Hier doe ik nooit wat goed volgens schoonmoeder, het wordt steeds erger, ze wil eigenlijk alleen maar onze zoon alleen hebben. Verder heeft ze mijn volledige opvoeding al afgekraakt. Ik merk dat ik me juist met de kinderen terug trek en er alleen als moetje heen ga. Dit irriteert schoonmoeder steeds meer maar ja. Ik weet ook niet meer hoe de afstand te verkleinen. Ik mis echt respect en ook steun van mijn man
Hier is de band aan beide kanten veranderd, maar eigenlijk vooral verbeterd! Mijn schoonouders zijn echt fantastische grootouders en daar breng ik onze dochter dan ook met liefde heen en ik zie ze zelf toch wel twee keer per week! Onze dochter was daar het zesde kleinkind, dus ze waren al wat gewend. Mijn moeder moest wel erg wennen aan haar nieuwe rol en was zich in het begin niet bewust van allerlei nieuwe regels. Zoals bijvoorbeeld autovervoer etc. Maar ik heb dat gewoon uitgelegd en na enig tegen sputteren accepteert ze dat ook (ja maar vroeger ging het ook goed). Mijn vader bemoeit zich nergens mee, behalve met heel veel knuffelen en leuke dingen doen met zijn kleindochter!
De band voor mijn zwangerschap was al niet goed maar erna is het slechter geworden. Sowieso liep ze tijdens mijn zwangerschap te hinten dat ik erna te veel zou blijven werken (3 dagen) man zou 4 dagen gaan werken en dat was te weinig. Ze woont nogal ver weg dus afgesproken dat zij de ene maand zou komen en wij de andere maand zouden gaan. Dat ging redelijk tot september toen liet ze weten niet meer te komen omdat het koud werd... Vervolgens zou ze niet naar de 1e verjaardag komen omdat ze 15min langer reistijd had. Verjaardag verplaatst (ivm griep) en toen kwam ze wel en ging na 55min weg, tijdens het taartmoment stond ze met haar jas aan. In die 55 minuten heb ik denk ik 55x gehoord wat ik "moest" doen. Ze zag toen ook voor het eerst ons nieuwe huis, daar heeft ze niks over gezegd. We moesten pas onze kat wegdoen want dat ging niet samen met dochter. We waren er allemaal verdrietig van en zij vond het alleen zielig voor de kat... Dit zijn serieus de kleine voorbeelden. Voor mij is t nu dus klaar. Ik nodig haar braaf uit op verjaardagen, ga erheen als ze ons uitnodigt maar verder is er geen contact. Mn man stuurt haar af en toe een foto van de kleine en een update, vraagt hoe het met haar gaat. Het enige wat terugkomt is een emoticon...
Alleen incident: oma alleen op pad met de kleine meid voor een boodschapje (opa en oma pastte paar uurtjes op) en vervolgens dagen later terloops t verhaal vertellen waaruit dus blijkt dat ze m'n kind heeft laten staan in een winkel omdat ze even verderop (buiten de winkel) geld moest pinnen om af te rekenen. Het is een lieverd echt waar, ben dankbaar met zulke schoonouders, maar daar ging mijn vertrouwen toch wel t raam uit. Heeft me 4 dagen gekost hoe ik dat in godsnaam kenbaar ging maken. Man en schoonvader hadden t nog niets opgemerkt. Man vertelde ik t op de terugweg schoonvader hoorde t pas voor t eerst toen ik t op tafel gooide vier dagen later. Ben stapelgek op ze maar je vertrouwen is dan echt weg, zo'n inschattingsfout had ik never nooit van dr verwacht. Dus tja, op welke punten gaat t dan nog wel goed? Is t dan wel veilig binnen huiselijke omgeving, waardoor werd die inschattingsfout dan gemaakt te veel aan t hoofd ineens, dementie (zit in de familie), dagje ouder. Hersenbrekerij was dat. En ik vindt t nog steeds moeilijk hoor om in te schatten. Ze doet t goed, is hardstikke lief met die kleine, kruipt net zo hard in dr rondte en ik gun hun beiden zo enorm die band en die herinneringen, maar niet ten koste van de veiligheid van mn kleintje. Dus maar even gelimiteerd, en andere opa en oma ook (houden beiden kanten ongeveer gelijk, we zitten op loopafstand).
Het klinkt misschien echt heel stom, maar wat ben ik blij dit topic te lezen. Super naar dat jij dit ook zo ervaart (en anderen)maar soms denk ik echt dat ik gek ben of zo. Ik wil er niet te veel over uitweiden hier, maar als je de behoefte hebt om het via een pb te willen weten moet je dat maar even zeggen. Mijn zoontje huilt bijvoorbeeld als mijn schoonmoeder hem oppakt en niet gewoon huilen maar echt gillen en helemaal overstuur zijn. Ze wilt niet dat wij verhuizen, maar aan de andere kant is ze hier bijna nooit omdat ik voor haar niet de perfecte schoondochter ben. Tja ik ga gewoon niet mee in haar gekte. Oh ja en ze vind mij niet klaar voor het moederschap.
Inmiddels ben ik alleenstaande moeder en heb ik dus ook geen schoonouders meer. Maar ze hebben zich nooit geïnteresseerd voor mijn kinderen. De andere kleinkinderen zijn alles. Bij mijn jongste dochter was de datum voor de geboorte redelijk ruim op tijd bekend of iig te gokken (ik zou in week 37 of 38 worden ingeleid), planden ze precies in die weken een lange vakantie. Toen ik laatst met mijn dochter en nichtje (rond dezelfde leeftijd) in de stad was kon ze haar kleindochter niet eens herkennen . Om vervolgens wel een t-shirt voor haar te kopen, de geïnteresseerde oma uithangen. Mijn kinderen zouden hen ook niet herkennen als ze "opa" en "oma" op straat zouden tegen komen. Voor mijn kinderen vind ik het sneu maar gelukkig hebben ze in mijn ouders een leuke opa en oma. Mijn kinderen zijn nu 7 en 5 jaar dus dit gaat ook niet meer verbeteren.
Ja hier! En dat terwijl onze 2e kleine nog niet geboren is. Ik wil als ik bevallen ben eerst ons zoontje rustig kennis laten maken met de baby en als gezinnetje samen zijn, en daarna de oma's en opa's pas. Mijn schoonmoeder snauwde gelijk dat ik dan maar een kraamfeest moest geven ipv kraamvisite. Uuhm pardon? Bij de geboorte van ons zoontje stond 3 uur later 14 man om ons heen. Dat hoeft nu voor mij niet zo.
ahhh pff ik verklein de afstand ook zoveel mogelijk..kun je niet goed praten met je man dat die meer achter je staat ? want dat is echt key.. ik heb een vent die meer achter zijn mammie staat altijd en dan word het nogal moeilijk om sommige dingen links te laten liggen of te doen zoals jij het wilt doen ... en geloof me dat is geen upgrade voor je relatie helaas .. als hij er niks van zou zeggen dan zou ik dat zelf doen , ik vind niet dat ze het recht heeft jou op alles af te kraken IN JOU HUIS .. gewoon op een normale manier dat je het niet fijn vind en niet nodig vind.. en als ze dan moeilijk gaat doen dan gewoon nog eens herhalen maar op een hardere manier .. doe ik hier ook en dat brengt nodige ruzies mee tussen haar en mij en me man .. maar ja ze staan zo ook al niet achter je eigenlijk .. dus dan maar boze gezichten en het is duidelijk en word er misschien wel rekening mee gehouden.. of je inhouden en over je heen laten lopen het is wat
ja zo kan het ook .. ben maar blij dat het nu wel goed gaat met beide oma's en opa's hier gaat het eigenlijk alleenmaar goed met me eigen fam.. vind het zo krenterig om te zeggen maar ja het is de waarheid enigste die van zijn fam komt (als er al iemand komt) zijn moeder.. de rest zoals zijn oma en opa hebben alleen maar aandacht voor de andere kleinkids GRR
bah bah ... ik snap wel dat je daar klaar mee bent stomme rot smoesjes ook , vind het zelf desintressen hoe jij het beschrijft en ik heb dan zoiets van , als je nu zo doet hoef je erna ook niet de "oma" komen uit te hangen.. (gebeurde hier ook) mja mijn vriend ziet dat anders wat ik wel ergens begrijp.. het is zijn moeder maar leuk is het niet.. ben echt boos en was teleurgesteld en voor mijzelf ook echt klaar met dat mens en de rest van de fam die je nooit ziet !
ohh neee daar zouden me nekharen van overeind komen als ik dat zou horen.. wat allemaal wel niet gebeurd had kunnen zijn, misschien inderdaad ook even niet met het hoofd erbij hoe triest het ook is..ik zou me kind daar ook niet alleen laten.. ik weet er alles van.. ik kan niet alles hier neer zetten ivm herkenning maar ik heb ook genoeg situaties meegemaakt en gezien waardoor ik zoiezo me kind ook niet mee geef aan haar buiten om dat ik nu een tegengevoel heb voor haar (gaat nu al zeik van komen) maarja veiligheid van me kind staat voorop !
ja ik snap het helemaal.. ik denk ook vaker bij mezelf of ik niet gewoon erg ben, of dat ik het nou verkeerd zie ofzo.. bij mij begon dit gevoel al in de zwangerschap en het is door alle omstandigheden en situaties nog VEEELEEE malen erger geworden (wil ik ook niet maar gaat vanzelf) .. hier was het ook een probleem, niet het verhuizen maar maar waar we gingen wonen.. ze begon dramatisch te doen dat ze dat geen loop afstand voor haar vond voor als ze ging wandelen (ze heeft een auto en rijbewijs) en de plek was echt letterlijk en figuurlijk 2 blokjes verder dan wat zei zich had voorgesteld dus iets van 5 min verschil lopend .. en achteraf gezien begon daar alles langzaam al.. en daarbij ze kwamen toen eigenlijk al zowat nooit dus zo erg miste ze haar zoon niet neem ik aan.. en ja na verloop van tijd en zwangerschap geboorte en na de geboorte kwamen steeds meer dingen erbij.. en heb me in me zwangerschap best wel erg gekwetst gevoelt en stress ervaren door haar (ik had eerst een goede band en nooit verwacht dat het zo zou gaan) ik lag er echt wakker van en had zelfs nachtmerries erover dat ik ruzie had met haar etc.. en dan ben je zwanger hormonen op hol geen makkelijke zwangerschap ben met 31.5 opgenomen geweest ivm grote kans op vroeggeboorte (wat gelukkig niet is gebeurd) maar dan stapelt dat allemaal op kwa gevoel en daar heb ik een muur om me heen gebouwd wat haar betreft denk ik
ja belachelijk sommige zijn je tijd en liefde niet waard.. en dan wel schijnheilig menen dat ze met een cadeautje er vanaf zijn.. hier gaat dat ook zo.. krijg je geld in de handen geduwd en zo zie je ze nooit. me vriend vond me dan ondankbaar maar ik en mijn kind zijn nirt te koop en dat is ook niet de opvoeding die ik wil meegeven
ja logisch dat je eerst je kleintjes kennis met elkaar laat maken , volgende keer bevallingsplan invullen ofzo? ik was wel tevreden had een plan gemaakt en mijn kamer was ook metteen de verloskamer dus er mochten tijdens de bevalling alleen maar 2 personen erbij zijn, dat waren mijn moeder en me vriend.. mijn oma was ook alvast meegereden toen ik werd ingeleid en die werd op de gang voordat ik een kamer kreeg toegewezen al gezegt dat ze daar moest blijven wachten .. dus waren wel strakke regels en zo hoefde ik me geen zorgen te maken dat ik ongevraagde gasten opeens op me kamer had staan (en ik had me plan al duidelijk gemaakt met iedereen voordat ik werd ingeleid) bracht nodige boze gezichten mee van me sm maar daar stond me vriend me gelukkig wel in bij
Ja een bevalplan. Maar ik ga hopelijk thuis bevallen dus heb mijn kraamvz al verzocht geen bezoek te willen voordat ons zoontje kennis gemaakt heeft. Vorige x in ziekenhuis bevallen maar daar was eigenlijk ook de regel niet te veel visite. Maar daar werd niet naar gekeken.
Ik beviel midden in de nacht onze ouders wisten wel dat we in t ziekenhuis waren maar joh, dat kan kort of lang duren. Moeder zou mij ff opvangen met kleine voordat kz er zou zijn (dat duurde nog 3 uur) anders hadden ze t pas veel later geweten. Geboorte kaarten gingen hier ook pas in t nieuwe jaar er uit. Waren daar ff niet aan toe belangrijkste om ons heen wisten t en snapten t ook dat we t rustig aan wilden. Afdeling zie ze eens per rouwen en trouwen was dus pas laat aan de beurt.
Ik heb er een topic over geopend en opa let nu meer op. We weten de oorzaak nog steeds niet. Dus dan maar voorzichtig blijven.