Ik duim voor je dat je kleintje nog spontaan komt. Echt waar! Ik heb het ook met mijn eerste meegmaakt dat ik ingeleid moest worden en de hele dag moest liggen in een ziekenhuis bed met weeen en dat ik niet mocht bewegen. Dat is het meest ONnatuurlijke wat er bestaat. Ik ben er nu ook heel erg huiverig voor en droom er ook van om op een natuurlijke manier te bevallen. 's Nachts gewekt worden door de weeen, dat ik mijn mannetje wakker moet stoten met de woorden: het is begonnen. Ik wil wel in het ziekenhuis bevallen, maar dan op een natuurlijke manier en op eigen kracht.
@Laika: idd! Dat is nou precies waar ik bang voor ben! 40 weken lang krijg je te horen: als het begint blijven bewegen, veel van houding veranderen. DAT bevordert de bevalling! En dan wordt je ingeleid en moet je dat maar 'effetjes loslaten'! Ik wil naar het kraamhotel in P'end. Dat is wel in het zkh, maar een aparte gang waar geen medische handeling gebeuren. Ik hoop dat het bij jou nu ook spontaan komt! Heb net weer hardgelopen. Ging nog makkelijker als gisteren (2,6km in 18 minuten). Vanmorgen moest ik naar de wc (ontlasting) en tijdens de boodschap voelde dat ik wat verloor. Dus ik kijk, was het weer veel slijm, maar langs dat slijm liep wat vocht. Nou weet ik niet of dat vruchtwater was, of toch een beetje urine. Ik ga proberen mezelf niet (nog) gek(ker) te maken, dus ik hou het op urine, want verlies nu niets meer...
Wat goed dat je nog hardloopt. Ik was meteen gestopt na mijn posi-test en ik baal er nog van. Het is vandaag en morgen prachtig weer om hard te lopen en bij mij kriebelt het de hele tijd om te gaan hardlopen. Maar goed, ik fiets nu heel vaak. Vorige keer ook met weeen gaan fietsen (na het strippen) in de hoop dat het door zou zetten. Maar mijn eerste liet zich niet gek maken en bleef stug zitten.
herken het zo van mn tweede zwangerschap.... dacht ook eerder te bevallen.... rommelde zo erg.... (had trouwens een zware zwangerschap zo'n BI dat ik al vanaf week 16 zittend sliep) en er gebeurde niets..... toen ik over de 40 weken liep, had ik zoiets van... ok, wat later... met 41,4 (zou dag later naar ziekenhuis moeten voor controle) heb ik me staan janken en stampvoeten als een klein kind.... Ik trek dit niet meer..... ik wil dit niet meer..... De volgende ochtend begon spontaan de bevalling.... en ben binnen (nog geen 2 uurtjes, vanaf eerste rommel) bevallen.... heel veel sterkte met de laatste loodjes... als het begint, kan het echt snel gaan... hopelijk ben je nu al centimeters aan t smokkelen... en gaat het straks vlot!!! (Ben met nummer 3 (en nu ook) maar gewoon van de 42 uitgegaan....) Ennuhh succes met bevallen dit weekend....!! (probeer het even, de laatste 2 tegen wie ik dit zei, bevielen ook gelijk.. dus gun het jou ook... )
Och meid, breek me de bek niet open. Ik had me erop ingesteld dat ik met 38 weken ging bevallen. Waarom weet ik ook niet, was een gevoel (of een hoop denk ik haha). 38 weken niks, 39 weken niks, 40 weken niks....en er gebeurde ook echt NIKS he. Geen harde buiken, geen voorweeën. Alles was elke dag hetzelfde. Elke nacht stond ik een paar keer op om naar de wc te gaan en altijd dacht ik: als ik nu opsta breken misschien mijn vliezen. Dat gebeurde nooit. 's Ochtends als ik wakker werd was het eerste wat ik dacht en zei: 'weer geen baby vannacht'. Het duurde maar en duurde maar.. 40 weken, 5 dagen: we gaan je strippen! Ik heb er slecht van geslapen, vond het zo spannend. Ik kom daar, ga op die bank liggen, ze brengt haar vingers in voor het strippen. NIKS! Ik zit nog pot- en potdicht. Toen ze me dat vertelde, schoot ik echt even vol. Ik had echt hoop dat ze me zou zeggen dat ik al 2 cm ontsluiting had ofzo. Nieuwe afspraak gemaakt voor 41 w 2 dag. Ik weer terug, op die bank, vingers erin. NIKS! Wel iets meer verweekt maar nog geen mogelijkheid om te strippen (laat staan om te gaan bevallen). Toen had de verloskundige ook wel door dat het hem niet meer ging worden en verwees ze me naar de gynaecoloog voor de controles (hoe heten die ook alweer?) en het inleiden. De controles waren allemaal goed en dus moest ik ook door tot 42 weken. Ik vond het VERSCHRIKKELIJK, serieus. Ik was de hele dag alleen maar bezig met: waarom wil mijn kind er niet uit? Ik werd door iedereen lastig gevallen of ik al bevallen was. Jij loopt nog hard, maar ik liep sowieso bijna niet meer (topzwaar) en iedereen had echt medelijden met me (en ik ook heel erg met mezelf) want ik zag eruit als een tokkie in mijn trainingbroek, snowboots en veel te grote jas. Anyway, ik zou maandag worden ingeleid (precies 42 weken). Ik keek er zooo tegenop he! Ik had zooo graag gewoon normaal willen bevallen! Op vrijdagavond gingen we nog even vieren dat we met ons tweeen waren voor de laatste keer en gingen we wokken (ik ben daar zo dol op). Ik zal nooit vergeten hoe mensen voor me aan de kant gingen als ik eraan kwam 'wil je even voor meid'? (JA GRAAG). Ik zei tegen de wokker; doe maar iets met hete saus, 3 pepertjes. Ik heb zitten puffen en steunen met een brandende mond maar verrek, s avonds kreeg ik weeën! Zo om de 8 a 9 minuten. Tot ik naar bed ging, toen was alles weer weg. Ik heb nog nooit zo gebaald. Hele nacht prima geslapen en weer wakker geworden met: 'weer geen baby vannacht'. Maar zaterdag was ik nog een uur of 2 uurtjes wakker en ik kreeg serieuze weeën. YES! En uiteindelijk dus zondagochtend om 7.15 uur bevallen. Dus, het kan nog! Misschien even gaan wokken vanavond en een sausje vragen met 3 pepertjes :-D
Ik was ook gestopt hoor met hardlopen! Maar gisteren had ik er zo'n behoefte aan. Dus ik dacht ik probeer het gewoon. Als het niet gaat ben ik zo weer thuis. Maar het ging verbazingwekkend makkelijk! Ben zo blij dat ik gegaan ben, voelde me daarna een stuk beter. Net dus ook gelopen en het helpt me wel. Oh meiden, het doet me ZO goed jullie verhalen te lezen. Geeft me weer een beetje moed. En jullie schrijven ook zo leuk dat ik er om moet lachen Toen ik terugkwam van hardlopen ging ik naar de wc voor plasje voordat ik ging douchen. Wat denk je? Hele inlegkruisje doorweekt en onderbroek nat! Maar er liep niets meer uit. Ik heb geroken aan mn broekje en het ruikt niet naar urine. Dus ik ben eerst gaan douchen (lekker warm!), geen verlies meer... Toch maar even de vk gebeld. Ik moest een zakje (o my god!) in mn onderbroek leggen als een kommetje. Ze zegt als het vruchtwater is, dan blijft het komen. Waarschijnlijk wel in scheutjes, maar het blijft komen. Op deze manier vang je het dan op en dan kan je het zien... Zo gezegd zo gedaan. Dus ik heb nu een zakje onder mn doos liggen LOL Buik is wel wat gevoelig, maar dat kan ook van het hardlopen zijn natuurlijk...
Nou...sinds een uur of 12.45u ben ik geen vocht meer verloren. Zal dus wel geen vruchtwater zijn geweest...misschien gewoon waterige afscheiding
Ik heb voor nu een ideale uitlaatklep gevonden naast hardlopen. Men neme een hoofdkussen, een bed, en dichte gordijnen. Dan pakt men het kussen en smijt het met alle kracht alle kanten op, ramt er met alle kracht mee op het bed, tegen een muur of wat dan ook. Legt het kussen neer en begint er dan met alle kracht tegen aan te stompen e/o schoppen. Enig idee hoeveel dat oplucht???
oh wat een herkenning.. wachten duurt zoooo lang he door omstandigheden mocht ik vanaf de 38 weken ingeleid worden, hoefde maar te bellen en het zou gebeuren (ook ruggenprik was dan geregeld) Maar ik wilde het toen nog niet. uiteindelijk ging het wat beter met me en ben ik weer onder begeleiding van mijn eigen vk gekomen. 39 weken. 40 weken. 41 weken. niks nakkes nada. strippen kon niet, dus die hoop gaf ik ook op. Bij 41w2d de overtijdscontroles gehad, alles goed, kind werd op ruim 8 pond geschat. Ik zou met 42 weken ingeleid worden, tenzij ik eerder wilde, dan kon het met 41w5d. Wat denk je? breken 's avonds mijn vliezen!!!! (en ik wist het ook niet zeker trouwens) Bevalling kwam niet op gang en ik zou ingeleid worden. uiteindelijk ben ik toch nog puur natuur bevallen, ontzettend gelukkig wel in het ziekenhuis (die gebroken vliezen zijn mijn en mijn dochters redding geweest) en helaas zonder ruggenprik. maar ik zal nooitnooitnooit meer vergeten hoe ik me die laatste weken heb gevoeld. zo ontzettend op was ik. Ik kon niks meer en kon ook niks van mijn dochtertje hebben. maar weet je, als je de kleine hebt, maakt dat zoveel goed! succes nog!
Hallo IngeG Wat een enorm herkenbaar verhaal!! Ik zit in exact hetzelfde schuitje.. Ben nu 41 weken en 1 dag zwanger en ben er ZOOOOOOOOOO klaar mee!!! Ik was gisteren dus precies 1 week overtijd en heb ook het grootste gedeelte van de dag zitten janken.. Kon niet stoppen.. Was gisterenmorgen weer bij de verloskundige geweest waar ze een 2e poging tot strippen hebben gedaan maar ik ben niet te strippen omdat alles heel waarschijnlijk nog POTDICHT zit!! Niet echt nieuws waar je op zit te wachten met 41 weken zwangerschap.. Het is nog niet eens verweekt ofzo.. Ze gaan het nu morgen nogmaals proberen en anders maandagochtend naar de gyneacoloog.. Als alles dan nog steeds goed gaat met het kindje dan word ik ook echt pas met 42 weken ingeleid.. Ik hoop zo dat het nog spontaan begint!! Het ergste vond ik nog dat mijn man er niks van begreep toen ik zo overstuur was gisteren.. Hij maakte ook een paar foute opmerkingen (o.a. die ene week maakt dan toch ook niet meer uit en ik wacht er net zo op als jij hoor!) en liet me vervolgens gewoon huilend op de rand van mijn bed achter.. Toen had ik het helemaal gehad!! Je wil alleen maar ff een knuffel en meer niet.. We hebben het wel uitgesproken hoor! hahaha.. alles weer ok nu! Ben het in elk geval helemaal met je eens! Overtijd gaan is een HEL!!!
Oh Florus, wat een drama! VRE-SE-LYK voor je! Ik hoop en hoop en hoop voor je dat het spontaan begint!!! Ik ga je niet de trucs noemen die de bmm kunnen laten rijpen. Je hebt ook internet en wrs heb je net als ik alles al 100x geprobeerd. En ik snap dat je het ff had gehad toen je man je niet leek te snappen. Mijn vriend heeft het er heel moeilijk mee mij zo te zien, maar hij begrijpt het wel gelukkig... Ik moet dus ook morgen naar de VK. Ik hoop dat we beiden met goed nieuws terugkomen!!! Hoe laat moet jij?
meid ik kan me goed voorstellen dat je opziet tegen inleiden hoor! Hier wilde ik ook dolgraag thuis bevallen. Eerste bevalling werd helaas een keizersnee ivm prematuriteit en de 2e mocht niet meer thuis maar wel natuurlijk. Ben toen ook ingeleid. Helaas werd dat uiteindelijk ook een keizersnee. Inleiden is niet leuk (vond ik). Omdat je dan vast zit aan die stomme ctg en niet een natuurlijke houding aan kan nemen. Maar zodra je je kindje hebt ben je vast blij dat ie er is! Hoe hij er ook is gekomen. Ik ken iemand die 3 keer is ingeleid en juist als de dood was elke keer dat het kindje voor de inleiding zou komen (waarom snap ik ook niet ) Voordeel van inleiding is wel dat je goed in de gaten gehouden wordt! En over het over de 42 weken gaan... sja als je dat niet wilt moet je gewoon heel erg op je strepen staan! Helaas heb ik te vaak verhalen gehoord dat het goed leek maar toch niet zo goed was... Zelf zou ik mezelf nooit na 42 weken door laten lopen. Dan maar geen thuisbevalling... Ik hoop voor je dat je vandaag of morgen nog wel gewoon mag bevallen! Ik ken trouwens ook een aantal meiden die met 41+4 of 41+5 alsnog spontaan zijn bevallen hoor! Dus het kan!
@Florus: Ik moet om 11.30u Heb nu af en toe harde buiken (niet pijnlijk), maar durf gewoon niet te hopen dat het wat wordt... @Debby: Ik ga sowieso niet thuis bevallen, maar in het kraamhotel. VL vind thuis bevallen te eng. Een zkh bevalling is op zich niet zo erg. Waar ik bang voor ben/tegenop zie is dat ik in een zkhbed word gekwakt in een bepaalde houding en dat ik er niet meer uit mag en niet meer van houding mag veranderen vanwege de CTG/inwendige hart/weeën registratie. 40 wkn lang wordt je voorbereid dat beweging goed is tijdens de bevalling, dat weeën dan beter op te vangen zijn. Dat met beweging en verandering van houding je bevalling sneller verloopt. En dan ineens wordt je in zo'n bed geflikkerd en moet je dat maar loslaten! Daar zie ik zo tegenop! Dat vind ik zo onmenselijk en onnatuurlijk. Ik weet gewoon van mezelf dat ik beter met pijn kan omgaan als ik zelf mag bepalen hoe ik dat doe. Daarbij zie ik op tegen al die kut leerlingen en stagiaires en co-assistenten en arts assistenten die er dan bij zijn. Ik wil RUST tijdens mn bevalling en zo min mogelijk mensen erbij. Dat is in een zkh gewoon een stuk lastiger...
haha ja onnatuurlijk vond ik het wel. En ik was chagerijnig omdat ik niet mocht douchen, maar bij mij was dat omdat ik al een ks had gehad. Als je "gewoon" ingeleid wordt dan doen ze volgens mij na een bepaald aantal cm ontsluiting een ctg op het hoofdje van de baby. De draden die daar aan vast zitten zijn heel lang. Dan kan je ook gewoon een stukje lopen. Ik mocht ook af en toe uit bed hoor, dan maakte ze me eventjes los, een kwartiertje ofzo. Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook verwacht had te willen lopen/staan. Maar dat was dus niet zo. Ik wilde op mijn handen en knieen zitten (op zijn hondjes zeg maar), dat was de enige manier om het uit te houden. Ze deden wel een beetje moeilijk maar omdat ik met mijn buik tegen het bed aan kwam schreef de ctg in deze houding de weeen best goed dus zeiden ze niks meer. Nu kom ik gewoon altijd voor mezelf op, dus ze konden hoog of laag springen maar dan hadden ze me vast moeten binden. Anders dan deze houding redde ik gewoon niet. Ook kwam er een zuster de hele tijd in en uit lopen en ze was nogal luidruchtig terwijl ik me probeerde te concentreren. Dus ik heb haar toegesnauwd: Wil je de volgende keer wel even kloppen, je haalt me uit mijn concentratie... ach ja, ze zijn wel wat gewend daar denk ik!
oja en over arts-assistenten en co-assistenten enzo. Nou daar had ik dus ook een gruwelijke hekel aan. Daarom wilde ik ook niet in het ziekenhuis bevallen eigelijk. Maar uiteindelijk is dat wel goed gekomen. De arts-assistent is als ware je verloskundige. Tenzij er iets aan de hand is zie je alleen hem/haar. Die co-assistenten was ik makkelijk in. Voor mijn bevalling vroegen ze of de co-assistent ook even mocht voelen of ik al ontsluiting had. Toen heb ik gezegd, ja dat mag, maar dit is de enige keer. Daarna wil ik geen leerobject meer zijn. En toen is de co-assistent ook gewoon niet meer geweest. De arts assistent die ik had gehad was super. Toen ik in een weeenstorm terecht kwam ze naar me toe en zei, je moet maar even nadenken of je pijnstilling wilt want dit is wel heftig... nou dat had ik nooit verwacht! Ik kreeg hupsakee een ruggeprik, zonder ook maar 1 keer te moeten zeuren. (eigelijk wilde ik zonder maar omdat ik niet mocht douchen had ik het idee dat ik mijn pijn niet kwijt kon) Helaas hadden ze me niet helemaal goed voorgelicht want ik krijg dus koorts tijdens de bevalling daardoor waardoor mijn zoontje uiteindelijk 4 dagen op de neonatologie heeft gelegen uit voorzorg... Maar goed meid, bij jou gaat het vast goedkomen!
Een inwendige registratie van de weeën of de hartslag van het kindje gebeurd bij mij gewoon niet. Ik wil het niet, klaar!
IngeG ik hoop dat ze daar mee akkoord gaan voor je... volgens mij kunnen ze met die banden om je buik op een gegeven moment de hartslag niet meer vinden... maar kom voor jezelf op!
Ik snap dat jullie erdoorheen zitten, maar maak het ook niet groter dan het is. Zo te lezen hebben jullie verder geen vreselijke kwaaltjes, dus probeer te ontspannen en te genieten, dit zijn de laatste dagen met je kindje in je buik, dat is zo bijzonder!!!! De laatste 4 weken van mijn zwangerschap van Eva waren vreselijk door hevige zwangerschapsjeuk, maar ik heb toch redelijk rustig en geduldig afgewacht en vooral genoten. Ik wilde héél graag thuis bevallen, maar toen ik bijna 1 week overtijd liep wilde ik alleen maar dat het goed bleef gaan met ons kindje en we zouden wel zien. Gelukkig met precies 41 weken bevallen. Wat betreft inwendige registratie, wat is daar zo erg aan? Met inleiden moeten ze je kindje gewoon goed in de gaten houden, dat is erg belangrijk! En je hebt dan wat meer bewegingsvrijheid dan met band om je buik (die band lijkt me vreselijk trouwens als je weeën hebt) Succes met de laatste loodjes, het gaat niet lang meer duren en achteraf denk je ach, dat viel eigenlijk best mee (dat dacht ik zelfs bij die jeuk en bij Lisa was ik bang het weer te krijgen, maar had het er met alle liefde voor over gehad. Gelukkig bij Lisa geen jeuk of andere echt vervelende dingen gehad).
Overtijd gaan is idd een hel.. achteraf niet, maar op het moment zelf wel! Ben zelf met 41+2 ingeleid en met 41+3 bevallen van mijn zoon, maar wilde eigenlijk ook niet ingeleid worden. Ik zat alleen aan bed gekluisterd thuis ivm erge BI en werd compleet gek dat ik niet de deur uitkon zonder rolstoel. Ik had ook gedroomd van een spontane bevalling.. midden in de nacht wakker worden van krampjes die gingen opbouwen, een vk die langs kwam en naar het ziekenhuis rijden.. daar lekker bevallen, wel met pijn maar wat goed te dragen zou zijn. Zucht, dat is niet gebeurd dus. Heb dat op een gegeven moment geaccepteerd en toch maar voor inleiding gekozen. Herken dat precies dat ik gewoon kwaad was op wie eerder dan mij beviel maar later was uitgerekend! Dat was gewoon zoo frustrerend en gemeen Bij inleiden moet de hartslag van de baby altijd geregistreerd worden. Eerst via banden op de buik, daarna En ik heb gewoon met mijn infuus de kamer rondgelopen. Oh en wat betreft premature baby's: ik had nog liever een premature gezonde baby dan geen baby. Wat ik nu dus heb. Als we kennelijk toch van alles gaan vergelijken Sterkte nog even Inge! Hoop voor je dat het gauw begint!