Misschien omdat ze dat juist wel graag gewild had? Tegenwoordig mag je dat niet meer hardop zeggen want dan word je met de grond gelijk gemaakt...
Helaas is dat ook niet eeuwig zalig makend. Ik werk thuis en heb geen collega’s. Alleen een baas die ik eens in de twee weken zie. In het begin vond ik dat heerlijk, maar nu voel ik me steeds meer geïsoleerd en gaan mijn Communicatieve vaardigheden naar mijn idee ook achteruit, ik vind moeders die elders werken veel meer adrem!
Bedoel je dat mensen die zeggen dat iemand geen meisjesmama lijkt bijvoorbeeld, dat niet mogen zeggen omdat iedereen zo gevoelig reageert op alles? Of dat mama's niet mogen zeggen dat ze een voorkeur hebben?
Natuurlijk wel. Of niet. Maar anderen mogen dan blijkbaar ook niet aangeven dat ze een bepaald geslacht beter vinden passen bij iemand? Zo is het natuurlijk altijd iets...
Het is goed gegaan en op het zeil voor de tent na is alles droog gebleven.. en gisteravond stond mijn ex voor mijn neus die vroeg of ik het waardeerde als hij wel hier sliep en me morgenhelpt met afbreken omdat het voor hem ook niet goed voelde om mij en de kinderen alleen te laten op de camping .. goed voet voor alle twijfels over helemaal hem laten gaan die ik al heb.. lang samen wonen en alle financiën delen gaat niet meer mar lat-ten is ook een optie.
Waaaarom moet ik nou uitgerekend vannacht vanaf 3:30 wakker liggen, terwijl ik vandaag zeker 200 KM moet rijden. Ik heb normaal zelden slaap problemen. Maar ik kon gewoon echt niet meer slapen, vervolgens werd kind om 5:00 wakker, en daarna om 5:20, en toen 5:45 en toen heb ik het naar opgegeven. Ik ga een weekendje naar Duitsland met een vriendin. Dat is wel leuk natuurlijk. Kinderen helemaal hyper de pieper dat ze een heel weekend naar oma mogen.
Vandaar mijn biecht. Ik wou dat ik dat niet zo kwetsend op kon vatten. Ik was van mening dat zowel een jongen als meisje bij mij zou passen. Had overigens geen voorkeur zelf. Zou beide graag een keer krijgen als mij dat gegunt is. Ondanks dat ik zelf geen "meisje meisje" ben denk ik dus wel dat een meisje bij ons past... Het maakt mij denk ik ook onzeker en daar heb ik al helemaal een hekel aan xD... Ligt ook wel aan mijn zelfvertrouwen, dat weet ik. Maar was er na persoon nummer 4 gister even zo klaar mee
Ik vraag me vooral af waar die mensen dat op baseren. Als jij denkt dat een meisje bij je past dan is dat gewoon zo.
Alsof je een meisjemeisje moet zijn om een dochter te hebben. Ik snap dat echt niet. Ik ben ook geen meisjemeisje, heb twee stiefdochters. Een is net als ik, de ander houdt wel echt van make up en mode. Leuk voor haar toch? Wat maakt dat nou weer uit. Iedereen kan zijn eigen voorkeuren hebben maar dat zegt niets over of je bij elkaar past of niet. Je zult hoe dan ook van je kind houden, wat het geslacht ook is en wat zijn of haar voorkeuren ook zijn. Dus je kunt prima een meisje krijgen in de toekomst, trek je er maar niets van aan!
Ach, komt wel goed. Ik wou altijd jongens, was overtuigd dat ik niets met meisjes kon. De oudste was een meisje. Toch even stevig slikken, en uiteindelijk wel leuk. Zwanger van een tweede: ja, nu wil ik absoluut een tweede meisje. Het werd een jongen, natuurlijk. En allemaal even leuk hoor!
Nou zeg!! Echt trek je het niet aan. Waarom jij geen meisjes moeder? Vergeten ze dat het dan jou!!! Dochter is, ik heb 1 dochter. Lijkt wel een halve jongen. Ze is stoer, ja en ik heb 1 jongen. Lijkt wel een halve meid zo gevoelig. Onzin onzin onzin. Als jij al geen meisje meisje bent, hoe denk je dat een dochter voor jou is? Wellicht ook gewoon een heerlijk stoere meid.
Idd! daar valt toch niks over te zeggen. Ik zelf ben geen meisje meisje en onze dochter ook niet hahah. Onze zoon is ook geen jongen jongen hoor, die looot het liefst de hele dag met zijn roze jurk, hand tas, nagellakje op en hak schoen... Het zegt helemaal niks allemaal.
Precies! Slaat helemaal nergens op. Alsof alle dochters wel per definitie meisje-meisjes zijn. En alsof je als niet-meisjemeisje mama niet zou kunnen omgaan met een dochter die dat wel is. Ik denk dat hier wel bekend is dat ik ook geen meisje-meisje ben. En dat gaat prima met mijn dochter hoor.
Idd. Mijn ene dochter is echt op en top meisje en mijn andere dochter had qua doen en laten net zo goed een jongen kunnen zijn. Zelf zit ik er een beetje tussenin denk ik. We hebben op een camping eens een buurvrouw gehad die ook vrij jongensachtig was en haar dochter was ook echt een meisjes meisje. Wilde poppen, glitter, vlechtjes en roze. Dat ging ook allemaal goed. Al heb je zelf niks met vlechtjes en glitters en roze, dat groei je heus wel in als je een dochter krijgt die daar ontzettend veel van houd.
Over meisjes/jongens moeder... Ik ben een échte jongensmoeder. Ik was zelf een jongensmeisje. Iedereen in mijn omgeving wist het zeker.. wij zouden een jongen krijgen.. Nou... Het werden 3 meiden En ondanks dat ik zelf een broekenkind was met korte haren... Heb ik nu drie meiden.. 1 stoer exemplaar. Maar 2 meisjesmeisjes. Haartjes vlechten. Nagels lakken. Jurkjes.. Het kan
Ik ben een jongensmama. Letterlijk. En als ik een dochter krijg ben ik ook een meisjesmama. Duh. Je groeit mee in die rol. Lekker iedereen laten kletsen dus.
Biecht: ik was net kleding aan het opbouwen met op de achtergrond de YouTube automatische playlist aan. Na een paar minuten betrapte ik me er op dat ik keihard aan het mee blėren was met One Direction En ik ben gewoon doorgegaan, compleet met 'prachtige' dansmoves en een denkbeeldige microfoon