Ik heb deze vraag ook aan de lactatiekundige gesteld, maar misschien hebben jullie ook nog een idee? Onze zoon is geen ster in slapen, al vanaf het begin niet. Hij heeft een periode van een week of 6 doorgeslapen, maar na ongeveer 5 maanden was dat over en kwam hij weer voor een voeding. Nu is vanaf die periode mijn man door de weeks niet thuis ivm baan in het buitenland en zijn we gestopt met inbakeren. Daarna heeft hij ernstige astmatische bronchitis gekregen, tandjes, weer ziek en nu verlatingsangst en eenkennigheid. Bovendien heeft hij de afgelopen weken leren kruipen en staan. Uiteindelijk komt hij nu zo'n 6x per nacht en krijst dan ook echt. Aangezien ik zelf niet aan mijn rust toe kwam en dat me minder geduldig maakte, hebben we hem weer bij ons op de kamer gelegd. Bij ons in bed is hij het meest rustig. Dat vind ik op zich geen probleem, maar ik wil wel voorkomen dat hij straks ieder half uur komt. We hebben hiertoe ook besloten omdat we 2 verhuizingen in 1 maand tijd voor de boeg hebben en we hem niet nog meer stress willen meegeven. Als hij wakker wordt, dan huilt hij dus niet gewoon. Ik kan hem dus ook niet even laten huilen, want hij is helemaal overstuur. Hij neemt dan een aantal slokken BV, soms meer en valt weer in slaap. Als hij een keer wel gewoon huilt/narrelt, dan laten we hem wel gewoon liggen. Hij krijgt nog steeds op verzoek, maar op werkdagen krijgt hij na het aankleden, dan kolf ik leeg voor tussen de middag (+/- 50 cc), krijgt hij 's middags een bakje griekse yoghurt dat hij soms wel en soms niet opeet, dan uit mijn werk vóór het avondeten en dan voor het slapen gaan (+/-19 uur). En dan gaat hij rustig in zijn eigen bedje slapen tot een uur of 9 en dan begint de ellende van om de 2/2,5 uur. Op vrije dagen (4 in totaal en achter elkaar) krijgt hij vaker BV, zo'n 2/3 keer extra overdag. Hij is nu 71 cm en 8530 gram, allebei net iets onder gemiddeld, maar mooi in verhouding. Verder zijn al regelmatig zijn oortjes gecheckt, soms wat geïrriteerd, maar paracetamol brengt geen verandering in zijn slaapritme. Het maakt ook niet uit of hij veel/weinig bijvoeding heeft gekregen en of hij veel/weinig heeft geslapen overdag. Ook eerder/later naar bed maakt niet uit. Wat mij wel opvalt, is dat hij meerdere kaakbewegingen maakt, voordat hij doorslikt en dat het eigenlijk zelden is dat hij iedere kaakbeweging slikt, maar of dat wel of niet normaal is, weet ik niet. Belangrijk is wel om te weten dat hij altijd vrolijk is overdag, lacht de hele dag en huilt eigenlijk nooit, behalve in krijsmodus als hij moet slapen. Lang verhaal, maar wat ik eigenlijk wil weten, is of Hugo nog voldoende heeft aan mijn BV of dat hij toch KV bij moet krijgen. Dat wilde ik eigenlijk niet, maar als dat verbetering brengt c.q. een stabiele situatie, dan sta ik daar voor open.
Hoelang is dit al zo? Rond de 9 maanden is een "fase" van verlatingsangst. Dat is vooral 's nachts als het donker is en hij niemand ziet. Heeft hij een nachtlampje op zijn kamer? Als hij meteen overstuur is moet je hem troosten. Mijn oudste heeft ook flink last gehadd van verlatingsangst. We hebben heel wat tijd bij zijn bedje doorgebracht. Van de één op de andere nacht was het over. Je kunt hem helpen door overdag veel kiekeboe en verstopspelletjes te doen. Dan leert je kindje dat als je iets even niet ziet dan nog wel aanwezig kan zijn. Als je zegt dat het niet uitmaakt of hij overdag veel of weinig bijvoeding krijgt lijkt het me niet dat je hoeft te stoppen met BV, hij zal dan op FV echt niet anders gaan doen.
ik zou kunstvoeding bijgeven. Hier door kma allergie al snel moeten stoppen met bv en nu is ze 18 maanden oud en wordt ook krijdµsend wakker. Ik dacht last van haar buikje maar in overleg met de ka geef ik haar nu als slapend de fles dus al voor ze wakker wordt en het gaat een heel stuk beter. Denk dus echt dat ze gewoon hongerig is maar ze reageert alsof de wereld vergaat op zo een moment.
Wat let je om het gewoon eens een paar dagen uit te proberen? Als het niet werkt, kun je weer stoppen, zou ik denken? Het klinkt wel erg zoals we hier met Thirza nachtelijke drama's hebben gehad en bij haar was het zeker weten geen tekort aan BV, maar echt fysieke klachten. Dat zijn oortjes geirriteerd zijn regelmatig, zou voor mij reden zijn om een verwijzing KNO te vragen en er eens echt goed naar te laten kijken. Thirza bleek daar echt gigantisch last van te hebben en na het plaatsen van buisjes, (en nog waterpokken, 6e ziekte en wat kiezenrondes), ging ze toen eindelijk doorslapen.
De verlatingsangst speelt ook al ruim een maand en vanaf 5 maanden is hij bezig met ziek zijn, tandjes krijgen, weer ziek zijn etc. De verlatingsangst is nu echt erg, als je overdag al een stap weg zet, is het dikke tranen. We doen al wel kiekeboe een hele tijd, maar schijnbaar heeft hij nog steeds niet het vertrouwen. Het rare is dat ik zelf ook niet persé denk dat mijn bv te weinig is. Heb nog steeds melk over als hij klaar is met drinken en mijns inziens zou hij dan overdag ook moeten huilen als hij honger heeft. Maar wacht ook nog even het antwoord van de lactatiekundige.
Sneu voor haar zeg! Ga dit zeker ook proberen als niets anders helpt. Fijn dat het met jullie dochter nu beter gaat!
Ik hik een beetje op 2 gedachten, idd ook pijn of toch een combinatie en opeenstapeling van alles. Wil binnenkort nog even naar de dokter om alles uit te sluiten. En dan mss wel naar mijn osteopaat, eens laten checken. Vanavond bv viel hij niet aan de borst in slaap en begon te huilen zodra ik het lichamelijke contact verbrak en hij het idee kreeg in zijn bedje te moeten liggen. Ik heb het even 2x 5 minuten aangekeken, maar hij werd niet rustiger. Toen bij hem gaan staan, hand op zijn buikje en aai over zijn bol en hij sliep. Nu in ieder geval geen honger. Pff, kunnen ze geen gebruiksaanwijzing meeleveren?
Haha, ja... die gebruiksaanwijzingen die nooit meegeleverd worden Ik vind z'n gedrag iig erg bekend klinken. Thirza had ook altijd heel veel moeite met gescheiden worden van mij, (om welke reden dan ook, dus idd ook stoppen met voeden). Tot ze dus eindelijk goed in d'r vel zat en toen ging het heel snel heel erg veel beter... Ze had gewoon altijd pijn, kunnen we achteraf zeggen, en daardoor wilde ze altijd bij mij zijn.
Op borstvoeding.com staat dat dit wel een teken is dat je kindje op deze manier alleen maar zuigt en nauwelijks wat binnen krijgt. Normaal is het zuig slik en niet zuig zuig zuig zuig slik. Kan zijn dat er voor hem niet voldoende melk komt, maar hij is verder tevreden, dus honger zal hij niet hebben. Maar hij krijgt ook bijvoeding dus dat is ook zo gek niet. Maar denk niet dat dit het probleem is voor het gedrag van je kindje. Maar het zal meer de verlatingsangst zijn en de sprongetjes, dat hij nu zo onrustig is.
Ik denk ook niet dat kunstvoeding zal helpen. Zijn gedrag klinkt toch echt als pijn/ongemak. Misschien eens een doorverwijzing vragen naar de KNO, want dat het 's nachts opspeelt klinkt toch als oortjes...
Hij was net weer aan het spoken en wordt dan alleen maar stil als ik hem tegen me aan neem, op zijn zij, met zijn hoofd op mijn arm. Hij lijkt soms ook wel krampjes te hebben en laat dan windjes, maar of dat de hele oorzaak is van het probleem? Zijn ontlasting is verder goed. Moet hij bij oorpijn niet meer grijpen naar zijn oortjes 's nachts? Hij heeft dat wel gedaan, maar nu niet meer. Weet denk ik nu wel bijna zeker dat er geen sprake is van honger. Hij zoekt nl geen seconde naar mijn borsten, terwijl hij dat wel doet als hij 's nachts een echte voeding wil. Hij wordt dan ook pas stil als ik hem die geef.
Misschien een keer proberen te kolven en dan het flesje in bed geven? Zo doe ik het hier maar dan met kv. Daar kalmeren ze ook van. Zodra hij in slaap valt een speentje in zijn mond doen (ik weet niet of hij die gebruikt). Hier wordt ze tegenwoordig ook een paar keer nacht wakker terwijl ze altijd doorsliep vanaf 6 weken.
Als ze echt last hebben van oorpijn grijpen ze idd ook naar hun oortjes en willen ze maar al te graag drinken, dat verlicht de pijn, door het slikken.
Ik herken het wel als een sprong rond de 9 maanden. Hier precies hetzelfde met de verlatingsangst. Ik kon geen kant op of het was brullen. In de nacht steeds wakker worden en huilen herken ik ook van die periode. Dit gaat vanzelf beter worden. Troosten wanneer nodig en evt voeden en je er niet zo druk om maken. Het is even vervelend en je raakt uitgeput door het weinige slapen maar daar kan je even niet omheen. Uiteindelijk is deze periode al snel weer over.
Daarom slaapt hij lekker bij ons op de kamer/in bed. Maar dit duurt al een paar maanden, dus of het (alleen) de verlatingsangst is?! Maar dat zal het ongetwijfeld verergeren. We gaan het zien, maar wil altijd graag ergens een oorzaak voor hebben, ondanks dat ik weet dat het soms niet zo zwart/wit is.