Israelische (IL) Documentaire uit 2009 van Zippi Brand Frank. De wereld wordt steeds kleiner waardoor steeds meer mensen nieuwe kansen krijgen voor een beter leven. Maar is dat wel zo? VPRO's Import zoomt in op globalisering. Welkom bij de nieuwe wereld van outsourcing: geboorte. In India is alles te koop: haren, telefoonstemmen maar ook baarmoeders. Wie is de ouder van een kind wanneer het sperma uit Israël komt, het eitje uit Amerika en een draagmoeder in India, wordt bevrucht? De Israëlische Doron en zijn vriend zijn met hulp van een Amerikaanse draagmoeder de trotse ouders van een dochtertje. Doron ziet een gat in de markt. Hij start een bedrijf dat tegen scherpe prijzen een draagmoederbaby kan leveren. Eicellen worden online besteld bij het Amerikaanse bedrijf Egg Donation Inc. De spermacellen komen uit Israël. Als de bevruchting eenmaal heeft plaatsgevonden, gaan de embryo's de weg van outsourcing: Indiase draagmoeders nemen de zwangerschap op zich. De redenen om te kiezen voor een rol in deze moderne keten van babyhandel lopen uiteen. De Amerikaanse eiceldonor Katherine heeft geld nodig om haar huis op te knappen en haar hobby - schieten - te financieren. Terwijl de meeste Indiase draagmoeders geld willen verdienen om de scholing van hun eigen kinderen te betalen. Player omroep.nl ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Ik heb het gisteravond gezien op tv .. en eerlijk gezegd weet ik niet wat ik hiervan moet denken! Een gat in de markt?? Nee, in mijn ogen niet ...
Weet ook niet zo goed wat ik ervan moeten denken... vind het maar een vreemd idee om geld te verdienen!
Als je bekijkt dat er kinderen zijn die geadopteerd zijn en hier erg veel psychische problemen door hebben (ook al zijn ze als baby geadopteerd) dan kan ik me voorstellen dat kinderen die er achter komen dat mama niet degene die de eicel geleverd heeft is en ook al niet diegene die 9 maanden met je rond gezeult heeft ook ergens wel een paar vraagtekens bij hun bestaan gaan zetten (al dan niet als ze zelf ouder worden of kinderen krijgen) En dan daarbij heb ik zo persoonlijk mijn vraagtekens bij dit soort dingen en dan in het bijzonder als er ook nog eens geld mee verdient moet worden. Want wat komt er dan op de eerste plek? Dat ei celletje, het kind of het geld? Dat zal voor elke schakel anders zijn en volgens mij is er vrij weinig juridisch geregeld op dit vlak dus kan je feitelijk alles doen waar je zin in hebt en dan als de ouders bvb met lege handen staan om wat voor rede dan ook zeggen van: Tja...stond in het contract! bijvoorbeeld. Ik vind het aan alle kanten rammelen.
Ik vraag me ten eerste af in welk land dit wettelijk toegestaan is (om deze kinderen te 'kopen').. volgens mij kom je hiermee niet echt ver namelijk Los van het feit dat het totaal onmenselijk is, en al helemaal geen gat in de markt. Er zijn al tig films gemaakt met deze insteek.
Tsja, tig films of niet ... het blijft mij keer op keer verbazen dat een mens hiertoe in staat is! Handelen in mensenlevens .. ik vind het triest, echt triest!
Dit is precies mijn gedachte... Ik probeer me voor te stellen dat ik ben ontstaan uit drie verschillende donoren, die ik nooit zal kennen, en dat geeft me zó'n naar gevoel. Wie ben je dan? Wat zijn dan je roots? Wat waren de beweegredenen om jou op de wereld te zetten? Liefde, of alleen maar geld? Mensen die hier hun brood mee verdienen zijn echt egoïsten pur sang. En dan kan ik me nog wel iets voorstellen bij die Indiase draagmoeders. Die doen dit uit armoede. Maar die eiceldonor en die Israeliër niet. Nergens wordt rekening gehouden met het belang van het kind in kwestie. Echt walgelijk!
Toevallig ja, er zijn vaker soortgelijke berichten geweest hier en dat waren ook toevallig israeliers. Nix is hun te gek, pas een documentaire gezien over hoe ze in organen handelen. Walgelijk
Ik vind ook dat veelal israëliers van die vreemde ideeën hebben. Pas was het ook in het nieuws dat er schaamhaarpruiken??(wat moet ik me daar bij voorstellen) een echte gat in de markt zal gaan worden. Nou ik hoop dat je er rijk van wordt
ik vond het een verontrustende en verwarrende docu. met name voor de draagmoeders daar in india, die het voor weinig geld doen, zie je dat het traumatisch is. ze worden gedreven door de armoede, de geldnood, en ze stellen hun lijf als een soortvan fabriek ter beschikking aan andermans kinderwens. zo ingrijpend!!!!!! toch kan ik me (na 1 jaar diep in de MMM) wel voorstellen dat er mensen zijn die, gedreven door de diepe kinderwens, dan uiteindelijk voor een draagmoeder kiezen. maar een draagmoederfabriek? en inderdaad, als je het product bent van een amerikaans ei, een israelisch zaadje, en een indiase draagmoeder... die vrouwelijke arts was ook verwarrdend. ze leek niet uit een slecht hart te handelen, maar tegelijkertijd gaat het wel tegen mijn normen en waarden in.. poeh.... wat ik trouwens met name STUITEND vind is dat ik laatst in de volkskrant las, dat dit soort ' fabrieken ' nu ook door rijke, ijdele, rotwijven uit de VS worden ontdekt: die geen zin hebben om zwanger te zijn/' uit te zakken ' en die dus een ander op HUN embryo (wel materiaal dus van haarzelf en haar partner) laten uitbroeden! :x dat moet toch niet kunnen! *&@^#*&@^ maar dan zie je weer de werking van vraag en aanbod gecombineerd met de ellendige armoede van die indiase draagmoeders.. poeh...
Ik heb ook met een heel dubbel gevoel gekeken. Veel van wat ik te zien kreeg gaf me een ongemakkelijk gevoel, maar toen ik dat gevoel probeerde te begrijpen liep ik een beetje vast. Heb ik een probleem met draagmoeders? Nee, niet echt, al zou ik er zelf nooit voor kiezen, maar als een stel om medische redenen niet zelf kan dragen dan is het best een oplossing. De arts in India leek daar best principieel in te zijn, ze deed niet aan ingevroren embryo's, het stel moest zelf komen en er moest echt een medische reden zijn.......en toch dat gevoel... Heb ik dan een probleem met het feit dat het arme vrouwen zijn die hiervoor worden betaald, i.p.v. minder arme vrouwen. Hmm, nee ook niet echt, het gaf die vrouw in de film bijvoorbeeld de mogelijkheid om een huisje te kopen i.p.v. op de stoep te slapen met het gezin. Maar als ik dan de man hoor zeggen dat ze het nog maar een keer moet doen zodat het kleine joch later carriere kan maken.....dubbel dubbel...... Heb ik een problem met donorzaad of donoreicellen? Nogmaals, mijn keuze zou het nooit zijn, maar voor mensen die hier geen moeite mee hebben, prima oplossing. Enz, enz. Zo heb ik geprobeerd om te begrijpen waarom ik het zo triest en stuitend vond, uiteindelijk zal het de combinatie zijn van het geld wat ermee gemoeid is, de totale maakbaarheid van de wereld en het ontbreken van de emotie achter het hele verhaal.
Ik heb het ook gezien, weet niet wat ik ervan moet denken.. Ik vond de draagmoeders er iig niet vrolijk uit zien na de bevalling, de meeste waren verdrietig. och en daarbij vind ik het ook gewoon een raar idee.
Natuurlijk zijn ze verdrietig. Je leeft 9 maanden met een kindje in de buik. Je leeft naar de bevalling toe. Ondanks dat het niet jou kindje is, ondanks dat je WEET dat het niet bij je blijft. De natuur heeft er geen rekening mee gehouden dat de mens dit soort vreemde foefjes gaat uithalen en gezorgd dat onder invloed van hormonen en dergelijke EN omdat het nou eenmaal 9 maanden duurt, de mens van zijn kindje houd. Dat moet ook want het wordt helemaal hulpeloos geboren. Het moet om groot te worden bescherming, voeding en zorg krijgen. En al die neigingen heb je en heel dat instinct heb je als die kleine geboren wordt. Of dat nou van jou eicel of je man zn zaadcel was dat maakt dan geen HOL uit. En dan moet je het af geven.... Wil hier verder geen waarde oordel geven over draagmoeders. Maar als ik naar de natuur kijk dan klopt dit niet. Maar kijk ik naar de kinderwens die ik 3 jaar gevoelt heb voor ik eindelijk zwanger was van Wendy dan snap ik het wel. Het is enorm dubbel. Maar zoals Emmy x heb ik vooral een probleem met de combinatie van al deze factoren en het niet op de wereld zetten van het kindje omdat het gewild is maar omdat er zoveel mensen zijn die hier geld aan kunnen verdienen. Handelen met kinderen is gewoon NOT done en hier komt dit akelig dichtbij in mijn ogen.