Onze dochter is nu 11 maanden, echt een schat van een meid (maarja dat zegt iedere ouder denk ik zo). En daar gaat dit onderwerp helemaal niet over, maar over mijn ouders. Mijn dochter zit nu in maatje 80, en mijn moeder koopt via internetshops alles wat ze leuk vindt in maatje 86...pff zo moe worden we ervan. We hebben nu al een hele kast vol in maatje 86 terwijl we zelf nog helemaal niks hebben gekocht in die maat voor haar. Met kerst kreeg ze Uggs van mijn ouders. Die had ze van ons niet gekregen hoor. Niet omdat we het haar niet gunnen, maar gewoon omdat wij het onzin vinden om een baby zulke dure schoentjes te geven terwijl ze er nog niet eens op kan lopen! Volgens ons denken mijn ouders dat wij het onze dochter niet gunnen, omdat wij niet meer kopen dan ze nodig heeft, en zij haar tot in de afgrond verwennen met allemaal onzin. Met sinterklaas hadden wij ook 2 kadootjes (kerst kwam nog en volgende maand is ze ook nog eens jarig) en mijn ouders kwamen weer met 6 kadootjes aanzetten. Wij kopen gewoon wat ze nodig heeft, ze groeien al zo hard en dan is het toch zonde van je geld om een hele kast vol kleding te hebben waarvan ze de helft niet eens aan heeft! Als wij kleding voor haar kopen, dan is het of Esprit of Lief! dus te beroerd om geld uit te geven aan haar zijn we echt niet. Ik was het net zo zat dat ik alle kleding in maatje 86 wat ze van mijn ouders heeft gekregen zo uit de kast heb getrokken en weg heb gedaan. Als andere mensen naar onze dochter vragen dan praten ze ook over haar alsof het HUN kind is, terwijl ik er gewoon naast sta! Fatsoenlijk met hun erover praten werkt niet, dat hebben we al meerdere malen geprobeerd. Ik wilde het toch even kwijt omdat we er helemaal gek van worden zelf. Heeft een van jullie hier ook ervaring mee?
nee, geen ervaring maar kun je niet afspreken dat ze maximaal 1 dingetje per maand/ twee weken mogen geven en daarbij zeggen dat als ze toch meer geven je het niet aandoen of weggeeft aan een ander?
Hebben we ook al geprobeerd. Laatst kwamen ze weer aan met; ja we hebben daar en daar op geboden op marktplaats voor haar. Ook zoiets; alles komt van mp (opzich niks mis mee, maar ik koop liever gewoon in de winkel). Dus toen zei ik; nu niets meer voor haar kopen hoor, ze heeft genoeg. Maar dan worden ze boos!
Ik begrijp je probleem eigenlijk niet zo. Het is toch heerlijk voor een kind om verwend te worden door haar opa en oma. Daar zijn ze toch ook een beetje voor? Als het de spuigaten uitloopt begrijp ik dat je een keer zegt dat je voorlopig niets meer wil. Maar om nou alles weg te gooien wat je gekregen hebt vind ik nogal vreemd. Als ik tussen de regels doorlees vermoed ik dat je andere/meer problemen hebt met je ouders.
is je dochter het eerste kleinkind van je ouders? volgens mij zijn ze zo trots dat ze haar willen verwennen. en de gedachte achter die kleding klinkt mij dat ze denken 'daar groeit ze wel in'. het komt allemaal uit een goed hart zo te horen. en dat ze praten of het hun kind is, dat doen mijn schoonouders ook hoor, ze zijn gewoon trots. ik denk dat je beter bij ze aan kan geven dat je liever kleding hebt in de maat die ze nu draagt, desnoods nodig je je moeder uit om samen te gaan winkelen...is maar een idee hoor. of laat ze een spaarrekening openen, kunnen ze daar geld op zettten. groetjes, Miranda
Ik snap je probleem wel, op een gegeven moment is het gewoon genoeg. Ik zou gewoon aangeven dat je de leukste kleding eruit pikt en de rest wegdoet. Dan is het voor jezelf ook nog leuk, het is gewoon niet leuk als je zoveel kleren hebt dat ze alles maar 1 keer dragen. Ook erg zonde van het geld, dat kunnen ze dan beter op een spaarrekening zetten of zelf sparen voor een keer een groter cadeau (bv. voor straks een fiets ofzo).
Het zijn ook meerdere dingen dan alleen de kleding. Eigenlijk bemoeien ze zich met alles in de opvoeding van onze dochter. Ik snap wel dat ze trots zijn, maar dit loopt echt de spuigaten uit. Als ik alles moet opschrijven dan hebben jullie nog behoorlijk wat te lezen Bijvoorbeeld: Als ik iets heb gezien en dat vertel, dan heeft mn moeder het al gehaald en staat het de volgende dag al in huis. Dat is gewoon echt niet leuk meer, wij willen zelf ook wat doen voor onze kleine, en hun laten weinig voor ons over. Onze dochter is graag bij mn schoonzusje, daar heeft ze het heel erg naar haar zin. Terwijl ze bij mijn ouders moord en brand schreeuwt omdat ze daar echt niet wil slapen. Dus als wij moeten kiezen om haar ergens te laten slapen, is dat bij mijn schoonzusje want wat heb ik aan een overstuur kind als ze bij mijn ouders is? Mijn moeder past ook al bij ons thuis op, omdat het bij hun thuis gewoon echt niet werkt, dat geeft die kleine zelf al aan. En wij handelen uit het belang van onze dochter, niet om iemand te pesten. Maar dan nog zijn ze boos. ze denken in dat opzicht alleen maar aan zichzelf (leuk, Nikita bij ons) maar niet aan die kleine en dat zij het niet naar haar zin heeft bij hun. Ik winkel meestal samen met mijn moeder als ik voor die kleine ga kijken, en als ik dan wat heb gezien en in de rij sta om af te rekenen, dan heeft mijn moeder het alweer betaald. Ik snap wel dat sommigen van jullie denken; lekker makkelijk toch, als ze alles kopen en haar verwennen. Maar het is gewoon echt niet leuk meer.
Ja inderdaad! Jij snapt wat ik bedoel. Soms is het zo moeilijk om uit te leggen. Ik heb de leukste kleding er inderdaad uitgehaald, en de rest heb ik weggedaan naar mijn nichtje, die werkt op een kdv en daar kunnen ze de kleding ook goed gebruiken.
Hoi, je houdt het deels natuurlijk wel in stand als je dan samen met je moeder gaat winkelen voor Nikita. Dat zou ik dus sowieso niet meer doen! Verder, tja... als je ouders zien dat de kleding die zij aanschaffen inderdaad niet gedragen wordt, houden ze er misschien mee op. Praten helpt al niet, geef je aan. Ik zou het ook stomvervelend vinden hoor, als het zo veel was. Veel te leuk om zelf af en toe te shoppen, Mijn ouders hebben nu een skipak voor Thirza gekocht, lekker warm met dit weer voor naar buiten, maar dan vraagt mijn moeder dus eerst: zou je daar belang bij hebben? Dat werkt dus heel fijn... Misschien dat er ook zoiets met je ouders toch af te spreken is, dat jij af en toe aangeeft: OK, dit-of-dat heeft Nikita nodig, dus als je nog wat wilt kopen, dan zou je dat kunnen doen... Verder zou ik toch eens nadenken over waarom je dit nou precies zo irritant vindt, (zit er vanuit vroeger nog iets dwars? Proberen je ouders iets goed te maken wat (ze denken dat) jij gemist hebt vroeger?). Als het zoiets is en je bent er achter, scheelt dat al de helft aan irritatie en kun je het vervolgens ook beter uitspreken...
Ik snap het eigenlijk niet zo maar dat kan ook komen omdat ik natuurlijk niet heel het verhaal weet. Over opvoeding valt niet te twisten daarmee moeten je ouders accepteren dat jullie haar ouders zijn en dat jullie willen bepalen wat jullie het beste vinden voor jullie kind..hun hebben hun tijd gehad. Maar met die kleertjes enz.. wat maak het uit dat ze zoveel voor hun kleindochter kopen, ze willen gewoon hun kleindochter verwennen niks mis mee toch? Ik zou zelf ook gewoon kleertjes in die maat kopen en die gewoon wat vaker aandoen ofzo. Dan heb ze sommige kleertjes maar 1 of een paar keer aangehad,dat heb je dan eenmaal als ze zoveel heb dat kunnen je ouders vast wel accepteren. Maar ik zou nooit de kleertjes al weg hebben gedaan voordat het te klein was want dat zie ik een beetje als ondankbaar. Zoals je al zei je moeder past op in jou huis en als ze dan in de kledingkast kijk en ziet haar gekochte kleertjes niet hangen dan is dat wel een beetje sneu.. Ze zijn gewoon trots op hun kleinkind netals jij op jullie kind. Maak het gewoon bespreekbaar en liuisteren ze niet dan schrijf je desnoods een brief ofzo (zeg maar wat hoor) maar dan kunnen ze niet zeggen dat je het niet heb verteld. Succes ermee!
Ik krijg er een beetje een dubbel gevoel bij. Ik snap jou maar ik snap ook je ouders. T is wel hun kleinkind. Ik bedoel het niet zo aanvallend als het misschien klinkt maar het 1e wat ik dacht toen ik las dat je de rest van de kleertjes hebt weggedaan naar je nichtje dacht ik..beetje ondankbaar. Je ouders zoeken waarschijnlijk met heel veel zorg en liefde al die kleertjes uit voor hun kleinkind en jij doet ze gewoon maar 'even' weg omdat je vind dat ze te veel krijgt, of omdat je je irriteert of wat je reden ook mag zijn. T is natuurlijk je goed recht hoor maar persoonlijk kan ik me niet voorstellen dat ik maar ooit iets weg zou geven van wat ik van mijn ouders heb gekregen..of van wie dan ook van mij part hoor. ik geniet er juist altijd zo van als ik zie hoe gek mijn ouders, familie en vrienden op mn dochtertje zijn. Dus nee, in die zin heb ik er geen ervaring mee. Maar nogmaals, snap jouw kant van het verhaal ook wel. Groetjes Jessy
Ik kan het me voorstellen dat als het altijd zo is dat je moeder heel veel koopt, je zelf het gevoel hebt niks meer te kunnen kopen omdat ze al zoveel heeft. Ik zou gewoon spul wat ik zelf wilde kopen toch zelf kopen, ook al heeft ze veel. Dan heeft ze toch ook spul van jullie zelf. Misschien moet je een maximaal aantal afspreken en alles wat daarna gegeven wordt niet meer aannemen. Als je het echt niet wilt hebben, dan zou ik het dus ook niet accepteren en in de kast leggen. Dan leggen ze het maar bij hen thuis als reservekleren neer of zo.
snap je volkomen.. zou er ook strontmesjokke van worden.. eigenlijk moet je het hard de kop in drukken of zo laten.. ...een midden weg (weet ik uit ervaring) is er vaak niet..
Bedankt voor al jullie reacties! Ik zie toch wel dat veel van jullie snappen hoe ik me voel (ichtus ). Ik wil niet als ondankbaar bij mijn ouders overkomen omdat ik de kleertjes weggeef, maar als je het al tig keer hebt aangegeven dat je dat niet wilt ed. je het op een gegeven moment zoooo zat word. Ik weet ergens ook wel dat ze het goed bedoelen, maar ze zien niet dat het bij ons enorme ergenissen opwekt, en als we er dan wat van zeggen is het alsof we tegen een muur praten, het komt toch niet aan. Uiteindelijk is het toch ook zonde van hun geld, als hun maar blijven kopen kopen kopen en ik het niet aantrek omdat ik het niet mooi vind (ze komen meestal met dingen aanzetten die ik zelf niet zou kopen) en als ik zelf ook kleding voor haar heb gekocht trek ik dat toch eerder aan, met als gevolg dat je dan uiteindelijk de helft van de kleertjes als nieuw weg kunt doen. Ik denk ook dat het een goed idee is om niet meer samen met mijn moeder voor Nikita te gaan winkelen, maar dit zelf te doen, en mijn vriend zei ook al; als je iets ziet wat je wilt hebben voor haar, niet zeggen, dan kunnen ze je ook niet voor zijn met kopen.
Precies. Gewoon niet meer zeggen. En als je het al zo vaak hebt gezegd dan is het echt pech zou ik denken. Tis zonde idd, maar ja.... dat is dan hun eigen schuld. Wel goed dat je de kleren hebt afgegeven en niet hebt weggegooid, want zo heeft er toch nog iemand wat aan.
Ja dat vond ik ook. Weggooien zou ik sowieso niet doen, en het kdv heeft altijd kleertjes nodig dus zo doe ik ook nog iets aan een goed doel
Enigzins herkenbaar.. mijn moeder koopt zoveel voor Demi ! Gelukkig weet ze inmiddels mijn smaak wel dus de verschrikkelijke outfits heb ik al 'n tijdje niet gezien. Maar ik ben er erg blij mee hoor, laat ik dat voorop stellen ! En als ze genoeg heeft dan laat ik af en toe vallen; Demi heeft zoveel kleertjes in deze maat, die krijgt ze niet eens allemaal aan denk ik.. En dan is het een tijdje rustig. Maar ze koopt ook vaak luiers en voeding, neemt ze gewoon mee met haar eigen boodschappen en zoveel verdient ze niet eens, dus daar ben ik super blij mee. Maar kan me voorstellen dat het in jouw geval irritant wordt. Dus inderdaad, als ze echt niet luisteren kan je het altijd weggeven Er zijn altijd gezinnen die krap zitten, of bijvoorbeeld een twee of drieling hebben gekregen.