Dat ik misbruik maak van het feit dat mijn dochter niet kan praten. Zo gaat ze bijvoorbeeld gratis mee de dierentuin in En ook ik maak me schuldig aan verstoppen, weggooien, nee nu niet terwijl ik het stiekem wel doe dingen
Haha, dat heb ik ook een hele tijd gedaan Maar laatst bij het zwembad zei die baliemevrouw: "Nou, die is geen 4 meer," en sloeg gewoon de volle mep aan. Gelijk had ze hoor.
Tik hem aan Deze zet ik ook in, ook voor de katten die in de nacht naar buiten willen. Of het hek dat staat te klapperen. Ik hoor het voordat ik in slaap val maar heb er zelf in de nacht toch geen last van als ik op mijn goede oor lig!
Hahaha gelukkig ben ik niet de enige Ja een keer gaan ze het zien, maar dan hebben we in ieder geval nog een tijdje kunnen 'profiteren'. Mag best in deze gevallen vind ik
Hoge eisen die naar mijn mening normale eisen waren/zijn. Moeilijk. Ik had en heb geen idee hoe een depressie werkt eigenlijk. Ik ben niet in therapie dus hoelang het duurt en terugvallen ... No idea.
* Ik wil deze deurmat voor vriendjes van de kinderen. Die kunnen nu allemaal lezen dus het zou moeten kunnen werken. Trouwens ook wel handig voor de zeikende buurvrouw en mijn schoonfamilie. * ik eet het snoep van de kinderen op wat ze met de avondvierdaagse hebben gekregen. * ik doe altijd alsof ik super druk ben geweest de hele dag maar in de werkelijkheid lig ik tussen de middag een uurtje te pitten.
JA weet ik wel; heb een prenatale en postnatale depressie gehad, ben hier ook voor opgenomen geweest. Inmiddels ga ik al 2 jaar van wachtlijst naar wachtlijst en heb nog geen hulp gehad. POH vindt het te complex en andere organisaties hebben flinke wachtlijsten. Met ad ging het redelijk, maar daar ben ik nu mee gestopt om weer zwanger te raken. Dat icm de hormonen maakt het erg pittig.
Die keert zich heel erg in zichzelf en is niet "bereikbaar". Hij is heel bang dat ik weer en pnd krijg
Ik heb eigenlijk nog iets op te biechten waar ik helemaal niet trots op ben. Ik ben momenteel stinkend jaloers op iedereen die vakantie foto’s op Facebook zet of met vakantie verhalen komt. Wij kunnen nu voor het derde jaar op rij niet op vakantie, en dit zal nog zeker 3 tot 4 jaar duren tot het wel weer een keer kan. We zitten nu nog voor twee jaar in de schuldsanering en daarna moeten we genoeg vervangen en sparen voor het er weer een keer van komt. Ik ben echt geen jaloers type maar momenteel maakt het me bijna misselijk zo verlang ik naar een weekje camping, al is het een dorp verder. Ik heb dan ook ernstig zelfmedelijden, erg hè En mijn oudste is nu 3 jaar, en nog nooit op vakantie geweest. Dat doet ook wel een beetje zeer. Hoe zal dat straks gaan als hij naar school gaat? Maar gelukkig heb ik genoeg andere dingen waar ik wel van kan genieten en dankbaar voor ben
Ik denk dat je daar niet bang voor hoeft te zijn hoor. Wij gaan dit jaar ook niet op vakantie (omdat we net een puppy hebben), dus ik heb een beetje rondgevraagd bij vriendjes (om af te spreken in de vakantie) en er zijn echt redelijk wat mensen die ook niet op vakantie gaan. Desalniettemin snap ik je wel, ik word af en toe ook wel een beetje jaloers van die foto's. Ik zou er heel graag even lekker tussenuit gaan, maar met een pup is dat gewoon niet handig.
Dat ik net een half uur hebben zitten zoeken naar die ene zangeres die dat ene Yentl-liedje mooier heeft gezonden dan Barbara Streisand:
- Ik ben ontzettend bang om dood te gaan - Ik ben zielsgelukkig met mijn zoon en man, maar toch voel ik een leegte. Iets wat niet klopt, mijn jeugdbeeld van mijzelf (en ook van mijn man) met 4 á 5 kinderen. Iedereen die nu roept, wat zeur je nou, je hebt nu toch een kind, wees blij. Dat ben ik ook.. maar toch. - ik snoep ontzettend graag en regelmatig. - Ik haat het dat iedereen wilt dat ik iets voor mezelf moet doen. Want dat is beter voor me, en dat terwijl ik het liever met mijn zoontje speel, met mijn man op de bank hang of alleen thuis rommel.
Voor deze schaam ik me nogal: ik zou graag willen dat mijn man afvalt. Hij heeft een buik en lovehandles die ik niet zo mooi vind. Zelf vindt hij het prima, want hij is ooit al 20kg afgevallen. Nu gaat hij fietsend naar zijn werk en denk ik jippie het gaat gebeuren! Alleen eet hij dan meer lunch en avondeten, want hij fietst... Hij zegt altijd dat ik het moet zeggen als er zoiets is, maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen want ik vind het zo oppervlakkig van mezelf!
Ik ben al 2 dagen terug van "vakantie" (1,5 week lang bezig geweest met verhuizen) en ik heb nog NIETS uitgevoerd op mijn werk. Ik doe het minimale (hier en daar een mailtje beantwoorden waar ik niet onderuit kom). Mijn collega's denken dat ik vreselijk druk ben, altijd, en dat is logisch want ik draai in mijn eentje de marketingafdeling van een bedrijf met meer dan 300 medewerkers. Maar ik zou nog veel meer kunnen doen... Ze staan nu al versteld van wat ik allemaal maak, doe en oplever. Laat staan als ik ál mijn tijd benut. Zo doe ik het eerste uur nooit wat, dan ben ik als enige op kantoor. En ik zit regelmatig uren te zp-en zonder dat iemand er erg in heeft. Als ik thuis werk doe ik helemaal niks, soms zelfs gewoon een dutje onder werktijd. Mijn kracht is dat ik ontzettend efficiënt mijn werk doe en daardoor heel veel tijd "over" heb. Heb zelfs een keer 10 uur overwerk in een week geschreven omdat er een deadline aankwam en iedereen vond het nog knap dat ik het daarmee redde, terwijl ik helemaal niet heb overgewerkt. En ik verdien ver (erg ver) bovengemiddeld voor mijn leeftijd en werkervaring en ik heb een vast contract. Ik vind de werkzaamheden leuk en ik heb erg veel verantwoordelijkheid dus ik ben super blij met mijn baan. Mijn collega's vinden dat ik veel te veel moet doen in mijn uppie maar de waarheid is; ik draai er m'n hand niet voor om. En ik voel me niet schuldig... Ik voel me hooguit schuldig dat ik me niet schuldig voel. En ik laat mijn collega's in de waan dat ik het zo druk heb want ik wil ook lekker kunnen blijven zp-en zoals nu.