hoi hoi schaaaaaaaaaaaam me diep maar wordt er nu toch wel wanhopig van onze onderburen hebben een dochtertje die 1 maand ouder is als onze meis. Ze wonen er pas en aantal maanden en zijn niet erg spraakzaam Maar goed allemaal best geen klagen maar nu was het ons al opgevallen dat hun dochtertje erg veel huilt. Ook geen ramp, doen baby's nu eenmaal en de een meer dan de ander wat is dan het probleem zou je zeggen We.... ik en manlief liggen nu dus al een aantal nachten wakker van het gehuil van hun dochtertje, en dan gaat het niet over 10 minuutjes huilen maar zeker minstens 1,5 uur krijsen zat al te denken, tandjes? sprongetje? kan allemaal maar is 1,5 uur laten huilen dan niet erg lang? Ik ben nu dus helemaaaaal verrot en manlief moest om 5 uur op voor werk, hij is ook helemaal gaar van 11.30 tot 01.00 is het huilen geweest en om half 3 begon het weer Van het weekend was ik in staat om snachts in mn badjas naar beneden te gaan en het probleem zelfwel even op te lossen help ik wil geen ruzie met ze of ze tegen t hoofd stoten.... t lijkt me voor hun ook alles behalve prettig schaam me ook dood om erover te klagen, maar ja als ik dan weer kijk vorige week was onze kleine niet lekker na 5 minuten huilen snachts heb ik r net zolang gewiegt tot ze sliep wil niet dat de buren van ons wakker liggen
Tja, onze bovenburen hebben ook een kindje dat veel huilt (die is 2 maanden jonger als ons meisje), maar dat is gelukkig alleen overdag. Af en toe hoor ik het wel in onze slaapkamer, hun slapen precies boven ons en tis erg gehorig. Mocht ik er echt wakker van gaan liggen omdat hun kind mij de hele nacht wakker houdt, dan had ik allang aan de deur gestaan! Je kan het best bescpreekbaar maken hoor. Misschien dat hun niet eens weten dat jullie er last van hebben! Beter zo, dan dat je een week lang niet kan slapen en er achteraf iets aan had kunnen doen!
Misschien laten ze hun kind helemaal niet huilen...maar krijgen ze haar gewoon niet stil. Ik zou het gewoon eens ter sprake brengen.
Ik snap dat je er gek van wordt, dat hadden wij ook met het kind van de buren. Maar wees wel een beetje voorzichtig met het te sprake brengen, want waarschijnlijk worden de ouders er nog gekker van dan jullie...
Ja idd erg lastig. Ik zou in het voor bij gaan eens een gesprekje aan gaan. En zeggen van mijn kind die kan zo huilen soms. Kijken hoe ze er op reageren. Misschien zegt ze wel van o de mijne ook word er gek van. We krijgen er niet stil. Dan weet je in elk geval al dat ze er mee bezig zijn. S6 er mee. En ja kijk laten ze het speciaal s nachts huilen erg lastig maar denk dat je er dan niet zo veel aan kunt doen. Ook al zou het jou/mijn tegen het hart in gaan. Er zijn mensen/ouders die hun kind wel s nachts laten huilen. Hoe erg wij dat ook vinden.
Tja lastig, onze dochter heeft ook een tijd gehad dat ze gewoon niet stil te krijgen was.. wat ik ook deed. Ze wilde niet gewiegd, niet liggen, niet drinken.. alleen maar huilen, schaamde me dan ook enorm tegenover de buren. Is het iets van de laatste tijd?
Wij hebben ook maandenlang 'last' gehad van ons buurjongetje. Hij kon de hele nacht door verschrikkelijk gillen, het klonk echt als horrofilm-gillen. Toen onze kids geboren waren, ben ik echt bang geweest dat ze constant wakker zouden worden van de buurbaby. Maar het verschil is dat onze buren zelf met de handen in de haren zaten en hem echt niet stil konden krijgen. Zij kwamen bij ons ook om exscuses aan te bieden en te vragen of wij een wonderoplossing hadden Misschien dat je een keer een gesprek aan kunt gaan met de buurvrouw als je haar tegenkomt. En dan vragen hoe het gaat met de kleine.. en een beetje begripvol aangeven dat jullie de kleine vaak horen huilen, informeren of alles goed gaat, heeft ze krampjes, sprongetje enz... Gewoon dat de buren doorkrijgen dat jullie de baby goed kunnen horen, dat scheelt al wat, dan zullen ze iig proberen iets aan te doen denk ik.
het was ons wel opgevallen overdag dat het een baby is die veel huilt, maar ja zoals ik al zei dat doen babys nu eenmaal en de een meer dan de ander Savonds ook wel eens maar dan maar eventjes dat maakt me ook niet uit het is echt iets van de laatste tijd dat het snachts en zo lang aanhoud En wil ze idd niet voor dr hoofd stoten want idd mssn doen ze er alles aan en lukt het gewoon niet en zelf zullen ze er ook gek van worden en het zo te spraken brengen ook moeilijk, want ze zijn alles behalve spraakzaam en om ze er nu op aan te vallen e inene een uitgebreid gesprek gaan proberen te forceren is ook zo wat
moeilijk.... In ons oude huis hadden we een alleen staande buurvrouw met kindje....en dat kindje huilde overdag zoveel. En snachts ook, we hadden geen goede band met haar. Ze was ook niet spraakzaam.... Dus we hebben het er nooit over gehad, later van andere in de straat gehoord die weer van familie van haar hadden gehoord (ja roddels!!) dat ze het niet goed aankon omdat het kind een huilbaby was....... En ze was alleen dus compleet op, ze liet het kind dus soms doorhuilen omdat ze niet meer wist wat te doen...oke! dat was dus duidelijk (arm vrouwtje) Het kind heeft echt heel lang zo lopen huilen, en soms hoorde ik wel eens de voordeur dicht knallen.....dan zag ik haar met haar handen in het haar de straat in lopen.... (5 minuutjes later was ze wel weer terug) Maar dat gaf de wanhoop wel aan, sommige kinderen huilen gewoon om niets....en dan is het moeilijk daarover te praten of wat dan ook. Ik zou er niets over zeggen, misschien als je eens in gesprek raakt over de kids...maar anders niet hoor....succes in ieders geval ermee. Er is niets zo erg om een kindje te horen huilen en er niets aan te kunnen doen terwijl je moedergevoel aangeeft van ik moet iets doen...... Groetjes, Mirada
Ik zou het ter sprake brengen...en dan niet po een beschuldigende manier (Zooo jouw kind huilt ook veel) Maar meer op een medelevende en meedenkende manier (Is ie 's nachts niet zo lekker de laatste tijd...of zo iets) Wie weet is ie ziek...of is er wat. Misschien kunnen ze wel tips gebruiken en vinden ze het juist fijn om het even kwijt te kunnen.
ik zou het nu nog niet te sprake brengen.. zou nog ff afwachten of het nog heel lang aanhoudt.. de ouders vinden het ws ook al erg genoeg..
wij hebben Ties ook een aantal nachten laten krijsen. ik vond het verschrikkelijk maar hij slaapt nu wel door. wij wonen in een flat en ik heb het meerdere malen met de buren besproken, om er zeker van te zijn dat ze het niet erg vonden. dus ik zou het even aankaarten, misschien hebben ze een probleem en kun je wat tips geven of een luisterend oor bieden? en misschien los je het probleem er nog wel mee op ook!
misschien tijdelijk even oordopjes in doen? zodat je wel aan je slaap komt. helaas huilt het ene kind meer dan een ander, hier ook 1 die veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel gehuild heeft, 1 keer van 1 tot 6 smorgens, dat is voor beide niet fijn, voor kind niet maar als ouder zijnde ook niet.
ik kijk het aankomende nacht nog even aan maar daarna ga ik toch actie ondernemen (niet drastisch opvatten) ik moet ook vroeg op ik moet ook werken ik heb mn nachtrust ook nodig idem mn man. en hij ligt niet snel wakker normaal kan je hier een bom in huis laten ontploffen en iedereen slaapt door ook onze uk het zijn oude woningen en dan weet je... en het gaat me er niet om dat je hun kleine hoort maar vanaf 11 tot 6 sochtends zou ik toch wel graag gewoon willen slapen zonder op zn minst 1,5 krijsen van de kleine van de buren maar ja moeilijk moeilijk moeilijk zoals ik al in mn vorige posts zei kan me ook inleven in hun daarom vind ik t zo lastig
Tja, hier ook een huilbaby gehad en als mijn buren hier waren gekomen met: Ik moet 's nachts slapen, dan had ik me NOG wanhopiger gevoeld! Dan had ik namelijk gezeten met een baby die ik met geen mogelijkheid stil kreeg EN een schuldgevoel naar de buren... En echt: er zijn hier nachten geweest dat Thirza twee keer een uurtje sliep en verder huilde en huilde en huilde... Ze aanspreken is prima denk ik, dat hebben onze buren ook gedaan, maar meelevend: Joh, ze huilt zoveel, heeft ze pijn ofzo? Buurvrouw luisterde naar m'n verhaal en het was heerlijk om het even te kunnen spuien, (dat deed ik overigens te pas en te onpas, had ik echt nodig om niet helemaal knettergek te worden). Ik snap dat het lastig is als je wakker ligt van andermans baby, maar verwijten naar de buren dat jij er zo moe van wordt, daar verstoor je alleen de verhoudingen maar mee, en daar hebben jullie beiden helemaal geen klap aan! Sterker nog: als je de buren over de zeik helpt met verwijten (hoe genuanceerd gebracht ook), ga je het probleem alleen maar erger maken, want een baby gaat alleen maar harder huilen van gestresste ouders die om de buren proberen hun kind alsjeblieft op te laten houden met huilen....
@ rozemarijke... ik vind je antwoord beetje aanvallend ik zet het hier juist neer omdat ik me goed kan bedenken dat ze met hun handen in het haar zitten en dat hun er zeker te weten ook gek van worden
Ik zou het bespreken en dan in een positieve trant. Dus een informeren hoe het met de kleine gaat. Mijn vriendin heeft ook een zoontje die echt hysterisch huilt en dat gerust 3 uur achter elkaar doet. Wat ze ook doen, ze krijgen em gewoon niet stil
@Musty: 't was niet aanvallend bedoeld! Als ik het teruglees, snap ik wel dat het zo een beetje overkomt, maar ik weet ook niet zo goed hoe ik m'n punt anders duidelijk moet maken, zeker omdat je toch wat twijfels uitte of het niet 'maar laten huilen/brullen' was enzo... Maar 't was dus geen aanval ofzo
Ik snap niet helemaal wat je ermee denkt te bereiken als jij zegt dat je er last van hebt. Ik bedoel: denk je dat ze er dan ineens wel voor kunnen zorgen dat hun baby niet meer huilt? Als je ze toevallig in de straat spreekt is het natuurlijk prima om het eens over de kinderen te hebben en eventueel (op een niet-klagende manier) over het huilen. Maar om ze er speciaal voor op te zoeken en te zeggen dat jij er niet van kunt slapen... Tja. Ik denk niet dat zij of jij daar iets mee opschieten. Sterker nog: waarschijnlijk maak je voor hun een moeilijke situatie nog vervelender.