@ Plurk: Wat ontzettend fijn dat het bij jullie geen probleem is dat je heerlijk thuis kan blijven. Voor mezelf fijn om te lezen dat er nog meer meiden zijn die het op dezelfde manier ervaren als ik. Voor mijn gevoel is het toch een soort not-done om toe te geven dat je het werken eigenlijk voornamelijk als een noodzakelijk kwaad ziet... @ Trees: Ik heb de laatste paar dagen idd ook zitten denken over iets doen vanuit huis. Helaas ben ik niet zo'n lekkere crea-bea en heb ik dus nog niet iets kunnen bedenken waarmee ik wat bij zou kunnen verdienen. En op zich vind ik mijn werk leuk, dus daar heeft het ook niet zozeer mee te maken. Lief dat je meedenkt!
Herken 't wel van je, ik heb dan wel 9 mnd thuis mogen "zitten" ondertussen wel sollicitaties gehad etc . Ik wilde graag werken maar dan ook nog thuis blijven, ben zelfs gaan kijken voor thuiswerk, nu werk ik 1 1/5 jaar bij de Action alleen de Vrij-avond en zaterdag en daar redden we het financieel net mee. Af en toe heb ik nog weleens dat ik geen zin heb om te gaan, maar als ik er eenmaal ben gaat het weer. Ik zie het niet zo zitten nu de kleine naar de PSZ om meer te werken, want dan word het zo gehaast dus ik laat het lekker zo, wie weet over een paar jaartjes als ie naar school gaat! @Plurkie= dus jij kom ook van de Blokker vandaan!! Is idd een "*^%&bedrijf, ondanks dat ik er maar een half jaar zat was mijn contract ook niet verlengt doordat ik zwanger was, ze zeggen wel van niet maar toch. Ze gaven aan dat ik het al wist bij de sollicitatie, dus ze hebben helemaal terug zitten rekenen, wel zielig van zo'n bedrijf zeg.
@ Bruce: Daar heb ik ook over zitten denken, iets in de avonduren. Dan ligt Ayla'tje toch op bed, hoef ik haar overdag niet zo te missen en kan ik lekker zelf voor haar zorgen.
Ik ben nog niet aan het werk en ben ook ontslagen toen ik 15 weken zwanger was. Maar lieverd kan het me zooooo goed voorstellen! Als ik de kleine moet wegbrengen straks zal mijn hart ook breken pfff Hele dikke knuffel voor je!
Iedereen moet het voor zichzelf weten! Het is ook afhankelijk van de aard van het werk. Ik heb een eigen bedrijf, zit daarnaast ook in de gemeentepolitiek. Veel verantwoordelijkheden en veel uitdaging maar ook VEEL inkomsten. Financieel zorg IK ervoor dat het bij ons thuis draait. Ik verdien bijna 2X zoveel als mijn man. We zouden het wel met minder KUNNEN maar geen van ons heeft behoefte om minder te werken. Als mijn man zou zeggen dat hij ermee zou stoppen, dan kan dat NU. Van mijn salaris kunnen we het ook MAKKELIJK redden inclusief dure kleding, 2X per jaar ver weg en geld voor hobby's. Maar hij wordt doodongelukkig van thuis zitten en ik ook. Dus werken we allebei en zijn daar beiden HEEL gelukkig mee. En het geld: tja dat is meegenomen.
zouden wij het financieel kunnen reddeen zou ik de eerste 4 jaren ook thuisblijven............ maar dat is niet het geval, dus werk ik 3 dagen per week, maar niet met tegenzin hoor, Jelmar gaat naar de oma's dus vind het geen probleem hem achter te laten gelukkig, en ik werk ook niet om de opvang te kunen betalen. maar we blijven dromen van de jackpot..............
@ Elif: Dank lieverd! Offtopic, maar hoe is het met Seyhan? @ Mijnimeel: Uiteraard moet iedereen het voor zich weten, maar lijkt me niet meer dan logisch. Dan zit er natuurlijk ook nog een verschil tussen iets willen en iets ook kunnen... @ Babe: Die jackpot...tja, daar hopen wij ook nog steeds op .
daarom had ik dat ook gedaan, avonduren of weekend.. wilde overdag er gewoon zelf voor zorgen, niet dat een kinderdagverblijf/oppas slecht is maar heb nu wel alles meekunnen makken Had trouwens nooit verwacht dat ik na de zoveelste sollicitatie ik aangenomen zou worden in een winkel voor het weekend, aangezien ik al bijna 30 ben, en de meeste winkels hebben er 2 voor van 16. Dus ben nog helemaal blij dat ik er nog zit. In de drukke periode (feestdagen/vakanties) doe ik ook nog eens 2 vulavonden. Als ik het zo kan regelen zit het goed en oppas hoef ik ook niet vaak te regelen, of me moeder komt hier voor 1 a 2 dagen (ligt er net aan of me man pechdienst heb) of hij slaapt bij me moeder en dan halen we 'm zondags op. Avondwerk heb je ook met marktonderzoeken/verkoop ik heb dat ook een tijd gedaan maar toen had ik nog geen kind
ik herken het wel een beetje maar niet helemaal. ik werk onregelmatig en daardoor hoef ik niet zoveel te missen van Gijs, als ik een ochtenddienst heb, ben ik om 11 uur weer thuis en als ik een late dienst heb dan ben ik om half 3 pas weg, dus dan zie ik hem nog wel de hele dag. maar ik heb er wel echt last van in de weekenden als ik laat/vroeg heb bijv. dan zie ik hem zoooo lang niet (ja alleen slapend ) maar ja.... en ik merk doordat ik avonden werk dat ik dan minder zin heb om af te spreken 's avonds, omdat ik Gijs liever niet wil missen. maar ja... je kan er zo weinig aan doen he.... sterkte
Ja ik denk dat het bij mij hetzelfde is als bij Chilleke. Ik werk 28 uur, maar wel onregelmatig. Dus als ik een late dienst heb heb ik haar nog de hele ochtend bij me. Dat scheelt denk ik echt wel. Moet haar hoog-uit 1 a2 hele dagen missen waarvan ze 1 dag daarvan meestal bij mijn vriend thuis is. Dat voelt toch ook anders. Maar ik heb ook echt dagen dat ik met een brok in mijn keel in mijn auto zit. Wel heel naar dat je er zo`n last van heb. Ik heb eerlijk gezegd niet echt een oplossing. Vraag je je op je werk af of het goed met haar gaat ? Je kan natuurlijk altijd bellen ( doe ik regelmatig.. ) Of misschien i.d. uiteindelijk iets in de buurt zoeken. Of meer flexibele tijden. Dat je s` ochtends samen nog wel de dag kan opstarten en s` avonds wat eerder thuis bent, maar wel een dag meer ofzo. maar dan heb je haar wel iedere dag een stukje bij je.. snap je ?? Nou ja sterkte meis .. en niet te lang ongelukkig rondlopen hoor, dan moet er echt wat veranderen. Dat is het gewoon niet waard.
Dank je wel lieverd. Het gaat goed met hem. Hij drinkt goed. Zometeen komt iemand van de belgische cb. Ben benieuwd hoeveel hij nu weegt
He mermaid, rot joh dat je daar zo'n last van blijft houden. Ik zou, zoals je zelf al zegt, eens goed met Arco samen alle dingen qua financiën op een rijtje zetten, hoe het er nu uit ziet en hoe het eruit ziet als je niet zou werken. Jij baalt gewoon echt elke dag van je werk (in elk geval: het niet thuis-zijn) en geniet ervan om bij Ayla thuis te zijn. Het werk is het echt niet waard om dat rotgevoel te hebben dat je zoveel van haar mist en niet bij haar kunt zijn, terwijl je dat zo graag wilt. Straks heb je een mini-Aylatje erbij, en dan wordt dat waarschijnlijk ook nog sterker. Maar ja, er moet wel brood zijn om te eten, dus ik snap ook dat het lastig is... Even een idioot idee: kun je zelf trouwens geen gastouder worden? Dan ben je thuis bij Ayla, en verdien je toch... sterkte meid!
@ Janne: Voor gastouder moet je tegenwoordig een opleiding volgen als je die nog niet hebt en ik weet ook niet of dat nou echt handig is, met straks Ayla én de baby... Meer kindjes kan ik dan volgens mij niet handelen, hahaha.
Tsja mijn verhaal ken je, ik ben na 2 maanden werken na de bevalling weer gestopt. Ik werkte 20 uur over 5 dagen verdeeld en dat was echt teveel van het goede. Wij dachten ook altijd dat we het niet zouden redden met 1 salaris en hadden dus een deel van het spaargeld in gedacht al opgeofferd voor deze periode, maar tot nu toe zijn we elke maand rondgekomen van 1 salaris. Dus wat dat betreft is het al erg meegevallen. En ik ben heel erg blij met mijn keuze, moet er niet aan denken dat ik op dit moment aan het werk zou zijn. Heel veel sterkte en hopelijk kun je snel, op wat voor manier dan ook, iets veranderen aan deze situatie en dit nare gevoel
Dat laatste heb ik nu ook, na 2 kinderen. Ik ben verzorgende en ik werkte altijd in een verpleeghuis op een revalidatie afdeling. Fysiek erg zwaar werk dus. Nu werk ik in een verzorgingshuis en ook al is het werk geestelijk wat zwaarder (ik werk met ouderen die plotseling blind of zeer slechtziend zijn geworden) is het fysiek een stuk minder zwaar. Ik was bang dat ik het misschien toch niet genoeg uitdaging zou vinden maar ik vind het zelfs leuker dan wat ik ooit gedaan heb. Het is ook niet zozeer *minder* verantwoordelijkheid dan wel op een andere manier. Ik ben nog steeds verzorgende, ik sta nog steeds billen te wassen (om het maar even plat te zeggen ) maar ik heb nu tijd voor een praatje ed. En ik ben nog redelijk fit als ik thuis kom, zelfs als ik om 7.00 moet beginnen. Ook al moet ik nu verder rijden, ben ongeveer een half uur onderweg, merk ik dat ik door de switch gewoon meer energie overheb en dus een leukere moeder ben. En het scheelt dat ik niet hoef te haasten 's morgens, mijn man brengt de kinderen weg, want ik moet om 6.15 weg en dan is het kdv nog niet open. Ik hoef alleen maar te zorgen dat ik ze om 17.00 ophaal... Misschien kun jij met je man ook zo'n regeling maken? Hij wegbrengen, jij halen of andersom. Scheelt in elk geval 1x per dag haasten.
@ Bluesky: We doen het hier al zo idd, dat ik breng en mijn man haalt en dat is al heel fijn, want ander zou ik helemaal laat thuis zijn. @ All: Allemaal hartstikke bedankt voor jullie lieve woorden en aangedragen suggesties. Ook fijn (nou ja, fijn voor mij, niet voor degene wie het betreft) om te lezen dat ik niet de enige ben met zulke gevoelens. Voor nu zal de situatie zo blijven als ie is. Ik vind het niet handig om met 16 weken ergens te gaan solliciteren en dan met een paar maanden met verlof te gaan. Maar ik ga de aankomende tijd toch zeker nadenken over hoe ik het allemaal anders in kan vullen.
Hoi, Ik ben na mijn bevalling van mijn zoontje ook terug gegaan aan het werk en dan voor 15 uur per week verdeelt over 3 dagen... Ik vond het verschikkelijk om mijn zoontje weg te moeten brengen en was ook ongelukkig in mijn werk... Dus heb van juli t/m okt gewerkt... Ik heb de mazzel dat mijn man toen was afgestudeerd en een flinke salaris sprong heeft gemaakt... Wij hebben er verder dan ook niets op inhoeven te leveren... Ik ben super blij met de keuze die ik heb gemaakt en mijn man ook! Ik heb me op de dag van vandaag nog geen 1 dag verveeld en nu een 2e opkomst is lijkt het me helemaal heerlijk om in je eigen tempo en je eigen dingen kunt bepalen! Ik hoop dat jullie er ook uit gaan komen!