Rozemarijke houdt je wel een goed scenario voor. Het is toch fijn dat zij haar ervaring vanaf de andere kant meedeelt? Bovendien vind ik haar tip om eerst even te polsen naar de reden van het gehuil een goede. Ik zou niet direct aankaarten dat jullie er last van hebben want dat kan inderdaad erg vervelend zijn. Wellicht doen ze er al alles aan om het gehuil te minderen, maar lukt dit niet. Dan komt het voor hun evengoed aanvallend over dat jij aangeeft dat je wil dat het gehuil minder wordt.
nee hoor als ik dat dacht had ik ze allang aangesproken heb er de hele week juist niets van gezegt omdat ik eerder dacht zoals in mn eerste posts staat van mssn sprongetje of tandjes of iets en ik wil ook niet klagen bij ze want hun zitten er ook mee heb beetje het idee dat mn berichtje niet helemaal goed over komt maar na een week begint het me toch wel op te breken en ik wil ze juist niet aanvallen 'vroeguh' mn jongste broertje was een enorme huilbaby tot 4 jaar volgehouden het huilen, vertel mij wat over ouders in alle staten daarom hier neer gezet hoe zouden jullie het doen of laten of iets voor nu kijk ik even aan wat aankomende nacht gebeurt en of ik ze verder zie of tegen kom. Want ze zijn heel erg gesloten en houd iedereen beetje op afstand we hebben verder ook helemaal geen problemen met ze ofzo
Musty, ik begrijp je probleem. Het lijkt me geen pretje om nacht in en nacht uit niet te kunnen slapen door het gehuil van je buurbaby. Echter, ik vraag mij af hoe dit op te lossen is door alleen met ze te praten? Natuurlijk is informeren naar hoe het gaat prima, maar het gehuil houdt er niet mee op. Ik zou gaan denken aan een andere oplossing, zoals tijdelijk oordopjes.
Maar wat verwacht je dat zij voor jou kunnen doen als je het bespreekt? Ouders laten een kind niet zomaar een week lang krijsen. Er zijn 2 opties: 1. Ze laten het kindje huilen en hopen dat het zsm doorslaapt. Hier ben ik absoluut geen voorstander van, maar er zijn dus mensen die dit wel een week volhouden. Trust me: óf het kindje slaapt binnen een paar dagen door óf de ouders trekken het ook niet meer en gaan het kindje wel troosten. 2. Ze zitten met hun handen in het haar, doen alles wat mogelijk is maar krijgen hun kindje niet stil. Waarschijnlijk voelen zij zich nog ellendiger dan jij en kunnen ze "gezeur" van de buren er niet echt bij hebben. Daarnaast heeft het bij deze optie ook geen zin om te zeuren, ze kunnen er immers niets aan veranderen. Ik zou gewoon op een vriendelijke manier er met hen over praten. Niet zeggen dat je er last van hebt en dat je wil dat het stopt maar met hen meedenken over wat ze het beste kunnen doen? Misschien kun je hen wat tips geven? Succes, ik hoop dat jullie allemaal snel weer lekker kunnen slapen. En mocht het nou zo blijven: oordopjes!
dank jullie voor alle antwoorden/meningen kan er wel wat mee mocht het eventueel toch ter sprake komen dat hun zich niet aangevallen voelen en als ik ze met iets kan helpen graag want van een goeie nacht worden we allemaal vrolijk duik nu vast mn bedje in heb ik die slaap al te pakken en hoop dat ik er morgen minder gefrustreerd van ben ben dankbaar dat die van ons zo vroeg gewoon is gaan doorslapen mssn bij een 2de uk hebben we dat geluk niet
je baby laten huilen kan ook een reden hebben mijn vriendin heeft een huilbaby gehad en haar dochter krijsde onophoudelijk bijna 18 uur per dag/nacht ze kon er niets mee doen en hun lieten haar op een gegeven moment ook liggen namen haar wel in bedje bij hun op de kamer resultaat mijn vriendin haar man was tegen overspannen aan en mijn vriendin zat aan de medicijnen pas bij 2 jaar werd het minder.
het ene kind is het andere niet. het kan ook ziek zijn en zich zo ellendig voelen dat ze het niet stil krijgen en er toch mee rondlopen. of tandjes aan het krijgen. of een huilbaby zijn. er kunnen zoveel oorzaken zijn. ( zoals hierboven ookal staat ik heb ook een huilbaby gehad en dat duurde 2 jaar en daarna ging het over in om de 5 minuten een uitbarsting of huilbui. je wordt er gek van maar doet er helaas helemaal niks aan. wij hebben fisio gehad voor haar overstrekken enzo en toen ze 6 jaar was is ze onderzocht en bleek ze autistisch te zijn. ik heb heel wat blikken én opmerkingen gehad de afgelopen 15 jaar )
maar je wil wel heen gaan om te zeggen dat jij niet kan slapen toch? dat komt wel beetje dubbel over hoor! ik zou je buurvrouw eens om een bakkie vragen en gewoon eerlijk open kaart spelen. en dan gewoon zeggen dat jij het wel vervelend vind dat gehuil omdat je niet kan slapen. ik denk alleen 1 ding dat ze zelf het liefst van iedereen haar kindje ziet slapen en rust hebben en ze er weinig tot niets aan kan veranderen dat had ze anders vast wel allang gedaan
mischien dat hun tijdelijk de baby op een andere ruimte kunnen laten slapen wat niet tegen jouw muur aan zit ofzo. dat zijn wel dingen die je bespreekbaar zou kunnen maken
Hier ook een huilbaby gehad! En nóg zijn niet alle 7 nachten goed. (zeker 2a3 nachten van min 1 uur huilen) Er waren tot Hans 11 maanden was, zelfs nachten bij van wel 1 uur slaap!! En de rest gillen gillen gillen. De buurjongen (ong. 24 jaar) Heeft de muur zowat al doorgetrapt, zo hard bonkt hij op de muur als Hans snachts huilt. En idd, ik werd van dat gehuil van hans niet wijs.... want nadat ik alles gedaan had, zelfs nachten/weken bij hem op de kamer geslapen op een matrasje... Ziekenhuis in uit, opname , ostheopaat, fisyo etc etc... Hield hij maar niet op met huilen. En dan ook nog eens die buurjongen, daar werd ik echt dubbel gestrest van. (oke, ik snap volledig dat de buurjongen ook erg weinig slaap krijgt snachts, maar ja, wij kunnen er ook erg weinig aan doen.) En wat ik zei, Hans is nu 1! en het is soms nog, maar ja.... je doet er echt helemaal niks aan. Ik hoop voor jullie dat het snel over is, maar mijn advies is, wees heel voorzichtig met het benaderen van de buren!
goeiemorgen meide heb zaaaalig geslapen heb hun kleine 2 x eventjes gehoord en daarna niets meer ben blij dat ik nog niet gegaan was. @ mirell....is ook een beetje dubbel, zat/zit er zelf ook met een tweestrijd erover je wilt zelf slapen en niet van een kind van een ander wakker liggen en er wat zo bam wat van te zeggen terwijl er zo veel oorzaken kunnen zijn zat me ook niet lekker. daar daarnaast kan ik ook goed bedenken dat hun dat net zo willen en hun kleine rustig slaapt, hun uk slaapt precies onder ons op dezelfde slaapkamer zeg maar maar als het zo gaat als afgelopen nacht ben ik allang blij
wilde ook nog even reageren, Ons Kleintje heeft altijd super geslapen, maar sinds een maand of wat wordt hij steeds vroeger wakker. we proberen van alles en soms laten we hem dan sochtends ongeveer 3 kwartier huilen. ik vind het vreselijk, maar soms werkt het voor een paar dagen, dat hij dan weer wat beter in zijn ritme zit. ik check af en toe bij de buren of ze er last van hebben en dat hebben ze gelukkig niet (zeggen ze) Kan me voorstellen hoe het is als je de buurvrouw bent.. oordoppen kun je niet in omdat je zelf een kleine hebt. Sterkte
Nogal lastig verhaal,maar vooral voor de ouders van het huilende kind. Die arme mensen zullen waarschijnlijk ook de wanhoop nabij zijn, denk dat een gesprek van de buren dat ze er last van hebben er niet bij kunnen hebben, dat lijkt mij althans, het is heeeel heftig om een kind te hebben dat ontroostbaar is! Die mensen hebben het pas zwaar, die zitten direct in het geluid, met de aanblik van hun kind wat niet stil te krijgen is... Lijkt me echt te heftig om er naar toe te gaan, hun hebben het t zwaarst, als zij t kindje niet stil krijgen zitten zij pas met echte herrie...Mijn mening he.. ik zou echt gek worden als de buren ook nog kwamen klagen...Snap t wel, dat je er last van hebt, maar die arme mensen...