Dat snap ik niet, dus jou vriendin mag wel afspreken met exen maar als jij dat zou doen zou ze hoogstwaarschijnlijk jaloers worden?
Ja. Nou heb ik exen waar ik absoluut geen contact mee wil. Maar zij is wat jaloers aangelegd inderdaad en ik wat minder. Ze zou me niet proberen tegen te houden hoor, maar ik merk het wel als ze zich wat bedreigd voelt. Dit bespreken we dan gewoon hoor en dan is het ook weer goed.
Mijn man heeft 0.0 exen. Geen vriendinnetjes gehad voor mij en ook geen vrijpartijen dus nergens last van. hij heeft ook geen last van mijn ex. Die spreken we niet maar als we hem toevallig tegenkomen dan wordt er een kort praatje gevoerd. En klaar.
De ex van mijn partner wil nog steeds niks van mij weten na 2,5 jaar. Ze hebben samen een kind. Als mijn naam alleen al genoemd wordt is het hel. Wekenlange bombardementen aan scheldpartijen waar ook hun kind bij betrokken wordt. Ik mag hun kind van haar ook niet zien. Ze weet nog steeds alleen mijn voornaam en dat wij samen zijn. Verder helemaal niks. Mij ontmoeten wil ze absoluut niet, ze doet zoveel mogelijk alsof ik niet besta. Ook zijn moeder mag mij niet noemen (bv dat ik aanwezig was op haar verjaardag) Dat noemt ze "pesten" en dan krijgt zij de ladingen berichten over hoe ik het pure kwaad ben en hoe slecht haar zoon is (gebaseerd op 0 informatie dus) Ze wordt gek als ze het vermoeden heeft dat hij bij mij vandaan komt als er een wisselmoment is (bv als hij van de andere kant komt aanrijden oid) en scheldt dan alles bij elkaar in het bijzijn van hun kind. Dat ik een hoer ben en hij een walgelijke vader die een slet voor de moeder van zijn kind zet. Ze eist dat hij de relatie verbreekt. Ze komt onaangekondigd langs en houdt dan non stop de bel (die niet uitkan) ingedrukt terwijl hun kind probeert te slapen. Mediaton levert al jaren niks op, ze zit alleen maar in slachtofferrol. Ondertussen wordt hij gestalkt met bombardementen aan sms'jes die variëren van "je bent verschrikkelijk en waarom dan wel niet" en "ik zit bij het kampvuur en wil dat je erbij was want wij horen bij elkaar" Hun zoon heeft een enorme angst ontwikkelt voor zijn moeder. Het houdt ons samenwonen wel tegen in ieder geval. Want wat gebeurt er dan? Mijn partner geeft al aan dat we camerabewaking nodig gaan hebben. We zouden beide in elk geval niet verbaasd zijn als er ooit brand wordt gesticht bij ons, of dat mijn remmen onklaar gemaakt worden. Ik voel me heel vaak schuldig richting hun zoon, ook al weet ik prima dat het echt niet aan mij ligt. Zijn zoon en ik kunnen het enorm goed vinden, we hebben echt een klik. Richting hem zal ik nooit uiten wat ik van zijn moeder vind of wat er verder allemaal speelt. Maar het gevoel dat ik het onderwerp ben van zoveel stress voor hem en mijn partner doet me heel erg veel.
De ex van mijn man had het lastig in het begin dat ik er bij kwam. Mijn man is 10 jaar daarvoor bij haar weg gegaan Was meer broer/zus relatie. Dus toen wij samen gingen viel ineens een stuk voor haar weg. Inmiddels hebben we na een aantal gesprekken het er met haar over gehad. Ze vervuld nu de tante rol voor onze kids. Iedereen in onze omgeving keek erg vreemd op hoe we dit invulling hebben gegeven. In het begin had ik moeite met haar. Ze kan soms wekenlang onder een steen kruipen en dan ineens vol in beeld zijn en dan jammer vinden als we al plannen hebben. Maar ben er inmiddels achter dat hoe ze soms is juist de reden is dat mijn man haar als een vriendin heeft en niet meer als partner