En ongi 1 week en 5 dagen na de bevalling lijkt me wel ERG snel, heel snel ei en heeeeeeeeeeeeuuuuul korte LF, hahahaha.
kling nee ik ben nog niet ongi vloei nog steeds moest op dag 10 beginnen met pil bij zoon werd ik niet ongi zolang ik bv gaf en bij dochter werd ik na 4 maanden weer ongi dus dat zegt niets
@ Kling, ik voel me goed. Alleen moe, verder niets. Maar moeheid kan ook te maken hebben met drukke week achter de rug. Verder begint de onzekerheid (i.v.m. vroeggeboorte Sanne) nu een beetje plaats te maken voor blijheid. Enorm blij met de zwangerschap en ik mag/moet niet doemdenken. Waarom zouden wij nog een prematuur krijgen? Eerst de 28e afwachten en dan babbelen met de gyn. @ Milla, hoe gaat het nu? voel je je al wat zekerder over je lijf? Enneh...hoe voel jij je nu?
hier een poging tot het vertellen van mijn bevallingsverhaal als je het niet wil lezen scroll je maar verder zaterdag 3 september had ik weer veel last van voorweeën dan kwamen de weeën regelmatig en dan zaten er weer uren tussen zoetje was nog werken en afgesproken dat indien nodig ik hem zou bellen op zijn mobiel indien dat niet lukte had hij ook de nrs gegeven van zijn werk zodat ze hem konden doorgeven 's avonds gaan slapen met nog wat lichte voorweeën maar kon wel slapen een uurtje of 3 heb ik maximum kunnen slapen want toen werd ik wakker van een wee het was toen ongeveer 2.20u zoetje zijn wekker ging om half 5 omdat hij moest werken dus heb ik hem nog maar niet wakker gemaakt heb dus heel de tijd weeën opgevangen en mannetje laten slapen toen zoetje wakker was keek hij me raar aan en vroeg of hij thuis moest blijven of gaan werken hij ging zich eerst douchen en zou dan verder kijken nadat dit gebeurt was heb ik hem toch maar de vk laten bellen en naar zijn werk dat hij niet zou komen werken die dag het was 4 september, een dag dat ik eigenlijk niet mocht bevallen omdat ik die dag geen opvang had voor de kindjes maargoed, de natuur laat zich niet tegenhouden zoals weer maar eens gebleken is schoonouders werden uit bed gebeld (die hadden een gouden bruiloft feest die dag samen met de rest van de familie vandaar dat ik geen opvang had die dag) de 2 andere kids hebben ze die dag dan toch maar meegenomen naar het feest wat oorspronkelijk eigenlijk niet de bedoeling was het feest ging door op een boot en de kids hadden dit nog nooit gedaan en ik wist dus ook niet of ze ziek zouden worden of goed gingen luisteren achteraf is het toch heel goed gegaan en hebben ze zich goed geamuseerd na onderzoek van de vk bleek dat ik ondertussen al 3cm opening had een tijdje later nog eens onderzocht maar geen verandering de vk kon aan mij merken dat de weeën niet sterk genoeg waren om voor verandering te zorgen ze vroeg aan mij waar ik wilde bevallen, thuis of in het zh ik zei natuurlijk thuis want ik had niet door dat het niet ging zoals gehoopt ze zei toen tegen mij dat haar hart zei thuis te bevallen maar dat haar verstand zei van in het zh te bevallen ik heb altijd gezegd dat de gezondheid van het kind voor gaat en als het nodig was ik in het zh zou bevallen maar indien mogelijk poliklinisch hoe graag ik ook thuis wou bevallen alles voor de kleine meid en dus gingen we naar het zh nadat we uitvoerig afscheid hadden genomen van de kindjes schoonouders waren er en ze zouden de hele dag wegblijven (je kan moelijk na een uurtje van de boot afstappen terwijl de vaart 5 uur zou duren rond 7u waren we in het zh en de weeën waren door de spanning op dat moment weer heel onregelmatig (mijn vk was naar huis maar ik mocht haar weer bellen als ik vond dat ik ze nodig had) na me te hebben ingeschreven aan de balie op de spoedafdeling (op zondag is er niemand aan de gewone balie) zijn we naar boven gegaan naar de kraam- en verlosafdeling we kwaen naar boven en er was niemand te zien de vk van het zh kwam toch even kijken waar we bleven (de receptioniste had gebeld dat we op weg waren naar boven), ze was op ons aan het wachten in de verloskamer heel toevallig bleek het om dezelfde verloskamer te gaan waar ik van mijn zoon bevallen ben dat vond ik dan wel weer mooi eenmaal geïnstalleerd mocht ik aan de ctg voor een half uurtje daarop konden ze zien dat de weeën wel regelmatig waren maar niet sterk genoeg want ik bleef op 3 cm rond negen hebben we dan afgesproken dat ze tegen half 10 mijn vliezen kwamen breken tegen 9.40u kwam de vk terug binnen (er was nog iemand binnengekomen met de ambulance vandaar dat ze een beetje later was) ze brak mijn vliezen en ik ging terug aan de ctg om te kijken of er verbetering kwam in de sterkte van de weeën door het breken van de vliezen zat ik wel ineens op 4 cm na een tijdje kwam de vk weer kijken en onderzoeken maar helaas geen vorderingen ondertussen was de gyn van wacht komen kijken hoever het stond en er was gesproken om me weeopwekkers te geven als het niet vorderde zo gezegd zo gedaan ondertussen had ik mannetje naar mijn vk laten bellen en ze was er dan ook toen ik de weeopwekkers kreeg ze stond er volledig achter omdat ze ook zag dat het anders niet ging lukken zo gemakkelijk en vlug als de 2 andere bevallingen waren zo moeilijk en lang duurde het deze keer de weeopwekkers gingen via een pomp en werd op stand 9 gezet de laagste dosis en die was meestal effectief mijn weeën bleven regelmatig maar duurden niet lang genoeg om voor vordering te zorgen mijn vliezen waren dus al gebroken maar de vk (het was ondertussen wissel geweest en dit was dus een andere vk) duwde nogmaals op mijn buik tijdens een wee en zat inwendig met haar andere hand, er kwam weer een heel zwembad mee naar buiten de pomp werd hoger gezet maar telkens zonder het gewenste resultaat na enkele uren kreeg ik dus rugweeën erbij eerst nog geprobeerd om ze op te vangen maar al gauw werd het me te pijnlijk om vol te houden ik heb dus om epidurale gevraagd de vk in het zh zei: zou je dat niet eerst aan je vk vragen of het wel mag (die was een hapje gaan eten want het was al lang middag geweest) ik dacht wie is er hier aan het bevallen, ik wil epidurale en wel nu mannetje dus mijn vk gebeld en die zei ook als e dat wil dan moet ze dat doen mijn vk kwam terug naar het zh en heeft toen nog meegeholpen mijn weeën op te vangen door in ijn been te knijpen om mijn pijnpunt te verleggen en me van mijn rugweeën af te leiden een tijdje is het gelukt maar het werd teveel uiteindelijk ruggenprik gehad en de weeopwekkers gingen hoger en hogen door de ruggenprik kon ik weer op adem komen en voelde ik bijna niets meer ik bleef wel aan de ctg liggen om ons meisje en de weeën op te volgen de gyn kwam nog eens kijken hoever het stond maar ik bleef een randje behouden en er kwam geen volledige ontsluiting ze ging weer weg en zou later terug komen de weeopwekker dus nog maar eens opgehoogd (stond nu op stand 40) ik heb een paar keer moeten zeggen dat ik bij zoon dat randje ook had en dat ik toen toch ocht persen ze wilde weer de pomp hoger zetten maar ik weigerde, ik kon de weeën nu heel erg goed voelen aan mijn rechterkant de epidurale werkte enkel nog maar aan mijn linker kant, dit kwam omdat ik op mijn linkerzij had gelegen ik had al op de pomp bijgeduwd voor de ruggenprik maar het hielp maar eventjes na een tijdje had ze toch geluisterd en weer de gyn er bij gehaald de gyn onderzocht inwendig en ik mocht even een beetje meepersen zodat ze kon voelen hoe het met het randje was ik mocht nu bij de volgende wee meepersen en de gyn duwde het randje weg en tijdens diezelfde perswee werd ook onze dochter om 16.39u geboren (moest zelfs geen 2de keer lucht bijhappen) zoetje en ik hebben samen de navelstreng doorgeknipt (dit was mijn wens omdat dit de allerlaatste keer was en we het zo mooi konden afsluiten samen) niet lang daarna was de placenta er ook ik was gekneusd en had ook enkele scheurtjes (denk zelf 2 of 3) die kneuzing leek me niet zo raar aangezien de gyn beneden alles zo uit elkaar trok alsof ze er zelf bij zou kruipen nadat alles een beetje opgeruimd was en ik gehecht was hebben ze ons anderhalf uur alleen gelaten om elkaar te leren kennen na een uurtje kwamen ze kijken maar dochtertje was nog aan het eten toen werd ik naar een andere kamer gebracht en kon het echte genieten beginnen we zijn toen nog een nachtje in het zh gebleven en mochten 's maandags naar huis nadat de kinderarts was langsgeweest en de assistente van mijn gyn (hijzelf had het te druk)
Tijdje niet bijgelezen en wat zie ik nu?? ben helemaal flabbergasted! Zuurtje, nog gefeli met Y3! Maar nog fantastischer is het nieuws van Milla! Tjongejonge, zit echt keihard te janken hier! Milla zwanger, wat een wonder en wat mooi! Hoe onzeker ook, je bent zwanger!
Zuurtje, langere bevalling dus dan dat je gewend was. Maar gelukkig toen je mocht persen was ze er snel Waarom heb je zo'n 'haast' met ac? Komt in ieder geval op mij over als haast
ik heb geen haast met ac dit is volgens voorschrift van de gyn aangezien ons gezinnetje compleet is zo wil ik geen risico's nemen
Ppver, nog een onwijs dikke knuffel voor jou! Het is klote dat je onge bent geworden en het is klote dat je nu de laatste bent. Maar wat anderen inderdaad ook al hebben geschreven, de bus blijft gewoon doorrijden hoor! Soms beetje minder vol als de andere keer maar rijden zal hij
wow, meisjes @ Milla, jeeeej gefeliciteerd @ Miranke, wowwie jij ook @ Zuurtje, geflei met Y.ente hier, was even druk in hoofd, sorry, hoop nu iets meer rust en dus vaker hier *smak*
liefbus! @zuurtje/ongi.av/bv: nou, als je bv geeft is de kans wel veel minder dat je een ei hebt hoor! hij kan wel weer komen natuurlijk, ook na een paar maanden, ook als je langer bv geeft. maar dan nog: aangezien je baarmoederslijmvlies veel dunner is zolang je BV't is de kans op zwangerschap iets van 1 a 2 % ipv de (je) normale kans. maar je zal net zien..... dus ik zou zeker als je geen kindjes meer wilt er niet op vertrouwen. trouwens, ohnee, toch niet trouwens! @zuurtje: heb je verhaal nog niet gelezen, bewaar ik even tot meer tijd want ben onderweg naar schildersezel @milk: so waar was jij gebleven! vertel es even alles over myrthe enso? @remmie: zie milk maar dan met boaz en nikki waar myrthe staat! @small: zie remmie maar dan waar boaz staat lonneke! en marije natuurlijk @miranke: br, snap je onzekerheid wel hoor. hoop dat het beter wordt naarmate de tijd en de goede controles verstrijken! @mil: knuffel voor joe ook nog hier.. hopelijk ga je met een gerust(er) gevoel op vakantie! @leo: hoest met joe? en je kleine grote meisje? @hier: alles giga, moet zo lachen om florine! die is na het kruipen en schuivellopen nu begonnen aan de kletspraatoefeningen. hele verhalen, whoohoo! daar is mama bij mee want die is meer van de afdeling communicatie dan van papas afdeling sport verder lekker veel aan het schilderen, schrijven, druk met leuke bezoekjes, gisteren amsterdam, straks mama hier, wel keelllllpijn, teveel te weinig gekleed hard gelopen afgelopen week,heu. smak!
ja zeg, sorry hoor, heb ik ook een keer een leven... ongi/bv/klussen: ook minder kans als je alleen nog de ochtendvoeding bv geeft? bv: geef dus alleen nog de ochtendvoeding sport: weer begonnen (vandaar ook avondvoeding afgebouwd sinds 3 weken) myrthe: nog steeds een flinkerd, een vrolijkerd, rollend, zittend. nieuwste nieuwtje: klimmen op papa en mama, maar kruipen op de grond/kleed/bed, ho maar florine: wat gaat ze haaaaaaaard! (goed opletten myrthe!). wat heerlijk, al een echt KIND aan het worden. Nog maar een ruim maandje, ieieieieieie. leven: tja, druk he. elk weekend wel feestje/bezoekje/dingetje, verder 'gewoon' het huishouden, de myrthe-aandacht, de boodschappen en daarnaast haaaaard werken (deze maand tijdelijk 5d/wk, even wennen maar alweer bijna voorbij. Vakantie voor ons 3-tjes vandaag geboekt, lekker naar corfu in oktober, na alle drukte!
liefbus, ik heb helaas slecht nieuws van mila. ze is niet meer zwanger, de digi DB gaf dat vanmorgen aan. ze is er helemaal verslagen van, en onderweg naar het vliegveld voor hun vakantie, dus bij deze breng ik dit ontzettend verdrietige nieuws weet verder ook niets te zeggen behalve dat ik zo ongelooflijk meevoel met hun pijn momenteel. het is te hard.. kus
@zuurtje: meer is er niet te zeggen eigenlijk he... op dit moment... hopelijk komt er weer meer vertrouwen en moed, ik weet dat dat wel zo is (mila gesproken) want ze zag alleen het feit al dat het KAN als toch iets dat meer hoop en vertrouwen geeft. trots op milalijf. maar nu eerst die gigantische pijn.... auwwwwwwwwwwwwww