Ik wil even mijn verhaal met jullie delen. Afgelopen maand hebben wij onze laatste iui poging gehad. Vanaf dit jaar zouden we met IVF beginnen. Vrijdag had ik ongesteld moeten worden. Dit gebeurde niet. Toen een zwangerschapstest gedaan. De Clearblue digital gaf zwanger aan. Omdat het voorons zo onwerkelijk was heb ik zondag een restje gedaan van testpoint. Deze gaf negatief aan. Met dezelfde opgevangen urine heb ik nog een clearblue digital test gedaan. Deze gaf wederom positief. Maandag gaf de tweede testpoint voor de tweede keer geen tweede streep. Dus twee positieve en twee negatieve testen. De fertiliteitsarts hield het op zwanger. Op 21 januari zou ik een echo krijgen. Gisteravond ben ik een druppeltje bloed verloren. Vanmorgen vroeg weer en nu weer iets meer. Het was helder bloed en het lijkt nu erger te worden en donkerder. Ik denk dat het geluk wederom niet aan onze zijde heeft mogen staan. Ik zit er even doorheen. De vreugde was van korte duur met deze mooie clearblue test. We kunnen nu alleen nog maar huilen.....
Mar, wat naar voor je! Ik kan me voorstellen dat je heel verdrietig bent... Ik hoop voor je dat het een innestellingsbloeding is, maar ik snap je gevoel en angst. Ik duim voor je. (en anders bij je IVF poging). Knuffel!
Bedankt Doortje. Ik ben zo bang dat ondanks de positieve testen deze poging nu officieel dus ook mislukt is.... Een slecht begin van het nieuwe jaar. De onzekerheid en het constante wachten is killig...
Hè meid, wat naar om zo het nieuwe jaar te moeten beginnen! Moed houden hoor! Even een positief verhaal: bij mij is het mbv iui ook nooit gelukt (8 gehad). Daarna begonnen met IVF. Eerste poging, eerste terugplaatsing was gelijk raak! En nog geen jaar na de bevalling was ik gelijk weer zwanger van de eerste cryo-terugplaatsing van diezelfde poging.
Jeetje wat naar Mar75! Eerst blijdschap van de positieve test en nu toch bloedverlies. Ik hoop dat het inderdaad een innestelingsbloeding is!!! Sterkte!
Gisteravond met spoed nog onderzocht door gynaecoloog. Ik vloei enorm en heel anders dan een menstruatie. Gisteren begon mijn buik ook enorm op te zwellen. De gynaecoloog dacht aan overstimulatie maar dat kan niet omdat ik geen stimulerende middelen heb gespoten. Ik heb uitsluitend een Ovitrelle prik gezet. Uit de echo van gisteravond bleek ook dat dat het niet was. De gynaecoloog hield het op een miskraam. Het opzwellen zijn mijn hormonen die denken dat mijn lijf nog zwanger is. Dat doet zeer.... Met de fertiliteitspoli afgesproken dat ik komende maandag en dinsdag weer een zwangerstest doe want dat zouden deze hormonen uit mijn lijf moeten zijn. Ze gaan er niet meer vanuit dat ik nog zwanger ben.
Ahhh mar, ik lees net je verdrietige verhaal.. wat erg!@ Ik snap je gevoel ook zo van die hormonen die denken dat je lijf nog zwanger is en dus volop doorgaat met opzwellen van alles.. Bij mij kwam het ook niet in 1 keer los, en duurde het echt lang voor het hcg uit mijn lijf was. Waarom prikken ze niet je hcg, dan kunnen ze precies de waardes zien of het past bij een gezonde zwangerschap of niet? Hebben ze bij mij toen wel gedaan... In het begin was het nog goed, maar een week later was het wel gestegen maar te laag voor een gezonde zwangerschap..toen wist ik precies waar ik aan toe was. Anders moet je daar even naar vragen... duidelijkheid is erg prettig in deze emotionele periode... Heel veel sterkte meid, knuffel Visje.
Ik vond met name de houding van de verpleegkundige die ik woensdag aan de telefoon heb gehad erg storend. Erg koel en weinig medeleven. Bloedprikken was voor haar geen optie. Ik moest maar even wachten en een zwagerschapstest doen. Met de uitslag kon ik weer terugbellen. Ik heb gisteren weer terug gebeld en gevraagd om een gesprek met de arts. Ik ben er ook niet zo goed aan toe (erg emo) en wil graag weten hoe nu verder. Door met Iui? Dit was immers de laatste iui of toch starten met IVF? Misschien raar om te zeggen maar na zoveel keer Iui is toch wel gebleken dat het zaad van mijn man beter is in de winter. Misschien dat dat nog mee telt?
kan me je gevoel zo goed voorstellen... je moet hierin echt je hart volgen meid, wat je gevoel vaak zegt is meestal wel de goede richting. Als je nog een keer iui wilt, dan moet je dat doen, maar heb je daar ook maar enige twijfel bij dan zou ik voor ivf gaan. en raar van de verpleegkundige zeg!! ik zou het wel melden als ik jou was.. ze horen hier ook wat medeleven te tonen, anders zijn ze niet geschikt vind ik!!!!!! en anders zoek je ook hulp bij een bv maatschappelijk werker? bij ons in het zh bieden ze dat ook elke keer aan... maar nu loop ik bij een psych hier bij ons dichtbij. het kan wel helpen om hier je gevoelens neer te leggen.. denk goed om jezelf meid!! je moet niet jezelf hierin verliezen, dat heeft ook geen goede uitwerking op een eventuele zwangerschap.. sterkte en hou moed!!