De eerste ziekenhuisopname is een feit. Met 24+4 ben ik opgenomen omdat de baarmoederhals steeds korter wordt, nu 2.5cm en er inwendig een trechtervormige ontsluiting te zien is. ik heb weeenremmers gehad en 2 spuiten voor de longrijping. Gelukkig is het nu rustig, maar het kan ineens zo weer omslaan. Wat ben ik bang en onzeker! Ik weet niet goed wat ik kan verwachten als de kleine nu zal komen. De arts heeft alleen gezegd dat 50% van de kindjes die geboren worden in dit termijn complicaties zal hebben. Weten jullie wat ik zou kunnen verwachten? Bij onze eerste zoon was het eigenlijk hetzelfde verhaal. Toen kreeg ik met 26 weeën en moest ik naar het ziekenhuis, ook aan de weeenremmers en longrijpingsspuiten. Gelukkig is dat goed afgelopen en meneer is met precies 37 weken geboren! Ik moest die periode steeds in en uit het ziekenhuis. Hopelijk houdt ik het nu ook goed uit, maar ik ben zo ontzettend bang!
Sterkte en rustig aan! Vorige keer heb je het ook nog lang uit kunnen houden, dus waarom nu niet?! Wij hebben ongeveer hetzelfde scenario gehad (maar met een andere oorzaak) en bij mij is ze ook nog 7.5 week blijven zitten ! Ik wens jullie veel geluk en rust! LFS.
Pfff wat een stress zal jij hebben. 2x kans op een prematuurtje... Ik zeg: heeeeeeeeeeeeeel rustig aan doen! Met een termijn van 24 weken starten ze een behandeling als de kleine al komt. Babies die voor de 24 weken worden geboren, worden niet eens behandeld. Dus wat dat betreft zit je goed. Even heel zwart/wit... Dit wil echter niet zeggen dat het ook goed afloopt. 24/25 weken is natuurlijk heel erg klein nog. Met deze termijn heb je nog veel kans op bloedingen in de hersenen als hij/zij nu al geboren wordt. Tevens ademhaling zal moeilijk zijn. Ik wou dat ik tegen je kon zeggen dat het allemaal goed zou komen. Maar ik denk dat je realistisch moet zijn en moet weten dt het nu nog veeeeeeeeels te vroeg is. Dus hou zo veel mogelijk rust! Lig je in het (academisch) ziekenhuis? En stel zoveel mogelijk vragen aan de artsen. Sterkte meid, ik hoop dat die kleine nog ff binnen blijft! Knuf
Wennepen, wat een schrik. Ik hoop voor je dat het rustig blijft, en dat kan natuurlijk zomaar hè! Maar het is zo moeilijk om daar in dat bed te liggen, niets te kunnen en je angsten weg te moeten duwen. Het is een nachtmerrie, ik heb het zelf ook meegemaakt toen rond dezelfde termijn de vliezen braken. Ik heb het nog 6 weken uitgehouden, en elke dag was er 1. Aan doemscenario's heb je niets nu. Bovendien: komt tijd, komt raad. Ik denk aan je en duim voor je. Het kan allemaal goed komen, hou je daaraan vast.
Ik hoop ook zo dat de kleine nog binnen blijft en dat mijn lichaam nog een tijd mee wil werken. Het is echt zo spannend en slopend! Nu met de weeenremmers is het een stuk rustiger, maar ik blijf toch krampjes houden zodra ik gedoucht heb. Voor mij een teken dat het nog niet echt super rustig is. Ik lig nog niet in een academisch ziekenhuis omdat ze hier hopen dat ik de kleine nog even binnen hou. Als het door gaat zetten word ik per ambulance over gebracht. Pfff, wat een slopende tijd gaat dit worden....
Ik heb gelukkig niet meegemaakt wat jou nu overkomt (de mijne was er "plots" met 34 weken), maar wil je wel heel veel sterkte wensen! Mijn moeder heeft van mij en van mijn broer wel zo gelegen vanaf ongeveer 24 weken (35 jaar geleden) en zij vertelde me dat ze zich rustig kon houden door aan ons te denken. Wij zijn met 35 en 38 weken geboren!
Heb het ook niet meegemaakt net als mopje ook spontaan en plots op 32 weken, maar ook veel sterkte toegewenst. Denk vooral aan jezelf en je kleintje in de buik. De tijd zal inderdaad voorbij kruipen, maar het is in het belang van je kindje en daar moet je je aan recht trekken!!!