dames, het schijnt toch dat je in je zwangerschap nogal last krijgt van buien door de verandering in je hormonen, etc. nu ben ik 21 weken zwanger en ik ben allemaal harstikke gelukkig. Ik ben geduldiger en vriendelijker dan hiervoor. Staat het mij nog te wachten en komt het pas later voor? Zijn er meiden van rond de 20 weken die er wel al last van hebben? ik heb geen huilbuien niks....
Helaas wel, vooral als mijn zoontje huilt (om niks) kan ik al echt in tranen uitbarsten. Zelfs bij tekenfilms
Ik ben dan geen 20 weken maar ik kan echt overal om janken! Ik word er helemaal gek van! Ik dacht dat het al erg was na de geboorte van mijn jongens maar het is nu gewoon nog een tikkie erger!
Ik heb er ook niet echt last van (of gehad). Soms bij een film of zo, maar ik heb niet echt huilbuien of zo. En ik ben ook niet bozer of sneller geprikkeld. Maar nu moet ik zeggen dat ik sowieso een hele makkelijke zwangerschap heb tot nu toe (afkloppen) en ik heb echt nergens last van gehad. Niet misselijk, alleen wat moe. Maar dat ging na 15 weken ook veel beter.
meid, wees blij en geniet er lekker van Bij iedereen is dat weer anders. Ik ben zelf de eerste paar weken enorm chagrijnig geweest..daarna voelde ik me fantastisch. Nu heb ik zo af en toe mn buien en kan ik me vanuit het niets enorm aan iemand irriteren bijv. Ik heb in elk geval geen last gehad van huilbuien of andere vervelende kwaaltjes. Laten we hopen dat dat zo blijft
Inderdaad, wees er maar blij mee. Ik vind het niet fijn om zo vaak de tranen in mijn ogen te hebben als nu tijdens de zwangerschap. Ben echt een zacht ei momenteel en huil heel snel (vooral als ik iets zieligs op tv zie of mooie muziek hoor die me raakt) Ook als ik in het 9 maanden boekje van ons meisje schrijf zit ik soms met tranen in mijn ogen, vooral als ik beschrijf hoe dankbaar we met haar zijn en hoeveel we nu al van haar houden.
Vorige zwangerschap had ik het wel, maar deze keer niet.. kan wel wat sneller geïrriteerd zijn maar echte buien niet.
Echte huilbuien nee hier ook niet, wel een tikkie gevoeliger. Heb wel meer peper in me om t zo maar te zeggen,,Mn irritatie grens is dus wel stukken lager.. Maar huilen om niets?Nee dat niet..
Ik was heel mijn zwangerschap heerlijk stabiel juist en ik voelde me ook super happy, was niet boos te krijgen. Zelf was ik ook niet sneller emotioneel ofzo. Ik heb juist nu meer last van het feit dat ik weer een cyclus heb.
ik brul hier wat af! vanmorgen nog, omdat het niet lukte een mailtje te versturen met bijlage helemaal overstuur was ik ervan haha! maar ook weleens omdat iemand een geldprijs wint op tv of ik juist iets zieligs zie.. ben echt super soft de laatste tijd! ben ong 18 weken trouwens.
Emoties zijn sterker... Ik kan sneller huilen, maar ik kan ook sneller boos worden . Lang leve de hormonen
Ik huil ook om alles. Bij de eerste had ik er niet zo'n last van, maar bij deze ben ik superemo. Sem vertelde vanmiddag dat hij niet mee mocht doen met de jongens in zijn klas bij het spelen en ik was gelijk in tranen. Tot snikken aan toe.
In het begin van mijn zwangerschap was ik best een hormonenbom... Kon elk moment afgaan en wat het dan zou worden was iedere keer weer een verrassing. Of ik brulde het hele huis bij elkaar of ik was woedend Daarna ben ik een tijd ontzettend rustig geweest. Kon meer hebben als voor mijn zwangerschap en was eigenlijk niet boos te krijgen. Mijn man vond dat overigens heeeerlijk Op dit moment kan ik heel emotioneel reageren. Als mijn man iets zegt wat ik fout opvat kan ik echt als een klein kind gaan brullen. Mijn man heeft nu gelukkig door dat het door mijn hormonen komt en niet door hem en geeft me dan maar even een dikke knuffel Lang leven de hormonen... ik zal ze niet missen
De ene keer gaat het goed en de andere keer lig ik alleen maar te janken, vooral als ik andere zie huilen gaan bij mij de kranen open haha, en ik ben sneller geirriteerd. Maar verder geniet ik met volle teugen hoor!
Ik heb het juist andersom. Waar ik vroeger best kon huilen om erge dingen op het nieuws enzo en waar ik me echt heel rot door kon voelen, doet het me nu echt heel weinig. Soms best wel erg, maar dingen raken me totaal niet ofzo. Wel kan ik me eerder frustreren om dingen en daar dan ook echt lang over doorgaan. ( bijvoorbeeld een postbode die aanbelt en echt 3x achter elkaar heel lang terwijl ik lig te slapen) Kan ik zo boos om worden Maar huilen heb ik nog nooit zo weinig gedaan als de afgelopen 8 maanden!
Lekker zeg dat je er geen last van hebt! Ik heb het nog niet zo heel erg. Maar kan snel overal om janken! En merk dat dat echt door de hormonen komt!
Ik hier 30 weken en vanmorgen nog flink overstuur geweest... nu denk ik.. jeetje wat heb k me aan lopen stellen Heb er nu nog rode ogen en hoofdpijn van Maar hier regelmatig door de hele zwangerschap heen.. Niet extreem veel maar zeker wel vaker als dat ik niet zwanger ben
Heb vorige week op Heathrow een huilbui gehad op het toilet, nadat ik bij de security door twee van die types werd meegenomen naar een apart hokje voor een bodyscan. Kon het er even niet bijhebben, maar m'n vriend zei ook aan de telefoon toen, dat ik sowieso wel emotioneel had kunnen zijn omdat ik zo moe was van het reizen en alles (ik was in Londen voor m'n werk). Het voelde voor mij op dat moment zo oneerlijk, ik werd er uitgepikt en dan met zo'n bodyscan, voelde gewoon niet goed. Dat is het enige aanwijsbare van een emotionele bui, verder lijk ik er niet echt last van te hebben gelukkig. Ben best rustig eigenlijk.
hoi, Ik huil om alles. Van de merci reclame tot als de hond een lief koppie trekt animal planet vermijd ik. Ik denk dat manlief er gek van word als ik weer eens in tranen bel. En dan moet ik daar weer om huilen. Terwijl ik nooit een dramaqueen ben geweest. Ook kan ik me nu heel snel ergens over opwinden waar ik me normaal niet druk over zou maken. Ik heb dit vanaf week 7? en het word niet minder.