Hallo allemaal, Gister zijn we definitief te weten gekomen dat ons knulletje met de keizersnede geboren zal worden. Tot aan vorige week liep ik 'gewoon' bij de verloskundige en bij iedere controle was alles prima, maar er werd op een bepaald moment duidelijk dat de baby in stuit lag en dat werd wel in de gaten gehouden natuurlijk. Vorige week moest ik daarom om een liggingsecho, hier in het plaatselijke ziekenhuis, waar ze in principe alleen nog 'normale' bevallingen doen, dus geen keizersnedes en bevallingen met medische indicatie. Ik heb die ochtend 3 verschillende mensen gezien, een echoscopiste, een assistente of zoiets en daarna hadden we een 'gesprek' met de dienstdoende gyn. die zeer beknopt en redelijk onduidelijk vertelde wat het traject was bij een stuitligging. Hij vond het nog te vroeg om een draaipoging te doen en dus moesten we gisteren terugkomen voor weer een controle echo om te kijken of ie nog was gedraaid. Weer zag ik drie verschillende mensen, een assistente die een beetje kribbig de controle (bloeddruk etc.) uitvoerde en daarna een vrouwelijke gyn. met een duits accent waardoor ze niet echt heel erg duidelijk overkwam. Toen bleek dat er niets was veranderd regelde ze meteen een afspraak met weer een andere gyn. in het ziekenhuis waar we heen moesten voor de draaipoging. Doordat ik zelf behoorlijk nuchter ben en het echt wel aandurf om zoveel mogelijk te vragen, heb ik niet heel veel aandacht aan besteed aan de manier waarop het allemaal was gegaan. M'n vriend en ik hadden wel een beetje een vaag gevoel, vooral omdat de beslissingen werden genomen zonder eerst echt iets met ons te bespreken, maar goed het zijn kundige mensen toch, en je vertrouwt er maar op. We hielden er in elk geval geen super gevoel aan over. Aangekomen in het andere ziekenhuis ging er echt een wereld voor ons open! Allereerst is het een veel groter ziekenhuis, je zou dus zeggen dat je je daar nog meer een 'nummer' voelt. Niets was minder waar! We werden echt keurig geholpen, de receptioniste was vriendelijk en behulpzaam, ook van de afdeling zelf. Ik moest natuurlijk voor de draaipoging een half uur aan de ctg op de afdeling en ook daar was iedereen behulpzaam en wat op mij vooral erg fijn overkwam, erg kalm en nam de tijd. We kregen wat te drinken als we even moesten wachten en er was tijd voor een praatje. Daarna dan de daadwerkelijke draaipoging, waar ik toch wel behoorlijk tegenop keek, door de gynaecoloog. Wat een geweldige man was dat zeg! Eerst hadden we natuurlijk een intake gesprek en daarin bleek al dat het andere koek was dan die ochtend. Eindelijk iemand die echt luisterde en mijn onzekerheid en vragen met heldere antwoorden wegnam. Hij maakte weer een controle-echo en toen ik toch op de behandeltafel lag, vertelde hij heel eerlijk dat het een kans was van 25 tot 30% dat de draaipoging zou lukken, maar dat ik het natuurlijk ook als 50% zou kunnen zien, het lukt of het lukt niet. Hij zei er gelijk bij dat ie binnen een paar minuten zou merken of het zou lukken of niet en dat ie meteen zou stoppen als ik dat aangaf. Omdat hij het zo duidelijk vertelde, gaf ik aan het dan gewoon een keer te willen proberen en dat we wel zouden zien. Het was behoorlijk onprettig op sommige momenten, maar ik voelde me veilig en vertrouwd bij 'm. De eerste keer lukte half, de kleine draaide een stukje mee, maar zakte daarna weer terug. De gyn. vroeg of ie het nog een keertje mocht proberen en ik zei ja, omdat het me redelijk was meegevallen. Hij hield eigenlijk gelijk alweer op, omdat er geen beweging meer in te krijgen was. Al met al duurde het dus maar een minuut of 5 en daarna hielp ie me heel vriendelijk overeind met z'n hand als steun in m'n rug en met de andere hand pakte hij mijn hand om me langzaam omhoog te helpen. Mijn vriend voelde zich een beetje knullig want die zag het ook en dacht, 'oh jee, ik ben te laat', haha! Daarna kregen we nog een gesprek om de keizersnede te plannen etc. en ik gaf meteen aan dat ik wilde dat hij die zou doen, inclusief de volgende controle. Ik voel me nu zo opgelucht en in goede handen, dat is toch wat anders dan hoe ik gisteren begon in ons plaatselijke ziekenhuis! Er zijn daar heel veel dingen veranderd de afgelopen jaren en ik vind het niet vooruit gegaan. Toen ik in 2008 mijn eerste miskraam had, had ik ook een hele fijne gyn. maar die werkt hier helaas niet meer. Ik wilde dit hier beslist even van me afschrijven, want ik weet hoe belangrijk het is om je op je gemak te voelen en te weten dat er naar je wordt geluisterd en dat je je in elk geval geen nummer voelt. Omdat ik zoveel 'foute' ervaringen lees en hoor, wilde ik graag vertellen hoe het ook kan en dat het dus ook aan jezelf is om goede hulp en zorg te krijgen. Vaak komen ziekenhuizen over als een soort 'fabrieken', maar door goede ervaringen ook te delen, kan ook iedereen horen dat het beslist ook anders kan. Je gezondheid (en die van je baby) is je grootste bezit en daar hoort wel op de juiste manier mee omgegaan te worden vind ik. Sorry voor het lange verhaal, maar ik vond het belangrijk genoeg om te delen. Ik ben ook erg benieuwd naar jullie ervaringen!
wat fijn dat er ook positieve verhalen zijn! je leest idd alleen maar de negatieve verhalen! ik heb er zelf geen ervaring mee gelukkig, hoewel mijn eerste bevalling in het ziekenhuis geen pretje was en ook wel 10 verschillende mensen aan mijn bed heb gehad. fijn voor jullie dat jullie hier een prettig gevoel bij hebben! zo kun je toch uitkijken naar een bevalling waar je niet vanuit gegaan bent! sterkte met de laatste loodjes!
grappig om te lezen dat jij het zo ervaren hebt en ik juist andersom bij deze ziekenhuizen... In vlissingen werd ik tijdens mijn zwangerschaps door de gyn begeleid (meeuwissen) en die vk daar heb ik ook allemaal gehad en ook de gyn met het accent... Die vond ik dan weer allemaal heel aardig en juist duidelijk en stelde me gerust en als er wat was werd er gelijk actie ondernomen... En tja de bevalling zelf moest ik voor naar goes na gebeld te hebben mocht ik na aandringen komen zegt de vk zo het gaat beginnen dat kunnen op de ctg en je ontsluiting zien... wisseling van dienst ik kreeg een heel slecht nederlands sprekende vk die even keek en zei "jij naar guis"dus ik zei wat? "naar guis" en liep weg dus ik vroeg aan de zuster wat er was volgens haar begon de bevalling nog niet dit waren voorweeen????? zegt de zuster nog heel leuk ja dit is ook geen goeie dag om te bevallen omdat het zo druk was... Nee dat kies ik uit hallo... Wij terug naar huis na daar even te zijn geweest belde mijn man het ziekenhuis weer van hallo we komen terug want die bevalling is begonnen of je het nou wil of niet... Wij waren daar weer zeggen ze bij die ballie uhm even kijken of we nog wel een kamer hebben nou ik had geluk er was nog een hokje vrij en degene na mij zat lekker op de gang met haar weeen echt te zielig... Uiteindelijk kreeg ik weer die amper NL sprekende vk die me nu weer geen pijnstilling wilde geven omdat ik hepatitus zou hebben???? de zuster moest haar vertellen dat ik dat helemaal niet had en ik wel iets moest krijgen omdat ik al zo lang bezig was.... Uiteindelijk de hele dag die vk niet meer gezien en sávonds ben ik bevallen toen had ik een hele goeie vk en zuster gelukkig... Maar goed mocht ik ooit nog een kindje krijgen ga ik naar terneuzen want hier nee dat doe ik liever niet meer.... Het is niet bedoeld om je verhaal te ontkrachten hoor maar om uit te leggen dat ik daar weer een hele andere ervaring heb...
Het is soms ook net wélke gyn je treft in het ziekenhuis..... Loop zelf ook in een groot ziekenhuis en intussen bijna elke gyn wel gezien. De ene is erg fijn, luistert goed en legt dingen helder uit. De ander....tja, precies het tegenovergestelde. Ik had een 'vaste' gyn maar daar had ik toch wat minder vertrouwen in. Heb dit aangegeven bij het afsprakenbureau om eens te horen hoe hiermee om te gaan. ZIj gaven aan dat je altijd je controles e.d. bij een andere gyn kan krijgen. Heb ik dus gedaan en erg blij om! Oftewel: geef het aan als je iemand treft waarmee je geen 'klik' hebt. De ene arts past gewoon beter bij je qua handelwijze dan de ander. Marjanneke: fijn dat jij nu in goede handen bent!! Zó belangrijk om je veilig te voelen. Jammer dat de draaipoging niet is gelukt.
Het belangrijkste is wel dat je inderdaad aangeeft als je je ergens niet prettig bij voelt. Ik heb een chronische ziekte, vandaar dat ik bij de gynaecoloog onder behandeling moest die in het high risk team zat. Vanaf het eerste moment had ik daar geen goed gevoel over. Ik was al eens eerder bij een andere gynaecoloog geweest en dat was zo'n fijne vrouw! Alles legde ze heel duidelijk uit en -en dit vind ik heel belangrijk- ze was oprecht geinteresseerd. Het was niet dat ze d'r vragen stelde 'omdat dat nou eenmaal moet', maar luisterde heel goed en stelde me gerust als dat nodig was. Ik heb aangegeven graag bij haar de controles te willen (ik moet namelijk om de 2 weken naar 't ziekenhuis, als je dan geen fijne gyn hebt, dan is dat toch wel erg vaak!). Ze twijfelde even, vanwege mijn historie, maar uiteindelijk blijf ik bij haar onder controle en heeft ze extra overleg met het high risk team als dat nodig mocht zijn. Fijn als ze zelf zo meedenken! Feit blijft wel, dat als ik mijn mond niet open had gedaan, ik nog steeds bij die andere gynaecoloog zat! Dus echt, voor je eigen bestwil en dat van je kindje, geef het aan!
Vorige zwangerschap lag onze zoon ook in een stuit en een draaipoging baatte niet. Ik had absoluut geen goed gevoel over en stuitbevalling, hoewel de omstandigheden gunstig waren (niet te groot kind, genoeg vruchtwater e.d.), maar ik had er geen goed gevoel over. Aangegeven bij gyn en er is gewoon een keizersnede gepland, zonder gemopper van de gyn of zonder proberen ons over te halen. Bij ons dus ook een goede ervaring!!
Dank voor jullie reacties meiden, ik vond het gewoon fijn om dit even van me af te kunnen schrijven. Het is al zo'n verwarrende en onzekere periode, die laatste loodjes, en dan is het erg fijn dat je je in ieder geval min of meer op je gemak voelt. @Shay01; Het is beslist niet zo dat ik de mensen hier onkundig vind, absoluut niet hoor. Maar er werd voor mijn gevoel niet mèt me beslist, maar over me en dat stond me wel een beetje tegen. Bovendien stelde niemand zich echt aan me voor met naam en toenaam, anders had ik waarschijnlijk wel geweten wie wie was zonder op de bordjes te hoeven kijken. Ik vond dat een beetje raar. Maar ik moet ook zeggen dat onze eerste afspraak een beetje rommelig verliep omdat ik zelf vroeg of het gesprek met de gyn. nog dezelfde dag kon als de liggingsecho, anders bleven we heen en weer rijden. Gelukkig kon dat toen, maar het voelde allemaal een beetje stuurloos aan. In Goes nam de gynaecoloog het echt over voor mijn gevoel, zoals ik al zei, nam de tijd voor het gesprek, vertelde helder wat er stond te gebeuren en liet geen ruimte voor twijfel, iets dat op mij erg fijn overkwam. Natuurlijk kan het altijd anders en heb ik ze hier in Vlissingen net allemaal op een 'verkeerd' moment getroffen. Zoals ik al zei, ook ik had hier eerder na mijn miskraam een gynaecoloog die ik vol overgave (lol) mijn lot in de handen legde, dus het is geen betoog tegen het ziekenhuis hier, verre van dat.
Ook ik ben in Vlissingen bevallen van mijn tweede meisje. We werden in een kamer gezet na al 22 1/2 uur bezig te zijn thuis (met gebroken vliezen) toch nog naar het ziekenhuis. Daar kreeg ik weeenopwekkers. Vervolgens werden mijn vliezen beter gebroken door de verpleegkundige en begon de weeenstorm. Nog geen uur later voel ik dat het niet meer ging. Ik kon het niet meer opvangen. In de tussentijd niemand gezien! Dus ik kijk tussen mijn benen en zie een hoofd! mijn moeder rende de gang op omdat er niemand op de bel reageerde en net voordat ze er helemaal uit kwam kwam de gyn binnen lopen!!!!! Mijn moeder en man waren woest. Ik was allang blij dat het voorbij was. Althans dat dacht ik want daarna wilde de nageboorte er niet uit. Gingen ze met drie personen zonder iets te zeggen op mijn buik duwen. Al met al vond ik de begeleiding gewoon slecht. Van de eerste ben ik thuis bevallen met de vk en dat was super. Hoop dat ik dit kleine ventje straks ook thuis op de wereld kan zetten want in het ziekenhuis zie ik niet meer zitten.
Allemachtig... dat klinkt verschrikkelijk!! Ik hoop van harte met je mee dat je thuis van dit kindje zal bevallen want ik kan me levendig voorstellen dat je het zkh niet meer ziet zitten! Ik denk dat het ook te maken heeft met de vele veranderingen in het ziekenhuis hier, het nieuwe 'Geboortehuis' dat hier pas is geopend moet het allemaal weer een beetje in goede banen leiden. Hoewel, als er dan geen reden is om naar Goes te gaan - dus zonder complicaties - en tijdens je bevalling blijkt dat het toch niet gaat zo, moet je alsnog met de ambulance naar het zkh in Goes. Wat mij betreft een heel verkeerd beleid, maar goed, soms gaat thuisbevallen dus niet - zoals bij mij - en dan wil je gewoon goede zorg, punt. Ik heb ook uit mijn omgeving verhalen gehoord en de één is redelijk positief, de ander ronduit negatief. Zo zal het ook altijd blijven ben ik bang, maar daarom wilde ik nu een ander geluid laten horen, want dat het anders kan staat buiten kijf.
Het geboortehuis is er nu inderdaad. Maar ja als je dan problemen krijgt moet je idd die ambulance nog in en dat lijkt me eigenlijk ook niets. Ook heb ik het geluk aan de "goede" kant van het kanaal te wonen en dus thuis te mogen bevallen. Alleen ligt mijn placenta voor de uitgang. Hiervoor krijg ik over 3 weken een echo en dan besluiten ze of ik thuis mag of toch een ks krijg. Mocht het een ks worden dan leg ik mij daar ook gewoon bij neer en ga dan wel voor Goes. Ook praktisch gezien is dit makkelijker. Overigens bij de echos tot nu toe in Vlissingen ben ik netjes geholpen en kreeg goede uitleg. Succes met de laatste loodjes.
Dank je wel! Jij ook, al duren jouw laatste loodjes nog wat langer! Tot een paar weken geleden ging het bij mijn echo's in Vlissingen ook prima hoor, ook bij de 20-weken echo hadden we een fijne echoscopiste die de spanning (ik ben 39 dus val in de 'risico'groep ) gelijk wist te relativeren dus dat was prettig. Als het een keizersnede wordt voor je hoop ik dat je net zo goed behandeld zult worden als ik in Goes, want daar viel de spanning mij gelijk van de schouders door de manier waarop ze daar met me omgingen.