Hee meiden, Heb even niets bijgelezen, kan het even niet opbrengen. Maar heb wel weer wat te vertellen.. We gaan nog een allerlaatste poging doen. Gisteren toen millaman thuis kwam was er nog sprake van, durfde er ook niet over te beginnen, ook al had ik pas schoorvoetend toegegeven dat ik medicatie had verzameld voor een eventuele 4de poging. Want daar was hij totaal niet blij mee.. Snap het ook wel, hij had toch een beetje het gevoel dat ik hem voor het blok zet. Maar toen we een tijdje gepraat hadden vroeg ik hem hoe nu verder. Uiteindelijk zei hij als ik nu wil stoppen kun jij het niet afronden. En daar heeft hij gelijk in. Ik ben er nog niet klaar voor. Daarop zei hij dat hij het wilde doen, op de voorwaarde dat we wel weer gingen 'leven' en 'genieten' en ons voor gingen bereiden op dat die poging dan echt ons eindstadium is. En dat heb ik beloofd. Ook omdat ik voel dat ik het niet langer meer trek. Hiermee heb ik weer lucht gekregen, ademruimte. Ook al besef ik dat het misschien van tijdelijke aard is. We gaan de laatste poging wel pas over een poos doen. Eerst sparen. Maar dat voelt ook wel goed. Natuurlijk hebben we ook de cryo nog, waar ik niet veel hoop meer op heb. Maar dat komt ook omdat mijn ervaring met cryos slecht is. Maar goed, het is en blijft nog een kans. Ook daar gaan we nog even mee wachten. Moet sowieso eerst ongesteld worden, en dan nog een maand rust nemen. Daarna zien we wanneer het goed voelt. Het blijft natuurlijk heel dubbel voelen allemaal, en de knoop in mijn maag zit er nog steeds. Maar het perspectief is een stuk zonniger geworden dan gisterochtend. En dat is precies wat ik nodig had.. Liefs van mij
Perspectief geeft hoop en dat kun je (en wij allemaal) nu goed gebruiken! Je weet dat we het je ontzettend gunnen, dat jij nu ECHT!!! aan de beurt bent. Heb je niets aan, weet ik, maar het is wel zo. Neem de rust die jullie nodig hebben en hou ons stiekem een beetje op de hoogte
Milla, wat een ongelofelijk rotnieuws hebben jij en Millaman gekregen. Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen. Gelukkig hebben jullie wel veel houvast aan elkaar en wat fijn dat jullie samen een plan hebben kunnen maken. Rust nemen...klinkt waarschijnlijk gemakkelijker dan het is. Ik gun het je zo meis...dat kindje van jullie twee. Misschien helemaal misplaatst en ongepast, maar ik vraag het me al een poosje af. Staan jullie open voor adoptie? Ik bedoel...jullie hebben zoveel te geven en er zijn zoveel kindjes die niemand hebben. Hebben jullie er ooit over nagedacht? Corrigeer me maar als ik te ver ga hoor... In ieder geval een hele dikke knuf (ook al heb je er werkelijk helemaal niets aan) Maidin; van harte gefeliciteerd met de geboorte van je tweede dochter! Zal idd wel even wennen zijn. Hier druk en geen tijd om echt in de bus te blijven zitten, maar denk aan jullie!!
Lieve Milla, Ik weet niet welke woorden nu nog echt iets toevoegen aan wat al gezegd is. Ik bewonder je veerkracht en de moed die je opbrengt om toch weer een beetje positief naar deze situatie te kijken. Een heeeeeeeel dikke knuff van mij.
het is inderdaad wrang. Ik schreef Milla in een pm dat ik het onwijs klote vond. De schat replyed dat het ons gegund is... Knap als je dat kan zeggen... @ Milla: je bent een schat en onwijs sterk...
Natuurlijk blijf ik het een ander gunnen, aan de andere kant staat het verdiet. En dat blijft, het blijft onbegrijpelijk. Heel vaak mag ik sterk lijken of klinken, maar zo voelt het meestal niet. Het voelt als mislukken. Ik heb al veel offers gebracht in mijn leven. Moeilijke jeugd, een ziek lijf, daardoor geen werk en afhankelijk. Ik dacht echt als dit lukt komt alles goed, en dan lukt ook dit niet. Mijn geest is heel sterk. Een doordauwer, die altijd ergens weer positiviteit vind. Maar mijn gevoel, mijn hart, gaat het langzaam winnen van het verstand. En dat is moeilijk..
Mil dat is vreselijk. Je angsten worden steeds bewaarheid, en dat is zo verlammend soms Ook dit kan je amper beïnvloeden, maar een WeGaanErvoorHouding werkt in elk geval niet tegen, dus ik ben blij dat jullie die weer een beetje proberen te pakken. Je kent alle succes story's, ook hier, en nog 'grotere' in t babyrinth. Kan hoop geven maar ook het tegenovergestelde. Toch hou ik je hoop vast, als zovelen hier, zolang jij hem niet kan vasthouden. Jij moet alleen de moed houden. Een hoop moed. Dat moet. Knuf Ook voor de rest
Als geen ander begrijp ik heel goed dat hoe je overkomt niet altijd is zoals je je voelt. Let je er wel een beetje op dat je je gevoelens niet te hard voorbij rent lieverd? Weet dat jij niet mislukt, want je zet juist alles op alles om dit te laten lukken. Je geeft niet op, je toont veerkracht. Het is de natuur die jou moet helpen, die hier nu mislukt. Maar zolang jullie veerkracht tonen en moed kunnen opbrengen, blijft er een mogelijkheid dat de natuur toch ineens meewerkt - met hulp van menselijk ingrijpen, maar dat is ook natuur... Echt lieverd, als ik iemand in de bus niet mislukt vind, dan ben jij het wel. Onder alle omstandigheden houd jij je, hoe wankel en intens verdrietig ook, staande. Waar anderen afhaakten in de bus, zit jij er nog steeds. Waar anderen niet meer mee konden leven, doe jij dat nog steeds met ons, hoe moeilijk dat ook voor je is. Je bent een topper!
Iets heel anders, maar mijn moeilijke waarheid: Ik heb me weer ziek moeten melden, en helaas niet op lichamelijke grond....
@ Juudje, dikke knuf moppie Weet niet of ik het had gezegd, ik heb vanaf februari 4uur pw ouderschapsverlof. Kan ik net n dag vaker Marije van school halen en misschien iets onbenulligs doen als stofzuigen! Verder ben ik (en collega) flink aan het afwegen of we dit werk nog wel willen doen. Er is veel veranderd, qua werk, samenwerking, sociaal, op de gang... eigenlijk alles wel. En tot nu echt niet ten goede. Willen we dit werk nog 25-30 jaar doen, NEE. Hoe zouden we het wel leuk vinden en volhouden, wanneer is het genoeg en neem je de volgende stap. Wat ik zou willen doen is werken met kinderen, liefst op de basisschool. Iets als klassen/onderwijs assistent. Hier zou ik natuurlijk weer voor moeten studeren (!!!) en betaald helaas niet zo goed als nu... misschien 50/50. Of dagje school en rest kantoor...
@Smallie: ja, had dat van ouderschapsverlof al begrepen. Good for you! Leuk hoor, onderwijsassistent, al is het natuurlijk wel druk, met zoveel kids om je heen. Maar dat hebben we op twitter ook al besproken. Het lijkt me niet onmogelijk, maar nogmaals, voordat je grote stappen zet: overweeg alles goed. En is een kantoorbaan, én baan als onderwijsass. én een druk gezin niet alleen maar meer stress? Mijn advies: als je een switch maakt, durf dan echt te switchen. Overleg met Smallman of het financieel misschien niet toch haalbaar is. Het duurt niet heel lang meer en dan gaat Lonneke ook naar school. Dan bespaar je aanzienlijk op KDV-kosten. En als je je nieuwe uitdaging goed kan combineren met het ophalen van je eigen kids van school, dan verdwijnen misschien alle kosten voor opvang. Lonneke wordt ook ouder en gaat uiteindelijk ook bij vriendjes en vriendinnetjes spelen. Dan heb je automatisch ook meer tijd voor huishouden. Het meer en meer zelfstandig kunnen spelen biedt deze ruimte natuurlijk al. Ik kan nu al zeker een half uur tot drie kwartier even iets voor mezelf doen. De kids vermaken zichzelf en elkaar! Dus lieverd, mijn advies (ja, door schade en schande wijs....): als je kiest voor een switch, doe dat dan doordacht. Wacht liever langer, maar dat je het dan zeker en overwogen doet, dan dat je nu snel weg gaat, om maar snel te veranderen. Ik geloof in je! En als Smallman in je gelooft wordt de financiële kwestie uiteindelijk minder belangrijk dan jouw en jullie geluk als stel en als gezin. Natuurlijk moeten alle lasten kunnen worden gedragen, maar vaak is er meer mogelijk dan je nu denkt. En verlang ook AUB dat Smallman ook meedenkt!!!! Denk niet vóór hem. Jij en ik weten: dat is onze grootste valkuil. Ik sta voor je klaar!
@ Milla: mooi gezegd @ Juud: ook mooi gezegd... Smak voor ziek zijn. Lichamelijk of niet, ziek zijn is ziek zijn. @ Abby: is bezig zindelijk aan het worden. Ging aangeven dat ze naar de wc moest. Onwijs gaaf, maar ze was nog niet klaas en deed een keutel op mijn shirt en ik was niet thuis... Ondanks dat had ze 90% in de wc gedaan... #yay
Lieve Milla, ik ben blij om te lezen dat Millaman en jij een goed gesprek hebben gehad waardoor je weer hoop hebt gekregen. En zoals Kling ook schreef, wij houden jou en je hoop mee vast. Ik denk aan je lieverd! Juud, ziektewet in? Ik dacht stoppen met werken of heb ik dat verkeerd begrepen? Knuff in ieder geval voor jou! Maidin, gefeliciteerd met jullie 2e docher
@milla ik heb enorm veel bewondering voor je. een mega knuf voor jou. @me, het gaat goed met me en ik heb inmiddels de mijlpaal 8 weken gehaald. Ik voel me vaak totaal niet lekker. Na een dag werken ben ik al bekaf en ik ben erg vaak misselijk. Het hoort er bij de misselijkheid en het beroerd zijn. Ik duim en hoop dat het komende dagen nog goed blijft gaan. want maandag heb ik een afspraak met de klien. en heb ik een echo. inmiddels heb ik me leidinggevende van me werk vorige week door gegeven dat ik zwanger ben. dit omdat ik veel last heb van zwangerschapskwaaltjes. ze was blij voor me, juist omdat ik nu toch onverw8s via de natuurlijke manier zwanger ben geworden.
Dacht ik ook, maar werkgever dacht anders en nu zijn er spanningen... En die kon ik net niet gebruiken. Met Siem gaat het namelijk ook niet fantastisch. Zolang ik niet 'mag' stoppen, moet ik me dus maar ziek melden. Met alle negatieve gevolgen van dien (therapie stokt, reïntegratie naar andere plek stagneert...) :x
@maidin proficiat met jullie dochter. @juud ik wens je heel veel sterkte. ik hoop je dat gauw weer wat rust in je leven mag krijgen. daarna hoop ik dat het siem ook weer de goede kant op gaat. @me, zolang ik me beroert voel is dit een teken dat me lichaam in de weer is voor me uk. dat is weer de keerzijde van me kl8jes. ik probeer er toch weer een positieve draai aan te geven. oja maandag naar de echo gaat me mannetje mee dit hebben we bewust zo gepland want het wordt ons momentje.. er zitten meerlingen bij me man in de familie van 2 kanten.. zijn neef van zijn vaders kant heeft een 2-ling en zijn moeder heeft ook zusjes die een 2-ling zijn. ( ik bedoel geen sterrebeeld 2-ling ) ik hoor wel eens dat het een generatie overslaat. het maakt me nu wel nieuwsgierig en ik wil dus ik wil ook wel weten hoeveel er in me buik zitten. een twinnie in de bus die hebben we nog niet.. als ik de echo gehad laat ik het jullie weten of ze kunnen horen of zien hoeveel ik in me buik heb.