Pff we hadden ons voorgenomen om na IVF 2 helemaal te stoppen met de MMM en ons te gaan richten op andere dingen. Zo hebben we ons aangemeld om 15 januari naar infobijeenkomst te gaan van pleegzorg waar ik al erg lange tijd mee bezig ben en het helemaal goed voelde.. Alleen nu is dan mijn eigen kinderwens over en krijg ik er ook nog zwangerschapsaankondigingen bovenop wat er behoorlijk inhakt en benauwd. Ben erg emotioneel labiel de laatste tijd. Nu weet ik niet meer wat ik wil toch een 3e poging IVF of richten op pleegzorg. Als we nog een poging ivf gaan doen wil ik niet in hetzelfde ziekenhuis blijven want daar heb ik geen goed gevoel meer over. Dan neigen we nu naar Dusseldorf maar al bij de gedachten weer de hele molen door te moeten gaan en al die hormonen en het reizen er bovenop trek ik niet.... Ik ben zo bang als we voor pleegzorg kiezen ik spijt krijg niet door te zijn gegaan met onze eigen kinderwens te verwezenlijken. Heeft iemand ervaring met deze overwegingen en/of kan mij een handje op weg helpen..
Mijn leidraad bij zulke moeilijke beslissingen is altijd: Zou ik later spijt krijgen als ik het niet heb gedaan? Als het antwoord ja is, dan vind ik dat ik ervoor moet gaan. Is het antwoord nee, dan is het een overweging waard om te stoppen of iets niet te doen. Succes met je beslissing!
Ik denk dat ik me altijd af zou blijven vragen: "Wat nou als die laatste poging wel gewerkt zou hebben?" Zou jij dat niet hebben? Pleegzorg kan dan altijd nog. Wel dapper dat jullie dat overwegen. Vind het altijd heel wat. Toch kinderen met een hoop bagage. Ik kan je niet zeggen wat je moet doen. Ik kan je alleen zeggen wat ik zou doen, en dat is toch voor die laatste kans gaan. Ik persoonlijk zou aan het eind willen kunnen zeggen dat ik er alles aan gedaan heb. Ik zou alle moed bij elkaar rapen en nog 1 keer die molen in (wel Dusseldorf uiteraard! Hoor ik veel goede verhalen over), nog 1 keer die rothormonen, nog 1 keer op en neer reizen. Nog 1 poging voor een kindje. Ik zou achteraf geen spijt willen hebben. Ik wens je heel veel succes en wijsheid in het nemen van je beslissing hierin.
Bedankt voor je reactie. Maar ja ik weet het maar het probleem is juist dat ik het niet weet of ik spijt ga krijgen ik ben er bang voor dat het zo zou zijn...
Bedankt XElles het zet me aan het denken. Maar pfff wat is dit verschrikkelijk moeilijk allemaal ben er zo moe van...
Geef het even tijd. Natuurlijk vreet dit aan je en kost dit al je energie. Neem geen overhaaste beslissing. Kun je niet eens vrijblijvend informeren bij Dusseldorf? Mijn lieve forumvriendinnetje Lets heeft daar een mooie succeservaring opgedaan. En zij is 1 van de velen.
Ja ik denk dat ik dat ook ga doen. Ben erg benieuwd hoe zo'n traject in Dusseldorf precies verloopt. Lange wachtlijsten en moet je weer van top tot teen gescreend worden..? Naja genoeg vragen..
Dat durf ik je niet te zeggen. Ik zal Lets eens vragen of ze hier even wil reageren. Kun je haar misschien ook een en ander vragen.
Hoi Miekiej, Lets hier...via elles Ik heb afgelopen jaar vier icsi's gehad, alle vier in dusseldorf. De laatste twee waren raak, helaas een miskraam, maar nu bijna 19 weken zwanger. Het is een zwaar traject zoals je weet, maar ik moet zeggen dat ik er nooit spijt van heb gehad dat we door zijn gegaan. En ook niet van dusseldorf, ze zijn daar zo kundig. Denken mee. Iedereen die daar werkt is gewoon altijd vriendelijk geweest, aan de telefoon in het echt. Maar ook meelevend, veel meer als hier in nederland. Of je helemaal opnieuw gescreend enzo moet worden weet ik niet, wij zijn nooit in nederland onder behandeling geweest voor icsi. Medicatie wordt meer afgestemd op jou als persoon, ipv de protocollen in nederland. Punctie is onder narcose, doet dus helemaal geen pijn! Ik heb veel gehad aan dit forum http://www.zwangerschapspagina.nl/mmm-clubs/540118-icsi-d-sseldorf-deel-5-a-141.html Je kunt daar altijd alles vragen, er is altijd wel iemand die je antwoord geeft eigenlijk. Je mag mij rustig ook een priveberichtje sturen als je dat fijn vindt. Succes met de moeilijke beslissing!
Ik begrijp je helemaal. Na 4 icsi's, 7 keer iui met donorzaad en 4 miskramen ben ik het ook beu. Moe, leeg, verdrietig en op. Helaas betekend stoppen ook direct dat wij dus nooit papa en mama zullen worden. Het is een afweging die je maakt. Bv. Ik ken mezelf, als we nu stoppen blijft het aan me knagen; hadden we maar dit, hadden maar dat. Ik wil er gewoon alles aan gedaan hebben, alle mogelijkheden benut hebben. Voor jou en je partner de taak om deze afweging ook te maken; kan je nog door, wil je nog door en ben je bereid de gevolgen van je keuzes te accepteren. Ook zeer belangrijk; zit je op 1 lijn hierin. Heel veel succes met het maken van deze keuze!
Lets heel erg bedankt voor de informatie ik ga nog eens rustig door het forum lezen daar kan ik vast ook heel veel meer informatie inwinnen. Super dat je nu al bijna 19 weken zwanger bent. Spannend ook na meerdere miskramen. Ik wens je een prettige en voorspoedige zwangerschap!! Rizzoli ook al zo lang bezig... Heftig allemaal he.. Ik ben ook bang als we nu stoppen dat het gevoel aan me blijft vreten.. Wat als...? Mijn partner is heel makkelijk soms een beetje te wardoor het voelt dat ik alle keuzes moet maken. Lijkt makkelijk hij staat overal achter maar maakt het ook ingewikkeld soms. Weten jullie al hoe verder??
Lieve miekiej, Ik heb even meegelezen en inderdaad niemand kan je daarmee helpen behalve jijzelf.. Maar in de reactie's die geeft geef je toch wel aan dat je bang bent dat je er spijt van krijgt als je het niet doet... Zorg dat je achteraf geen spijt krijgt en desnoods ga je toch alleen voor een gesprek in dusseldorf... Misschien kan je dan makkelijker een beslissing maken. Ik hoop dat alles goed komt voor je Liefs cheyenne
Al sinds icsi 3 stelden wij ons erop in dat we na poging 5 zouden gaan stoppen. Met het idee dan maar een leuk leven met zn twee te starten en dat het dan hoe dan ook duidelijkheid en rust zou geven ook al zou het heel verdrietig zijn. Niks was minder waar, al snel bleek poging 5 een vroege miskraam en meteen voelde het niet goed, waarom stoppen als de kansen theoretisch gezien prima zijn en we mentaal het nog een keer aan kunnen. Icsi 6 werd langzaam maar zeker een feit, en nu? Nu ben ik zwanger, heel pril, nog spannend dus maar toch... Ik denk dat je afweging met veel factoren te maken hebben, wat de medisch redenen zijn van jullie traject, hoe je je mentaal en fysiek erbij voelt, waar je de volgende poging wilt doen. Wij hadden het geluk erg tevreden te zijn met een zkh dichtbij, moest er zelf niet aan denken al dat gereis in een toch al zo spannende tijd. Mij heeft psychologische hulp trouwens veel geholpen beslissingen te maken en alles op een rijtje te zetten Het is hoe dan ook geen makkelijke beslissing, luister goed naar jullie gevoel. Veel succes
Ik denk niet dat je er al aan toe bent een definitieve keuze te maken. Daarom zou ik nog alle opties open houden en naar de afspraak op 15 januari gaan en ook alvast informatie inwinnen over Düsseldorf of misschien gewoon een afspraak daar maken voor een informerend gesprek. In principe kun je met beide trajecten gewoon verder en over een tijdje pas een echte keuze maken. In mijn ogen sluit het ene het andere niet uit, toch? Misschien dat een groot deel van je twijfels voort komt uit je tevredenheid over je huidige ziekenhuis. Ik heb dat ook gehad en wilde na enkele iui's en twee icsi's absoluut niet meer verder in ons ziekenhuis. Omdat ik echter vastberaden was alle drie pogingen, die toen vergoed werden, te benutten (om het 'wat als' gevoel te voorkomen) ben ik naar een ander ziekenhuis gaan kijken en snel bij UZ Gent uit gekomen. Ik heb ze toen gewoon gebeld en mijn situatie voorgelegd en een afspraak gemaakt voor een paar weken later. Het was of ik in een warm bad terecht kwam en nu we weer voor icsi gaan hebben we geen moment getwijfeld en gelijk weer een afspraak gemaakt in Gent. Ik denk dat ik na twee icis's gestopt was als ik dat in Nederland had moeten blijven doen. Of ik had de derde poging met veel tegenzin gedaan. Het maakt gewoon zo veel uit of je je prettig voelt bij de behandeling! Als je nog enige twijfels hebt zou ik echt verder kijken en wie weet kun je over een paar weken wel een beslissing nemen waar je volledig achter kunt staan.
Wat zijn er toch helaas een hoop dames die hetzelfde meemaken, al lijk je in je eigen omgeving altijd de enige... Wat ik nog even wilde zeggen... Als je echt erg tegen de reistijd op ziet... De follikelmetingen kun je soms in goed overleg in nederland laten doen bij je eigen ziekenhuis. Wij hebben hier zelf niet voor gekozen, omdat dusseldorf voor ons een uur rijden is. (Enkel) en we graag alles op dezelfde plek wilden hebben. Maar ik weet dat er dames waren die drie uur in de auto zaten, en dat natuurlijk wel deden. Wij combineerde ritjes ook vaak met een bezoekje aan een leuke winkel, zoals de dm, mijn favoriete duitse drogist waar alles veel goedkoper is dan in nederland en dan kocht ik iets leuks voor mezelf. Maar op een of ander manier ging ik na een bezoekje dusseldorf vaak ook met een positief gevoel naar huis, en dat doet ook goed... Je nog een beetje ingelezen op t andere forum? Als je vragen hebt, stel ze he! Dat vindt niemand erg!
Heel begrijpelijk dat je het een beetje gehad hebt. Belangrijkste vraag is ga je er later geen spijt van krijgen? Ik zou naar de infobijeenkomst gaan van pleegzorg, maar misschien ook even naar Dusseldorf gaan? Dan kunnen ze je vragen beantwoorden en kan je zelf beslissen of je dat allemaal ziet zitten.
Dat klopt, wij kunnen de follikelmetingen ook gewoon in NL doen. Voor ons is Gent 3 uur rijden (enkele reis), dus dat scheelt enorm. Ik hoef alleen voor de punctie, terugplaatsing en eventuele gesprekken naar Gent te komen. Als we heel vroeg een afspraak hebben (bijv. voor de punctie) pakken we de avond ervoor een lekker hotelletje in Gent en maken we er een leuke avond van. Wij werden ook altijd helemaal positief van UZ Gent, dan valt het inderdaad wat minder zwaar om er naartoe te gaan. Nog steeds zijn we gek op België, het voelt toch een beetje alsof onze dochter daar vandaan komt.
Ik heb je verhaal gelezen en het lijkt me een heel moeilijke beslissing. Je kunt altijd een pauze nemen zodat de druk er even vanaf is. Als je jezelf beter voelt en tot rust bent gekomen alsnog weer verder gaan. Ik wens je heel veel succes met wat je doen gaat