Hoi, Las vandaag ergens dat uit onderzoek is gebleken dat mensen het gelukkigst zijn in de eerste helft van hun dertiger jaren. Dus van 30-35 jaar. Laat ik nu 34 zijn.. ben prima gelukkig nu maar hoop eigenlijk niet dat ik de topjaren al achter de rug heb. Gelukkig kan niemand in de toekomst kijken. Maar ik hoor toch ook vaak dat mensen rond 50 erg gelukkig zijn. Natuurlijk is de kans groter dat je dingen meemaakt als ziekte, overlijden of mantelzorg als je wat ouder bent. Maar op je 35 zitten de meesten toch wel in de (jonge) kinderen en super druk met werk, gezin en alle ballen hoog houden. Wat vinden jullie?
Ik denk dat het echt puur per situatie verschilt, maar net wat je meemaakt. Ik hoor veel mensen over de 1e 4 jaar van hun kinderen dat het tropenjaren zijn. Terwijl die jaren met de kinderen de gelukkigste waren voor mij. De kinderen waren makkelijke baby's en tot ze een jaar of 4 waren hadden we nog geen zorgen. De afgelopen pak hem beet 8 jaar hebben we (afwisselend met beide kinderen) hele grote zorgen gehad, dus dat waren/zijn niet onze beste jaren. Mijn beide ouders hebben dat met mij en mijn zus niet gehad, maar verloren rond hun 50e wel allebei een broer/zus. Dat heeft ook diepe wonden gemaakt. Dus ik denk echt dat het heel afhankelijk van de situatie is.
En als je terug kijkt vergeet je eerder de nare dingen. Ik denk nu dat gelukkigste jaren tijdens mn studententijd waren. Maar ik ben dingen als stress net voor examen, irritante huisgenoten en brakke dagen best wel vergeten.
Denk ik ook. Het eerste jaar van onze oudste was helemaal niet leuk dat was een huilbaby en ik ging er aan onder door. Maar de eerste 2 jaar van de middelste en toen de oudste dus 3-5 was vond ik echt heel leuk. Maar ik was ook heel gelukkig van mijn 23-29 met mijn man samen in ons appartement, allebei een baan. Veel op reis en leuke dingen doen en nog geen kinderen. Was echt ook een heerlijke tijd. ik denk dat ik gewoon meerdere gelukkige periodes en meerdere ongelukkige periodes in mijn leven ken.:.
Persoonlijk was mijn leukste (niet perse mijn gelukkigste) tijd tussen 20-25. De jaren waar ik de meeste gekke dingen heb gedaan. Te veel gedronken, te vaak op stap geweest, te vaak op de bar gedanst, beetje slettebakken…. Tussendoor studeerde en werkte ik. Voor die tijd was ik vreselijk braaf en daarna eigenlijk ook weer… Na mijn 35ste tot nu ook heel fijn. Salaris is hard omhoog gegaan en deze vrijheid maakt ook onbezorgd en gelukkig en relaxed.
Op mijn 30e beviel ik veel te vroeg van mijn tweeling zoontjes, dus voor mij gaat die vlieger niet op. Is het niet afhankelijk van gebeurtenissen in je leven en hoe je leven loopt?
Ik ben 39. Voor mij waren de gelukkigste jaren tussen mijn 18 en 35 denk ik.. Daarna kwamen de zorgen om zieke ouder, een scheiding, overlijdens.. Waren die dingen niet gebeurd had ik zorgelozer geweest en dus "gelukkiger". Niet dat ik nu ongelukkig ben, maar het onbezorgde is er wel vanaf..
Iedere fase zal zo zijn plus en minpunten hebben. Als ik terugkijk, waren de jaren 20-25 echt leuk. Ik voelde me goed, zat lekker in m'n vel, had genoeg vrienden om iedere week mee op stap te gaan en dat is ookde tijd waarin ik mijn partner heb ontmoet. Het is niet dat ik nu niet gelukkig ben ofzo, maar het is gewoon een heel andere levensfase nu en ik vind het niet altijd even gemakkelijk. (Ik ben nu 31)
Ik kan het alleen maar beamen eigenlijk. Toen ik 30-35 was, waren 2 van mn 3 kinderen geboren, was m’n relatie nog leuk en fijn. Was het financieel gezien allemaal heel makkelijk. Heel veel vrienden/ vriendenstellen die in dezelfde levensfase zaten. Nu ben ik bijna 50, en veel ellende de afgelopen jaren. Inderdaad ziekte, overlijden, scheiding, burn-out, eenzaamheid. Het leven kan opeens heel anders lopen dan je had gedacht. En aan sommige zaken (bijvoorbeeld het overlijden van een ouder) daar ontkomt niemand aan helaas. Dus dat had ik wel tegen mijn 35-jarige ik willen zeggen, geniet ook van deze tijd, hoe druk ook.
Sjonge, wat een narigheid. Gelukkig ook mooie dingen om op terug te kijken Ben je inmiddels weer in een wat betere fase gekomen?
Mwah. Niet echt nee. Maar mijn kinderen doen het goed. En dat vind ik toch het allerbelangrijkste. Als zij maar gelukkig zijn!
Mooi dat ze het goed doen, dat is al een hele troost inderdaad. Ik hoop dat je zelf ook snel weer geluk vindt
Ik denk dat het ook een beetje afhangt welke dingen wanneer gebeuren in je leven… ik was juist rond mijn 35e veel voor mijn ouders aan het zorgen, veel stress omdat ik EN een baan EN kleine kinderen EN mantelzorger voor mijn ouders moest combineren. Ik vind het eigenlijk nu veel relaxter, ik heb meer tijd voor mezelf, ik kan echt mijn energie weer besteden aan mijn werk (ipv dat ik eromheen nog vanalles moet). Ik heb tijd om te sporten, niet de stress dat ik kinderen moet halen/brengen, het gaat goed met de kinderen op school. Het is ook echt een beetje geluk of juist pech hebben denk ik wanneer je “gelukkige jaren” zijn.
Tussen de 19-25. De vrijheid, onbezorgdheid en onafhankelijkheid die ik toen had. Zodra ik ging werken voor m'n onderhoud verdween dat gevoel. Ben nooit meer zo happy geweest als in die tijd.
Voor mij was 30-35 juist heel stressvol; schulden,dakloos, zieke man, kleuterdochter. Nu ben ik 48 en zit veel lekkerder in mijn vel, ondanks de overgang. Maar het meest zorgeloos was toch wel mijn kindertijd, opgroeiend in de jaren 80.
Vind ik nu heel moeilijk om te zeggen . Tussen 30-35 jaar waren in ieder geval niet de gelukkigste jaren. Al toen ik jong was kreeg mijn vader al te maken met verschillende ziektes. Rond mijn HBO-opleiding beide ouders kanker gehad, En beide ouders verloren toen ik 32 respectievelijk 35 jaar was. Ik denk dat ik nu, zo’n 10 jaar later, in een relatief gelukkige periode zit.
Volgens mij zijn de gelukkigste jaren van een mens tussen zijn 0 en 2 jaar Ik ben nu 31, man 32, en op zich zijn we wel gelukkig maar zitten toch ook met heel veel stress de laatste jaren al. Ziektes, operaties, verbouwingen, werkstress, hypotheek, onvervulde kinderwens, enz. En in onze leeftijdcategorie zijn er denk ik best veel mensen met vergelijkbare stress, met de huidige woningmarkt, prijsstijgingen en dergelijke. Veel leeftijdgenoten zijn alles nog aan het opbouwen, en dat gaat gewoon moeilijker dan enkele jaren geleden denk ik. Ik kan me voorstellen dat we binnen een jaar of 15-20 op al die vlakken toch gelukkiger gaan zijn. Meer echt gesetteld, minder financiële zorgen. Ik denk dat we momenteel vooral dankbaar zijn dat we in een goed land wonen waar alles toch wel best goed geregeld is, dat we een dak boven ons hoofd hebben, eten kunnen kopen. En dat we elkaar hebben.
Misschien dat dat wel anders dan 10 jaar geleden is. Dat oa door woningmarkt mensen later kunnen settlen. En dat onderzoek niet over huidige dertigers gaat.
Ik vond juist de leeftijd 30-40 erg druk. Kleine kinderen...toch een beetje geleefd worden. Dus voor mij geldt 0-30 super gelukkig 30-40 gelukkig maar druk en weinig tijd voor jezelf. 40-... weer super gelukkig. Gezellige tijd met de kinderen door gezamelijke interesses et cetera...