De geboorte van Estrella, ons 3e kindje

Toch maar besloten om wel mijn verhaal te doen en het op papier zetten deed me meer dan ik dacht.

Vanaf 26 oktober, ik was toen 38.6 weken zwanger rommelde het al met voorweeen. Ook al is het mijn derde kindje, ik was dit niet gewend van de vorige zwangerschappen en dacht dan ook dat het niet al te lang meer kon duren. Maar helaas.
Woensdag 31 oktober moesten we weer naar de VK en ik vertelde dat het al sinds de 26e rommelde en dat ik het door mijn bekken instabiliteit het echt wel zat was. Dit was ik al met 37 weken, ook toen wat rommelwerk gehad.
Ze besloot om een inwendig onderzoek te doen en concludeerde dat ik 1 cm ontsluiting had, mijn baarmoedermond was aan het verweken. Ze besloot om te strippen, kijken of dit net het laatste zetje kon zijn. Ik was hier dan ook erg blij mee, werd tenminste serieus genomen!
’s Avonds toch wel behoorlijk wat weeën, maar niet pijnlijk genoeg en te netjes om de 5 minuten.
Toen ik naar bed ging waren ze ook weg. Ik baalde als een stekker. Merkte vanaf die woensdag dat ik wel vaker weeën kreeg. Dit zaterdag 3 november was ik uitgerekend en ook toen weer ’s avonds weer weeën, deze duurde langer en iets heftiger, op het doorzeuren van mijn man toch maar de VK gebeld. Ik vond dit niet zo nodig omdat ik ze nog te makkelijk op kon vangen, maar ja mannen hè.
We moesten het even aankijken en mochten als het heftiger werd altijd weer bellen. Dus precies zoals ik al dacht. We spreken af dat ze morgen even langs komt en als we op 3/4cm zitten zal ze mijn vliezen breken. O, ik hoop het zo.

Zondag kan de VK Marga even langs en ja hoor nog steeds 1, kon wel huilen. Ook zij had dit toch niet verwacht als ze mijn verhaal zo hoorde. Ze had zelf haar laptop mee om de tijd te doden.

Dus alleen maar voorwerk. Pffff, dat valt tegen, maar ja had het kunnen weten ze deden niet zeer genoeg, alleen ongemakkelijk.

Haar toucheren zet wel weer wat in werking, maar geloof er niet meer in.

Maandag is vrij rustig verlopen. Maar maandagavond komt het weer opzetten, maar geloof er niet meer in en ga slapen, heb zoiets van zie wel. Maar nu in tegen gaan de weeën ’s nachts wel door, nog steeds heel goed te doen, maar ze vallen tenminste niet weg. Ook ’s ochtends gaan ze op dezelfde wijze verder. He dat hebben we nog niet eerder gehad. Adriaan staat op het punt om naar zijn werk te gaan, maar ik heb het liever niet. Voel me niet echt super en heb nog 2 kleine kinderen rondlopen. Trek dat even niet. Hij besluit om die dag vrij te nemen.

Toch bel ik de VK, ben het ZO zat en wil gewoon weten waar ik aan toen ben inmiddels. Ze belooft me dat ze in de loop van de middag langs komt. Nou dat duurt dus nog wel even.

Maar om 11.00 uur staat de VK Janneke voor de deur, eerst nog even gekletst en dan besluiten ze te gaan kijken hoe ver ik ben, eh oké, zelfs zij is verbaasd, 3 cm. Het duurt een tijdje voor ik weer een wee krijg, ondertussen doet ze nog steeds het inwendig onderzoek en meteen bij de volgende wee zitten we al op vier. Oké dat gaat ineens heel goed zeg. Ik word er helemaal blij van, vandaag gaat ons dochtertje geboren worden. Ze overlegd met ons of ze de vliezen zal breken, ik zeg ja heel graag, maar Adriaan heeft het liever nog niet, die weet nog precies hoe snel de bevalling van Zefanja ging, onze jongste zoon.
We besluiten het te doen en ik voel er dan ook niets van, behalve dat er een hele sloot water mee komt. Bij Zefanja deed de vliezen breken wel zeer. Valt weer mee. Maar vanaf het moment dat ik overeind wil komen, voel ik een hele sterke wee, maar zeg niets en laat niets blijken. Twee trappen af, en ondertussen heb ik al aardig wat weeën gehad.
We bespreken het nog even door, mocht het weer niet doorzetten en om 11.25 uur vertrekt Janneke naar de volgende bevalling. Zo’n half uur rijden hier vandaan. In overleg met haar gaan we nog even in bad voor de ontspanning, maar zodra de trap op lopen valt me zwaar. Heftige weeën nemen de overhand.
Pffff dit valt wel even tegen zeg. Boven gekomen zeg ik tegen Adriaan dat ik al eventjes moet poepen. Hij kijkt mij aan en draait meteen het bad uit en belt zo snel mogelijk de VK. Al met al zat tussen haar vertrek en bellen toch al een kwartier. Want ja volgens mij was het echt nog niet zo ver en stelde ik me maar wat aan, o wat valt dit tegen zeg, herhaal ik de hele tijd. Onze slaapkamer is echter op zolder en dus moet ik nog een trap op, maar het lijkt wel een berg. De weeën gaan door, maar ze voelen toch ineens anders, ik voel haar gewoon zakken voor mijn gevoel, zo veel druk staat eronderop.

Met pijn en moeite boven gekomen, sta ik nog even een wee aan het bed weg te puffen, ik zeg tegen Adriaan dat de kleine eruit wil. Hij dwingt me om op bed te gaan liggen en belt weer de VK. Ze vertelt dat ze er bijna is!

Als ik op bed lig, besluiten Adriaan en ik om het met z’n 2en te gaan doen, want ik kan het niet tegen houden. Als ik dan ook roep tegen Adriaan dat ZE TOCH ECHT KOMT, hoor ik de VK Janneke op de trap zeggen, ja ik ben er hoor. Haha nou dat bedoelde ik eigenlijk niet.

Al met al heeft het nog 11 minuten geduurd voor dat onze kleine meid er is, ik kan de omschakeling van puffen naar persen niet maken, het heeft me zo overvallen, is zo snel gegaan. Maar gelukkig begrijpt Janneke dit en helpt me hier mee.
1 probleem er stond nog niets klaar voor de bevalling, dit zou Adriaan net gaan doen, maar daar kwam het niet meer van. Mijn broer zou er bij zijn voor de foto’s (net zoals de vorige keren) maar ook dit redden we niet meer. Adriaan helpt de Janneke en verteld haar nog snel dat ik de kleine zelf wil aanpakken. Ze laat me tevens het hoofdje voelen toen deze stond, echt heel onwerkelijk dat dat haar hoofdje was, maar het bracht mij even bij mij positieven. Was dus een goeie zet van Janneke. En ja hoor dat is ze dan, ik mag haar aanpakken en op mijn borst leggen, om 12.11 uur is onze kleine meid Estrella Anastasia geboren! Adriaan heeft snel even wat foto’s kunnen maken. Ik mag ook zelf haar navelstreng doorknippen zodat Adriaan de foto’s kan nemen. Echt lief van hem.

Na een uur komt eindelijk de kraamhulp en word Estrella aangekleed, getest op haar score en gewogen! 4050 gram! En 54 cm. Kan het niet geloven dat ze zo zwaar is. Zo ziet ze er niet uit.

Al die tijd heeft ze heerlijk bij mij gelegen en gedronken. Voor Adriaan was dit wel hectisch want hij had nu de taak van de kraamhulp en heeft hierdoor het allereerste begin toch wat minder meegemaakt.

Melanie, mama van Angelus, Zefanja en Estrella