Mijn bevalling van Rianne!

Discussie in 'De bevalling' gestart door Koeky, 25 jul 2007.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Koeky

    Koeky Fanatiek lid

    S’morgens om een uur of 6, werd ik wakker met een verschrikkelijke kramp in m’n buik. Dit voelde anders aan als anders. En het is cliche maar echt waar, je weet ’t het zijn weeën. Heel vreemd. Dus ik helemaal blij want ik was 8 dagen overtijd. En eindelijk zou ons meisje komen. Dus ik duik in bad om te kijken of we niet stiekum aan ’t oefenen zijn. Maar nee hoor dat niet, de weeën blijven. M’n weeën waren zo onregelmatig om niet goed van de worden dan weer 5 minuten tussen pozen dan weer 3 minuten dan weer 6, geen touw aan vast te knopen. Na een uur had ik het wel gezien in bad en wilde ik eruit maar goed je bent zwanger en ligt in bad. Hoe kom je daar nou weer uit. Dus ik Jeroen roepen maar die lag nog heerlijk te slapen. Dus ben een half uur bezig geweest om ‘m wakker te krijgen en me uit bad te helpen. Tegen een uur of half 12 had ik toch wel zoiets van hoelang moet dit nog gaan duren. Dus ik dacht tussen 13.00 uur en 14.00 uur heeft de verloskundige telefonisch spreekuur dus dan bel ik wel ff om te vragen hoelang dit ongeveer kan gaan duren. Dit waren natuurlijk niet alleen gewone weeën, nee ook rugweeen. Nou dat wens ik echt niemand toe. Tis niet normaal. Ik heb van mezelf een hoge pijngrens maar ik snap niet hoe de vrouwen in de 3de wereld landen een bosje inlopen en er vervolgens met een baby uitkomen.

    Dus ik de verloskundige gebeld, zij zei dat ik veel eerder had moeten bellen want het waren tenslotte weeën. Maar goed ze zou om half 2 even langskomen om te kijken. Inmiddels waren de weeën nog wel redelijk te doen, althans ik kon nog praten tijdens een wee. Dus ze had niet het idee dat ik al ver was. Maar ik had zoiets van hallo ik ben al een paar uur bezig dan mag er toch wel wat vordering inzitten. Nou helaas. M’n “tuutje” was al goed verweekt, maar 0cm ontsluiting. Wat een onwijze teleurstelling is dat zeg. Sjonge jonge. Nou ja we houden het nog wel vol. Maar de weeën werden erger en erger en steeds sneller en onregelmatiger. En die rug ……. Ik kan er niet meer tegen dus weer de verloskundige gebeld, die kwam weer langs om te kijken. Dit was zo rond een uur of 6, half 7. Lag ATWT te kijken. Kon niet meer door de weeën heen kleppen dus had zoiets van nou moet het toch goed zijn gegaan. De verloskundige toucheerde me en zei. “Ik heb geen goed nieuws, net 1cm. Die weeën die moeten nog veel erger worden, ik kom om half 11 wel weer langs om te kijken wat we gaan doen.”. Op dat moment viel ik voor me gevoel zowat flauw, NOG ERGER. Dat kan haast niet. Dus ik denk ga weer in bad, dan schijn je de weeën beter op te kunnen vangen. Maar helaas maakte geen moer uit. Deed net zo zeer. Ik had me moeder beloofd niet te bellen als het ging beginnen, want ze wilde niet weten dat ik op dat moment in pijn was. Maar ik had haar nodig, ik had iemand nodig die hetzelfde had meegemaakt (kinderen krijgen). Jeroen had ik ook nodig hoor. Maar had ook iemand nodig die ook nuchter kon zeggen kom op je kunt het. Jeroen die staat vrijwel machteloos wat dat aangaat want die is dan weer veel te lief. De bel ging verrek joh ze is te vroeg, lig nog in bad. Ze is ff bij me in de badkamer komen zitten. We hadden een stoel neergezet voor Jeroen en me moeder zodat er iemand bij me was. Dus me moeder is naar beneden gegaan. En we hebben zitten praten voor zover dat ging had veel te veel weeën (om de 2 tot 3 minuten 1 minuut lang) om nog te kunnen praten. Ging absoluut niet goed, maar de weeën waren erger. Dus had nog steeds hoop. Dus ik ben uit bad geholpen en me bed in. Ze toucheerde me, en durfde het eigenlijk niet te zeggen. 2 tot 3 cm. WAAAAT. Ik kan niet meer.

    De verloskundige ging dan toch maar met het ziekenhuis bellen om te kijken of zij wat voor me konden betekenen. En dat konden ze wel dus ik met vluchttas, maxi cosi, Jeroen en me moeder in de auto naar het ziekenhuis. En moet zeggen normaal vinden mensen die ritjes naar het ziekenhuis een ramp. Maar ik vond het heerlijk, ’t leek ontspanning te bieden voor me rug. Lag gewoon aan die stoel denk ik. Maar vond het heerlijk. In het ziekenhuis aangekomen werd ik aan de CTG gehangen voor een half uur. Na dat half uur kwam de verloskundige van het ziekenhuis. Ze toucheerde me en durfde me ook niet veel meer dan 2cm te geven. Ahhhhh ik wordt er gek van. Vervolgens durft zij ook nog te zeggen dat ze niet zeker weet of dit wel een bevalling is. Nou het is dat ze op een afstandje stond anders had ik d’r ik weet niet wat gedaan. Maar goed ik kreeg 2 paracetamol mee en 2 behoorlijk zware slaappillen. Ik had zoiets van paracetamol wat heb ik daar nou aan. Geef me een rubber hamer dat is nog beter. Als het binnen 2 tot 3 uur nog niet werkte moesten we maar weer eens bellen. Dus ik weer naar huis, en die zooi ingenomen. Me moeder weer naar huis, want ja wij gingen tenslotte zogenaamd slapen. Nou je raad het al. Het werkte voor geen meter. Wat een verschrikkelijke pijn. De hele nacht met die weeën. Ik kan ze niet meer opvangen, ik ben kapot. Ben nu bijna 24 uur bezig. Dus Jeroen het ziekenhuis maar weer gebeld. Die vonden dat we onze eigen verloskundige maar weer moesten bellen. Dus dat dan maar weer gedaan, die was gelijk in de auto gesprongen en naar ons gereden. Ze toucheerde me weer, en ja hoor. Nog maar net 3cm. Ja nou trek ik het echt niet meer hoor. De pijn is niet meer te verdragen, laat d’r maar zitten. Ik wil niet meer, stop er maar mee. Of haal d’r maar met de keizersnee met volledige narcose. Niet dat dat er in zit maar goed, ik wilde het wel. De verloskundige ging ons overdragen aan de gynaecoloog. Dit gaat nu te lang duren. Dus ik sta in de badkamer om me aan te kleden en naar het ziekenhuis te gaan. De verloskundige is inmiddels al weer weg. Maar ik begin ineens waterig bloed te verliezen maar goed ben net getoucheerd misschien heeft ze een adertje geraakt.

    07.00 uur In het ziekenhuis aangekomen wordt ik door 2 hele lieve zusters opgewacht. Dus wij naar de verloskamers. Daar aangekomen wordt me verteld wat het idee is. Ik krijg dus een ruggeprik. Ow wat ben ik gelukkig op dat moment. Eindelijk rust, misschien kan ik even slapen. Maar de anesthesist is nog met een operatie bezig. Ik probeer de weeën nog steeds op te vangen. Maar ik kan niet meer puffen. En iedereen roept maar de hele tijd dat ik moet puffen. Als ik het woordje puffen nog 1 keer hoor ga ik slaan. Het is 10.00 uur en de anesthesist is er eindelijk met een anesthesist in opleiding. Geeft niet want dat houdt alleen maar in dat je een goede hebt dat zeggen de zusters ook je hebt de beste. Alle vrouwen die zij hebben geholpen, houden van ze. Jeroen en me moeder die houden me handen vast want ik heb een irrationele angst voor naalden. Nou dan een ruggenprik, best eng. Maar ’t kan nooit erger zijn dan de weeën. De verdoving was wat akelig maar de ruggeprik opzich valt 100% mee. Het geluid dat erbij gemaakt wordt is ook wel griezelig maar op het moment dat die slang in je rug zit wat een rust. Duurde wel even voordat ie echt goed werkte maar wat een genot. Ik kreeg wee opwekkers omdat de ruggenprik de weeën tegenhoudt. Die werden om het kwartier op gevoerd. Me moeder is naar huis gegaan Jeroen heeft een bed gekregen. Dus we zijn gaan slapen. Rond een uur of 1 werd ik wakker van de pijn in me rug. Ik snapte d’r geen bal van, is de ruggeprik uitgewerkt. Hoe kan dat nou. Dus ik de zuster gebeld die kwam eraan. Ik verteld dat de pijn gewoon weer terug was en de ruggeprik niet meer werkt. Maar er werden eigenlijk geen weeën geregistreerd. Dus vond het nogal raar. Er was iets bij me ingebracht wat die weeën had moeten registreren maar dat niet had gedaan. Dus die werd doorgespoeld en werkte weer. Dus toen zagen dat er weeën waren maar zo onregelmatig om de 5 tot 6 minuten. Dus ik voorzichtig Jeroen wakker gemaakt. Ik lag te janken als een kat zo zeer deed ‘t. Dus wij weer de zuster gebeld. Die kwam weer en is gelijk gaan bellen met de gynaecoloog. De ruggeprik mocht omhoog dus i.p.v. 1ml. kreeg ik 4ml. nou dat heb ik ook maar heel even volgehouden. Ik voelde ineens iets afzetten tegen de bovenkant en voelde iets groters zakken. Dus gilde het uit dat ze kwam. Ik kreeg spontaan persdrang, ik wilde nog niet maar kon het niet laten. Dus ik heb “zachtjes” mee geperst. Kon het gewoon niet laten. De zuster kwam rustig binnen en zei dat de anesthesist zo zou komen maar kon alleen maar zeggen dat ze d’r aankwam en dat ik het niet kon laten om te persen. De zuster belde snel met de verloskundige van het ziekenhuis en die kwam er gelijk aan, samen met een leerling verloskundige. Ik werd getoucheerd en de anesthesist kwam ook toevallig binnen. Nou in 2 a 3 uur tijd was ik van 3 cm naar volledige onsluiting. Nou ja volledig er zat nog een klein randje maar die ging niks meer doen. De anesthesist zei dat ik er dan niets meer bij kreeg en wenste me succes. Succes, succes ik wil persen. De verloskundige en de leerling verloskundige gingen allebei aan een zijkant van het bed staan, vertelde hoe ik me benen moest vast pakken en dat ik mocht gaan persen. Dus ik helemaal blij, nou ja blij moest zeggen dat dat ook best wel zeer doet. Ben veel te nuchter om daar dan ook weer bij stil te staan. Maar kon maar 2 keer persen in een wee. Na drie keer persen was het hoofdje zichtbaar. En ’t hoofdje lag er zo voor dat de verloskundige en de zuster erg goed konden zien hoe de fontanel werkt. Als of mij dat wat uitmaakt. Ze zeiden nog 1 keer en dan is het hoofdje d’r, nou dat gaf mij kracht want dan is het zo over. Dus nog een perswee, het hoofdje was er pas voor de helft. Jeetje wat doet dat gemeen zeer. Ik vroeg nog of ze het hoofdje d’r uit wilde trekken maar dat deden ze niet, heel kinderachtig. En dan krijg je weer de magische woorden PUFFEN. Er kwam vrij snel weer een perswee achteraan gelukkig en heb behoorlijk geperst want dat blijven staan van het hoofdje deed ook zeer. Dus ik werkte het hoofdje d’r uit. Ik mocht nog een keer persen voor de rest van het lijfje, maar de perswee was wat minder heftig dus heb rustig de rest van het lijfje eruit geperst, nou ja ze wordt er natuurlijk een beetje uitgetrokken. En zou is Rianne geboren.

    Ik ben opzich niet uitgescheurd, ja inwendig maar dat doet gelukkig niet zo’n zeer. Daar voel je niks van. ’t Is verdoofd tijdens het hechten, ik weet niet hoeveel hechtingen zijn gebruikt maar het zijn zelf oplossende hechtingen dus hoef het ook niet te weten.
     
  2. Lintje

    Lintje VIP lid

    9 okt 2006
    6.215
    1.422
    113
    Nederland
    :confused: Een lang verhaal voor je lange bevalling. Wow, petje af hoor. Wat vervelend dat je weeen al direct zo hevig waren maar dat de ontsluiting niet zo vorderde :( Maar je hebt je verhaal mooi opgeschreven. En een prachtige dochter met een mooie naam! Gefeliciteerd! :D
     
  3. daphne78

    daphne78 VIP lid

    10 mei 2006
    7.311
    0
    0
    Nijmegen
    zo en nu even ademhalen :D
    Heb het bijna zonder adem te halen gelezen.

    Maar van harte gefeliciteerd met je dochter!
     
  4. wannabe

    wannabe Fanatiek lid

    17 dec 2006
    1.493
    1
    0
    accountmanager
    Deventer
    Dito hier , zonder ademhalen gelezen. pffff wat kan bevallen toch zwaar zijn...

    Maar uiteraard van harte met je dochter dat je de ellende maar snel mag vergeten
     
  5. Kar76

    Kar76 VIP lid

    30 okt 2006
    5.124
    0
    0
    Maastricht!
    Wauw wat een verhaal meid...! Raak er zelf uitgeput van als ik het lees. Gelukkig heb je er nu een heeeeel mooi meisje voor terug! :)
     
  6. Evelieveling

    Evelieveling Fanatiek lid

    30 okt 2006
    3.158
    0
    0
    Julianadorp
    Pffff en dan dacht ik dat ik er lang over had gedaan. Maar dat valt nog mee bij jouw bevalling. Alleen kon jij het nog zelf afmaken. Super hoor. Goed gedaan!
    Geniet van jullie mooie meid!
     
  7. Niet meer actief

    jemig wat een bevalling. Petje af hoor en je hebt een prachtige meid op de wereld gezet!
     
  8. hope43

    hope43 Fanatiek lid

    14 jul 2006
    2.255
    0
    0
    haha nou ik begrijp de voorgaande reakties, ik las ook in 1 ruk door, spannend he? maar jeetje wat een rot weeen he?
    maar 1 troost, je heb nu een heerlijk meisje waardoor je alle pijn weer kan vergeten, van harte gefeliciteerd ;)
     

Deel Deze Pagina