Danique was 2,5 toen Quinten werd geboren. De VK heeft aan het eind van zondagmiddag thuis mijn vliezen gebroken, Danique was met papa beneden. Bijna meteen begon het, oudste stiefdochter is gekomen om op haar te passen en snel daarna zijn we naar het ziekenhuis gegaan (ervaring met stortbevalling, dus niet thuis verder afgewacht). Danique hadden we uiteraard van tevoren goed voorbereid met erover praten, boekjes, haar eigen babyfilmpjes van destijds, etc. Ze wist dus wat we gingen doen. Zij heeft zondagavond haar gewone routine hier gedraaid met haar grote halfzus, zondagavond waren we om 22.30 met Quinten weer thuis en toen lag zij al lekker te slapen. De volgende ochend lag ik met Quinten in bed toen ze wakker werd en daar heeft ze met haar kleine broertje kennis gemaakt. Vanaf de 1ste minuut is ze super lief voor hem geweest. Ze ging hem aaien, kusjes geven, enzovoort. We hebben haar ook lekker veel aandacht gegeven, ging helemaal goed. Ook hebben we haar, zogenaamd als cadeautje van 'de baby', een pop gegeven. Waar ze vervolgens nauwelijks meer naar heeft omgekeken
K. was bijna 2 toen haar zusje geboren werd. Uiteindelijk kreeg ik op zaterdagavond een keizersnee. De volgende dag brachten mijn moeder en zusje onze oudste. K. mocht als eerste naar binnen. Ze had een grote ballon bij zich. Dit was veel mooier. Na een minuut zag ze haar zusje. Ze was blij en trots, gaf haar een kusje. (op de foto zie je alleen maar een big)Even later kwamen mijn moeder en zusje binnen. Alle kraamcadeautje waren erg interessant. Nu is ze helemaal trots. Als we haar komen halen op het KDV is het: Mama. papa. zus, zus, zus. (Vergeet mijn zusje niet)
O wat een super mooie verhalen, gelukkig dus toch veel "romantiek" Het zal ook wel erg van het kindje en de situatie (zh) afhangen lijkt mij.
Ik kijk er ook al helemaal naar uit! Hahaha! Ik hoop dat ik weer lekker thuis kan bevallen en dan het liefst 's avonds/ 's nachts zodat R lekker thuis kan blijven en wakker wordt wanneer alles achter de rug is! Maar goed daar valt natuurlijk niks over te zeggen. Moet hij toch naar iemand toe (opa/oma of zus) dan wil ik dat hij als eerste bij ons komt. Dus opa en oma brengen hem dan wel naar ons maar die wachten dan maar even beneden. Ik wil echt eerst met zijn viertjes. Heb het bij vrienden gezien dat de oudste met beide opa en oma's de kamer op kwam en die is weken onwijs druk geweest en wilde niks van zijn moeder weten. Wil natuurlijk niet zeggen dat dat daardoor komt maar goed, naar mijn gevoel kan je dan niet goed de aandacht aan je oudste geven als heel de kamer vol staat iedereen je feliciteert en over de baby hangt! Een cadeau voor de oudste van de baby vind ik een hele goede leuke tip! Spannend hoor, ben zo benieuwd. Hij kust mijn buik nu al. Hihi! Hopelijk is hij net zo dol op zijn toekomstige broertje/zusje als op alle baby's in onze omgeving.
Hier ook romantiek ten top hoor ik kan er nu nog om huilen als ik eraan terug denk.....Ze was net 1 geworden dus het besef van een broertje was er nog niet echt natuurlijk, maar goed, ik was dus net bevallen en mijn moeder kwam binnen met onze dochter en ze ziet haar pasgeboren broertje en ze begint me daar een partij te stralen! En maar roepen "beebiej beebiej beebiej!" ze was er helemaal blij mee Dat veranderde echter binnen een dag.... Toen bij haar het besef kwam 'dat dat kleine huilerige roze mannetje' bleef en ze niet meer het alleenrecht over haar papa en mama had draaide ze 100% om, ze moest er een week of 3 niks van haar broertje hebben.... Maar ook dat veranderde weer... Ze had door dat het broertje toch echt niet meer weg zou gaan, en nu zijn ze stapelgek op elkaar! aan iedereen die ze tegenkomt, of dat nou een wildvreemde is of haar oma die ze min 3x in de week ziet, iedereen moet even naar haar broertje kijken dan is ze zo trots "kijk! *naamzoon*!