Hoi beste ZP-ers! Er zit me iets dwars en dat wil ik er even bij jullie uitgooien, als dat mag. Het kan een lang verhaal worden. Mijn moeder is iemand die eigenlijk 'altijd wel wat heeft'. Griep, longontsteking, reuma, noem maar op. Ze heeft een heel moeilijke jeugd gehad en is alcoholiste.(wat mijn jeugd ook niet echt leuk heeft gemaakt, maar goed) Nu heeft ze al enkele weken last van heftige buikpijnen. In het begin dacht ik 'Ja hoor, gaan we weer, een griepje ofzo'.(ze dramatiseert nogal graag) Toen ben ik 's avonds een keer -2 weken geleden- met haar naar de HAP geweest omdat ze huilde van de pijn. Ze had ook gedronken, dus ik dacht eerder dat het daardoor kwam maar ja. Deze dokter zei dat er een zenuw geklemd zat in haar rug, en dat deze pijn uitstraalde naar haar buik. Pijnstillers gekregen, en verder eigenlijk geen uitleg/behandeling. Maar als het erger werd/aanhield moest ze naar haar eigen arts. Afgelopen donderdag is ze dan uiteindelijk naar haar huisarts gegaan omdat het maar niet beter werd. En deze denkt dat er dus serieus iets mis is. Hij had een paar weken geleden nog bloed getrokken en die uitslag was 'vrij goed', maar ja, ik weet ook niet wat er toen precies gecontroleerd is. Vandaag is mijn tante gecremeerd, ze is overleden door middel van euthanasie na een jarenlange strijd tegen kanker. Het nichtje van mijn vader heeft ook kanker. Ik ben zo bang dat het dat is. Ben gewoon helemaal op van de zenuwen, zit nu te trillen...Het is ook gewoon zo'n heftige tijd nu. Maandagochtend gaat m'n moeder naar de specialist in het ziekenhuis...(dat hoop ik tenminste, want ze is echt superbang van ziekenhuizen) Ze is niet makkelijk, en ik zeg eerlijk, ze heeft me al veel pijn bezorgd...maar het is mijn mama. Ik ben zo bang. Thx voor het lezen!
Meid sterkte!! Ik weet als geen ander hoe jij je voelt. Het is en blijft toch je familie ook al doet het soms vreselijk zeer. Helemaal K*t als het dan ook nog om een ziekte gaat als kanker! Ook mijn vader drinkt. Emotioneel gezien was mijn vader er nooit voor me. Nu hij een hersenbloeding heeft gehad is hij er helemaal niet meer, maar hij is en blijft mijn vader. Als je een keer wilt pb-en dan laat maar wat weten. In ieder geval heel veel sterkte de komende tijd!
Dank jullie wel! @Jinne1982, dankje, zal je zeker pb-en als ik er behoefte aan heb! Jij ook veel sterkte met je vader!
veel sterkte meid! wat er ook gebeurd is.. ze is en blijft toch je moeder..fijn dat je meeleeft en haar kan steunen..ik duim voor goed nieuws!
He gats... ik kan me voorstellen dat de angst er wel in zit bij je. Ik hoop voor jou (en je moeder) dat het niks ernstigs is. Heel veel sterkte meis!
oh meis toch... wat erg!! Tuurlijk ga ik voor je duimen... heel veel sterkte!!! en een hele dikke knuffel
Ook echt super knap en goed van je meis dat je erover praat. Logisch dat je het kwijt moet... en opkroppen is niet goed. Je bent vast 24 / 7 met dit bezig... maar dan blijft er toch nog je eigen leven. en door er hier over te praten... is het mss een heel klein beetje meer dragelijker. ik hoop echt dat het allemaal toch nog postitief uit mag pakken.