Zeker pijnlijk . Was er maar een filter op het leven dat je even aan kan zetten dat je gewoon alle zwangere mensen even niet meekrijgt ofzo. Mijn partner wil nu sinds eind vorige week ineens een kitten. Praat 3 dagen nergens anders over. Dat ik echt denk: serieus? De eerstvolgende die in dit huis erbij komt wonen, is toch echt een baby hoor... Ik hou heel veel van hem, maar het is iedere keer wel heel confronterend om te ondervinden dat we op dit topic gewoon niet op 1 lijn zitten.
Nou we hadden er weer een vandaag. Ook nog met de opmerking "we hebben er alweer maar 2 minuten lol van gehad". Voor wie me zoekt... Ik zit in mijn reserve chakra.
Waarom vinden mensen het toch zo nodig dat erbij te vermelden?! Verwachten ze dan applaus ofzo? Ik heb een keer zo'n opmerking van een schoolpleinvader gehad. Dat hij zijn vrouw twee keer zo snel bezwangerd had en dat hij en zijn vrouw dus wel super vruchtbaar moesten zijn. Alsof het zijn eigen verdienste was, in plaats van geluk en toeval. Mensen(!). Succes in je reserve chakra
Hij heeft mijn man gebeld met precies het zelfde verhaal... Die was scherp en snel en vroeg (na felicitaties) of dit een aanbod was om mij dan ook te bezwangeren. Of dat het als uitnodiging bedoeld was, zodat zijn vrouw eens wat langer dan 2min plezier zou hebben... Gelukkig konden ze er om lachen
Knuffel voor jou! Sommige mensen die verdienen een high five met een stoel..in hun gezicht Hier 7 jaar gewacht op een gezonde zwangerschap, dus herkenbaar wat je schrijft. Heb veel pijnlijke situaties meegemaakt (4 zwangerschapsaankondigingen in de twee weken na mijn spoedoperatie bbz van directe familie en vriendinnen), stomme opmerkingen (ik was de eerste ronde zwanger etc.) en veel ongevraagd advies waar ik niks mee kon. Hou je taai en wees vooral lief voor jezelf!
Hahahaha die ga ik onthouden, ik zit in mijn reserve chakra. Maar verder super kut natuurlijk van de aankondiging en de opmerking erbij hoe voel je je ondertussen? Ik had deze week toevallig ook weer een aankondiging. Van een goed vriendinnetje met wie ik zaterdag naar een festival zou gaan. Ze vertelde er niet bij in welke ronde het was, maar gezien eerdere gesprekken weet ik dat het ronde 1 of 2 is geweest. Zij was zelfs nog zwanger van de eerste toen wij al bezig waren voor een tweede. Gelukkig was ze zo lief om eerder in de week even te bellen en niet op het festival het bommetje te droppen. Maar god wat ben ik verdrietig geweest zo'n 48 uur lang. En op het festival zijn er letterlijk 3 mensen afzonderlijk, die ik via via kende en waar ik even een praatje mee maakte, geweest die wanneer ze hoorden dat ik een zoon van bijna 3,5 heb, vroegen of ik een tweede wil en of ik dat grote leeftijdsverschil dan niet jammer vind. Gelukkig was ik in opperbeste stemming en had ik mezelf die week toch al 1000 keer het mantra 'mijn tijd komt nog wel' ingeprent, waardoor ik het wel kon hebben.
Fijn dat ze dat dan even van te voren meld inderdaad. Die vraag van wanneer de tweede komt is zo pijnlijk. In mijn hoofd ben ik er al sinds de bevalling van onze dochter mee bezig. Ik had bedacht na een half jaar te starten met nr 2, maar dat mocht niet ivm de keizersnee. Wel toen al een plan gemaakt met de artsen over hoe om te gaan met een volgende zwangerschap. Het liefst wou ik er drie, maar daar staat al een streep door heen. Zowel de artsen die zeggen dat mijn lichaam dat niet vol gaat houden als mijn man die daar emotioneel aan onder door zou gaan. Ik moet zeggen dat het eigenlijk overall wel oke gaat, maar als het nieuws zo'n 5 dagen voor mijn nod komt, of als ik ongesteld ben... Dan vind ik het moeilijker om er mee om te gaan. Week voor en de week na mijn eisprong is het redelijk te doen.
Ja dat herken ik wel, aankondigingen komen harder binnen als je zelf net de teleurstelling van die maand hebt gehad of ziet aankomen. En wat verdrietig dat je je oorspronkelijke wens al bij hebt moeten stellen wat is er, als je er iets over kwijt wil, eigenlijk uit het gesprek met het ziekenhuis gekomen, daar sprak je in je allereerste post over. Wordt er een behandeling opgestart?
Heel herkenbaar. Hier hebben we ruim 3,5 jaar moeten wachten op mijn 2e en man zijn 1e. Uiteindelijk zwanger geraakt dmv IVF na een vroege miskraam. En de 3e kwam er snel achteraan (was onze laatste cryo). Maar oh wat vond ik de zwangerschapsaankondigingen vreselijk. Wat een rotgevoel gaf dat en het voelde zo oneerlijk. Helemaal als je in de MMM zit. Ondanks dat wij nu compleet zijn blijft het op de een of andere manier altijd een pijnlijke plek. Je bent niet alleen, sterkte en hou je taai! ❤
Heel herkenbaar, wij zijn 6 jaar bezig geweest voor een tweede. En elke x de vraag nou wanneer komt die tweede eens. En inderdaad al die aankondigingen. Ik was altijd voor iedereen blij hoor. Maar toch ook aangetast in mijn eigen "vrouw zijn" . Waarom hun wel & ik/wij niet.maaar nu eindelijk 32 weken ❤
Zo herkenbaar allemaal. Ik zit met hetzelfde. Mijn bestie heeft van de week aangekondigd zwanger te zijn. En ze waren er niet eens heel serieus mee bezig… En wij zijn al twee jaar bezig, nooit zwanger geweest o.i.d. en wachten nu op een kijkoperatie en daarna traject. Ik voel me dan zoooo intens verdrietig!! En voel me daarnaast zo’n slechte vriendin omdat ik heel veel moeite moet doen blij voor haar te zijn. Herkennen jullie dat?
Ahh wat naar en logisch dat je je zo voelt. Mijn verhaal is niet echt vergelijkbaar, maar voor de eerste goede zwangerschap heb ik twee miskramen gehad en daarna nog een. Dat heeft ons heel erg doen twijfelen of het ooit wel zou lukken en daardoor ook veel moeite met zwangerschappen (waaronder een 'ongelukje') om ons heen, vooral als er veel werd geklaagd over kwaaltjes. Ik zag het hier eerder ook al staan, mij hielp het enorm om te bedenken dat wij niet minder kans maakten omdat het bij anderen wel lukte. En ik ben er altijd erg open over geweest, maar dat moet je zelf prettig vinden. Daardoor kunnen andere mensen ook rekening met je houden, maar het kan aan de andere kant ook juist weer zorgen voor lompe reacties. Dus dat is dubbel. Maar dat je je verdriet niet hoeft te verbergen vond ik fijn. Verder hebben wij bewust leuke dingen gedaan die niet met kinderen kunnen, zoals reizen. Niet omdat ontspanning helpt en dat het daardoor makkelijker zou gaan. Maar om toch maar proberen de positieve kant te zoeken, en daar hebben we ook echt bewust van genoten. Klinkt nu allemaal heel verstandig enzo, maar ik had natuurlijk ook dagen dat ik alleen maar keihard kon huilen onder de dekens. En soms moet dat volgens mij ook gewoon. Heel veel sterkte ♥️
Ik voel mij dus ook het zelfde Ik zit nu al in ronde 12 en denk dat ik overmorgen weer ongesteld ga worden dus door naar ronde 13. ik heb gewoon een redelijke regelmatige cyclus. Ik voel mijn eisprong ook altijd. En ik wil het wel van mij afzetten met het komt als het komt. Maar toch diep van binnen wil je graag zwanger zijn. En dan de rest van je omgeving is in 1 ronde zwanger of oeps een foutje….