Wat mij echt heeft geholpen was het niet proberen te plannen. Bij de oudste had ik enigszins wat dingen in mijn hoofd die ik wel of juist niet wou, maar tijdens de eerste weeën merkte ik al dat ik er op dat moment heel anders in stond dan ik had verwacht van te voren. Ik wou dus dingen die ik niet had ‘gepland’ en wou dingen niet waar ik van rte voren nooit van had verwacht dat ik er problemen mee zou hebben. En bij mijn tweede bevalling verschillende alles weer, want totaal andere bevalling. Ik had dus het meest aan álle verwachtingen los laten, alles op het moment zelf aanvoelen en dan beslissen (‘ik wil dit nu wel’ of ‘ik wil dit nu niet’ bv). Ik ben heel blij dat ik die verwachtingen al snel (bij de eerste weeën) los kon laten, anders was het me denk ik enorm tegengevallen.
Een goede voorbereiding heeft mij wel geholpen. Bij de eerste had ik geen enkele voorbereiding gehad (op wat leeswerk in boekjes na) en het overviel me van a tot z. Je weet natuurlijk pas hoe je op de pijn reageert als je ‘m daadwerkelijk voelt.. bij de 2e kon ik dat veel beter opvangen. Of dat door de betere voorbereiding kwam weet ik niet hoor, maar ik snapte in ieder geval beter de functie van de pijn en daardoor was mijn mindset een stuk positiever. Ook kwam ik daardoor wel in de zogeheten bubbel met hormonen mix die ervoor zorgt dat je wat meer kunt ontspannen. Al ervaarde ik dat tijdens elke wee niet zo, het voelde als uitputtingsslag, voor mij een reden om te kiezen voor een ruggenprik. Dat was bij de 2e een heel prettige ervaring! Maar ook deze ervaringen liggen uiteen. Geen kant- en klaar antwoord dus, maar bij mij heeft een cursus vooraf inzicht gegeven en daardoor wat houvast. Veel ‘succes! (Klinkt nog steeds raar, maar een ander passend woord heb ik ook nog niet gevonden.)
Ik wil nog even als tip geven: sommige vrouwen ervaren na de bevalling een geweldig liefdesgevoel voor hun baby... maar het kan ook dat dat nog moet groeien! Maak je geen zorgen als je niet meteen een roze bril op krijgt. Daarnaast als concrete tip vond ik een yoga bal om op te wiebelen erg prettig tijdens de bevalling. En een fijn boek voor tijdens de minder spannende uren.
Mooi, zowel je eerste tip als de twee laatste praktische tips. Naar aanleiding van partnerworkshop yoga heb ik een bal besteld (dat zat wel lekker inderdaad) en zal een boek toevoegen aan mijn vluchtkoffer!
Probeer je vooral niet te druk te maken over de pijn. Iedere vrouw en elke bevalling is anders. Bij de 1e er heel neutraal in gestaan en die heb ik als super fijn ervaren. Thuis bevallen zonder problemen. Plus ademhalingsoefeningen. Die hebben bij mij enorm goed geholpen. Stomme is dus dat ik bij de 2e wist wat me te wachten stond en het lukte me niet om te ontspannen, spande aan tijdens een wee. Dat werkt niet, heb ik geleerd. Hoe dan te ontspannen, door de ademhalingsoefeningen, zelf een tijdje yoga gedaan en ze daar geleerd, dus niet specifiek voor de bevalling.
Het belangrijkste is in ieder geval om te ontspannen, proberen rustig te blijven en het over je heen te laten komen. Een zeer uitgebreid bevalplan waarin je van a tot z alles opneemt is wat mij betreft niet handig aangezien tal van zaken verplicht of standaard zijn. En daarnaast is iedere bevalling anders. En weet jij niet hoe je gaat reageren en wat je wilt (of niet). Laat het op je afkomen en kijk hoe jij om kunt gaan met de pijn. Accepteer ook gewoon dat het (zeer) pijnlijk en gênant is (dus poep, plas, overgeven kan gebeuren). Vervelend maar ga daarna weer door. Wat niet helpend is is in paniek raken of hysterisch gaan schreeuwen (vrouw naast mij deed dat continu bleek bij haar cultuur te horen begreep ik achteraf). Dat kost enorm veel energie en je krijgt belangrijke aanwijzingen van je lichaam of omgeving (bijvoorbeeld de vk of arts) niet mee. Volg je lichaam en sluit je af voor al het andere. Verder helpend is veel lopen, staan, op de wc, een bal zitten. Hangen of steunen op partner of bed of een baarkruk. Zorg dat anderen niet gaan eten in jouw kamer ivm afleiding en misselijkheid. Neem dextro energie mee voor jezelf. Zorg voor een makkelijk shirt (korte mouwen ivm warmte!) (ivm huidcontact, plaatsing plakkers of infuus en borstvoeding en draag geen bh). Neem na de bevalling alle tijd samen te rusten, wennen en kennismaken. Ga in je enthousiasme niet meteen iedereen bellen (daar heb je alle tijd voor later). Die 1e momenten krijg je maar 1x. En na de bevalling zijn er soms belangrijke, pijnlijke of mooie momenten. Dan wil je niet aan de telefoon zitten (of je partner). Dit is jullie moment. Neem alle tijd.
Tip voor na je bevalling. Mocht je uitgescheurt of geknipt zijn kan je plassen onder de douche maar dat is best een gedoe. Je kan ook gewoon een teiltje in de wc zetten met water en daarin plassen.
Blijf focussen op je ademhaling. Wat je ook doen, blijf ademen. En puf zoals het bij jou past en wat jou goed doet. Ik ademde diep door, niet van die pufjes. Die hielpen mij echt niet. Waar ik heel veel aan heb gehad is het boek van Beatrijs Smulders, Veilig Bevallen. Echt een aanrader.
Doet me eraan denken dat ik bij nr5 juist eerder belde dan de papieren/ze eerder aan de telefoon zeiden (begon met gebroken vliezen). Ik had toen de weeën eenmaal kwamen snel het gevoel van "als ik wacht met bellen tot wat hun zeggen red ik het ziekenhuis niet". Achteraf had dat wel gelukt maar ik was nu nog geen 3u in het ziekenhuis toen ze kwam dus blij dat ik m'n gevoel gevolgt had zodat ik ook nog helder kon bellen met ze dat ik NU wilde komen aangezien het ineens zo snel ging. Was ook niet ondraaglijk maar voelde echt als stevige weeën met weinig tijd er tussen. En ik had al 4cm voor m'n vliezen braken. Belde na zo'n 25min al ipv 1u Oftewel de tip: bel ook als je gevoel eerder zegt dat je moet bellen dan "de boekjes" zeggen dat zou moeten
Volg je gevoel..bij de eerste ijsbeerde ik, dat waren dus weeën, bij de tweede (toen al gebroken vliezen voor enige tijd) zei mn gevoel dat t HEEL hard ging. Gelukkig dat ik continue hamerde over op tijd zijn qua pijnbestrijding anders was t hectometerpaaltjeswerk geworden. Pijnbestrijding bij de tweede niet meer gehaald. Dat bevalplan kon ook de vuilbak in. A.k.a. hang niet te had aan je bevalplan, leuk als t lukt maar wees bewust dat die vlieger niet altijd opgaat. Sommigen hangen zich er heel erg aan vast en gaat t dan anders dan kijken ze er best negatief tegenaan. Baby er uit is een haalbaar doel, alle extra's is een bonus. En soms heb je een onverwachte bonus, hier was dat de 8 minuten uitdrijving, vond dat best een prestatie! (niet dat ik veel invloed had, de kleine man had haast en mn lijf had evacuatiebeleid ingezet geloof ik, vol gas er tegenaan ) De beste pijnbestrijding is overigens baby er uit werken. En die gaat er uit komen, onderweg vraag je je af hoe in godesnaam, maar die verbazing wordt alleen maar groter met die kleine in je handen , ongeacht of t een keizersnede werd of niet. Dat zat in mij?!? ZO GROOT?!? (Ookal was mijn zoon veeeeeeul kleiner als dat ik had verwacht, met name door gebrek aan spekkie terwijl hij qua telling later was dan zn zus) Je vindt jezelf daarna wel ff mega stoer alhoewel je t qua logistiek ff niet kan voorstellen hoe dat daar in die buik heeft gepast. Ja grote buik maar dan nog, HOE DAN?!? (En ja er zijn animaties te vinden hoe je lichaam zich aanpast met een groeiende baby, logistiek wonderlijk hoogstandje!) Weeënstorm schrok ik van bij mn dochter, wist dat t bestond maar ik vond t erg heftig. Vooral omdat er toen geen eind aan leek te komen. Pijnbestrijding dan is echt geen overbodige luxe, al is t maar ff voor de rust/iets kunnen slapen. Houd dan wel rekening met half uur ctg en de tijd die ze nodig hebben om t te regelen. Dus niet pas roepen als je er HELEMAAL doorheen zit, maar gewoon wanneer je denkt, dit ga ik zo niet nog een uur trekken. Automatisch ga je er tegen vechten namelijk, omdat omarmen als t rug, buik en been weeën zijn en een schoppend kind is kneiter lastig, het kan maar ik neem er mn pet voor af voor degene die t lukt. Zoon had ik m ook maar daar ging t zodanig snel dat het nooit lang kon duren, dat was beter te overzien zeg maar.
De beste tip vond ik die van mijn moeder: juich elke wee toe. Hoe feller hoe beter, want hoe eerder je kindje er is. Dat werkte fantastisch bij mijn beide jongens. Bij de meiden lukte dat niet, bij de tweede omdat de vk dacht dat het heel erg snel zou gaan en dat steeds herhaalde (bevalling duurde zo'n 4 of 5 uur, niks extreem snel dus), bij de vierde vond ik mijn omgeving niet fijn (we waren pas 3 weken klaar met een gigantische verbouwing, mijn huis voelde nog niet echt als thuis) en ik had een constante weeenstorm. Maar de bevallingen van de jongens, duurden het langst overigens, 17 en 6 uur, waren echt zo mooi. En de rest: over je heen laten komen en pas dan bedenken wat je fijn vindt. Want ik lees tips als rondlopen enzo, nou, dat vond ik vreselijk. Zelfs me omdraaien wat bij de jongste moest vond ik naar, ik zat zo in mijn eigen bubbel, ik wilde liggen, in bad of op bed, en verder totaal alleen gelaten worden. Achteraf vind ik dat een beetje raar klinken maar het werkte voor mij.
Habahhahaha ik raakte in de stress dat ik dat moest denken en puffen. Ik kwam nooit uit Was dat ook niet in de maat van altijd is kortjakje ziek? Dus daarvoor in de plaats dacht ik bij of na elke wee... weer 1 wee dichterbij jou ♡ bij beide jongens gedaan.
Bij mijn tweede zong ik yoooo hoooo (potc) tot mijn weeën storm. Ik heb geen idee waar dat vandaan kwam Als de bevalling begint dan ga je ervoor. Wat ik vooral had gewild was dat ik mij vrij snel had kunnen opfrissen om meer te genieten van het eerste moment. Maar dat is denk ik een persoonlijk iets.
Persen liggend op je rug is praktisch voor de artsen maar geen houding om te bevallen voor jou en de baby. Op handen en knieeen, staand, op je knieen, gehurkt of zoals jij het prettig vind is „the way to go“. Blijf daar waar je je goed voelt. Dat kan thuis zijn maar ook in het zh, in bad, onder de douche etc. als je denkt/voelt dat je niet meer kunt/paniek/heftig/ etc. Dan ben je er vaak bijna en ben je kort voor de „persfase“. Dus als je dat voelt/denkt herinner jezelf eraan dat je baby er dan bijna is, dat geeft moed/kracht en hoop. maak gebruik van de zwaartekracht zo goed als je kunt. ontspan en geloof erin dat je lijf hiervoor gemaakt is en in principe geen hulp nodig heeft. Alle interventies, hoe klein ook, beinvloeden jou in het proces. Je hormonen kunnen hun werk het best doen als jij geen stress hebt. Zorg daarvoor of geen iemand opdracht om jou wensen kenbaar en waar te maken. Je kunt het nooit meer overdoen dus zorg ervoor dat jij de keuzes maakt. Ook als het niet zo gaat als je hoopt is het achteraf fijn en belangrijk dat je je gezien, gehoord en erkend voelde tijdens het proces, ook als dat betekend dat je akkoord geeft om alles te doen zonder jou verdere toestemming te vragen, dan heb je daar minstens ook zelf voor gekozen.
Laat het allemaal een beetje op je afkomen. Je weet niet hoe jouw lijf reageert en hoe de bevalling zal gaan.
Neem de houding aan die jij wilt! Echt vooral dat, de ene vind liggen fijn, de ander op een bal, de ander wil staan. Ik vond op de rand van bed of bank zitten en wiegen heel fijn. De bal werkte voor mij bij de 1e niet echt fijn, bij de 2e juist wel. En adem zoals voor jou werkt. Wel diep inademen, maar wel zoals jij wil. Ik adem alleen maar door m'n neus in en uit, maar dat werkte voor mij tenminste. En als het lukt, probeer te ontspannen. Ontspannen lukte mij alleen als ik m'n eigen houding aannam en ook m'n ademhaling zelf regelde. Trok me niks aan van wat de vk zei
Maak het zo relaxt mogelijk voor jezelf. Bedenk hoe je het zou willen maar laat dat ook los en laat het op je afkomen. Bij ons stond de ek wedstrijd den-eng aan. Tussen elke perswee door liggen kijken was top