kont laat bijten enzo.
1 is veel te jong voor een strafstoeltje. Sowieso voor straf. Ik kan me niet voorstellen dat ik mijn lieve baby'tje van net 1 op een strafstoel zou zetten, word er zelfs een beetje verdrietig van. Ik vraag me ook af wat zo'n jong kind voor stoute dingen kan doen eigenlijk.
Waarom leidt je je kind niet af? Zo leg je de nadruk niet op het negatieve maar houdt je het juist positief. Leid haar af naar iets wat ze leuk vindt. Een kind van 1 kan het echt niet niet 'dondersgoed' weten, je bereikt volgens mij het averechtse. Leid je kind af, plaats een traphekje, leg weg waar ze echt niet bij mag komen, maak je huis kind en speelvriendelijk dan heb je dat stoute stoeltje helemaal niet nodig. Ze is nog maar een heel klein meisje van 1
De wetenschap heeft onderzocht dat de sluitspier van jonge kinderen ->gemiddeld<- rond de 2 jaar dermate werkt dat zij zelf kunnen voelen dat er wat aan komt en dit desnoods even kunnen remmen tot het toilet. Het zijn gemiddelden! De meeste kindjes jonger die met regelmaat op het potje hun behoefte doen zijn geconditioneerd (of geprogrammeerd, zo je wilt) om dat te doen. Mijn oudste kind is net 3 en toont nu -uit zich zelf- belangstelling voor de wc en kiest er zelf voor geen luier te dragen en op de wc/pot te gaan zitten. Wat betreft de conditionering mbt straf.. Ik ben tegen straf. In mijn opinie is het het best om een kind op een positieve wijze af te leiden naar iets wat wel geoorloofd is ipv het kindje een rotgevoel te bezorgen. Het enige wat ze leren is dat mama boos is. De link met het waarom leggen ze echt nog niet. Dat komt pas veel later als ze ook onderscheid leren te maken met goed en fout (/lief en stout) En zelfs de meeste drie jarigen zijn daar nog heel erg slecht in.
Ik was net erg kort door de bocht omdat het stoom werkelijk uit mijn oren kwam. Ik zal nog wat toevoegen en proberen genuanceerd te blijven. Er is uitvoerig onderzoek gedaan naar straffen en belonen, en het werkt niet (zie: Alfie Kohn- Unconditional Parenting). Het werkt niet omdat je het kind alleen maar ander gedrag aanleert (conditionering) en niet daadwerkelijk het kind inzicht geeft in oorzaak en gevolg. Voor een kind zit er geen enkel logisch verband tussen op een stoel gezet worden en niet de trap op mogen klimmen. Dat verband zal het ook nooit zien, alleen maar: "niet de trap opklimmen als mama me ziet ". Zeker met 1 jaar zal een kind daar helemaal niets van leren. Alfie Kohn, die mijnheer die ik net al noemde, schreef daar dus een boek over met uitgebreid literatuuronderzoek naar straffen en belonen. Zijn inzichten worden nu zelfs in het bedrijfsleven ingevoerd. Ook daar komen ze terug van conditioneren. Ik vind het trouwens erg bijzonder dat je zegt niet zomaar iets aan te nemen, maar wel een 'supernanny' op tv geloofd. Baseer je daar je opvoedkundige keuzes op? En dan nog een vraag: wat wil je dat je kind precies leert? Jou gehoorzamen? In dat geval ben je goed bezig. Maar wat zijn je lange termijndoelen voor je kind? Gelukkig zijn? Zelfstandig worden? Dan zou ik dat stoeltje en het straffen fijn de deur uit doen, en je focussen op (kindvriendelijke) technieken die die doelen haalbaar maken.
Ik vind het tegenwoordig ronduit belachelijk dat kindjes pas met 2 jaar voor het eerst op de pot worden gezet. Bij vroegere genaraties (met alleen maar katoenen luiers) was dat echt anders. Ik heb zelf met 14 maanden voor het laatst een luier omgehad, en sindsdien zat ik op een potje, mijn zusje ook (en de rest van de familie ook vóór de 2de verjaardag). Gewoon het kind structureel op de pot zetten vanaf het moment dat het goed kan zitten en het leert het vanzelf wel. Tegenwoordig wachten we 2-3 jaar ermee, omdat iemand heeft gezegd dat de kinderen het niet eerder kunnen? (dus niet eerst proberen of je kind het kan). En natuurlijk gebeuren er ongelukjes, maar die gebeuren ook met oudere kindjes, je bent er niet zomaar vanaf. Dit was trouwens even off-topic, sorry