Dankjewel voor jullie lieve woorden. Het doet me goed maar voor mijn gevoel kan niets de leegte opvullen... @ Jel wat een mooi nummer dankjewel voor het delen....
Yvon, wat een ontroerende foto, prachtig! Nogmaals heel veel sterkte, hopelijk kunnen jullie er voor elkaar zijn, ook al hebben jullie verschillende manieren van verwerken.
Yvon, Gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon, maar helaas ook gecondoleerd met het verlies van jullie zoon. Jullie hebben veel te vroeg afscheid moeten nemen van jullie zoon Wat een mooie foto!! Heel veel sterkte met het verlies.
Lieve Yvon, Wat een mooie en ontroerende foto, het raakt me echt. Ook ik wil jullie nogmaals veel sterkte wensen. Liefs, Livelife
Yvon, wat een mooie foto. Wens jullie zoveel sterkte met dit vreselijke verlies. Hele dikke kus en knuffel voor jullie xxx
Lieve papa & mama, Wat intens verdrietig dat jullie afscheid hebben moeten nemen van jullie kleine grote wonder! Wat moeten jullie trots zijn op jullie kleine knul, de foto alleen al is prachtig (en tegelijkertijd hartverscheurend). Zo te lezen hebben jullie je zoontje een mooi afscheid gegeven, heel fijn. Wij hebben, bij alles waar we wel een keuze in hadden, alles zo mooi gedaan. Dat heeft ons een soort 'vrede' gegeven. Ik hoop dat jullie dat ook mogen ervaren. Het verdriet en het gemis wordt er niet minder op, dit wondertje draag je voor altijd met je mee. Veel liefs en sterkte Xx
@femm, dankjewel voor je lieve woorden, ook aan de andere dames. wij zijn ontzettend tevreden over de uitvaart. En zijn van mening dat we het niet beter hadden kunnen doen. Dat geeft rust. Maar het gemis is des te groter. ik snap niet dat het zo heeft mogen gebeuren, en denk 24/7 aan ons mooie mannetje.....
ook nog een baarmoederontsteking der bij jeetje meis wat heb jij een pech een hele hele dikke knuffel vanuit hier
yvon... ten eerste gefelisiteerd met de geboorte van jullie zoon, hij heeft jullie toch papa en mama gemaakt... maar het verschrikkelijkste is om je kindje weer terug te geven ik ken het gevoel, zo zijn wij onze ook verloren door een infectie aan de vliezen met 19/5 week... en dan is de wereld zoo keihard en zoo oneerlijk... tranen lopen over me wangen als ik de mooie foto ziet, ik heb er zelf ook zo 1... hoop dat je in die korte tijd mooie herinderen heb aan je zoon.. en dat je wanneer de tijd rijp is het een mooi plekje kan geven... vanuit de hemel kijkt hij neer op jullie, en zal ook blij zijn als jullie weer besluiten om aan kinderen te beginnen en hem broer je maken van Deon.... Heel veel sterkte de komende periode... liefs kay
heel erg veel sterkte met dit verlies. Ik kan me het lege gevoel helemaal voorstellen.. Hopelijk krijg je de uitslag van het zkh snel. Niet dat dat nu nog iets kan veranderen, maar miss geeft het je wat rust?! Het is een super mooie foto die je hebt geplaatst en jullie afscheid klinkt erg mooi en waardig.. Sterkte
Poeh ik lees met tranen over mijn wangen, en kippenvel over mijn hele lijf je verhaal.. Wat een ontzettend mooi afscheid! Maar wat oneerlijk!!!!! En wat een prachtige foto!
Yvon wat een prachtige foto.. ook vanuit hier heel veel sterkte met dit verlies van jullie mooie Déon.
@ all dankjewel voor jullie lieve woorden. De uitslagen hebben we inmiddels. Het bleek een verstoord balans in de bacteriën te zijn die je standaard bij je hebt. Ja kan er niks aan doen, en je merkt niet als een bacterie de overhand neemt.... Mocht er weer een zwangerschap komen wordt dat extra in de gaten gehouden dmv vaak kweekjes afnemen net als de baarmoedermondwekelijks opmeten , progestoron prikken en indien nodig preventief cerclage..... Zodat we dit niet nog eens mee hoeven te maken....
Gefeliciteerd met de geboorte van Deon* Ik wens jullie alle moed en liefde om om te gaan met dit onbegrijpelijke verlies. Afgelopen week mama geworden na 23 weken van onze dochter Vlinder* die slechts een uurtje op deze wereld mocht zijn.
@ verox , jeetje . Dankjewel voor je lieve berichtje. Jij ook gefeliciteerd met jullie dochter, maar te spijtig ook gecondoleerd , dikke knuffel! Hoe gaat het met je?
Moeilijk te zeggen hoe het met me gaat. Eigenlijk zeg ik tegen iedereen "goed", want gezien de omstandigheden gaat het allemaal goed. Het is verbazend hoe snel mijn lichaam herstelt. Ik heb geen moment pijn gehad en heb moeite te begrijpen in hoeverre ik mijn lichaam rust moet geven. Zou het liefst gewoon mijn zware werkzaamheden weer hervatten. Emotioneel houd ik me sterk. Doe mijn best alles zo rationeel mogelijk te bekijken. De huilbuien lijken juist toe te nemen. Ik huil omdat iedere vezel in mijn lichaam daarom vraagt, daar kan ik niets tegen beginnen, maar er is niet iets specifieks dat me van streek of verdrietiger maakt. Ik heb geen moeite zwangere vrouwen, baby's of babyspulletjes te zien, omdat ik voor mezelf duidelijk heb gezegd dat dit allemaal dingen zijn die los staan van Vlinder*. Ze hebben nooit deel uitgemaakt van haar veel te korte leventje. Het zijn allemaal onderdelen van een ander leven, mijn leven, maar niet dat van Vlinder*. Ik heb ontzettend de behoefte mensen te vertellen over onze prachtige dochter, want ik ben verschrikkelijk trots op haar. Men lijkt niet te beseffen dat we echt een dochter hebben gekregen, dat ik voor het eerst mama ben geworden en een "gewone" bevalling heb meegemaakt. Maar ik wil ook niemand schrik aanjagen of een ongemakkelijk gevoel bezorgen door daar uit mezelf over te beginnen. Ik ben verschrikkelijk bang voor de toekomst. De uitslagen van het ziekenhuis komen pas over twee weken. We willen dolgraag nog een kindje, maar hoe kun je nou vertrouwen op de toekomst, waar haal je de moed vandaan?
Lieve verox, Moeilijk is het! Dat zijn vragen waar ik geen antwoord op weet. En wat de tijd uit zal wijzen. Het vertrouwen is hier ook weg. Ik herken het wel heel erg dat je het er graag over wilt hebben, je bent immer ook mama geworden. Ik was en ben ook ontzettend trots op ons manneke. Ik wilde hem toen aan iedereen laten zien, maar nu dat niet meer kan. Vertel ik toch hoe mooi hij was, hoe lief zijn handje was, hoe mooi zijn neusje was, en hoe schattig zijn oortjes waren. En dat alles vertel ik vol met trots net zoals jij waarschijnlijk over Vlinder verteld. In het begin had ik geen moeite met zwangeren en baby's. Nu niet met baby's maar wel met zwangeren, niet allemaal. Maar in de familie zitten twee nichtjes die zwanger zijn die om alles klagen, dan denk ik bij mezelf verdorie had ik dat maar dan leefde hij nog. Spannend de uitslagen, dat kan ook het moeilijkste stukje zijn. Hebben ze enig idee? Bij mij kwam het doordat ik een bacterie had. Déon was helemaal gezond. Voor zover, we hebben geen obductie laten doen, alleen een kweekje van zijn navelstreng af laten nemen... Hoe is het afscheid van Vlinder geweest?