Na een week kan ik dan eindelijk weer eens interesse tonen voor mijn computer . Hier mijn verhaal , mijn belevenis, mijn wonder. 10 januari was mijn uitgerekende datum, zelf dachten wij rond de kerstdagen uit te komen. De kerst bleef het stil en 30 december begon het dan eindelijk te rommelen, s'ochtends verloor ik wat slijm en mijn weeen begon heel langzaam op gang te komen, absoluut onregelmatig, en nog lang niet krachtig. na 100 x in bad te zijn gaan zitten en een afspraak bij de verloskundige om 6 uur (waar ik gewoon nog naartoe ben geweest) werden mijn weeen hetiger , ze kwamen nog steeds onregelmatig tussen de 7 en 3 minuten. Om 6 uur had ik 2 cm ontsluiting en om 10 uur toen de verloskundige voor de tweede keer kwam pas 4 dus er zat niet echt vordering in. Omdat ik in het zh wilde bevallen zei de vk dat het tijd was om rustig mijn tasje te pakken en op weg te gaan, dan zou ze in het zh mijn vliezen breken om er wat vaart achter te zetten. Zo gezegd zo gedaan, na het breken van de vliezen ontstond er een weeen storm, zo heftig , zo intens.. wat een kracht hebben vrouwen, dat bewijst het maar weer. Mijn pijn sneed door mijn lichaam, ik kon maar 1 ding doen, alles van me afzetten en me volledig concentreren op die pijn, het proberen te leiden het was ergens goed voor, tussen iedere wee in ben ik volledig van de wereld geweest, ik heb niets gezien of gehoord, ik heb alleenmaar kracht proberen te verzamelen voor de volgende wee. Na 8 cm vroeg ik om pijnstilling omdat ik dacht dat ik het echt niet meer ging redden, het was toen 1 uur snachts, natuurlijk kreeg ik dat niet meer want ik was al veel te ver. Ik wachtte in trance op mijn persweeen , die voor mij niet kwamen zo leek het wel. Om kwart over 2 kon ik niet anders en moest ik persen van de vk, de kracht die er in me op welde was zo inmens, ik had nooit verwacht dat er zo veel kracht zou zijn, zo graag wilde ik dat mijn kleine jongen eruit kwam, de verloskundige keek bezorgde en vertelde me dat zijn hartslag laag was, nog meer kracht kwam er en zijn hoofdje bleef hangen zo veel pijn, maar het maakte me niets uit, het was nu of nooit, ik moest want ik voelde dat er iets niet goed was. Na 3 persweeen is hij geboren met zijn navelstreng om zijn nekje. Mijn wonder, mijn grote geluk. Alles was goed hij blaakte van gezondheid en niets op deze wereld kon hem van mij afnemen. nu een week later doet Cai het super, ik zelf heb heel veel bloed verloren na de bevalling waardoor mijn hb 4.6 is , heel laag dus. Ik moet nog even aansterken, maar hij doet het geweldig en dat maakt mij sterker dan ooit.
kippevel! wat een intense belevenis is een bevalling toch... wat fijn dat het zo goed gaat met jullie! Van harte met je mooie zoon!
Wat een mooi verhaal en een mooie afloop met een gezonde zoon! Prachtig neergeschreven! Ik hoop dat je heb ondertussen langzamerhand wat hoger wordt en je je snel weer goed voelt!