De bevalling van Lucas

1 oktober 2008 om 18.46 is onze zoon Lucas geboren. Hij weegt 2970 gram en is 49 cm lang.

Op 30 september had ik een controle afspraak met de gynaecoloog ik was toen 38 weken en 5 dagen zwanger. Bij de controle bleek dat mijn bloeddruk weer hoger was, het vruchtwater minder, hield heel veel vocht vast sinds een paar dagen en was ontzettend vermoeid en dit alles bij elkaar deed de gynaecoloog besluiten om de bevalling in te leiden. Ook omdat Lucas het buiten de baarmoeder beter zou hebben. De volgende dag moesten we ons om 7.30 uur melden in het ziekenhuis.

Op 1 oktober melden wij ons dus in het ziekenhuis en werden naar de verloskamer gebracht. Als 1e kreeg ik een balloncatheter met gel, dit om de baarmoedermond weker te maken. Ik kreeg hier al behoorlijke weeen van en om 12.00 had ik 3cm ontsluiting en konden ze de vliezen breken. Meteen hierna kreeg ik ook een infuus met medicijnen om de weeen op te wekken. De weeen werden steeds heftiger en ik kon ze niet meer opvangen. Toen de volgende ploeg om 15.30 de 1e ploeg af kwam lossen bleek dat er nog maar 2cm bijgekomen was en bleek dat ze het kraantje van het infuus niet open gezet hadden. Dit was voor mij een enorme teleurstelling. Toen ging het kraantje van het infuus open en ik kon het niet meer houden heb toen geroepen dat ik pijnstilling wilde. Na overleg met de gynaecoloog was er gekozen voor een ruggeprik. Ik werd klaar gemaakt en naar de anethesist gebracht en de ruggeprik werd gezet. Ik moest daar een tijdje blijven zodat ze me in de gaten konden houden maar ik had het idee dat de ruggeprik niet hielp. Op een gegeven moment hadden ze zoiets van breng haar maar naar boven want volgens mij heeft ze bijna volledige ontsluiting. Dus werd ik weer terug gebracht naar de verloskamer en inderdaad ik bleek volledige ontsluiting te hebben alleen mocht ik nog niet meepersen omdat het hoofdje nog niet diep genoeg zat. Ik moest afwisselend een kwartier op mijn linker zij en rechter zij liggen en kreeg toen ook persdrang. Ik mocht gaan persen maar op een gegeven moment werd de gynaecoloog met spoed opgepiept omdat Lucas zijn hartslag gedaalt was en de vacuumpomp werd klaar gelegt. Al heel snel kwam de gynaecoloog en ik werd verzocht om heel goed naar hem te luisteren. Bij de volgende perswee moest hij geboren worden (de navelstreng bleek ook 1x om zijn nekje heen te zitten). En mijn bloeddruk was gestegen naar 177/100. Uiteindelijk met een flinke knip is onze mooie zoon Lucas geboren. En zijn wij trotse papa en mama geworden :-d.

In het begin was het nog even de vraag of hij de couveuse in zou moeten omdat zijn temperatuur maar 35.8 graden was maar later op de avond was het gestegen en was het niet meer nodig. De 1e 24 uur is hij ook bijna niet wakker geweest en wilde niet eten maar dit is inmiddels helemaal goed gekomen.

Voor mij is het nog even rustig aan doen omdat ik vanwege de knip 1 liter bloed verloren ben en een ijzergehalte heb van 4.7.