Inmiddels hebben we zelf ervaren hoe het eerste contact met de hond ging. We hebben ervoor gezorgd dat de hond alleen thuis was toen wij thuis kwamen uit het ziekenhuis. We kwamen tegelijk met de kraamverzorgster aan. Ik ging naar binnen om de hond te begroeten en mijn man kwam iets later binnen met de kleine in de maxicosi. Snuffel de snuffel inderdaad en daarna was het zo over. Ik vond het wel lastig om mijn ouders te vragen de hond terug te brengen en zelf even een half uurtje ergens anders naartoe te gaan, maar dit vonden ze helemaal geen probleem. Na een half uurtje hebben we ze gebeld en konden de trotse opa's en oma's de kleine komen bewonderen. Blij dat het zo goed ging!!
Hier in het ziekenhuis bevallen.Toen we thuis kwamen mocht onze grote hond best even komen kijken en snuffelen.Maar de hond mocht niet aan zijn gezicht en bij zijn hoofdje komen.En verder opletten met een baby op de grond leggen.In de honden natuur is iemand op de vloer dus onderdanig aan de hond.Meteen grenzen voor de hond bepalen dan weet de hond meteen waar hij aan toe is en hoeft hij ook niet proberen om hoger in rang te komen.
Hier ook in het ziekenhuis bevallen, hond was thuis en toen wij thuiskwamen heeft hij aan de maxi cosy gesnuffeld, en daarna is hij op zijn plek gaan liggen. Heel af en toe komt hij eens kijken als de kleine bij mij op de bank ligt, soms even een neus tegen haar handje, even een klein snuffeltje aan haar oortje, maar verders maakt hij zich er niet druk over. Als Eva huilt dan staat hij bij de box met zijn neus even omhoog, maar verders reageert hij keurig.
Bedankt lees de laatste berichtjes nu pas. Nogal druk met andere 'dingen' Update: nog steeds gaat het prima. Ik merk wel dat onze hond er erg graag bij is. Maar voordat de baby er was, mocht ie dat ook altijd.. De eerste dagen hebben we hem ook naar boven laten gaan, omdat ik veel op bed lag/hing/zat. Ook nu ligt hij soms bij me als ik de kleine aan het voeden ben. Heerlijk is dat! Zo ontspannen mogelijk ermee omgaan werkt blijkbaar het beste. Ik herken iig niets van dat je hond veel minder belangrijk voor je wordt als er een kleintje geboren wordt. Voor iedereen is hier een plek!
Ik heb een hond en een kat en die vinden de kleine meid helemaal geweldig. Ik ben in het ziekenhuis bevallen omdat ik ingeleid werd. Ze waren toen ik wegging onrustig en de volgende dag kwam ik thuis met een baby en alles ging gelijk helemaal goed. Ze kwamen zelf bij de kleine kijken en ruiken. Ik heb geen gekke dingen uit hoeven halen. Ben helemaal trots op ze!
Samarinde, dat hadden wij ook. We hadden er eigenlijk nog niet zo over nagedacht, hoe we dat wilden aanpakken met de hond. Ik ben dan ook 'al' met 37 weken bevallen, in het ziekenhuis. De hond is eigenlijk de hele dag bij me geweest toen ik vanaf 12.00 uur thuis weeën kreeg. Mijn man heeft hem om 16.00 uur nog uitgelaten en vlak voordat we naar het ziekenhuis gingen om 20.00 uur nog eens. We mochten meteen na de bevalling weer naar huis, en om 01.15 uur 's nachts kwamen we thuis. Mijn schoonmoeder en schoonbroertje waren toen bij ons en mijn sb heeft de hond nog even uitgelaten voordat we terugwaren. De kennismaking ging eigenlijk vanzelf. De hond vond mij sowieso interessanter dan de baby, maar hij heeft even gesnuffeld en is daarna op zijn plaats gaan liggen. Hij wilde slapen, was midden in de nacht Ik ben bijna de hele kraamweek boven gebleven i.v.m. bekkenpijn tijdens de zwangerschap en de hechtingen die ik had, maar de hond mocht regelmatig boven komen. Niet op de babykamer, maar wel op onze slaapkamer als ik aan het voeden was, of 's avonds. Mijn man had de eerste 3 weken vrij, dus hij heeft veel tijd aan hem besteed door extra te wandelen, of 's avonds als ik wilde slapen nog even beneden te gaan zitten. (Hond slaapt beneden) Later, toen ik weer mocht traplopen en onze dochter in de box lag, ging hij voor de box liggen. Niet agressief of dominant, maar gewoon zo van: Ze hoort er bij, ik moet op haar letten. Hij reageerde ook altijd als hij haar hoorde huilen. Onze meid is inmiddels 2,5 en ze kan bijna alles met de hond. Echt fijn dat het niet geforceerd hoeft te gaan en dat iedereen gewoon zijn plekje heeft.